သေခြင်းနှင့် ပတ်သက်သော ဒဏ္ဍာရီ​စကား အချို့​ကို အနီးကပ်​သုံးသပ်ခြင်း

သမိုင်း​တစ်လျှောက် လူတို့သည် သေ​ဖို့​အလားအလာ​ရှိ​ခြင်း အမှောင်​ရိပ်​အောက် ဇဝေဇဝါ​ဖြစ်၍ နားလည်​ရ​ခက်​ခဲ့​ကြသည်။ ထို့​အပြင် ဗာဗုလုန်​ဘာသာရေး​အယူအဆ​များ၊ လူကြိုက်များ​သော ထုံးတမ်း​စဉ်​လာ​များနှင့် အမြစ်စွဲ​နေသော ကိုယ်ပိုင်​ယူဆချက်များ​က သေခြင်းကို ပိုမို​ကြောက်ရွံ့​လာ​စေ​ခဲ့ပြီ။ သေခြင်းကို​ကြောက်​သော​စိတ်​သည် လူတစ်ဦး​၏ ဘဝကို ပျော်မွေ့​မှု​ပျောက်ဆုံး​စေပြီး ဘဝ​အဓိပ္ပာယ်​ရှိကြောင်း ယုံကြည်​စိတ်ချမှု​ကို လှိုက်စား​သွား​စေနိုင်​သည်။

အဓိကကျ​သော​ဘာသာ​တရားသည် သေခြင်းနှင့်​ပတ်သက်သော လူကြိုက်များ​သည့် ဒဏ္ဍာရီ​စကား​များ​ကို အားပေး​အား​မြှောက်​ပြုခြင်း​အတွက် အဓိက​ပြစ်တင်​ရှုတ်ချ​ခံထိုက်​ပေ​သည်။ ဤ​ဒဏ္ဍာရီ​စကား​အချို့​ကို ကျမ်းစာ​အမှန်တရား​အကူအညီ​ဖြင့် ဆန်းစစ်​ကြည့်​ပြီး​နောက် သေခြင်းနှင့်​ဆိုင်သော သင့်ကိုယ်​ပိုင်​ယူဆချက်များ​ကို ရှင်းလင်း​နိုင်၊ မ​နိုင်​သတိပြုပါ​လေ။

ဒဏ္ဍာရီ ၁– သေခြင်း​သည် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်​အတိုင်း ဘဝ​နိဂုံး​ဖြစ်၏။

သေခြင်း—ကြီးထွားမှု​၏​နောက်ဆုံး​အဆင့်​ဟူသော​စာအုပ်​က “သေခြင်း​သည် . . . ကျွန်ုပ်​တို့၏​ဘဝ ပြီးပြည့်စုံ​လင်​သွားစေရန် လိုအပ်သော အပိုင်းကဏ္ဍ​တစ်ခု​ဖြစ်သည်” ဟု​ဆို​၏။ ယင်း​သို့​သော​ကောက်ချက်​များ​က သေခြင်း​သည် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်​အတိုင်း သက်ရှိ​အားလုံး​၏ နိဂုံး​ဖြစ်သည်​ဟူသော​ယူဆချက်​ကို ရောင်ပြန်ဟပ်​သည်။ တစ်ဖန် ယင်း​သို့​သော​ယူဆချက်​က ဘုရားတရား​မဲ့​အတွေးအခေါ်​နှင့် အခွင့်ကောင်း​ရှာယူ​သည့်​အကျင့်ကို လူအများ​၌ ပြုစု​ပျိုးထောင်​ပေး​ခဲ့ပြီ။

သို့သော် သေခြင်း​သည် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်​အတိုင်း ဘဝ၏​နိဂုံး​အမှန်​ဖြစ်သလော။ သုတေသီ​အားလုံး​က ထိုသို့​ဖြစ်၏​ဟု မယုံကြည်​ကြ​ချေ။ သာဓက​အနေ​နှင့် လူ့​သက်တမ်း​ကို​လေ့လာ​သော ဇီဝ​ဗေဒ​ပညာရှင် ကယ်​လ်ဗင် ဟာဗေး​က လူသား​တို့သည် “သေဆုံး​ရန် ပုံစံ​ပြု​ခံရ​သည်” ဟု မိမိ,မယုံကြည်​ကြောင်း လူတွေ့မေးမြန်းခန်း​တစ်ခု​၌ ပြောဆို​ခဲ့​သည်။ ရောဂါ​ပြီး​ပညာရှင် ဝီလျံ က​လာ့ခ်​က ဤသို့​ဆို​၏– “သေခြင်း​သည် ဘဝ၏​အဓိပ္ပာယ်​ဖွင့်ဆိုချက်​နှင့် ခွဲခြား​၍​မရနိုင်​အောင် ဆက်စပ်​သည့်​အရာ​မဟုတ်ပါ။” ကယ်လီဖိုးနီးယား စက်​မှု​လက်မှု​သိပ္ပံ​ဌာန​မှ စေ​မော​မို ဘဲ​န်​ဇာ​က “အိုမင်း​ခြင်း​ကို နာရီ​တစ်လုံး​ကဲ့သို့​ဖော်ပြ​မည့်​အစား ကျွန်ုပ်​တို့​ပြုပြင်​ပြောင်းလဲ​နိုင်သော ဇာတ်ကွက်​တစ်ခု​အဖြစ် သင့်လျော်​စွာ​ဖော်ပြ​နိုင်​သည်” ဟု စေ့စေ့​စဉ်းစား​ဆင်ခြင်​ပြီး​ဆို​၏။

