စာရှုသူ​များ​ထံ​မှ​မေးခွန်းလွှာ

ခရစ်ယာန်​အသင်းတော်သည် စားကြူး​ခြင်း​ကို မည်သို့​ရှုမြင်​သနည်း။

သောက်ကြူး​ခြင်း​နှင့် စားကြူး​ခြင်း​အကျင့်​တို့သည် ဘုရားသခင့်​အမှုတော်​ဆောင်​များနှင့် မအပ်စပ်​သော​အမူအကျင့်​ဟု သမ္မာကျမ်းစာ​က ပြစ်တင်​ရှုတ်ချ​ထား​၏။ ထို့​ကြောင့် ခရစ်ယာန်​အသင်းတော်သည် ငမ်းငမ်းတက် စားကြူး​သူ​တစ်ဦး​ကို သောက်ကြူး​သူ​တစ်ဦး​ကဲ့သို့ ထပ်တူ​ယူမှတ်​ပေမည်။ စားကြူး​သူနှင့် သောက်ကြူး​သူတို့သည် ခရစ်ယာန်​အသင်းတော်တွင် မပါဝင်နိုင်​ကြ​ချေ။

နယပုံပြင် ၂၃:၂၀၊ ၂၁ တွင်– “စပျစ်​ရည်​သောက်ကြူး​သော​သူ၊ အ​မဲ​သားစား​ကြူး​သော​သူတို့ကို အပေါင်းအဖော်​မ​လုပ်​နှင့်။ သောက်ကြူး​သော​သူနှင့် စားကြူး​သော​သူသည် ဆင်းရဲခြင်း​သို့​ရောက်​လိမ့်​မည်။ အိပ်ကြူး​သော​သဘော​သည် လူကို​အဝတ်စုတ်​နှင့်​ခြုံ​တတ်၏” ဟု​ဖော်ပြ​ထား​သည်။ တရားဟောရာ ၂၁:၂၀ တွင် မောရှေ​ပညတ်​အရ အသေ​သတ်​ခြင်း​ခံထိုက်​သည့် “ဆိုးသော​သူ၊ ခက်ထန်​သော​သဘော​ရှိသူ” တစ်ဦး​အကြောင်း ကျွန်ုပ်​တို့​ဖတ်ရှု​ရသည်။ ဤ​အခန်းငယ်​အရ ထို​ပုန်ကန်​၍ စိတ်​ခိုင်မာ​သော စရိုက်​နှစ်မျိုး​စ​လုံး​ရှိသူ​သည် “စားကြူး​သော​သူ၊ သောက်ကြူး​သော​သူ” လည်း​ဖြစ်​ကြောင်း​သိရ​သည်။ ရှင်း​နေသည်​မှာ ရှေး​ဣသရေလ​နိုင်ငံ​တွင် ဘုရားသခင့်​အမှုတော်​ဆောင်​လို​သူတို့သည် စားကြူး​သူများ မဖြစ်ရ​ကြ​ချေ။

သို့သော် မည်သို့​စားခြင်း​သည် စားကြူး​ခြင်း​ဖြစ်​ပြီး ယင်း​နှင့်​စပ်လျဉ်း၍ ခရစ်ယာန်​ဂရိ​ကျမ်းစာ​က မည်သို့​ဆို​သနည်း။ စားကြူး​သူသည် “လောဘ​ကြီး​ပြီး ငမ်းငမ်းတက်​စားသောက်​သည့်​အကျင့်​ရှိသူ​တစ်ဦး​ဖြစ်သည်” ဟု​အဓိပ္ပာယ်​ဖွင့်​နိုင်​သည်။ ထို့​ကြောင့် တစ်ချက်​အနေ​နှင့် စားကြူး​ခြင်း​သည်  လောဘ​ကြီးခြင်း​တစ်မျိုး​ဖြစ်​ပြီး သမ္မာကျမ်းစာ​က “လောဘ​လွန်ကျူး​သော​သူ” သည် ဘုရားသခင့်​နိုင်ငံတော်​ကို​အမွေမခံ​ရ​ဟု ဖော်ပြ​ထား​သည်။ (၁ ကောရိန္သု ၆:၉၊ ၁၀; ဖိလိပ္ပိ ၃:၁၈၊ ၁၉; ၁ ပေတရု ၄:၃) ထို့​ပြင် တမန်​တော်​ပေါလု​က ခရစ်ယာန်​များ​အား “ဇာတိ​ပကတိ​အကျင့်​များ” ကို​ရှောင်ရန် သတိပေး​သည့်​အခါ “ယစ်​မျိုးကို သောက်ကြူး​ခြင်း၊ ပွဲ​လုပ်ခြင်း​မှ​စ၍ ထိုသို့​သော​အကျင့်” များ​အကြောင်း သူ​ဖော်ပြ​ခဲ့​သည်။ (ဂလာတိ ၅:၁၉-၂၁) သောက်ကြူး​ခြင်း၊ ပွဲ​လုပ်ခြင်း​တို့​နှင့် စားကြူး​ခြင်း ဒွန်တွဲ​လေ့​ရှိသည်။ ထို့​ပြင် “ထိုသို့​သော​အကျင့်” ဟု​ပေါလု​ဆို​ရာ​တွင် စားကြူး​ခြင်း​လည်း အမှန်​ပါဝင်​ပေ​သည်။ အခြား “ဇာတိ​ပကတိ​အကျင့်​များ” ကျင့်​သူတို့​ကဲ့သို့​ပင် စားကြူး​သူ​ဖြစ်​ကြောင်း လူသိ​များ​သည့် ခရစ်ယာန်​တစ်ဦး​သည် ထို​လောဘ​ကြီး​သည့်​အကျင့်ကို ခေါင်းမာ​မာ​ဖြင့် မ​ဖျက်​လျှင် အသင်းတော်​မှ နှင်ထုတ်​ရ​ပေမည်။—၁ ကောရိန္သု ၅:၁၁၊ ၁၃ *

