ဘဝ​အတ္ထုပ္ပတ္တိ

ယေဟောဝါ​၏ ချစ်ခင်​ကြင်နာ​မှု​နှင့် ဂရုစိုက်​မှု​ကို ခံစား​ရခြင်း

ဖေး​ကင်း ပြောပြ​သည်

ကျွန်မ​ရဲ့​မိဘတွေဟာ ကြင်နာ​တတ်​ပေမဲ့ တခြား​လူတွေ​လို​ပဲ ခရစ်ယာန်​ဘာသာရေး​ကို လုံးဝ​စိတ်မဝင်စား​ကြဘူး။ ကျွန်မ​ရဲ့​အမေ​ဟာ “ဘုရားသခင်​တစ်ပါး ရှိ​ကို​ရှိရမယ်၊ နို့​မဟုတ်​ရင် ပန်း​တွေ၊ သစ်ပင်တွေကို ဘယ်သူ​လုပ်ထား​မှာ​လဲ” လို့​ပြော​လေ့​ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီ​လောက်​နဲ့​ပဲ ပြီးသွား​ရော။

ကျွန်မ​အဖေဟာ ကျွန်မ​အသက် ၁၁ နှစ်အရွယ်၊ ၁၉၃၉ ခုနှစ်​မှာ ဆုံး​သွားတယ်၊ အင်္ဂလန်​နိုင်ငံ၊ မ​န်​ချက်​စ​တာ​မြို့ရဲ့​တောင်ဘက် စ​တော့​ခ်​ပေါ့​မြို့မှာ အမေနဲ့​ကျွန်မ နေထိုင်ခဲ့တယ်။ ကျမ်းစာ​အကြောင်း ဘာမှ​မသိပေမဲ့ ကျမ်းစာ​ကို ကျွန်မ​လေးမြတ်​တန်ဖိုး​ထား​တယ်၊ ဖန်ဆင်း​ရှင်​အကြောင်းလည်း အမြဲ​သိချင်ခဲ့တယ်။ ဒါ​ကြောင့် ချာ့ခ်ျ အော့ဖ် အင်္ဂလန် ဘုရား​ရှိခိုး​ကျောင်း​ကို​တက်​ရင် အကျိုးရှိ​မလား​ဆိုပြီး​သွား​တက်​ဖို့ ဆုံးဖြတ်​လိုက်တယ်။

ချာ့ခ်ျ​ဝတ်ပြု​ဆုတောင်းမှု​တွေ​က ကျွန်မ​အတွက် ဘာ​အဓိပ္ပာယ်​မှ​မရှိပေမဲ့ ခရစ်ဝင်​ကျမ်း​တွေ​ကို ဖတ်ပြ​ကြ​တဲ့​အခါ ယေရှုရဲ့​စကား​တွေ​ကို​ကြား​ပြီး သမ္မာကျမ်းစာ​ဟာ စစ်မှန်​ရမယ်​လို့ ယုံကြည်​စိတ်ချ​မိတယ်။ နောက်ကြောင်း​ကို​ပြန်​ကြည့်​လိုက်ရင် ကျမ်းစာ​ကို ကျွန်မ​ကိုယ်တိုင် မဖတ်​မိ​ခဲ့​တာ ထူးဆန်း​နေတယ်။ နောက်ပိုင်း​မှာ မိသားစုရဲ့​မိတ်ဆွေ​တစ်ယောက်​က ကျွန်မ​ကို ခေတ်​သစ်​ဘာသာပြန် “ဓမ္မသစ်​ကျမ်း” တစ်အုပ်​ပေး​ခဲ့​တာ​တောင် မဖတ်​မိ​ဘူး။

၁၉၅၀ ပြည့်နှစ်​မှာ ကိုရီးယား​စစ်ပွဲ​ဖြစ်​တော့ ကျွန်မ လေးလေးနက်နက် စ​စဉ်းစား​လာတယ်။ အဲဒီ​စစ်ပွဲ​ဟာ ဒုတိယ​ကမ္ဘာ​စစ်​တုန်း​ကလို​ပဲ ပျံ့နှံ့​သွားမှာလား။ အကယ်၍ ဒီလို​ဖြစ်လာ​မယ်​ဆိုရင် ကိုယ့်​ရန်သူကို​ချစ်​ရမယ်ဆို​တဲ့ ယေရှုရဲ့​အမိန့်​ကို ကျွန်မ ဘယ်လို​လိုက်နာ​နိုင်​မလဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ​နိုင်ငံ​ကိုလာ​တိုက်​တဲ့​အခါ ဘာမှ​မလုပ်ဘဲ ရပ်ကြည့်​နေ​ရမှာလား။ အဲ့ဒီ​လို​သာ​လုပ်ရင် ကျွန်မ​တာဝန်​ဘယ်​ကျေ​မလဲ။ စိတ်ရှုပ်​နေပေမဲ့ ကျွန်မ​ရဲ့​မေးခွန်း​အားလုံး​ကို ကျမ်းစာ​ဖြေပေး​နိုင်​မယ်​လို့ ယုံကြည်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လို​ရှာ​ရ​မှန်း​မသိခဲ့ဘူး။