သိပ္ပံ​ပညာရှင်​များသည် လူသား​ပုံစံ​ပြု​ခံရ​ပုံ​ကို လေ့လာ​ကြသောအခါ ဦးနှောက်​ခြောက်​သွား​ကြသည်။ ကျွန်ုပ်​တို့၏​သက်တမ်း​အနှစ် ၇၀ မှ ၈၀ အတွက် လိုအပ်​သည်ထက်​သာလွန်​သော ကြံရည်ဖန်ရည်​များနှင့် စွမ်းပကား​များ​ဖြင့် ပုံစံ​ပြု​ခံ​ထား​ရ​ကြောင်း သူတို့​တွေ့ရှိ​ခဲ့​ကြသည်။ ဥပမာ၊ လူ့​ဦးနှောက်​သည် မှတ်ဉာဏ်​စွမ်းပကား အမြောက်အမြား​ရှိကြောင်း သိပ္ပံ​ပညာရှင်​များ​တွေ့ရှိ​ခဲ့​ကြသည်။ သုတေသီ​တစ်ဦး​က ကျွန်ုပ်​တို့၏​ဦးနှောက်​သည် “ကမ္ဘာ့​အကြီးဆုံး စာကြည့်တိုက်​များ​ရှိ စာအုပ်​အတွဲ​ပေါင်း သန်း​နှစ်​ဆယ်​ခန့်​ဆံ့​မည့်” သတင်း​အချက်အလက်​များ​ကို သိမ်းဆည်း​ထား​နိုင်​သည်​ဟု ခန့်မှန်း​ခဲ့​သည်။ နဗ်ကြော​သိပ္ပံ​ပညာရှင်​အချို့​က ပျမ်းမျှ​သက်တမ်း​အတွင်း လူတစ်ဦး​သည် သုံးစွဲ​ဖို့​အလားအလာ​ရှိသော ဦးနှောက်​စွမ်းပကား​၏ ၁ ရာခိုင်နှုန်း​၏ ၁/၁၀၀ (.၀၀၀၁) မျှ​ကို​သာ​အသုံးပြု​သည်​ဟု ခန့်မှန်း​ကြသည်။ ‘သာမန်​သက်တမ်း​တစ်ခု​အတွင်း အလွန်​သေးငယ်သော အစိတ်အပိုင်း​ကလေး​တစ်ခု​ကို​သာ အသုံးပြု​လျှင် ဤမျှ​များပြား​သည့် စွမ်းပကား​ရှိ ဦးနှောက်​တစ်ခု​ကို ကျွန်ုပ်​တို့​အဘယ်ကြောင့် ပိုင်ဆိုင်​ထား​ရသနည်း’ ဟု​မေးမြန်း​ရန် သင့်လျော်​ပေ​သည်။

သေခြင်းကို သဘာဝ​မကျ​စွာ လူသား​တို့​တုံ့ပြန်​ပုံ​ကိုလည်း သုံးသပ်ကြည့်​ပါ! လူအများစု​အတွက် ဇနီး​ဖြစ်စေ၊ လင်ယောက်ျား​ဖြစ်စေ၊ ကလေး​တစ်ဦး​ဖြစ်စေ သေဆုံး​သွားခြင်း​သည် စိတ်သောက​အရောက်​ဆုံး ဘဝ​အတွေ့အကြုံ​တစ်ခု​ဖြစ်​နိုင်​သည်။ ချစ်​မြတ်နိုး​ရသူ​တစ်ဦး သေဆုံး​ပြီး​နောက် အချိန်​အတန်ကြာ လူတို့၏​စိတ်​လှုပ်ရှားမှု​ပိုင်း​ဆိုင်ရာ ဖွဲ့စည်းပုံ​တစ်ခုလုံး တုန်လှုပ်​ချောက်ချား ပျက်ပြား​သွားလေ့​ရှိသည်။ သေခြင်း​သည် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်​ပါ​ဟု ဆို​ကြ​သူများ​ပင်​လျှင် မိမိတို့​ကိုယ်တိုင် သေဆုံး​သည့်​အခါ အရာခပ်သိမ်း​နိဂုံး​ချုပ်​မည်​ဟူသော​ခံယူ​ချက်​ကို လက်ခံရန်​ခက်​ကြသည်။ “ဖြစ်​နိုင်​လျှင် လူတိုင်း အသက်ရှည်ရှည်​နေ​လို​ကြသည်​ဟု ပညာရှင်​တစ်ဦး​က ယူဆ​ကြောင်း” ဗြိတိသျှ​ဆေး​ဂျာနယ်​က​ဆို​၏။