သမ္မာကျမ်းစာ​က သောက်ကြူး​သူကို စားကြူး​သူနှင့် တ​တန်း​တ​စား​တည်း​ထား​သော်လည်း စားကြူး​သူ​ထက် သောက်ကြူး​သူကို အထင်အရှား​သိမြင်​နိုင်​သည်။ သောက်ကြူး​ခြင်း​လက္ခဏာကို အများအားဖြင့် သိရှိ​မြင်တွေ့ နိုင်​သည်။ သို့သော် အပြင်ပန်း​ကြည့်ရုံ​ဖြင့်​သာ မသတ်မှတ်​နိုင်သော​ကြောင့် ငမ်းငမ်းတက် စားကြူး​သူ​တစ်ဦး​ပါ​ဟူ၍ သတ်မှတ်​ရန်​ပို​ခက်ခဲ​သည်။ ထို့​ကြောင့် ဤ​ကိစ္စ​ကို​ကိုင်တွယ်​ဖြေရှင်း​ရာ​တွင် အသင်းတော်​ရှိ​အကြီးအကဲ​များသည် အလွန်​ဂရုစိုက် ပိုင်းခြား​သိမြင်​ရန်လို​သည်။

သာဓက​အနေ​နှင့် အဝ​လွန်​ခြင်း​သည် စားကြူး​သည့်​လက္ခဏာ​ဖြစ်​နိုင်​သော်လည်း အမြဲတမ်း​ထိုသို့​မဟုတ်ပေ။ ရောဂါ​ကြောင့် အဝ​လွန်​တတ်​သည်။ မျိုးရိုးလိုက်​ခြင်း​ကြောင့်​လည်း အဝ​လွန်​နိုင်၏။ ထို့​ပြင် အဝ​လွန်​ခြင်း​သည် ကာယပိုင်း​အခြေအနေ​တစ်ခု​ဖြစ်​ပြီး စားကြူး​ခြင်း​မှာ​မူ စိတ်ပိုင်း​ဆိုင်ရာ​သဘောထား​တစ်ခု​ဖြစ်​ကြောင်း သိရှိ​ထား​ရမည်။ အဝ​လွန်​ခြင်း​သည် “ခန္ဓာကိုယ်​တွင် အဆီများ​လွန်း​သည့်​အခြေအနေ​တစ်ရပ်” ဖြစ်​ပြီး စားကြူး​ခြင်း​မှာ​မူ “လောဘ​ကြီးခြင်း၊ အာသာငမ်းငမ်း​စားခြင်း” ဖြစ်၏။ ထို့​ကြောင့် စားကြူး​ခြင်း​ကို လူတစ်ဦး​၏ ခန္ဓာကိုယ်​အရွယ်အစား​အားဖြင့်​မဟုတ်ဘဲ အစားအသောက်​အပေါ် သူ၏​သဘောထားကို​ကြည့်​ပြီး ဆုံးဖြတ်​ရ​ပေမည်။ လူတစ်ဦး​သည် သာမန်​ခန္ဓာကိုယ်​အရွယ်အစား သို့​မဟုတ် ပိန်​ပိန်​လေး​ပင်​ဖြစ်သော်လည်း စားကြူး​သူ​ဖြစ်​နိုင်​သည်။ ထို့​ပြင် အနေ​တော်​ခန္ဓာကိုယ်​အလေးချိန်​နှင့် ပုံပန်း​ကို​ရှုမြင်ပုံသည် တစ်​နေရာ​နှင့်​တစ်​နေရာ မတူကြ​ချေ။

