အေးအေးဆေးဆေး နေ​သင့်​သလော

အေးဆေး​တည်ငြိမ်​၍ သဘောထားကြီး​သူ၊ လူ​အေး​ဟု ယူမှတ်​ခံရ​ခြင်း​ကို လူအများ​က နှစ်သက်​ကြ​ပေမည်။ သို့သော် အေးဆေး​ခြင်း​အသွင် နောက်​တစ်မျိုး​ရှိ၏။ “မိုက်​သော​သူတို့သည် စိတ်အေး​သော​အားဖြင့် ပျက်စီးခြင်း​သို့ ရောက်​တတ်ကြ​၏” ဟု​သမ္မာကျမ်းစာ​က​ဆို​သည်။ (သု. ၁:၃၂၊ သမ္မာ) ၎င်း​က အဘယ်အရာကို ဆိုလို​သနည်း။

အခြား​ဘာသာပြန်​ကျမ်း​များ​က မူရင်း​ဟေဗြဲ​စကားလုံး​ကို “သတိလစ်​ခြင်း” (ယုဒသန်​ကျမ်း)၊ “အေး​တိ​အေးစက်​နိုင်​ခြင်း” (အင်္ဂလိပ်​ကျမ်း​သစ်) ဟူ၍ ဘာသာ​ပြန်ဆို​ကြသည်။ ထို​သဘော​မျိုး​ဖြင့် စဉ်းစား​လျှင် အေးဆေး​ခြင်း​သည် ပျင်းရိခြင်း၊ သတိမဲ့​ခြင်း​တို့​နှင့် ဆက်စပ်​နေရာ ထုံ​ခြင်း၊ ထိုင်း​ခြင်း သို့​မဟုတ် မိုက်မဲခြင်း​နှင့် အတူတူ​ပင်​ဖြစ်​လေ​၏။

ပထမ​ရာစု လောဒိကိ​အသင်းတော်​ရှိ ခရစ်ယာန်​များသည် ဝိညာဉ်​ရေး​ဘက် လိုအပ်​နေကြ​သည်ကို အရေးမစိုက်​ဘဲ အေး​တိ​အေးစက်​ဖြစ်​ခဲ့​ကြသည်။ သူတို့က မိမိတို့ “တစ်စုံတစ်ခု​ကို​မျှ​မလို” ဟု အ​ကျေနပ်​ကြီး​ကျေနပ်​နေကြ​သည်။ ယေရှု​ခရစ်​သည် သူတို့ကို ဆုံးမ​ပဲ့ပြင်​ပေး​ပြီး ခရစ်ယာန်​ဇွဲ​လုံ့လ​ကို ပြန်လည်​မွေးမြူ​ကြ​ရန် အားပေးခဲ့​၏။—ဗျာ. ၃:၁၄-၁၉။

အေး​တိ​အေးစက်​နေနိုင်​လွန်း​ခြင်း​သည် နောဧ​ခေတ်​က လူတို့၏ အကျင့်​စရိုက်​တစ်ခု​ဖြစ်သည်။ သူတို့သည် လောက​ရေးရာ​များ​အပေါ် အာရုံစိုက်​ကာ “စားသောက်​လျက်၊ ထိမ်းမြား​စုံဖက်​လျက်​နေ၍ ရေလွှမ်းမိုးခြင်း​ရောက်​သဖြင့် လူ​ခပ်သိမ်း​တို့ကို သုတ်သင်​ပယ်ရှင်း​သည့်​တိုင်အောင် သတိမဲ့​နေကြ​သည်။” သို့​ဖြစ်၍ ယေရှု​က “လူသား​ကြွလာ​သောအခါ [ထိုသို့ ] ဖြစ်​လိမ့်​မည်” ဟု​ထပ်ဆင့်​မိန့်ဆိုခဲ့သည်။—မဿဲ ၂၄:၃၇-၃၉။

ကျွန်ုပ်​တို့သည် ‘လူသား​ယေရှု​ခရစ် ကြွလာ’ ချိန်​တွင် အသက်​ရှင်​နေကြ​ကြောင်း ပြည့်စုံ​လျက်​ရှိသော ကျမ်းစာ​ပရောဖက်ပြုချက်​များ​မှ သိရှိနားလည်​ရ၏။ ထို့​ကြောင့် ကျွန်ုပ်​တို့သည် အေး​တိ​အေးစက်​နှင့် ကိုယ့်​ကိုယ်ကို အ​ကျေနပ်​ကြီး ကျေနပ်​နေ​သူများ ဘယ်​သောအခါ​မျှ​မဖြစ်အောင် နေကြပါ​စို့။—လုကာ ၂၁:၂၉-၃၆။