သေခြင်းကို အများအားဖြင့် လူ​တို့ တုံ့ပြန်​ပုံ၊ သူ၏ မှတ်ဉာဏ်​နှင့် သင်ယူ​နိုင်​ခြင်း အံ့ဖွယ်​စွမ်းရည်၊ ထာဝရ​ကာလ​ကို သူ​စိတ်​စွဲလမ်းခြင်း​တို့ကို​ထောက်​လျှင် သူသည် အသက်ရှင်​ရန် ပုံစံ​ပြု​ခံ​ထား​ရ​ကြောင်း မထင်ရှား​ပေ​လော။ အမှန်​မှာ ဘုရားသခင်​သည် သေခြင်းကို ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်​အဖြစ်​မသတ်မှတ်​ဘဲ အချိန်​အကန့်အသတ်​မရှိ အသက်ရှင်ဖို့​အလားအလာ​ဖြင့် လူသားကို ဖန်ဆင်း​တော်​မူ​ခဲ့​သည်။ ကနဦး​လူသား​မောင်နှံ​၏ အနာဂတ်​အဖြစ် ဘုရားသခင်​စီစဉ်​ပြဋ္ဌာန်း​ခဲ့​ရာ​ကို သတိပြုပါ– “အချင်း​တို့ များပြား​စွာ​မွေးဖွား​ကြလော့။ မြေကြီးကို​ပြည့်စေ​၍​နိုင်​ကြလော့။ ပင်လယ်​ငါး​တို့ကို​လည်းကောင်း၊ မိုးကောင်းကင်​ငှက်​တို့ကို​လည်းကောင်း၊ အသက်ရှင်​၍​မြေပေါ်မှာ​လှုပ်ရှား​တတ်သော တိရစ္ဆာန်​အပေါင်း​တို့ကို​လည်းကောင်း အုပ်စိုး​ကြလော့။” (ကမ္ဘာဦး ၁:၂၈) မည်မျှ​အံ့ချီးဖွယ်​တည်မြဲသော​အနာဂတ်​ပါ​တကား!

ဒဏ္ဍာရီ ၂– ဘုရားသခင်​သည် လူ​တို့ကို​မိမိ​နှင့်အတူ​ရှိစေဖို့ သေခြင်း​အားဖြင့် ခေါ်တော်မူ​၏။

သားသမီး​သုံးယောက်ကို​ထားရစ်​ကာ သေဆုံး​တော့​မည့် အသက် ၂၇ နှစ်အရွယ် မိခင်​တစ်ဦး​က ကက်သလစ်​သီလရှင်​တစ်ဦး​အား ဤသို့​ပြော​ခဲ့​သည်– “ဒါက ဘုရားသခင့်​အလိုတော်​ပဲ​ဆိုပြီး ကျွန်မ​ကိုလာ​မပြောပါနဲ့။ . . . ဒီလို​လာ​ပြော​တာ​ကို ကျွန်မ​လုံးဝ​မကြိုက်ဘူး။” သို့​တိုင် သေခြင်း​ဟူသည် လူ​တို့ကို ဘုရားသခင်​ခေါ်ဆောင်​၍ မိမိ​နှင့်အတူ​ရှိစေ​ခြင်း​ဖြစ်၏​ဟု ဘာသာ​များစွာက သွန်သင်​ကြသည်။

သေခြင်း​သည် ကျွန်ုပ်​တို့၏​နှလုံးကို ကြေကွဲ​စေ​ကြောင်း​သိ​လျက်​နှင့် ဖန်ဆင်း​ရှင်​သည် အကြင်နာ​ကင်းမဲ့​စွာ ကျွန်ုပ်​တို့​အပေါ်​သို့ သေခြင်း​ကျရောက်​စေဖို့ ဤမျှ​အမှန်​ရက်စက်​ပါသလော။ သမ္မာကျမ်းစာ​တွင်​ပါ​သော ဘုရားသခင်​သည် ထိုသို့​မဟုတ်ပါ။ ၁ ယောဟန် ၄:၈ အရ “ဘုရားသခင်​သည် ချစ်ခြင်း​မေတ္တာ​ဖြစ်​တော်​မူ​၏။” ဘုရားသခင်​၌ ချစ်ခြင်း​မေတ္တာ​ရှိသည်၊ သို့​မဟုတ် ဘုရားသခင်​သည် ချစ်တတ်​သည်​ဟု​မဆို​ဘဲ ဘုရားသခင်​သည် ချစ်ခြင်း​မေတ္တာ​ဖြစ်​တော်​မူ​၏​ဟု​ဆို​ထား​ကြောင်း သတိပြုပါ။ ဘုရားသခင့်​မေတ္တာတော်​သည် အလွန်​ကြီးမား​ပြီး အလွန်​ဖြူစင်၊ အလွန်​ပြည့်ဝ​တော်​မူ​သည့်​ပြင် ကိုယ်တော်​၏​ဂုဏ်ရည်တော်​နှင့် လုပ်ရပ်များ​တွင် ၎င်း​တို့ ပေါ်လွင်​ထင်ရှား​လှ​သဖြင့် ကိုယ်တော်​အား မေတ္တာ​၏​ပြယုဂ်​အဖြစ် သင့်လျော်​စွာ​ဆိုနိုင်​ပါ​သည်။ ဤသို့​သော​ဘုရားသခင်​သည် သေခြင်း​အားဖြင့် လူ​တို့ကို ကိုယ်တော့်​အနီးအပါး​သို့ ခေါ်တော်မူ​သော ဘုရားသခင်​မဟုတ်ပါ။