စားကြူး​ခြင်း​၏​လက္ခဏာများ​ကား အဘယ်နည်း။ စားကြူး​သူ​တစ်ဦး​သည် ချုပ်တည်း​ခြင်း​မရှိ မအီမသာ​ဖြစ်သည့်​အထိ၊ သို့​မဟုတ် အော့​အန်​သည့်​အထိ လောဘ​ကြီးစွာ ငမ်းငမ်းတက်​စား​တတ်​သည်။ သူ၏​ချုပ်တည်း​မှုမရှိ​ခြင်း​က ယေဟောဝါ​နှင့် ကိုယ်တော့်​လူမျိုးတော်​၏ ဂုဏ်​သတင်း​ညှိုးနွမ်း​မည်​ကို သူ​လုံးဝ​မစဉ်း​စား​ကြောင်း​ဖော်ပြ​နေသည်။ (၁ ကောရိန္သု ၁၀:၃၁) အခြား​တစ်ဖက်​တွင်​မူ ရံဖန်ရံခါ အစာစား​များ​သွားသော​သူကို “လောဘ​ကြီး​သူ” ဟု အလိုအလျောက်​မ​ရှုမြင်​သင့်​ပေ။ (ဧဖက် ၅:၅) မည်သို့​ဆို​စေ၊ ဂလာတိ ၆:၁ အရ အဆိုပါ​ခရစ်ယာန်​တစ်ဦး​သည် အကူအညီ​လို​ပေမည်။ ပေါလု ဤသို့​ပြော​ခဲ့​၏– “ညီအစ်ကို​တို့၊ လူသည်​သတိလစ်၍ တစ်စုံတစ်ခု​သော [မကောင်းမှု] ကို​ပြု​မိ​လျှင် ဝိညာဉ်​ဆုကျေးဇူး​ကို​ခံရ​သော သင်တို့သည် အပြစ်​သွေးဆောင်ခြင်း​နှင့် ကိုယ်တိုင်​လွတ်​မည်​အကြောင်း ကိုယ်ကို​သတိပြု​လျက် သိမ်မွေ့​နူးညံ့​သော​သဘော​နှင့် ထိုသို့​သော​သူကို​မ​စ၍ သူ၏​နေရာ၌ တည်မြဲ​တည်စေ​ပြန်​ကြလော့။”

စားကြူး​ခြင်း​ကို​ရှောင်​ဖို့ သမ္မာကျမ်းစာ​၏​ဆုံးမ​စကား​သည် အထူးသဖြင့် ယနေ့​တွင် အဘယ်ကြောင့်​အရေးကြီး​သနည်း။ အကြောင်း​မှာ အထူးသဖြင့် ကျွန်ုပ်​တို့​အချိန်​နှင့်​ပတ်သက်​၍ ယေရှု ဤသို့​သတိပေး​ထား​၍​ဖြစ်၏– “သင်တို့သည် ကိုယ်ကို​ကိုယ် သတိပြု​ကြလော့။ သို့​မဟုတ် အစားအသောက်​လွန်ကြူး​ခြင်း၊ လော [က] စိုးရိမ်ခြင်း​အားဖြင့် စိတ်နှလုံး​ပင်ပန်း​လျက်​နေစဉ်​တွင် ထို​နေ့ရက်​သည် အမှတ်တမဲ့ သင်တို့​နှင့်​တွေ့ကြုံ​လိမ့်​မည်။ ထို​နေ့ရက်​သည် ပိုက်ကွန်​ကဲ့သို့ မြေတစ်ပြင်လုံး၌​နေသော လူအပေါင်း​တို့ကို အုပ်မိ​လိမ့်​မည်။” (လုကာ ၂၁:၃၄၊ ၃၅) စားကြူး​ခြင်း​ကို​ရှောင်ခြင်း​သည် ဝိညာဉ်​ရေး​ပျက်စီး​စေသည့်​ဘဝ​ပုံစံ​ကို ရှောင်ကြဉ်​သည့် အရေးပါသော​နည်း​တစ်နည်း​ဖြစ်သည်။

တော်သင့်ရုံ​ဖြစ်​ခြင်း​သည် ခရစ်ယာန်​အကျင့်ကောင်း​တစ်ခု​ဖြစ်၏။ (၁ တိမောသေ ၃:၂၊ ၁၁၊ က​ဘ) ထို့​ကြောင့် တော်သင့်ရုံ​စားသောက်​ရန် သမ္မာကျမ်းစာ​အကြံပေး​ချက်​ကို စိတ်အား​ထက်သန်​စွာ​လိုက်နာသူ​များ​အား ယေဟောဝါ​အမှန်​ကူညီ​ပါ​လိမ့်​မည်။—ဟေဗြဲ ၄:၁၆။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]