ဩစတြေးလျ​နိုင်ငံ​တွင် အမှန်တရား​ရှာဖွေခဲ့

၁၉၅၄ ခုနှစ်​မှာ ကျွန်မ​အစ်မကြီး ဂျီးန်​နေထိုင်တဲ့ ဩစတြေးလျ​နိုင်ငံ​ကို ပြောင်းရွှေ့​နေထိုင်ဖို့ အမေရော ကျွန်မ​ပါ ဆုံးဖြတ်​လိုက်ကြတယ်။ နှစ်​အနည်းငယ်​ကြာ​တော့ ကျွန်မ အစ်မ​ဂျီးန်​က ကျွန်မ​ကျမ်းစာ​စိတ်ဝင်စား​ပြီး ချာ့ခ်ျ​တက်​နေတာကို​သိလို့ ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ ကျွန်မ​ဆီ လာ​လည်ပတ်​ဖို့ ဖိတ်ခေါ်​ထား​တယ်လို့​ပြော​တယ်။ သူတို့တွေ​ကို ကျွန်မ​ဘယ်လို​ယူဆ​သလဲ​ဆိုတာ သူသိ​ချင်​တယ်​တဲ့။ ဂျီးန်​က “သူတို့ရဲ့​ရှင်းပြချက်​တွေ မှန်​မမှန် ငါ​မသိ​ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ချာ့ခ်ျ​တွေ​ရှင်း​ပြပေး​တာ​ထက် သူတို့က ပို​ရှင်း​ပြပေး​နိုင်တယ်” လို့​ပြော​တယ်။

ကျွန်မ​ဆီ လာ​လည်ပတ်​တဲ့ ဘီလ်​နဲ့ လင်ဒါ စ​နိုင်​ဒါ ဆို​တဲ့ ဇနီး​မောင်နှံဟာ တကယ်​ချစ်စရာ​ကောင်းတယ်။ အသက် ၆၀ ကျော်​ရှိပြီး သက်သေခံ​ဖြစ်တာ​လည်း နှစ်ပေါင်း​မနည်း​တော့​ဘူး။ ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​ရဲ့ အယ်ဒလိတ်မြို့​က ရေဒီယို​အသံလွှင့်ရုံ​မှာ သူတို့​အလုပ်,လုပ်ခဲ့ဖူး​တယ်၊ ဒုတိယ​ကမ္ဘာ​စစ်​အတွင်း ဩစတြေးလျ​နိုင်ငံ​မှာ ဟောပြောခြင်း​လုပ်ငန်း​ကို ပိတ်ပင်​လိုက်​တော့ အချိန်ပြည့်​ဧဝံဂေလိတရား​ဟောပြောသူတွေ​အဖြစ် သူတို့​နာမည်​စာရင်း​သွင်း​ခဲ့​တယ်။ ဘီလ်​နဲ့​လင်ဒါ​တို့​ဟာ ကျွန်မ​ကို အရမ်း​ကူညီ​ပေး​ပေမဲ့ ကျွန်မ​က တခြား​ဘာသာ​ကွဲ​တွေ​ကို စူးစမ်း​လေ့လာ​နေဆဲပဲ။

အလုပ်ဖော်​တစ်ယောက်​က ကျွန်မ​ကို တရားဟော​ဆရာ ဘီ​လီ ဂ​ရေ​ဟ​မ်​ရဲ့ စည်းဝေးပွဲ​တစ်ခု​ကို ခေါ်သွား​ခဲ့​တယ်၊ စည်းဝေး​ပြီး​နောက်​မှာ မေးခွန်းတွေ​မေး​ချင်​ရင် လာ​မေးပါ​လို့​ပြော​တဲ့ ဓမ္မ​ဆရာ​တစ်ယောက်​ဆီ ကျွန်မ​တို့​အုပ်စုဖွဲ့​ပြီး သွား​မေးကြတယ်။ ကျွန်မ​စိတ်​ကို အနှောင့်အယှက်​ပေး​နေ​သေး​တဲ့ ဒီ​မေးခွန်း​ကို ကျွန်မ​မေးလိုက်တယ်၊ “ရန်သူတွေကို ချစ်​ရမယ့် ခရစ်ယာန်​တစ်ယောက်​ဟာ ဘယ်လို​လုပ် စစ်တိုက်​နိုင်​မလဲ။” အုပ်စု​တစ်စုလုံး ချက်ချင်း ဆူညံ​သွားတယ်၊ အဲဒီ​မေးခွန်း​က သူတို့​အားလုံး​ကိုလည်း စိတ်​အနှောင့်အယှက်​ဖြစ်နေ​စေ​ခဲ့​တာ​တဲ့။ တစ်​အောင့်​လောက်​ကြာ​တော့ ဓမ္မ​ဆရာ​က “ဒီ​မေးခွန်းရဲ့​အဖြေကို ငါ​မသိ​ဘူး။ ငါလည်း ဒီ​အကြောင်း​စဉ်းစား​နေတုန်းပဲ” တဲ့။