ဗာဗုလုန်​ဘာသာ​တရားသည် လူသေ​တို့​ရှိရာ​အရပ်၊ လူသေ​တို့၏​အခြေအနေ​နှင့်​ပတ်သက်​၍​လည်း များစွာ​ရှုပ်ထွေး​နေ​စေ​ခဲ့ပြီ။ ကောင်းကင်၊ ငရဲ၊ ငရဲကလေး အ​ပယ်​ဘုံ​တို့​နှင့် အခြား​အရပ်​အသီးသီး​တွင်​ရှိ၏​ဟု​ဆို​ခြင်း​သည် နားလည်​ရ​ခက်​ခြင်း​မှ လုံးလုံးလျားလျား​ကြောက်လန့်​စေခြင်း​အထိ လူ​တို့ကို​ရောက်​စေ​ခဲ့ပြီ။ အခြား​တစ်ဖက်​တွင်​မူ သမ္မာကျမ်းစာ​က လူသေများ​သည် အဘယ်အရာကို​မျှ​မသိ​ဟု​ဆို​၏; သူတို့၏​အခြေအနေ​မှာ အိပ်ပျော်​နေ​သကဲ့သို့​ဖြစ်သည်။ (ဒေ. ၉:၅၊ ၁၀; ယောဟန် ၁၁:၁၁-၁၄) ထို့​ကြောင့် လူတစ်ဦး နှစ်နှစ်​ခြိုက်​ခြိုက်​အိပ်ပျော်​နေသည်​ကို​မြင်လျှင် ကျွန်ုပ်​တို့​စိတ်​မ​ပူ​သကဲ့သို့ ကျွန်ုပ်​တို့​သေ​ပြီး​နောက် အဘယ်​သို့​ဖြစ်သွား​မည်​ကို ပူ​ပင်​စ​ရာ​မလိုပါ။ ယေရှု​က “သင်္ချိုင်း​များ​မှာ​ရှိသော သူအပေါင်း​တို့သည်” မြေကြီး​ပရဒိသု​အပေါ် တစ်ဖန်​ပြန်​အသက်ရှင်​ရန် “ထွက်” လာ​ကြ​ရမည့်​အချိန်​အကြောင်း ပြော​ခဲ့​ဖူး​သည်။—ယောဟန် ၅:၂၈၊ ၂၉; လုကာ ၂၃:၄၃။

ဒဏ္ဍာရီ ၃– ကောင်းကင်တမန်​များ​ဖြစ်စေ​ဖို့ ကလေးငယ်​များ​ကို ဘုရားသခင်​ခေါ်တော်မူ​၏။

နောက်ဆုံး​အဆင့် လူနာများ​ကို​လေ့လာသူ အဲလစ်​စ​ဗက်သ် ကူ​ဗလာ ရော့စ်​က ဘာသာရေး​သမားများ​၏ ယူဆချက်​နောက်တစ်ခု​ကို ဖော်ပြ​ခဲ့​သည်။ တကယ့်​အဖြစ်အပျက်​တစ်ခု​ကို​တင်ပြ​ကာ သူက “မောင်လေး​သေဆုံး​သွားတဲ့​အတွက် ဘုရားသခင်​က ယောက်ျားလေး​တွေ​ကို သိပ်​ချစ်​လို့ ဂျော်နီ​လေး​ကို ကောင်းကင်​ခေါ်​သွားတာ​လို့ ကလေးငယ်​ကို​ပြော​တာ တကယ်​ပညာ​မရှိဘူး” ဟု​ဆို​သည်။ ထိုသို့​ပြောဆိုခြင်း​က ဘုရားသခင်​ကို အထင်မှား​စေပြီး ကိုယ်တော်​၏​ဂုဏ်ရည်တော်၊ ကိုယ်တော်​၏​အပြု​အမူ​တို့ကို ဖော်ပြခြင်း​မဟုတ်ပေ။ ဒေါက်တာ ကူ​ဗလာ​ရော့စ်​က ဤသို့​ဆက်​ပြောပြ​သည်– “ထို​ကလေး​မ​လေး အမျိုးသမီးကြီး​တစ်ဦး​ဖြစ်လာ​သော​ခါ သူသည် ဘုရားသခင်​အပေါ် တစ်ခါမျှ​အမျက်​မပြေ​ခဲ့​ဘဲ အနှစ်​သုံး​ဆယ်​အကြာတွင် သူကိုယ်တိုင်​၏​ရင်သွေးလေး ဆုံးပါး​သွားသော​အခါ ပြင်းထန်​သည့်​စိတ်ကျ​ဝေဒနာ ခံစား​ခဲ့​ရ​ရှာ​သည်။”

