ဘဝ​အတ္ထုပ္ပတ္တိ

မျက်မမြင်​ဖြစ်နေ​စဉ်​ကျွန်တော်​မျက်စိပွင့်​ခဲ့

အေ​ဂေါန် ဟောက်​စာ​ပြောပြ​သည်

မျက်စိကွယ်​ပြီး နှစ်လ​အကြာမှာ ကျွန်တော်​တစ်သက်လုံး လျစ်လျူရှု​ခဲ့​တဲ့ ကျမ်းစာ​အမှန်တရားတွေကို မြင်တွေ့ခဲ့​ရတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့​အနှစ်​ခု​နစ်​ဆယ်​ကျော်​ကို ပြန်ပြောင်း​သုံးသပ်ကြည့်​တဲ့​အခါ ကျွန်တော့်​ဘဝမှာ အရာ​ရာ​ပြည့်စုံ​ခဲ့​ပါ​တယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်စုံတစ်ရာ​ကို​သာ ပြောင်းလဲ​လို့​ရမယ်​ဆိုရင် ငယ်​စဉ်​ဘဝက​တည်း​က ယေဟောဝါ​ဘုရားသခင်​အကြောင်း​သိအောင်​လေ့လာ​ဖို့ ကျွန်တော်​ရွေးချယ်​မှာ​ပါ။

အာဂျင်တီးနား​နဲ့ ဘရာဇီး​လ်​နိုင်ငံ​ကြား​မှာ တည်ရှိ​တဲ့ သစ်​တော်​သီး​ပုံ ယူ​ရု​ဂွေး​နိုင်ငံ​လေးမှာ ၁၉၂၇ ခုနှစ်​က ကျွန်တော်​မွေးဖွားခဲ့တယ်၊ အဲဒီ​နိုင်ငံ​ဟာ အတ္တလန္တိတ်​ကမ်းရိုးတန်း​တစ်လျှောက် သာယာ​လှပတဲ့​ရှုခင်း မိုင်​နဲ့​ချီ​ရှိတဲ့​နိုင်ငံ​လေး​ပါ။ အဲဒီ​နိုင်ငံ​မှာ​နေထိုင်တဲ့​လူ​အများစုဟာ အီတလီ​နဲ့ စပိန်​နိုင်ငံ​ကနေ လာရောက်​နေထိုင်သူ​တွေ​က ဆင်းသက်​လာတဲ့​သူတွေ​ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်​မိဘတွေက ဟန်​ဂေ​ရီ​က​ပါ၊ ကျွန်တော်​ငယ်ငယ်​တုန်း​က ဆင်းရဲ​ပေမဲ့ တကယ်​စည်းလုံး​တဲ့​ရပ်ကွက်မှာ နေထိုင်ခဲ့​တာ။ တံခါး​တွေ​ကို သော့ခတ်​စ​ရာ၊ မင်း​တု​ပ်​ထိုး​စ​ရာ မလိုခဲ့ဘူး။ ကျွန်တော်​တို့​မှာ လူမျိုးရေး​ပြဿနာ မရှိခဲ့ဘူး။ တိုင်းတစ်ပါးသား​နဲ့ တိုင်းရင်းသား၊ လူဖြူ​နဲ့ လူမည်း အားလုံး​က မိတ်ဆွေ​တွေ​ချည်း​ပဲ။

ကျွန်တော့်​မိဘတွေက ကက်သလစ်​အသင်း​မှာ တက်ကြွ​သူတွေ​ဖြစ်​လို့ ကျွန်တော်​လည်း အသက်​ဆယ်နှစ်​မှာ ဘုန်းကြီး​အကူ​ဖြစ်လာ​တယ်။ အရွယ်ရောက်​လာတော့ ဒေသခံ​တရားဟော​ဆရာ​နဲ့​အတူ အမှုဆောင်​ပြီး အဲဒီ​နယ်​က ခရစ်ယာန်​ဂိုဏ်းအုပ်​ရဲ့ အတိုင်ပင်ခံ​အုပ်စု​ဝင် တစ်ယောက်​ဖြစ်​ခဲ့​တယ်။ ဆေးပညာ​ရှင်​တစ်ဦး​ဖြစ်​တဲ့​အတွက် ဗင်နီဇွဲလား​နိုင်ငံ​မှာ ကက်သလစ်​ချာ့ခ်ျ​က​စီစဉ်​တဲ့ ဆွေးနွေး​နှီးနှော​ပွဲ​တစ်ခု​မှာ​ပါဝင်​ဖို့ ဖိတ်ခေါ်​ခံ​ခဲ့​ရတယ်။ မီးယပ်​ရောဂါ​ဘာသာရပ်​ကို အထူးပြု​လေ့လာ​တဲ့ ဆရာဝန်​တွေ​ဖြစ်​လို့ အဲဒီအချိန်မှာ ဈေးကွက်​ဝင်​နေတဲ့ သန္ဓေတား​ဆေး​တွေ​ကို လေ့လာ​ဖို့ ကျွန်တော်​တို့​အုပ်စု​ကို တာဝန်​ပေး​တယ်။