ဒီ​အတောအတွင်း ဘီလ်၊ လင်ဒါ​တို့​နဲ့ ကျွန်မ​ကျမ်းစာ​အတော်လေး​လေ့လာ​ခဲ့​ပြီး ၁၉၅၈ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ​လမှာ ကျွန်မ​နှစ်ခြင်း​ခံ​လိုက်တယ်။ ကျွန်မ​ကို​ကျမ်းစာ​သင်ပေး​သူတွေရဲ့ ပုံသက်သေ​အတိုင်း လိုက်လျှောက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး နောက်​တစ်နှစ် ဩဂုတ်​လမှာ အချိန်ပြည့် ဧဝံဂေလိတရား​ဟောပြောသူ၊ မှန်မှန်ရှေ့ဆောင်​အဖြစ် နာမည်​စာရင်း​သွင်း​လိုက်တယ်။ ရှစ်​လ​ကြာ​တော့ ကျွန်မ​ကို အထူး​ရှေ့ဆောင်​အဖြစ်​ခန့်​လိုက်တယ်။ ကျွန်မ​အစ်မ ဂျီးန်​လည်း ကျမ်းစာ​လေ့လာ​နေတာ တိုးတက်လာ​ပြီး နှစ်ခြင်း​ခံ​လိုက်ပြီ​လို့ ကြားသိ​လိုက်ရ​တာ အရမ်း​ဝမ်းသာ​တာ​ပဲ။

အခွင့်အရေး​တံခါး ပွင့်​သွား

ဆစ်ဒနီ​အသင်းတော်​တစ်ခု​မှာ ကျွန်မ​အမှုဆောင်​နေပြီး အိမ်တွင်း​ကျမ်းစာ​သင်အံမှု အတော်များများ ကျင်းပ​နေတာ။ တစ်ရက်​မှာ ချာ့ခ်ျ အော့ဖ် အင်္ဂလန် အငြိမ်းစား​ခရစ်ယာန်​ဘုန်းကြီး​တစ်ပါး​နဲ့ ကျွန်မ​တွေ့ဆုံ​လို့ ကမ္ဘာ​ရဲ့​အဆုံး​နဲ့​ပတ်သက်ပြီး သူ့​ချာ့ခ်ျ​က ဘာ​ပြော​သလဲ​လို့ မေးလိုက်တယ်။ သူဟာ ချာ့ခ်ျ​အယူဝါဒ​ကို အနှစ် ၅၀ သင်ပေးခဲ့​သူ​ဖြစ်​ပေမဲ့ “သမ္မာကျမ်းစာ​ကို ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​လောက် ငါ​မသိ​ဘူး၊ ဒါ​ကြောင့် အဲ့ဒီ​အကြောင်းကို အချိန်​ယူ​လေ့လာ​ရဦးမယ်” လို့​သူ​ဖြေလိုက်​တာ​ကို ကျွန်မ​ဖြင့် အံ့သြ​လိုက်တာ။

အဲ့ဒီ​နောက် မကြာခင်​ဘဲ ပါကစ္စတန်​နိုင်ငံ​မှာ အမှုဆောင်ဖို့ စေတနာ့​ဝန်ထမ်း​တွေ​လိုတယ်လို့ သတင်း​ထွက်​လာတယ်။ လူပျို​လူလွတ်​တွေ​နဲ့ ဇနီး​မောင်နှံတွေကို​ပဲ စေလွှတ်​မှာ၊ အပျို​တွေ​ကို မလွှတ်​ဘူးဆို​တာ​ကို ကျွန်မ,မသိဘဲ လျှောက်လွှာတင်​လိုက်တယ်။ ကျွန်မ​ရဲ့​လျှောက်လွှာ​ဟာ ဘ​ရွတ်​က​လင်​ဌာနချုပ်​ကို ရောက်သွား​ပုံ​ရတယ်၊ ဘာကြောင့်လဲ​ဆိုတော့ ဘုံဘေ (ယခု မွန်​ဘိုင်း​လို့​ခေါ်) မြို့မှာ လူ​လို​နေတယ်၊ ကျွန်မ​လက်ခံမယ်​ဆိုရင်​သွားနိုင်တယ် ဆို​တဲ့​စာ​ကို မကြာခင်​မှာ​ဘဲ ကျွန်မ​ရခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီ​အချိန်​က ၁၉၆၂ ခုနှစ်​ဖြစ်တယ်။ ကျွန်မ​ဘုံဘေ​မြို့ကို​သွားဖို့ လက်ခံ​လိုက်ပြီး အဲ့ဒီ​မှာ ၁၈ လ​လောက်​နေထိုင်ခဲ့တယ်၊ အဲ့ဒီ​နောက် အ​လာ​ဟာ​ဘ​တ်​မြို့ကို ပြောင်းရွှေ့​ခဲ့​ရတယ်။