ဘုရားသခင်​သည် ကောင်းကင်တမန်​နောက်​တစ်ပါး အလိုရှိ​ရုံ​ဖြင့် ကလေး​၏​မိဘများ​လိုအပ်​သည်ထက် ပို​လိုအပ်​သည့်​အလား ကလေး​တစ်ဦး​ကို အဘယ်ကြောင့်​လုယူ​ခေါ်ဆောင်​သွား​ရမည်​နည်း။ ကလေးငယ်​များ​ကို ဘုရားသခင်​ခေါ်သွား​သည်​မှန်​လျှင် ကိုယ်တော်​အား မေတ္တာ​မရှိ၊ တစ်ကိုယ်ကောင်း​ဆန်​သော​ဖန်ဆင်း​ရှင် ဖြစ်စေ​မည်​မဟုတ်ပေ​လော။ ထို​အယူအဆ​နှင့်​ဆန့်ကျင်​လျက် သမ္မာကျမ်းစာ​က “ချစ်ခြင်း​မေတ္တာသည် ဘုရားသခင်​နှင့်​စပ်ဆိုင်​၏” ဟု​ဆို​သည်။ (၁ ယောဟန် ၄:၇) အသိစိတ်​အနည်း​အကျဉ်း​မျှ​ရှိသော လူသားများ​ပင် သည်းမခံ​နိုင်​သည့် ဆုံးပါးမှု​ကို မေတ္တာရှင်​ဘုရားသခင် ပြုလုပ်​ပါ​မည်​လော။

 သို့​ဖြစ်​လျှင် ကလေးငယ်​များ အဘယ်ကြောင့်​သေဆုံး​ကြ​ရသနည်း။ ဒေ. ၉:၁၁ တွင် ကျမ်းစာ​၏​အဖြေ​အချို့​တစ်ဝက်​ကို ဤသို့​မှတ်တမ်းတင် ဖော်ပြ​ထား​သည်– “ခပ်သိမ်း​သော​သူတို့၌ ကာလ​အချိန်စေ့​ခြင်း၊ အဆင်သင့်​ခြင်း​ရှိသည်​အတိုင်း ဖြစ်တတ်​သည်။” ထို့​အပြင် ဆာလံ ၅၁:၅ က​ကျွန်ုပ်​တို့အားလုံး​သည် အမိဝမ်းထဲ​၌​ရှိ​စဉ်​အချိန်​မှ​စ၍ မစုံလင်​ကြ၊ အပြစ်ရှိ​ကြ​ကြောင်း​ဖော်ပြ​ထား​ရာ ယခု​အသက်ရှင်​သော​လူသား​အားလုံး ဖြစ်​နိုင်​ဖွယ်​ရှိသော​အကြောင်း​မှာ နည်း​အမျိုးမျိုးဖြင့် သေဆုံးရခြင်း​ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ မမွေးဖွား​မီ သေဆုံး​ကြ​ရာ အသေ​မွေးလာ​ကြ​ရသည်။ ကိစ္စ​အချို့​တွင်​မူ ကြောက်မက်​ဖွယ်​အဖြစ်အပျက်​များ သို့​မဟုတ် မတော်တဆမှုများ​ကြောင့် ကလေး​များ​သေဆုံး​ကြ​ရသည်။ ဤသို့​ဖြစ်​နိုင်​ဖွယ်​ရှိသော အခြေအနေ​များသည် ဘုရားသခင်​ကြောင့်​မဟုတ်ပါ။