ဆေး​ကျောင်းသား​တစ်ဦး​အဖြစ် အစောပိုင်း​စွဲမှတ်စရာ​များ

လူ့​ကိုယ်ခန္ဓာ​အကြောင်း လေ့လာ​သင်ယူ​နေတဲ့ ဆေး​ကျောင်းသား​ဘဝ​တုန်း​က လူ့​ခန္ဓာကိုယ် တည်ဆောက်​ပုံ​ကို အတော်လေး​အံ့သြမိတယ်။ ဥပမာ၊ အသည်း ဒါမှ​မဟုတ် နံရိုး​တချို့​ကို အနည်း​အကျဉ်း ခွဲထုတ်​ပြီး​နောက် ပုံမှန်​အရွယ်အစား​အထိ အလိုလို​ပြန်​ကြီးထွား​လာနိုင်​တာ​ကို ကျွန်တော်​အံ့အားသင့်မိ​တယ်။

နောက်ပြီး​တော့ ထိခိုက်​ဒဏ်ရာ​ပြင်းထန်​တဲ့​သူတွေကို သွေးသွင်း​ပေး​လိုက်လို့ သေဆုံး​သွားတဲ့​အတွက် ကျွန်တော်​ဝမ်းနည်း​မိတယ်။ သွေးသွင်း​ပြီး ဆ​င့်​ပွား​ရောဂါ​ပြဿနာ​တွေ​ဖြစ်ပေါ်​တဲ့​အတွက် သေဆုံး​သွားတဲ့​လူနာ​ရဲ့​ဆွေမျိုး​တွေ​ကို ရှင်းပြ​ပြောဆို​ဖို့ ဘယ်လောက်​အခက်တွေ့​ခဲ့​တာ​ကိုလည်း ဒီနေ့​အထိ ကျွန်တော်​မှတ်မိ​နေတုန်းပဲ။ အများအားဖြင့်​တော့ သွေးသွင်း​လိုက်လို့ သူတို့​ချစ်​မြတ်နိုး​ရတဲ့​သူ သေဆုံး​သွားတယ်လို့ ဆွေမျိုး​တွေ​ကို ထုတ်​မပြောပြ​ကြဘူး။ အဲဒီအစား တခြား​အကြောင်းပြချက်​တွေ ပေး​တတ်ကြ​တယ်။ နှစ်တွေ​ကုန်​ခဲ့​ပေမဲ့ သွေးသွင်းတာ​နဲ့​ပတ်သက်​လို့ ကျွန်တော်​စိတ်​အနှောင့်အယှက်​ဖြစ်​ခဲ့​တာ​ကို အခုထိ သတိရ​တုန်း​ပဲ၊ နောက်ဆုံး​တော့ သွေးသွင်းတာ​မှားတယ်လို့ ကျွန်တော်​ကောက်ချက်​ချ​မိတယ်။ ဟို​တုန်း​က​သာ သွေးရဲ့​မြင့်မြတ်မှု​အကြောင်း ယေဟောဝါ​ရဲ့​ပညတ်​ကို သိခဲ့​ရ​ရင်​ကောင်း​သား! အဲဒီလိုသာ​ဆိုရင် ဒီ​လုပ်ထုံး​လုပ်​နည်းနဲ့​ပတ်သက်ပြီး ကျွန်တော် ဇဝေဇဝါ​ဖြစ်​ခဲ့​မှာ​မဟုတ်ဘူး။—တမန်​တော် ၁၅:၁၉၊ ၂၀။

လူ​တို့ကို​ကူညီ​ပေး​ရသည့် စိတ်​ကျေနပ်မှု

အတန်ကြာ​တော့ ကျွန်တော် ခွဲစိတ်​ဆရာဝန်​တစ်ယောက် ဖြစ်လာ​ပြီး စဲန်​တာ​လူ​စီ​ယာ​မြို့က ဆေး​ဘက်​ဆိုင်ရာ အကူအညီ​ပေး​ရေး​ဌာန​ရဲ့ ဒါရိုက်တာ​ဖြစ်လာ​ခဲ့​တယ်။ ဒီ​အပြင် အမျိုးသား ဇီဝ​ဗေဒ သိပ္ပံ​ပညာရပ်​ဌာန​မှာလည်း ကျွန်တော်​အမှုထမ်းခဲ့​ရတယ်။ အဲဒါ​က ကျွန်တော့်​ကို တော်တော်လေး ကျေနပ်​အားရ​စေတယ်။ ဖျားနာ​နေတဲ့​သူတွေကို ကျွန်တော်​ကူညီ​ပေး​တယ်၊ သူတို့ရဲ့​ဝေဒနာတွေကို သက်သာ​စေတယ်၊ လူ့​အသက်ကယ်​ပေး​ခဲ့​တာ အတော်လေး​များ​ပြီ၊ သားဖွား​မိခင်​တွေ​ကို ကူညီ​ပေး​ခဲ့လို့​လည်း မွေးကင်းစ​ကလေး​တွေ​ကို လူ့​လောက​ထဲ​ပို့​ဆောင်ပေး​ခဲ့ပြီ။ သွေးသွင်း​ပေး​တာ​နဲ့​ပတ်သက်​တဲ့ အစောပိုင်းက အတွေ့အကြုံ​တွေ​ကြောင့် သွေးမဲ့​ခွဲစိတ်​ကုသမှု ထောင်ချီ​ပြု​လုပ်ပေးခဲ့​ပြီ။ သွေး​ထွက်​လွန်​ရောဂါ​ဟာ စ​ည်​တစ်လုံး​ထဲ​က ရေ​ယို​တာ​နဲ့​တူတယ်​လို့ ကျွန်တော်​ဆင်ခြင်​တွေးတော​မိတယ်။ တစ်ခု​တည်း​သော​ဖြေရှင်း​နည်း​က စ​ည်​ကို ဆက်​ဖြည့်​မယ့်​အစား ယို​စိမ့်​တာ​ကို ပြုပြင်ပေး​ဖို့​ဖြစ်တယ်။