ဟင်ဒီ​ဘာသာ​စကား​ကို ကျွန်မ​ချက်ချင်း​သင်ယူတယ်။ ဒီ​အိန္ဒိယ​ဘာသာ​စကား​ရဲ့ စာလုံးပေါင်း​သတ်​ပုံ​နဲ့ အသံထွက်ဟာ တစ်သမတ်တည်း​ဖြစ်​လို့ တတ်​ဖို့​မ​ခက်​ဘူး​ပေါ့။ ဒါပေမဲ့၊ အိမ်ရှင်​တွေ​က သူတို့ရဲ့​ဘာသာ​စကား​ကို ကြိုးစား​ပြော​မဲ့​အစား အင်္ဂလိပ်​စကား​ပဲ​ပြောပါ​လို့ ကျွန်မ​ကို ပြော​ကြ​တာ​က တကယ်​စိတ်​အနှောင့်အယှက်​ဖြစ်စရာ​ပဲ! ဒါပေမဲ့ ဒီ​နိုင်ငံ​အသစ်ဟာ တကယ်​စိတ်ဝင်စားစရာ​ကောင်း​တဲ့​အပြင် အားတက်စေ​တဲ့ စိန်ခေါ်ချက်​တွေ​ကိုလည်း ကြုံ​ရတယ်၊ ဩစတြေးလျ​နိုင်ငံ​က သက်သေခံချင်း​တွေ​နဲ့​လည်း ကျွန်မ​ပေါင်းသင်း​ရတာ ပျော်​ပါ​တယ်။

ကျွန်မ​ခပ်​ငယ်ငယ်​က​တော့ အိမ်ထောင်ပြု​ဖို့​စဉ်းစား​ခဲ့​ဖူး​ပါ​တယ်၊ ဒါပေမဲ့ နှစ်ခြင်း​ခံ​ပြီး​တဲ့​အချိန်​မှာ ယေဟောဝါ​ရဲ့​အမှုတော်ကို​ထမ်းဆောင်​ဖို့​ပဲ ကျွန်မ​စိတ်​များနေ​တယ်။ အခု​ကျ​တော့ ဘဝအဖော်​ရှိရင်​ကောင်း​မှာပဲ​လို့ ပြန်​စဉ်းစား​မိတယ်။ တိုင်းတစ်ပါး​မှာ အမှုဆောင်​ရတဲ့​တာဝန်​ကိုလည်း မ​စွန့်လွှတ်​ချင်ဘူး၊ ဒါ​ကြောင့် ဒီ​ကိစ္စ​ကို ယေဟောဝါ​ဆီ ဆုတောင်း​တင်ပြ​ပြီး မေ့ထား​လိုက်တယ်။

မမျှော်လင့်​ဘဲ​ရတဲ့​ကောင်းချီး

အဲဒီ​အချိန်တုန်းက အိန္ဒိယ​ဌာနခွဲ​ရဲ့​လုပ်ငန်း​ကို အက်​ဒ​ဝင် စ​ကင်​နာ ဦးစီး​ကြီးကြပ်​နေပါတယ်။ ၁၉၄၆ ခုနှစ်​မှာ သူဟာ ကင်းမျှော်စင် ဂိလဒ်​ကျောင်း​ရဲ့ ရှစ်​ကြိမ်​မြောက်​သင်တန်းကို​တက်​ခဲ့​ပြီး သူနဲ့အတူ တခြား​တည်ကြည်​တဲ့ ညီအစ်ကို​တွေ၊ တရုတ်​ပြည်​မှာ တာဝန်ကျ​ခဲ့​တဲ့ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​ကင်း​နဲ့ စ​တဲ​န်​လေ ဂျုန်း​တို့​လည်း​ပါ​တယ်။ * ၁၉၅၈ ခုနှစ်​မှာ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​နဲ့ စ​တဲ​န်​လေ​တို့​ဟာ ရှန်​ဟို​င်း​မြို့မှာ ဟောပြောကြ​လို့ ထောင်ကျ​တိုက်ပိတ်​ခံ​ခဲ့​ကြရတယ်။ ၁၉၆၃ ခုနှစ်​မှာ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​လွတ်​လာတော့ အက်​ဒ​ဝင်​က သူ့​ဆီ​စာရေး​တယ်။ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​က ယူနိုက်တက်​စ​တိတ်​နဲ့ ဗြိတိန်​တို့​မှာ ခရီး​လှည့်လည်​ပြီး ဟောင်ကောင်​ကို ပြန်​ရောက်တဲ့အခါ ပြန်စာ​ရေး​ပြီး အိမ်ထောင်ပြု​ချင်​တဲ့​အကြောင်း ထည့်​ပြော​တယ်။ သူ​ထောင်ကျ​တုန်း​မှာ ဒီ​ကိစ္စ​ကို ဆုတောင်း​တွေးတော​ခဲ့​တဲ့​အကြောင်း၊ သင့်တော်​တဲ့​ဇနီး​ဖြစ်​နိုင်​မယ့် သက်သေခံ​ညီမ​တစ်ယောက်ကို အက်​ဒ​ဝင် သိ​များ​သိ​မလားလို့ စာရေး​မေးတယ်​ဆိုပါ​လား။