ဒဏ္ဍာရီ ၄– အချို့​သူများ​သည် သေ​ပြီး​နောက် ညှဉ်းဆဲ​ခံရ​ကြ​၏။

ဘာသာ​တရား​များစွာက လူဆိုးများ​သည် မီးငရဲ​သို့​ရောက်သွား​ပြီး ထာဝစဉ်​ညှဉ်းဆဲ​ခံရ​ကြ​မည်​ဟု သွန်သင်​၏။ ဤ​သွန်သင်ချက်​သည် ကျိုးကြောင်း​ဆီလျော်​ပြီး ကျမ်းစာ​နှင့်​ညီညွတ်​ပါသလော။ လူ့​သက်တမ်း​မှာ ၇၀၊ ၈၀ အထိ​သာ​ကန့်သတ်​ခံရ​သည်။ လူတစ်ဦး​သည် သူ့​ဘဝ​တစ်လျှောက်​လုံး အလွန်​ဆိုးသွမ်း​ခဲ့​လျှင်​ပင် ထာဝစဉ်​ညှဉ်းဆဲ​ခံရ​ခြင်း​သည် တရား​မျှတသော ပြစ်ဒဏ်​စီရင်ချက်​ဖြစ်ပါ​မည်​လော။ ဖြစ်​မည်​မဟုတ်ပါ။ သက်တမ်း​တို​လေး​အတွင်း ကျူးလွန်​မိ​ခဲ့​သော​အပြစ်​များ​အတွက် လူတစ်ဦးကို ထာဝရ​ညှဉ်းဆဲခြင်း​သည် လုံးလုံး​တရား​မျှတ​မည်​မဟုတ်ပါ။

လူ​တို့​သေဆုံး​ပြီး​နောက် အဘယ်​သို့​ဖြစ်ပျက်​ကြောင်းကို ဘုရားသခင်​သာ​လျှင် ဖော်ပြ​နိုင်​ပြီး ယင်းကို ရေးသား​ထားသော​နှုတ်မြွက်​စကားတော်၊ သမ္မာကျမ်းစာ​တွင် ကိုယ်တော်​ဖော်ပြ​ထား​သည်။ ကျမ်းစာ​က​ဤသို့​ဆို​၏– “တစ်ဦး [တိရစ္ဆာန်] သေ​သကဲ့သို့ တစ်ဦး [လူသား] သေတတ်​၏။ အလုံးစုံ​တို့သည် အသက်​တစ်မျိုးတည်း​ရှိကြ​၏။ . . . အလုံးစုံ​တို့သည် တစ်ခု​တည်း​သော​အရပ်သို့ ရောက်​တတ်ကြ​၏။ အလုံးစုံ​တို့သည် မြေမှုန့်​ထဲ​က​ဖြစ်သည်​နှင့်​အညီ မြေမှုန့်​ထဲ​သို့​ပြန်သွား​တတ်ကြ​၏။” (ဒေ. ၃:၁၉၊ ၂၀) ဤ​တွင် မီးငရဲ​အကြောင်း​မဖော်ပြပါ။ လူသား​တို့သည် သေဆုံးသော​အခါ မြေမှုန့်—မတည်ရှိ​တော့​သည့်​အဖြစ်—သို့​ပြန်သွား​ကြသည်။

သတိ​မ​လစ်​သူကိုသာ ညှဉ်းပန်း​နှိပ်စက်​နိုင်​သည်။ လူသေများ​သည် သတိရှိ​နေကြပါ​သလော။ တစ်ဖန် ကျမ်းစာ​က ဤသို့​အဖြေပေး​သည်– “အသက်ရှင်​သော​သူသည် မိမိ​သေရ​မည်​ကို​သိ​၏။ သေ​သော​သူ​မူ​ကား အဘယ်အရာကို​မျှ​မသိ။ အကျိုးအပြစ်​ကိုလည်း မခံရ။ သူ့ကိုလည်း မေ့လျော့​တတ်ကြ​၏။” (ဒေ. ၉:၅) “အဘယ်အရာကို​မျှ​မသိ” သော လူသေများ​သည် မည်သည့်​နေရာတွင်​မျှ ဝေဒနာ​ကို​မခံစား​ရ​ကြ​ချေ။

ဒဏ္ဍာရီ ၅– သေခြင်း​သည် တည်ရှိခြင်း​၏ ထာဝရ​လမ်းဆုံး​ဖြစ်သည်။

ကျွန်ုပ်​တို့​သေဆုံးသော​အခါ ကျွန်ုပ်​တို့​မတည်ရှိ​တော့​ချေ၊ သို့သော် ယင်းက အရာခပ်သိမ်း လုံးဝ​ပြီးဆုံး​သွားပြီ​ဟု​မဆိုလို​ပါ။ တည်ကြည်သူ​ယောဘသည် မိမိ​သေဆုံးသော​အခါ သင်္ချိုင်း၊ ရှီး​အိုး​လ်​သို့​သွား​ရမည်​ဖြစ်​ကြောင်း သိရှိ​ခဲ့​သည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်​ထံ သူ​ဤသို့​ဆုတောင်း​ခဲ့​သည်– “ကိုယ်တော်​သည် အကျွန်ုပ်​ကို သင်္ချိုင်းတွင်း​၌​ဝှက်ထား​တော် မူ​ပါစေ။ အမျက်တော်​မ​လွန်​မီ​တိုင်အောင် ကွယ်ကာ​တော်​မူ​ပါစေ။ အကျွန်ုပ်​ကို​အောက်မေ့​စ​ရာ​အချိန်ကို ချိန်းချက်​တော်​မူ​ပါစေ။ လူသည်​သေ​လျှင် အသက်ရှင်​ပြန်ပါ​လိမ့်​မည်​လော။ . . . အကျွန်ုပ်​ကို​ခေါ်တော်မူ​ပါ။ အကျွန်ုပ်​ပြန်လျှောက်​ပါ​မည်။”—ယောဘ ၁၄:၁၃-၁၅။