သက်သေခံ​လူနာများ​ကို ကုသ​ပေးခြင်း

ယေဟောဝါ​သက်သေတွေဟာ သွေးမဲ့​ခွဲစိတ်​ခံ​ဖို့​အတွက် ကျွန်တော်​တို့​ဆေးခန်း​ကို စ​ရောက်လာ​ကြ​တဲ့​အချိန်၊ ၁၉၆၀ ပြည့်လွန်​နှစ်တွေ​ကစပြီး သူတို့နဲ့ ကျွန်တော်​စ​သိကျွမ်း​ခဲ့​တယ်။ လူနာ​တစ်ယောက်ကို ကျွန်တော်​ဘယ်တော့မှ မေ့​မှာ​မဟုတ်ဘူး၊ သူက မာ​စီဒီး ဂေါန်​ဇာ​လီဇ်​လို့​ခေါ်​တဲ့ ရှေ့ဆောင် (အချိန်ပြည့်​ဓမ္မ​အမှုဆောင်) တစ်ယောက်​ပါ။ သူက အတော်လေး​သွေးအားနည်း​နေတဲ့​အတွက် သူ့ကို တက္ကသိုလ်​ဆေးရုံ ဆရာဝန်​တွေ​က ခွဲစိတ်​ကုသ​ရင် အသက်ရှင်​နိုင်​မှာ​မဟုတ်ဘူး​ထင်​ပြီး မ​ခွဲစိတ်​ရဲ​ကြဘူး။ သွေး​ထွက်​လွန်​နေပေမဲ့ သူ့ကို ကျွန်တော်​တို့​ဆေးခန်း​မှာ ခွဲစိတ်​ပေး​လိုက်တယ်။ အဲဒီ​ခွဲစိတ်မှု​အောင်မြင်​ခဲ့လို့ မကြာသေး​ခင်​က အသက် ၈၆ နှစ်မှာ သူ​ကွယ်လွန်​သွားတဲ့​အချိန်အထိ အနှစ် ၃၀ ကျော် ရှေ့ဆောင်​ဆက်လုပ်​နိုင်​ခဲ့​တယ်။

ဆေးရုံ​တက်​နေတဲ့ သူတို့ရဲ့​ခရစ်ယာန်​ညီအစ်ကို​တွေ​ကို ကြည့်ရှု​ပြုစုပေး​ကြ​တဲ့ သက်သေခံတွေ တင်ပြ​တဲ့ မေတ္တာနဲ့​ဂရုစိုက်​မှု​ကို ကျွန်တော်​အမြဲ စွဲမှတ်​မိတယ်။ ဆေးရုံ​မှာ ကျွန်တော်​လူနာ​လှည့်လည်​ကြည့်​တဲ့​အခါ သူတို့ရဲ့​ယုံကြည်ချက်တွေကို တင်ပြ​ပြောဆို​ကြ​တာ နားထောင်​လို့​ကောင်းတယ်၊ သူတို့​ပေး​တဲ့ စာပေ​တွေ​ကိုလည်း ကျွန်တော်​လက်ခံခဲ့တယ်။ မကြာခင် ကျွန်တော်​ကိုယ်တိုင် သူတို့ရဲ့​ဆရာဝန်​သာမက သူတို့ရဲ့​ဝိညာဉ်​ရေး​ညီအစ်ကို​ပါ ဖြစ်​လာလိမ့်မယ်​လို့ တစ်ခါ​မှ​မထင်​ခဲ့​မိ​ဘူး။

လူနာ​တစ်ယောက်​ရဲ့​သမီး​ဖြစ်သူ ဘီ​အာ​ထ​ရ​စ္စ​နဲ့ ကျွန်တော်​လက်ထပ်​လိုက်တဲ့အခါ သက်သေခံတွေ​နဲ့ ပို​ပြီး​ရင်းနှီး​လာတယ်။ သူ့​မိသားစု​အများစုက သက်သေခံတွေ​နဲ့ ပေါင်းသင်း​နှင့်​ကြပြီ​ဖြစ်​လို့ ကျွန်တော်​တို့​အိမ်ထောင်​ကျ​ပြီး​တဲ့​နောက် သူလည်း တက်ကြွ​တဲ့​သက်သေခံ​တစ်ယောက်​ဖြစ်လာ​တယ်။ ကျွန်တော်​က​တော့ အလုပ်မှာ​ပဲ​နစ်​မြုပ်​နေပြီး ဆေး​လောကမှာ အရေးပါ​အရာရောက်​သူ​တစ်ယောက်​ဖြစ်နေ​တာ။ ကျွန်တော့်​ဘဝဟာ သိပ်​ပြီး​အခြေ​လှ​နေ​သလို​ပါ​ပဲ။ မကြာခင်​မှာ ဘေးဆိုး​ကျရောက်​ပြီး ကျွန်တော့်​ဘဝ​တစ်ခုလုံး ပြောင်းလဲ​တော့​မယ်​ဆိုတာ​ကို လုံးဝ​မသိ​ခဲ့​မိ​ဘူး။