အိန္ဒိယ​နိုင်ငံ​မှာ အိမ်ထောင်ပြု​ဖို့ စီစဉ်​ပေး​ကြ​တဲ့​အကျင့်​ရှိတယ်၊ အဲလို​စီစဉ်​ပေး​ဖို့ အက်​ဒ​ဝင် ခဏ​ခဏ​တောင်းဆို​ခံ​ခဲ့​ရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ အမြဲ​ငြင်း​ခဲ့​တယ်။ ဒါ​ကြောင့် ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​ရဲ့​စာ​ကို နယ်လှည့်​ကြီးကြပ်မှူး ဟို​မား​ရဲ့​ဇနီး ရုသ် မ​က္ကေး​ကို လွှဲ​ပေး​လိုက်တယ်။ နောက်ဆုံး ရုသ်​က ကျွန်မ​ဆီ​စာရေး​ပြီး နှစ်​အတော်ကြာ အမှန်တရားမှာ​ရှိတဲ့ ခရစ်ယာန်​သာသနာပြု​တစ်ယောက်​ဟာ အိမ်ထောင်ပြု​ချင်​လို့ အဖော်အဖက်​ရှာ​နေတဲ့​အကြောင်း ပြောပြ​တယ်၊ သူ့​ဆီ​စာရေး​ချင်​သလား​လို့​လည်း​မေးတယ်။ အဲဒီ​ညီအစ်ကို​က ဘယ်သူ​ဘယ်ဝါ​ဖြစ်တယ်​ဆိုတာ​လည်း မပြောပြဘူး။

ကျွန်မ အဖော်အဖက်​ရ​ချင်​တဲ့​အကြောင်း ဆုတောင်း​ထား​တာ​ကို ယေဟောဝါ​က​လွဲလို့ ဘယ်သူမှ​မသိ​ဘူး၊ အစပိုင်း​မှာ အဲဒီ​အကြံပေး​ချက်​ကို ကျွန်မ​ငြင်း​လိုက်​ဖို့​ပဲ။ ဒါပေမဲ့​လည်း အဲဒီ​အကြောင်းကို ကျွန်မ​စဉ်းစား​လေ၊ ယေဟောဝါ​ဟာ ကျွန်မ​တို့​ရဲ့​ဆုတောင်းချက်​တွေ​ကို ကျွန်မ​တို့​ထင်သလို ဖြေကြား​ပေး​တာ​ရှားတယ်​လို့ စဉ်းစားမိ​လေ​ပဲ။ ဒါ​ကြောင့် ကျွန်မ​ချက်ချင်း​ကတိပေး​စ​ရာ​မလိုဘူး​ဆိုရင် အဲဒီ​ညီအစ်ကို,ကို စာ​ထပ်​ရေး​ခိုင်း​နိုင်တယ်​လို့ ရုသ်​ဆီ စာပြန်​လိုက်တယ်။ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​ကင်း​ဆီကလာ​တဲ့ ဒုတိယ​မြောက်​စာ​ဟာ ကျွန်မ​ဆီ​ကို​ဖြစ်နေ​ပါ​တယ်။

တရုတ်​ပြည် အကျဉ်းထောင်​ကနေ လွတ်​လာပြီး​နောက်ပိုင်း သတင်းစာ​နဲ့ မဂ္ဂဇင်း​တွေ​ထဲမှာ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​ရဲ့​ဓာတ်​ပုံ​တွေ​နဲ့ သူ့​အကြောင်းပါ​လာတယ်။ ဒါ​ကြောင့် တစ်ကမ္ဘာ​လုံး​က သူ့ကို သိသွား​ကြတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သီအိုကရက်တစ်​အမှုဆောင်​လုပ်ငန်းမှာ သူ့ရဲ့​တည်ကြည်မှု​ကို ကျွန်မ​သဘောကျ​မိတယ်။ ဒါနဲ့​ပဲ ငါး​လ​လောက် ကျွန်မ​တို့ စာ​အဆက်အသွယ်​လုပ်ပြီး ဟောင်ကောင်​ကို ကျွန်မ​လိုက်​သွားတယ်။ ၁၉၆၅၊ အောက်တိုဘာ ၅ ရက်​နေ့မှာ ကျွန်မ​တို့ လက်ထပ်ခဲ့​ကြတယ်။