သေ​သည့်​တိုင် တည်ကြည်​ပါ​က မိမိကို​ဘုရားသခင်​အောက်မေ့​မည်​ဖြစ်​ပြီး အချိန်တန်လျှင် အသက်ပြန်ရှင်​စေမည်​ဟု ယောဘ​ယုံကြည်ခဲ့​သည်။ ဘုရားသခင့် ရှေးခေတ်​ကျေးကျွန်​အားလုံး ဤသို့​ယုံကြည်ခဲ့​သည်။ ယေရှု​ကိုယ်တော်တိုင် ဤ​မျှော်လင့်ချက်ကို ထောက်ခံ​ပြောဆို​ခဲ့​ပြီး မိမိကို​အသုံးပြု၍ လူသေများ​ကို ဘုရားသခင်​ပြန်ရှင်​စေမည်​ဟု ဖော်ပြ​ခဲ့​သည်။ ခရစ်တော်​ကိုယ်တော်တိုင်​၏​စကား​များ​က ဤသို့​အာမခံ​သည်– “သင်္ချိုင်း​များ​မှာ​ရှိသော သူအပေါင်း​တို့သည် [ယေရှု၏] စကားသံ​ကို​ကြား​၍၊ ထွက်​ရမည့်​အချိန်ကာလ​ရောက်​လတ္တံ့။ ကောင်းသော​အကျင့်ကို​ကျင့်​သော​သူတို့သည် အသက်ရှင်​ရာ​ထမြောက်ခြင်း​သို့​လည်းကောင်း၊ ဆိုးယုတ်​သော​အကျင့်ကို​ကျင့်​သော​သူတို့သည် အပြစ်စီရင်​ရာ ထမြောက်ခြင်း​သို့​လည်းကောင်း ထွက်​ရ​ကြ​လတ္တံ့။”—ယောဟန် ၅:၂၈၊ ၂၉။

များ​မကြာမီ ဘုရားသခင်​သည် ဆိုးသွမ်းမှု​ဟူသ၍​ကို​ဖယ်ရှား​ပြီး ကောင်းကင်​အုပ်ချုပ်မှု​အောက်​ရှိ ကမ္ဘာသစ်​ကို တည်ထောင်​တော်​မူ​လိမ့်​မည်။ (ဆာလံ ၃၇:၁၀၊ ၁၁; ဒံယေလ ၂:၄၄၊ ၄၅; ဗျာဒိတ် ၁၆:၁၄၊ ၁၆) ထို​အခါ မြေကြီး​တစ်ပြင်လုံး​တွင် ဘုရားသခင်​အား ဝတ်ပြု​ကိုးကွယ်​သူများ​နေထိုင်ကြ​သော ပရဒိသု​ရှိလာ​ပါ​လိမ့်​မည်။ သမ္မာကျမ်းစာ​တွင် ကျွန်ုပ်​တို့​ဤသို့​ဖတ်​ရသည်– “ကောင်းကင်​မှ​ကြီးသော​အသံ​ကား ‘ဘုရားသခင်​၏​တဲ​တော်​သည် လူ​တို့​တွင်​ရှိ၏။ လူ​တို့​နှင့်အတူ​ကျိန်းဝပ်​တော်​မူ​မည်။ သူတို့သည် ကိုယ်တော်​၏​လူ​ဖြစ်​ကြလိမ့်မည်။ ဘုရားသခင်​သည် ကိုယ်တော်တိုင်​သူတို့နှင့်​အတူ​ရှိ​နေ၍ သူတို့၏​ဘုရားသခင်​ဖြစ်​တော်​မူ​မည်။ ဘုရားသခင်​သည် သူတို့၏​မျက်စိ​၌​မျက်ရည်​ရှိသမျှ​တို့ကို သုတ်​တော်​မူ​မည်။ နောက်​တစ်ဖန် သေ​ဘေးမ​ရှိ​ရ။ စိတ်​မ​သာ​ညည်းတွား​ခြင်း၊ အော်ဟစ်​ခြင်း၊ ပင်ပန်းခြင်း​လည်း​မရှိ​ရ။ အကြောင်း​မူ​ကား၊ ရှေး​ဖြစ်​ဖူး​သော​အရာ​တို့သည် ရွေ့သွား​ကြပြီ။’”—ဗျာဒိတ် ၂၁:၃၊ ၄။