ရုတ်တရက်​ဘေးဆိုး​ကျရောက်​ခြင်း

ခွဲစိတ်​ဆရာဝန်​တစ်ယောက်​အတွက် အဆိုး​ဝါး​ဆုံး​အဖြစ်​က မျက်စိကွယ်​ခြင်း​ပဲ။ ဒါကို ကျွန်တော်​ကြုံတွေ့​ခဲ့​ရတာ။ ရုတ်တရက် ကျွန်တော့်​မျက်စိ​အာရုံ​လွှာ အက်ကွဲ​ပြီး မျက်စိကွယ်​သွားခဲ့​ရတယ်! ပြန်မြင်​နိုင် မမြင်နိုင်​ဆိုတာ​ကို လုံးဝ​မသိ​ခဲ့​ရ​ဘူး။ မျက်စိ​ခွဲစိတ်​ခံရ​ပြီး​နောက် ပတ်တီး​စည်း​ပြီး အိပ်ရာ​ထဲ​နေခဲ့​ရတဲ့​အချိန်​မှာ ကျွန်တော်​အတော်လေး စိတ်ဓာတ်ကျ​နေတာ။ လုံးလုံး​အသုံးမကျ​တော့​ဘူးလို့​ခံစား​ရပြီး ကိုယ့်​ကိုယ်ကို​အဆုံးစီရင်​ဖို့​တောင် ဆုံးဖြတ်​မိ​တဲ့​အထိ​ပါ​ပဲ။ ဆေးရုံ​ရဲ့​စတုတ္ထ​မြောက်​အထပ်​မှာ ကျွန်တော်​ရှိတဲ့​အတွက် အိပ်ရာ​က​ထ​ပြီး ပြတင်းပေါက်​ကနေ ခုန်ချ​သေ​ဖို့ စမ်း​တ​ဝါး​ဝါး​ကြိုးစား​လျှောက်​သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆေးရုံ​စင်္ကြံ​ဘက်​ရောက်သွား​လို့ သူနာပြု​တစ်ယောက်​က ကျွန်တော့်​ခုတင်​ဆီ​ကို ပြန်​တွဲ​ပို့ပေး​ခဲ့​တယ်။

အဲဒါကို နောက်​တစ်ခါ ပြန်​မကြိုးစား​ခဲ့​ဘူး။ ဒါပေမဲ့​လည်း အမှောင်​ကမ္ဘာ​ထဲမှာ စိတ်ဓာတ်ကျ​မြဲ​ကျ​ပြီး စိတ်​တို​နေတော့တယ်။ ဒီလို​မျက်စိ​မမြင်​တဲ့​အချိန်​မှာ ကျွန်တော်​သာ မျက်စိ​ပြန်မြင်​လာနိုင်​မယ်​ဆိုရင် ကျမ်းစာ​တစ်အုပ်လုံး​ကို အစအဆုံး​ဖတ်ပါ​မယ်​လို့ ဘုရားသခင်​ကို ကျွန်တော်​ကတိပေး​ခဲ့​တယ်။ တဖြည်းဖြည်း​နဲ့ အမြင်​အာရုံ​နည်းနည်းချင်း​ပြန်​ရလာ​ပြီး စာဖတ်​နိုင်​ခဲ့​တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခွဲစိတ်​ဆရာဝန်​တော့ မဖြစ်​နိုင်​တော့​ဘူး။ ယူ​ရု​ဂွေး​မှာ ရေပန်းစား​တဲ့ အဆို​တစ်ခု​က “နို ဟို​င် မား​လ် ကေ ပေါ ဘီ​ယဲန် ဗဲန် ကာ” “အဆိုး​ထဲ​က အကောင်း​မ​ပေါ်​နိုင်​တဲ့​အထိ ဆိုး​လွန်း​တာ​မရှိ” ဆို​ပဲ။ အဲဒါ တကယ်​မှန်တယ်​ဆိုတာ ကျွန်တော်​ကြုံတွေ့​ရတော့​မှာ​ကိုး။