ကျွန်မ​တို့​နှစ်ယောက်စလုံး​ဟာ အိမ်ထောင်​ပြုပြီး အချိန်ပြည့်​အမှုဆောင်​ချင်​ကြတယ်၊ ပြီး​တော့ ကျွန်မ​တို့ အသက်ကြီး​လာလို့​ရှိရင် အဖော်အဖက်​လိုတယ်လို့ စဉ်းစား​ခဲ့​ကြတယ်။ တဖြည်းဖြည်း ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​ကို ကျွန်မ​ကြင်နာ​လာတယ်၊ လူတွေနဲ့​ဆက်ဆံ​တဲ့​အခါ၊ အမှုဆောင်​လုပ်ငန်းမှာ ပြဿနာ​တွေ​ပေါ်လာတဲ့​အခါ ကြင်ကြင်နာနာ​နဲ့ ကိုယ်ချင်းစာ​နာ​မှု​ရှိ​ရှိ သူ​ဖြေရှင်း​တာ​ကို​တွေ့ရ​လေ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​ကို ကျွန်မ​ပို​ပြီး​ချစ်​လာ​လေ​ပဲ၊ သူ့ကို ကျွန်မ ပို​ပြီး​ရိုသေ​လေးစား​တတ်​လာတယ်။ ၂၇ နှစ်​ကြာ​ပေါင်း​ခဲ့​ရတဲ့ ကျွန်မ​တို့​ရဲ့​အိမ်ထောင်ရေး​ဟာ အတော်​သာယာတယ်၊ ယေဟောဝါ​ဆီက ကောင်းချီး​တွေ​လည်း အများကြီး​ခံစား​ရတယ်။

တရုတ်​လူမျိုး​တွေ​ဟာ တော်​တော်​အလုပ်​ကြိုးစား​တဲ့​သူတွေ​ဖြစ်တယ်၊ သူတို့ကို ကျွန်မ​အရမ်း​သဘောကျတာပဲ။ ဟောင်ကောင်​မှာ အများသုံး​ဘာသာ​စကား​က ကန်​တုံ​ဘာသာ​စကား​ဖြစ်တယ်၊ ဒီ​တရုတ်​ဒေသန္တရ​ဘာသာ​စကား​ဟာ မန်ဒရင်း​ဘာသာ​စကား​ထက် အသံ​အနိမ့်အမြင့် ပို​များ​တာ​ကြောင့် သင်ယူ​တတ်မြောက်​ဖို့ အတော်​ကြိုးစား​ယူရ​တယ်။ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​နဲ့​ကျွန်မ​တို့​ဟာ ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​ရဲ့ ဌာနခွဲရုံး​မှာ​ရှိတဲ့ ခရစ်ယာန်​သာသနာပြု​အိမ်မှာ ဘဝ​စ​ခဲ့​ကြ​တာ၊ အဲဒီနောက် ဟောင်ကောင်​က ရပ်ကွက်​အတော်များများမှာ ကျွန်မ​တို့ တာဝန်​ထမ်းဆောင်​ခဲ့​ကြတယ်။ ကျွန်မ​တို့​နှစ်ယောက် အရမ်းပျော်​တာ​ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ၁၉၇၆ ခုနှစ်​မှာ ကျွန်မ​ရဲ့​ကျန်းမာ​ရေး အရမ်း​ဆိုး​သွားတယ်။

ကျန်းမာ​ရေး​ပြဿနာ​များ​ကို ကိုင်တွယ်​ဖြေရှင်းခြင်း

ကျွန်မ သွေး​မ​တိတ်​ရောဂါ​ခံစား​ခဲ့​တာ လ​အတော်ကြာ​သွား​လို့ ကျွန်မ​ရဲ့​သွေး​ဥ​အရေအတွက်​က သိသိသာသာ​ကျ​သွားတယ်။ ခွဲစိတ်​ကုသ​ဖို့​လိုတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သွေး​မပါဘဲ​ခွဲစိတ်​မယ်​ဆိုရင် ကျွန်မ​သွေးလန့်​ပြီး သေသွား​နိုင်​တဲ့​အတွက် မ​ကုပေး​နိုင်ဘူး​လို့ ဆေးရုံ​က ဆရာဝန်​တွေ​က ပြော​တယ်။ ကျွန်မ​ကိစ္စ​ကို ဆရာဝန်​တွေ ဆွေးနွေး​ပြောဆို​နေတဲ့ နေ့​တစ်နေ့​မှာ သူနာပြု​ဆရာမ​တွေ​က ကျွန်မ​ရဲ့​အသက်ကို အရှုံး​ခံ​စ​ရာ​မလိုပါဘူး၊ စိတ်​ပြောင်းလဲ​လိုက်ပါ​လို့ လာ​ပြော​ကြတယ်။ အဲဒီ​နေ့မှာ လူ ၁၂ ယောက်​ကို ခွဲစိတ်​ကုသ​ရမှာ၊ ၁၀ ယောက်​က ကိုယ်ဝန်ပျက်​ကျ​ခဲ့​ကြ​တာ၊ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီ​ကိုယ်ဝန်ဆောင်​အမျိုးသမီးတွေကို ကလေး​ဖျက်​ချ​ခဲ့​တဲ့​အတွက် ဘယ်သူကမှ အပြစ်​မဆို​တာ​ကို ကျွန်မ​သတိပြုမိတယ်။