ကြောက်ရွံ့​ခြင်း​မှ လွတ်မြောက်

ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း မျှော်လင့်ချက်​နှင့်အတူ ထို​ပြင်ဆင်​ပေး​ချက်​၏ ရင်းမြစ်ကို​သိရ​ခြင်း​သည် သင့်ကို​စိတ်သက်သာ​စေနိုင်​ပါ​သည်။ ယေရှု​က ဤသို့​ကတိပေး​ခဲ့​သည်– “[အမှန်] တရားကို​လည်း​သိ​ကြ​သဖြင့်၊ ထို​တရားသည် သင်တို့ကို​လွှတ်​လိမ့်​မည်။” (ယောဟန် ၈:၃၂) ထို​တွင် သေခြင်းကို​ကြောက်ရွံ့​ခြင်း​မှ ကျွန်ုပ်​တို့ကို လွတ်မြောက်​စေခြင်း​ပါဝင်​သည်။ အိုမင်း​ခြင်း​နှင့် သေခြင်း​ဖြစ်​စဉ်​ကို အမှန်ပြော​င်း​လဲ​နိုင်​ပြီး ကျွန်ုပ်​တို့ကို ထာဝရ​အသက်ပေး​နိုင်​သူ တစ်ပါး​တည်း​ကား ယေဟောဝါ​ဖြစ်​တော်​မူ​သည်။ ဘုရားသခင့်​ကတိတော်​များ​ကို သင်​ယုံကြည်​စိတ်ချ​နိုင်​ပါသလော။ ယုံကြည်​စိတ်ချ​နိုင်​ပါ​သည်၊ အကြောင်း​မှာ ဘုရားသခင့်​နှုတ်မြွက်​စကားတော်​သည် အစဉ်​ဖြစ်ပျက်​လာသော​ကြောင့်​တည်း။ (ဟေရှာယ ၅၅:၁၁) လူသားတို့​အတွက် ဘုရားသခင့်​ရည်ရွယ်တော်မူချက်​များ​အကြောင်းကို ပိုမို​သိရှိ​ရန်​သင်ယူဖို့ သင့်​အားတိုက်​တွန်း​ပါ​သည်။ ယေဟောဝါသက်သေ​များ​က သင့်ကို ကူညီပေး​ရန် အသင့်ရှိ​ကြ​ပါ​သည်။

[စာမျက်နှာ ၆ ပါ အကျဉ်း​ဖော်ပြချက်]

သေခြင်းကို​ကြောက်​သော​စိတ်​သည် လူတစ်ဦး​၏​ဘဝ​ပျော်မွေ့​မှု ပျောက်ဆုံး​စေနိုင်

[စာမျက်နှာ ၆ ပါ ဇယား]

သေခြင်းနှင့်​ပတ်သက်သော အများ​လက်ခံ​ထား​သည့် ဒဏ္ဍာရီ​စကား​အချို့ သမ္မာကျမ်းစာ​က အဘယ်​သို့​ဆို​သနည်း

● သေခြင်း​သည် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ် ဘဝ​နိဂုံး​ဖြစ်၏ ကမ္ဘာဦး ၁:၂၈; ၂:၁၇; ရောမ ၅:၁၂

● ဘုရားသခင်​သည် လူ​တို့ကို​မိမိ​နှင့်အတူ​ရှိစေဖို့ သေခြင်း​အားဖြင့်​ခေါ်တော်မူ​၏ ယောဘ ၃၄:၁၅; ဆာလံ ၃၇:၁၁၊ ၂၉;၁၁၅:၁၆

● ကောင်းကင်တမန်​များ​ဖြစ်လာ​စေဖို့ ကလေးငယ်​များ​ကို ဘုရားသခင်​ခေါ်တော်မူ​၏ ဆာလံ ၅၁:၅; ၁၀၄:၁၊ ၄; ဟေဗြဲ ၁:၇၊ ၁၄

● အချို့​သူများ​သည် သေ​ပြီး​နောက်​ညှဉ်းဆဲ​ခံရ​ကြ​၏ ဆာလံ ၁၄၆:၄; ဒေ. ၉:၅၊ ၁၀; ရောမ ၆:၂၃

● သေခြင်း​သည် ကျွန်ုပ်​တို့​တည်ရှိခြင်း​၏ ထာဝရ​လမ်းဆုံး​ဖြစ်သည် ယောဘ ၁၄:၁၄၊ ၁၅; ယောဟန် ၃:၁၆; ၁၇:၃; တမန်​တော် ၂၄:၁၅

[စာမျက်နှာ ၈ ပါ ရုပ်ပုံ]

သေခြင်းနှင့်​ဆိုင်သော အမှန်တရား​သိထားခြင်းက ကြောက်ရွံ့​ခြင်း​မှ ကျွန်ုပ်​တို့ကို​လွတ်မြောက်​စေ

[Picture Credit Line on page 5]

Barrators​—Giampolo/The Doré Illustrations For Dante’s Divine Comedy/Dover Publications Inc.