အစ​မကောင်း​ခဲ့​ခြင်း

စာလုံးကြီး​နဲ့​ထုတ်​တဲ့ ဂျေရုဆလင်​ကျမ်းစာ​ကို ကျွန်တော်​ဝယ်​ချင်​တာ၊ ဒါပေမဲ့ ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​မှာ ဈေး​သိပ်​မကြီးတဲ့ အဲဒီလို​ကျမ်းစာ​ရှိတယ်လို့​သိလိုက်​ရတယ်၊ သက်သေခံ​လူရွယ်​တစ်ယောက်​က ကျွန်တော့်​အိမ်ကို လာ​ပို့ပေး​မယ်​လို့​ပြော​တယ်။ နောက်​တစ်မနက်​မှာ သူ​လာ​ပို့ပေး​တယ်။ ကျွန်တော့်​ဇနီး​က သူ့ကို​တံခါး​ဖွင့်ပေး​ပြီး စကားပြော​နေတာကို ကျွန်တော်​က ကျမ်းစာ​အုပ်​ဖိုး​ပေး​ပြီးပြီ​ဆိုရင် ဆက်​စကားပြော​နေစရာ​မလိုဘူးလို့ အိမ်ထဲ​ကနေ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း​အော်ပြော​လိုက်​တော့ သူ​ချက်ချင်း​ထွက်သွား​တာပေါ့။ မကြာခင်​မှာ ဒီ​သူငယ်​ပဲ ကျွန်တော့်​ဘဝ​အတွက် အရေးပါ​သူ​ဖြစ်လာ​လိမ့်မယ်​ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။

တစ်နေ့​ကျ​တော့ ကျွန်တော့်​ဇနီး​ကို ကတိ​တစ်ခု​ပေး​ပေမဲ့ မ​ဖြည့်ဆည်း​ပေး​နိုင်​ခဲ့​ဘူး။ အဲဒီ​အတွက် သူ​စိတ်​ချမ်းသာရ​အောင် ခရစ်တော်​ရဲ့​သေခြင်း နှစ်ပတ်လည်​သတိရအောက်မေ့ပွဲကို သူနဲ့​လိုက်​တက်​မယ်​လို့ ပြော​လိုက်တယ်။ အဲဒီ​နေ့​ကျ​တော့ ကတိ​ထား​တဲ့​အတိုင်း သူနဲ့အတူ​တက်ရောက်​ခဲ့​တယ်။ ရင်းနှီး​ဖော်ရွေ​တဲ့​သူတွေ​ကြား​မှာ ကြင်ကြင်နာနာ​ကြိုဆို​ခံရ​တာ​ကို ကျွန်တော်​အတော်လေး​သဘောကျ​သွားတယ်။ ဟောပြောချက်​ပေး​တဲ့​သူဟာ ကျွန်တော်​ခပ်​ရိုင်း​ရိုင်း​မောင်းထုတ်​ခဲ့​တဲ့ လူရွယ်​ဖြစ်နေ​တာ​ကို​တွေ့​လိုက်ရတယ်။ သူ့​ဟောပြောချက်​က ကျွန်တော့်​ကို အတော်လေး အကျိုးပေး​တယ်၊ သူ့ကို ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း​ဆက်ဆံ​ခဲ့​မိ​လို့​လည်း ကျွန်တော် တကယ်​စိတ်မကောင်း​ဘူး။ ကျေ​ရာ​ကျေ​ကြောင်း ဘယ်လို​လုပ်​ရ​ပါ့​မလဲ။

သူ့ကို ညစာ​ဖိတ်ကျွေး​ရအောင်​လို့ ကျွန်တော့်​ဇနီး​ကို​ပြော​တော့ သူက “ရှင်​ကိုယ်တိုင်​ဖိတ်ရင် ပို​မကောင်း​ဘူးလား။ ဒီမှာ​ပဲ​နေပါ၊ ကျွန်မ​တို့​ဆီ သူ​လာ​စကားပြော​လိမ့်မယ်” တဲ့။ သူပြောတာ​မှန်တယ်။ ကျွန်တော်​တို့​ဆီ သူ​လာ​နှုတ်ဆက်​စကားပြော​တဲ့​အခါ ထမင်း​စား​ဖိတ်​တာ​ကို သူ​ဝမ်းသာ​အားရ​လက်ခံခဲ့တယ်။

သူ​အလည်အပတ်​ရောက်လာ​တဲ့ ညနေပိုင်း​မှာ ပြောဆို​ကြ​တဲ့​စကား​က ကျွန်တော့်​ဘဝကို အပြောင်းအလဲ​တွေ စ​ပေး​တော့​တာ​ပဲ။ ထာဝရ​အသက်​သို့​ပို့ဆောင်သော သမ္မာတရား *စာအုပ်​ကို ကျွန်တော့်​ကို​ပြ​တော့ အဲဒီ​စာအုပ်​မျိုး ခြောက်​အုပ်​ကို ကျွန်တော်​ထုတ်ပြ​လိုက်တယ်။ ဆေးရုံ​တက်​ခဲ့​တဲ့ သက်သေခံ​လူနာ​တွေ ပေး​ထား​တာ၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် တစ်ခါ​မှ​မဖတ်​ဖြစ်​ဘူး။ ညစာ​စား​ရင်း​ရော၊ စား​ပြီး​တဲ့​နောက်​ပါ ညဉ့်နက်​တဲ့​အထိပဲ မေးခွန်းတွေ​တစ်ခု​ပြီး​တစ်ခု သူ့ကို ကျွန်တော်​မေး​တိုင်း အားလုံး​ကို ကျမ်းစာ​သုံးပြီး ဖြေဆို​ခဲ့​တယ်။ မိုးလင်း​ခါနီး​အထိ ကျွန်တော်​တို့ ဆွေးနွေး​ခဲ့​ကြ​တာ။ သူ​မပြန်​ခင် သမ္မာတရား​စာအုပ်​နဲ့ ကျမ်းစာ​လေ့လာ​ဖို့ ကမ်း​လှမ်း​ပြောဆို​တယ်။ သုံးလ​တည်း​နဲ့ အဲဒီ​စာအုပ်​ကို လေ့လာ​ပြီးသွား​တော့ “မဟာ​ဗာဗုလုန်​ပြိုလဲ​ပြီ!” ဘုရားသခင့်​နိုင်ငံတော်​အုပ်ချုပ်​ပြီ!* စာအုပ်​ကို ကျွန်တော်​တို့ ဆက်​လေ့လာ​ကြတယ်။ အဲဒီနောက် ကျွန်တော့်​ကိုယ်ကို ယေဟောဝါ​ဘုရားသခင်​ထံ ဆက်ကပ်​အပ်နှံ​ပြီး နှစ်ခြင်း​ခံ​ခဲ့​တယ်။