နောက်ဆုံး​မှာ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​က ကျွန်မ​သေသွား​မယ်​ဆိုရင် ဆေးရုံ​တာဝန်​မဟုတ်ဘူးလို့ စာရေး​လက်မှတ်ထိုး​ပေး​တဲ့​အခါ​ကျ​မှ ဆရာဝန်​တွေ​က လိုအပ်​သလို ခွဲစိတ်​ကုသ​ပေး​ဖို့ သဘောတူ​ကြ​တော့​တယ်။ ကျွန်မ​ကို ခွဲစိတ်​ခန်း​ထဲ​ခေါ်သွား​ပြီး မေ့​ဆေး​ပေး​ဖို့ အသင့်ပြင်​ဆင်​နေတုန်း မေ့​ဆေးဆရာ​ဝန်​က သဘောမတူ​လို့ ကျွန်မ​ကို ဆေးရုံ​က​ဆင်း​ခွင့်​ပေး​လိုက်တယ်။

ဒါနဲ့ ပုဂ္ဂလိက မီးယပ်​ရောဂါ​ပါရဂူ​တစ်ယောက်​နဲ့ ကျွန်မ​တို့​သွား​တိုင်ပင်​တယ်။ ကျွန်မ​ရဲ့​စိုးရိမ်​စ​ရာ​အခြေအနေ​ကို သူသိ​သွားတဲ့အခါ အ​ခ​နည်းနည်းနဲ့ သူ​ခွဲစိတ်​ကုသ​ပေး​မယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ​ဘယ်လောက်​ယူတယ်​ဆိုတာ​ကို တခြား​သူတွေကို မပြော​ရ​ဘူးလို့​မှာတယ်။ အဲဒီ​ပါရဂူ​က သွေး​လုံးဝ​မ​သွင်း​ဘဲ ခွဲစိတ်​ကုသ​ပေး​နိုင်​ခဲ့​တယ်။ အဲ့​လို​အရေးအကြောင်း​ပေါ်​ခဲ့​တဲ့​အချိန်​မှာ ယေဟောဝါ​ဟာ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​နဲ့​ကျွန်မ​တို့ကို တကယ်​ဂရုစိုက်​ပြီး ချစ်ခင်​ကြင်နာ​မှု​ပြ​တာ သိပ်​သိသာ​တာ​ပဲ။

၁၉၉၂ ခုနှစ်​မှာ ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​ရဲ့​ရောဂါ​ဟာ နောက်ဆုံး​အဆင့်​ကို​ရောက်လာ​ခဲ့​တယ်။ ဒါနဲ့ ဌာနခွဲရုံး​ကို ကျွန်မ​တို့​ပြောင်းရွှေ့​နေခဲ့​ကြ​ပြီး အဲဒီမှာ နှစ်ယောက်စလုံး​ကို မေတ္တာနဲ့​ကြည့်ရှု​စောင့်ရှောက်​ကြတယ်။ ကျွန်မ​ချစ်​ရတဲ့​ခင်ပွန်း​ဟာ အသက် ၈၁ နှစ်အရွယ် ၁၉၉၃ ခုနှစ်​မှာ သူ့ရဲ့​မြေကြီး​အသက်တာ ကုန်ဆုံး​သွားခဲ့​ပါ​တယ်။

အင်္ဂလန်​ကို​ပြန်ရောက်

ဟောင်ကောင်​ဗေသလ​မိသားစုဝင်​ဖြစ်​ရတာကို ကျွန်မ​ပျော်​တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အပူဒဏ်​နဲ့ စိုထိုင်း​မှု​ဒဏ်​ကို ကျွန်မ မခံနိုင်​တော့​ဘူး။ မကြာ​ပါ​ဘူး ကျွန်မ​ရဲ့​ကျန်းမာ​ရေး​ကြောင့် ဆေး​ပစ္စည်း​ကိရိယာ​ပို​စုံ​တဲ့ ဌာနခွဲ​တစ်ခုခု​ကို ပြောင်းရွှေ့​ဖို့ ကျွန်မ​စဉ်းစား​နိုင်​သလား​လို့ မေးမြန်းတဲ့​စာ​တစ်စောင် ဘ​ရွတ်​က​လင်​ဌာနချုပ်​ကနေ ရောက်လာ​တော့ အံ့ဩ​သွားတယ်။ ဒါနဲ့​ပဲ ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်​မှာ အင်္ဂလန်​နိုင်ငံ​ကို ပြောင်းရွှေ့​သွားပြီး လန်ဒန်​ဗေသလ​မိသားစုနဲ့​အတူ နေထိုင်​နေပါတယ်။ တကယ့်ကို မေတ္တာပါ​တဲ့ အစီအစဉ်​ဖြစ်တယ်! ကျွန်မ​ကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကြိုဆို​ကြတယ်။ ကျွန်မ​ထမ်းဆောင်​ရတဲ့ တာဝန်​တွေ​ကိုလည်း အရမ်းကြိုက်​တယ်၊ အဲဒီ​တာဝန်​တွေ​ထဲမှာ စာအုပ်​ပေါင်း ၂,၀၀၀ ရှိတဲ့ ဗေသလ​မိသားစု​စာကြည့်တိုက်​ကို ကြည့်ရှု​ထိန်းသိမ်း​ပေး​ရတာ​လည်း​ပါ​တယ်။

လန်ဒန်​က တရုတ်​အသင်းတော်​နဲ့​လည်း ပူးပေါင်း​ရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခြေအနေ​မတူ​တော့​ဘူး။ အခု ဟောင်ကောင်​က ရောက်လာ​တဲ့​လူ နည်းတယ်၊ တရုတ်​ပြည်မကြီး​က များတယ်။ သူတို့က မန်ဒရင်း​ဘာသာ​စကား​ကို ပြော​ကြ​တော့ ဟောပြောခြင်း​လုပ်ငန်းမှာ စိန်ခေါ်ချက်​အသစ်​တစ်ခု ကြုံနေ​ရတယ်။ တရုတ်​ပြည်မ​က ဘွဲ့​လွန်​ကျောင်းသား​တွေ​နဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာ​ကောင်း​တဲ့ ကျမ်းစာ​သင်အံမှု​တွေ ကျင်းပ​နေကြ​တဲ့​သတင်း နိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံး​ကနေ ရောက်​လာတယ်။ သူတို့ဟာ အလုပ်​ကြိုးစား​သူတွေ​ဖြစ်​ပြီး သူတို့​သင်ယူ​နေကြ​တဲ့ ကျမ်းစာ​အမှန်တရားကိုလည်း မြတ်နိုးတယ်။ အဲလို​လူတွေကို ကူညီ​ပေး​ရတာ ဝမ်းသာစရာ​ကောင်းတယ်။

ကျွန်မ​ရဲ့​စံရိပ်ငြိမ်​အသစ်​မှာ ကျွန်မ​ရဲ့ ပျော်ရွှင်စရာ​ကောင်း​တဲ့​ဘဝကို မကြာခဏ​ပြန်​စဉ်းစား​ပြီး ယေဟောဝါ​ရဲ့​ချစ်ခင်​ကြင်နာ​မှု​ကို အံ့သြ​နေရ​တုန်း​ပါ။ ကိုယ်တော်​ရဲ့​ချစ်ခင်​ကြင်နာ​မှု​ကို ရည်ရွယ်တော်မူချက်​နဲ့​ဆိုင်​တဲ့ အရာအားလုံးမှာ​တွေ့​နေ​ရတယ်၊ ကိုယ်တော်​ဟာ သူ့ရဲ့​ကျေးကျွန်​တွေ တစ်ယောက်ချင်း​စီ​ကို ဂရုစိုက်​နေမှန်း မျက်ဝါးထင်ထင်​ပဲ။ ကျွန်မ​ကို မေတ္တာပါပါ​နဲ့ ဂရုစိုက်​နေတဲ့​အတွက် ကိုယ်တော်​ကို ကျေးဇူး​တင်စရာ အများကြီး​ရှိတယ်။—၁ ပေတရု ၅:၆၊ ၇။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

[စာမျက်နှာ ၂၄ ပါ ရုပ်ပုံ]

အိန္ဒိယ​တွင် အမှုဆောင်​စဉ်

[စာမျက်နှာ ၂၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၆၃ ခုနှစ်​က ဟ​ယ်​ရ​ယ်လ်​ကင်း​နှင့် ၁၉၅၀ ပြည့်လွန်​နှစ်များ​က တရုတ်​ပြည်​တွင် အမှုဆောင်​စဉ်

[စာမျက်နှာ ၂၆ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၆၅၊ အောက်တိုဘာ ၅ ရက်၊ ဟောင်ကောင်​၌ ကျွန်မ​တို့​လက်ထပ်​သည့်​နေ့

 [စာမျက်နှာ ၂၆ ပါ ရုပ်ပုံ]

ဟောင်ကောင်​ဗေသလ​အိမ်သား​များ​ဖြစ်သော လင်း​ဇနီး​မောင်နှံ (အလယ်) နှင့် ဂ​န်း​န​ဝေး​ဇနီး​မောင်နှံ (ယာ) တို့​နှင့်အတူ