အသုံးကျ​သူ​အဖြစ် ပြန်လည်​ခံစား​ရခြင်း

မျက်စိ​နှစ်လုံး​ကွယ်​သွား​လို့ ကျွန်တော် ‘ဉာဏ်​မျက်စိ’ ပွင့်​သွားပြီး အဲဒီ​အချိန်အထိ ကျွန်တော်​လျစ်လျူရှု​ခဲ့​တဲ့ ကျမ်းစာ​အမှန်တရားတွေကို တွေ့မြင်​သိရှိ​လာ​ခဲ့​ရတယ်! (ဧဖက် ၁:၁၉) ယေဟောဝါ​နဲ့ ကိုယ်တော်​ရဲ့​မေတ္တာပါ​တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို သိရှိ​လာ​ရလို့ ကျွန်တော့်​ဘဝ​တစ်ခုလုံး ပြောင်းလဲ​သွားခဲ့​တာ။ အခု​ဆိုရင် ကျွန်တော်​ဟာ အသုံးကျ​တယ်လို့ ခံစားရ​ပြီ၊ ပြန်​ပျော်ရွှင်​လာပြီ။ လူတွေကို ကာယရေး​အရ​ရော ဝိညာဉ်​ရေး​အရာ​ပါ ကူညီ​ပေး​နေတယ်၊ ဒီ​အစီအစဉ်​စနစ်​မှာ နှစ်​အနည်းငယ် တိုး​ပြီး​အသက်ဆက်​နိုင်​ပုံ​နဲ့ လာမယ့်​အစီအစဉ်​သစ်​မှာ ထာဝစဉ်​အသက်ရှင်​နိုင်​ပုံ​ကို ပြော​ပြပေး​နေတယ်။

ဆေး​ဘက်​ဆိုင်ရာ နောက်ဆုံး​သတင်း​အချက်အလက်​တွေ​ကို ကျွန်တော်​လေ့လာ​ပြီး သွေး​အန္တရာယ်​တွေ၊ အစားထိုး​ကုသ​နည်း​တွေ၊ လူနာ​ရဲ့​အခွင့်အရေးတွေ​နဲ့ ဆေးပညာ​ဆိုင်ရာ​ကျင့်ဝတ်​တွေ​ကို​ပါ ကျွန်တော်​လေ့လာ​သုံးသပ်​နေတယ်။ ဒီ​သတင်း​အချက်အလက်​တွေ​ကို ဆေး​ဘက်​ဆိုင်ရာ နှီးနှော​ဖလှယ်​ပွဲ​တွေ​မှာ ဟောပြောဖို့​ဖိတ်ခေါ်​ခံရတဲ့​အခါ ဒေသခံ​ဆေး​လောက​အသိုင်းအဝိုင်း​ကို ကျွန်တော်​ဝေမျှပေး​ခွင့်​ရခဲ့တယ်။ ၁၉၉၄ ခုနှစ်​မှာ ဘရာဇီး​လ်​နိုင်ငံ၊ ရီယို​ဒီ​ဂျ​နေ​ရို​မြို့မှာ​ကျင်းပ​တဲ့ သွေးမဲ့​ကုထုံး​ဆိုင်ရာ ပထမ​ဆုံး​ညီလာခံ​ကို တက်ရောက်​ခဲ့​ပြီး သွေးသွန်​ရောဂါ​ကို ဘယ်လို​ကိုင်တွယ် ဖြေရှင်း​ရမယ် ဆိုတာ​နဲ့​ပတ်သက်ပြီး ဟောပြောခဲ့တယ်။ ဟီ​မို​ထ​ရာ​ဖီ​ယာ​ဆေး​မဂ္ဂဇင်း​မှာပါတဲ့ “အူ​နာ ဖရို​ဖောင်း​စ​တာ– အက်​စ​ရာ​ထီ​ဂီးယက်စ် ပါ​ရာ ထ​ရာ​တာ​မီ​ရဲ​န်​တိုး ဒီ လာ့စ် အာမိုရာ့ကီးယက်စ်” (“သွေး​ထွက်​လွန်​ကာကွယ်​ကုသ​ရေး​ဆိုင်ရာ အကြံပြုချက်) ဆို​တဲ့ ကျွန်တော်​ရေးခဲ့တဲ့​ဆောင်းပါး​ထဲမှာ အဲဒီ​ထဲ​က အချက်အလက်​တချို့​ပါ​တယ်။

ဖိအားပေး​မှု​အောက် သမာဓိ​စောင့်သိ​ခြင်း

အရင်တုန်းက သွေးသွင်း​ခြင်း​နဲ့​ပတ်သက်​တဲ့ ကျွန်တော့်​ရဲ့​သံသယတွေက သိပ္ပံ​ပညာ​အပေါ် အများကြီး​အခြေပြု​ခဲ့​ပါ​တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်​ကိုယ်တိုင် ဆေးရုံ​တက်​လိုက်ရ​တဲ့​အခါ သွေးသွင်း​မခံဖို့​နဲ့ ဆရာဝန်​တွေ​ရဲ့​ဖိအားပေး​မှု​ကြား ကိုယ့်​ခံယူ​ချက်​အတိုင်း ပြုမူ​ဖို့ အတော်လေး​မလွယ်ကူ​တာ တွေ့ရှိ​ခဲ့​ရတယ်။ စိုးရိမ်​ရတဲ့​အထိ နှလုံး​ဖောက်ပြန်​ခဲ့​ပြီး​တဲ့​နောက် ကျွန်တော့်​ရဲ့​ရပ်တည်ချက်​အကြောင်း ခွဲစိတ်​ဆရာဝန်​တစ်ယောက်ကို နှစ်နာရီ​ကျော်​ကျော် ရှင်းပြ​ခဲ့​ရတယ်။ သူက ကျွန်တော်​နဲ့​အတော်​ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေ​တွေ​ရဲ့​သား​ဖြစ်တယ်၊ သွေးသွင်း​ပြီး ကျွန်တော့်​အသက်ကို ကယ်​ဖို့​လိုအပ်​မယ်​လို့ သူ​ထင်​ရင် ကျွန်တော့်​ကို​မသေ​စေ​ရ​ဘူးလို့ ပြော​တယ်။ ဒီ​ဆရာဝန်​ဟာ ကျွန်တော့်​ရဲ့​ရပ်တည်ချက်ကို သဘောမတူ​ရင်တောင် နားလည်မှု​ပြပြီး ကျွန်တော့်​ခံယူ​ချက်​ကို အသိအမှတ်ပြု​လာပါစေလို့ ယေဟောဝါ​ဆီ တိတ်တဆိတ်​ဆုတောင်း​ခဲ့​တယ်။ နောက်ဆုံး​တော့ အဲဒီ​ဆရာဝန်​က ကျွန်တော့်​ဆန္ဒ​ကို စာနာ​ထောက်ထား​ပါ့​မယ်​လို့ ကတိပြု​တယ်။

နောက်​တစ်ကြိမ်​ကျ​တော့ ပ​ရော့​စ​တိတ်​ဂလင်း​ကနေ အကျိတ်​ကြီး​တစ်လုံး​ကို ခွဲထုတ်​ပစ်​ဖို့​လို​ခဲ့​တယ်။ သွေး​ထွက်​လွန်​ခဲ့​သေး​တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ဘာကြောင့်​သွေးသွင်း မခံလို​တဲ့​အကြောင်း တစ်ခါ​ရှင်းပြ​ရ​ပြန်​တယ်၊ ကျွန်တော့်​ရဲ့​သွေး သုံးပုံနှစ်ပုံ ဆုံးရှုံး​ခဲ့​ရပေမဲ့ ကျွန်တော့်​ရဲ့​ရပ်တည်ချက်ကို ဆေး​ဝန်ထမ်း​တွေ လေးစား​ခဲ့​ကြတယ်။

သဘောထား​ပြောင်းလဲခြင်း

လူနာ​တွေ​ရဲ့​အခွင့်အရေး​အပေါ် ဆေး​ဘက်​ဆိုင်ရာ​ဝန်ထမ်း​တွေ​နဲ့ ဥပဒေ​အာဏာပိုင်တွေ သဘောထား​ပြောင်းလဲ​လာတာကို တွေ့ရ​လို့ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ဆေးပညာ​ကျင့်ဝတ်​အဖွဲ့ဝင်​တစ်ဦး​အနေ​နဲ့ ကျွန်တော်​ကျေနပ်​အားရမိ​တယ်။ ဖခင်​အသွင် ပြုမူ​အုပ်ချုပ်ရေး​ဝါဒ​ကျင့်သုံး​တဲ့ ဆရာဝန်​တွေ​ရဲ့​သဘောထား​အစား အသိအမြင်​ရှိတဲ့ သဘောတူညီ​မှု​ကို လေးစားတဲ့​စိတ်ထား​ရှိနေကြပြီ။ အခု ဆေး​ကုသ​နည်းကို လူနာ​ကိုယ်တိုင် ရွေးချယ်​စေပြီ။ ယေဟောဝါ​သက်သေတွေဟာ ဆေး​ကုသမှု မခံယူ​ထိုက်တဲ့ တစ်ယူသန်​သ​မား​တွေ​လို့ ယူဆ​မခံရ​ကြ​တော့​ဘူး။ အဲဒီအစား သူတို့ရဲ့​အခွင့်အရေး​ကို လေးစားထိုက်တဲ့ အသိအမြင် ဗဟုသုတ​ကြွယ်ဝ​တဲ့​လူနာ​တွေ​အဖြစ် လက်ခံ​လာကြပြီ။ ဆေး​ဘက်​ဆိုင်ရာ နှီးနှော​ဖလှယ်​ပွဲ​တွေ​နဲ့ ရုပ်မြင်သံကြား​အစီအစဉ်တွေ​မှာ နာမည်​ကျော်​ပါမောက္ခ​တွေ​က “. . . ကို ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​ရဲ့​ကြိုးပမ်းမှု​ကြောင့် အခု ကျွန်တော်​တို့​နားလည်​လာပြီ၊” “. . . ကို သက်သေခံတွေ​ဆီက ကျွန်တော်​တို့​သိရှိ​ခဲ့​ရပြီ၊” ပြီး​တော့ “ကျွန်တော်​တို့ တိုးတက်လာ​ရအောင် သူတို့​သင်ပေးခဲ့​ပြီ” ဆိုပြီး​ပြော​ခဲ့​ကြတယ်။

 အသက်မရှိ​ရင် လွတ်လပ်မှုနဲ့ ဂုဏ်​သိက္ခာ​ဟာ အဓိပ္ပာယ်​မဲ့တဲ့​အတွက် အသက်ဟာ အရာ​ရာ​ထက် အရေးကြီးတယ်လို့​ဆို​ခဲ့​ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူတိုင်းမှာ ကိုယ်ပိုင်​အခွင့်အရေး​ရှိပြီး ဘယ်​အခြေအနေ​မျိုးမှာ​မဆို မိမိရဲ့​ဘယ်​အခွင့်အရေး​ကို ဦးစား​ပေး​မယ်​ဆိုတာ မိမိ​သာ​လျှင် ဆုံးဖြတ်​ပိုင်ခွင့်​ရှိတယ်ဆိုတဲ့ တရား​ဥပဒေ​သဘောထားကို အခု လူ​အတော်များများ လက်ခံ​လာကြပြီ။ ဒီ​နည်းနဲ့ ကိုယ့်​ဂုဏ်​သိက္ခာ၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်​ရွေးချယ်​နိုင်​ခွင့်​နဲ့ ဘာသာရေး​ယုံကြည်ချက်တွေကို ဦးစား​ပေး​လာကြပြီ။ လူနာ​မှာ ကိုယ်ပိုင်​လုပ်ပိုင်ခွင့်​ရှိလာပြီ။ ဒီ​ကိစ္စ​တွေ​ကို ဆရာဝန်​တွေ ပို​နားလည်​လာ​ရအောင် ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​ရဲ့ ဆေးရုံ​ဆက်သွယ်ရေး​ကော်မတီ အစီအစဉ်​က ကူညီ​ပေး​ခဲ့ပြီ။

ကျွန်တော့်​မိသားစုရဲ့ အဆက်မပြတ်​ကူညီ​ပေး​မှု​ကြောင့် ယေဟောဝါ​ရဲ့​လုပ်ငန်းတော်မှာ ကျွန်တော်​အသုံးဝင်သူ​တစ်ဦး​ဖြစ်​နေဆဲ​ပါ၊ ခရစ်ယာန်​အသင်းတော်မှာ အကြီးအကဲ​တစ်ဦး​ဖြစ်ခွင့်​လည်း​ရ​နေပါတယ်။ ကျွန်တော်​ပြော​ခဲ့​သလိုပဲ ကျွန်တော်​နှမြောတသ ယူကျုံး​မရ​အဖြစ်​ဆုံး​က​တော့ ယေဟောဝါ​အကြောင်း စောစော​မသိ​ခဲ့​တာ​ပဲ​ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ “မြို့သား​က​လည်း ငါ​နာ​သည်​ဟု​မဆို” ရတော့မယ့် ဘုရားသခင့်​နိုင်ငံတော်​အောက် အသက်ရှင်​နိုင်​တဲ့ အံ့ဖွယ်​မျှော်လင့်ချက်ကို​သိရှိ​လာဖို့ ကျွန်တော့်​ကို မျက်စိ​ဖွင့်ပေး​တဲ့​အတွက် ကျေးဇူး​အများကြီး​တင်​မိ​ပါ​တယ်။—ဟေရှာယ ၃၃:၂၄။ *

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

[စာမျက်နှာ ၂၄ ပါ ရုပ်ပုံ]

အသက် ၃၀ ကျော်​မှာ စဲန်​တာ​လူ​စီ​ယာ​မြို့က ဆေးရုံ​မှာ တာဝန်​ထမ်း​နေစဉ်

[စာမျက်နှာ ၂၆ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၉၅ ခုနှစ်​မှာ ကျွန်တော့်​ဇနီး ဘီ​အာ​ထ​ရ​စ်​နဲ့​အတူ