အမှား​နှင့်​အမှန်—သင်​မည်သို့ ဆုံးဖြတ်​သင့်​သနည်း

အမှားအမှန် ဆိုင်ရာ​စံနှုန်း​များ​ကို မည်သူ​ချမှတ်​ပိုင်ခွင့်​ရှိ​သနည်း။ လူ့​သမိုင်းအစ​က ထို​မေးခွန်း ပေါ်ပေါက်​လာ​ခဲ့​သည်။ ကမ္ဘာဦးကျမ်း​အရ ဘုရားသခင်​သည် ဧဒင်ဥယျာဉ်​ရှိ အပင်​တစ်ပင်​ကို “ကောင်း​မကောင်း​ကို သိကျွမ်းရာ​အပင်” ဟု ခေါ်ဆို​ခဲ့​၏။ (ကမ္ဘာဦး ၂:၉) ထို​အပင်​၏​အသီးကို မစား​ရ​ဟု ဘုရားသခင်​က ကနဦး​လူသား​မောင်နှံကို မိန့်မှာ​ထား​တော်​မူ​၏။ သို့သော်၊ သူတို့သည် ထို​အပင်​မှ အသီးကို​စား​လျှင် သူတို့၏​မျက်စိ “ပွင့်လင်း” ပြီး “ကောင်း​မကောင်း​ကို​သိ၍ ဘုရားသခင်​ကဲ့သို့​ဖြစ်” လာ​ကြလိမ့်မည်​ဟု ဘုရားသခင်​၏​ရန်သူ စာတန်​က ဆို​လိုက်​သည်။—ကမ္ဘာဦး ၂:၁၆၊ ၁၇; ၃:၁၊ ၅; ဗျာ. ၁၂:၉။

ထို​အခါ အာဒံ​နှင့်​ဧဝ​တို့သည် ဆုံးဖြတ်ချက်​ချရန်​လို​လာ​သည်၊ ကောင်း​မကောင်း​နှင့်​စပ်လျဉ်း၍ ဘုရားသခင့်​စံနှုန်း​များ​ကို သူတို့​လက်ခံသင့်​သလော သို့​မဟုတ် မိမိတို့၏​ကိုယ်ပိုင်​စံနှုန်း​များ​ကို လိုက်​သင့်​သလော။ (ကမ္ဘာဦး ၃:၆) သူတို့သည် ဘုရားသခင်​၏​စကား​ကို​နားမထောင်​ဘဲ အပင်​၏​အသီးကို​စား​ရန် ရွေးချယ်​လိုက်​ကြသည်။ ဤ​လုပ်ရပ်​ရိုးရိုးလေး​က အဘယ်​သဘော​သက်ရောက်​သွား​သနည်း။ ဘုရားသခင်​ချမှတ်​ထား​သည့် စည်းကမ်းချက်​များ​ကို မလေးမခန့်​ပြုပြီး မလိုက်နာ​ခြင်း​အားဖြင့် သူတို့နှင့် သူတို့၏​သားစဉ်မြေးဆက်​တို့သည် အမှားအမှန်​ဆိုင်ရာ​စံနှုန်း​များ​ကို မိမိတို့​ဘာသာ​ချမှတ်ခြင်း​က သာ၍​ကောင်း​မည်​ဟု ထောက်ခံ​ခဲ့​ကြ​၏။ လူသား​တို့သည် ဘုရားသခင်​ကဲ့သို့ ကိုယ်ပိုင်​စံနှုန်း​များ​ချမှတ်​ရန် ကြိုးစား​ရာ​တွင် မည်မျှ​အောင်မြင်​ခဲ့​ကြပြီ​နည်း။

ကွဲပြား​သော ထင်ကြေး​များ

ရာစုနှစ်များ​တစ်လျှောက် ထင်ရှား​ကျော်ကြား​သော အတွေးအခေါ်​ပညာရှင်​များ​၏ သွန်သင်ချက်​များ​ကို ဆန်းစစ်​ဝေဖန်​ကြည့်​ပြီး​နောက် ဗြိ​တဲ​န်​နစ်​ကာ စွယ်စုံ​ကျမ်း​က ဂရိ​အတွေးအခေါ်​ပညာရှင် ဆို​က​ရေး​တီး​ခေတ်​မှ​စ၍ ၂၀ ရာစု​အထိ “ကောင်းမြတ်​ခြင်း​နှင့် အမှားအမှန်​ဆိုင်ရာ​စံနှုန်း​ဟူသည် အဘယ်အရာ​ဖြစ်​နိုင်​မည်​အကြောင်း ထပ်ခါတလဲ​လဲ ဆွေးနွေး​ငြင်းခုံ” ခဲ့​ကြပြီ​ဟု ဖော်ပြ​သည်။

ဥပမာ၊ ဘီ.စီ.အီး. ငါး​ရာစု​တွင် ကျော်ကြား​သော ဂရိ​သွန်သင်သူ စိုဖစ်​များ​ရှိ၏။ သူတို့က အမှားအမှန်​ဆိုင်ရာ​စံနှုန်း​များ​ကို လူအများ​၏​ထင်ကြေး​ဖြင့် ချမှတ်​ရသည်​ဟု သွန်သင်​ပေး​ခဲ့​ကြသည်။ ယင်း​သို့​သွန်သင်ပေး​သူ​တစ်ဦး​က ဤသို့​ဆို​ခဲ့​သည်– “မြို့​တစ်မြို့​စီ​အတွက် ဟုတ်​သည်​မှန်သည်၊ လက်သင့်ခံ​နိုင်​ဖွယ်​ရှိသည်​ဟု ယူမှတ်​ထား​သမျှ​သည် ယင်း​မြို့​နေ​လူထု​က ထိုသို့​ယူမှတ်​နေသရွေ့ သူတို့​အတွက် ဟုတ်မှန်​ပြီး လက်သင့်ခံ​နိုင်ရာ​ဖြစ်သည်။” ဤ​စံနှုန်း​အရ ရှေ့​ဆောင်းပါး​တွင် ဖော်ပြ​ထား​သည့် ဂျို​ဒီ​သည် သူ​တွေ့ရှိ​သော​ငွေ​ကို ယူ​ထား​သင့်​သည်၊ အကြောင်း​မှာ သူ၏​အသိုင်းအဝိုင်း သို့​မဟုတ် “မြို့” မှ လူအများစုက ယင်း​သို့​သာ​ပြု​ကြ​ပေမည်။

၁၈ ရာစု​မှ ထင်ရှား​ကျော်ကြား​သော အတွေးအခေါ်​ပညာရှင် အီမန်နျူဝဲလ် ကဲ​န့်တ်​က ခြားနား​သော​အမြင်ကို ဖော်​ပြပေး​ခဲ့​သည်။ ကျင့်ဝတ်​တရား အရေးကိစ္စ​များ​ဂျာနယ်​က ဤသို့​ဆို​သည်– “အီမန်နျူဝဲလ် ကဲ​န့်တ်​နှင့် သူ့​ကဲ့သို့​သော အခြား​သူများ​သည် . . . ကိုယ့်​အတွက်​ကိုယ် ရွေးချယ်​လုပ်ပိုင်ခွင့်​ရှိ​ခြင်း​ကို အဓိက​ထား​သည်။” ထို့​ကြောင့် ကဲ​န့်တ်​၏ အတွေးအခေါ်​ပညာ​အရ၊ သူတစ်ပါး​၏​အခွင့်အရေး​ကို ဂျို​ဒီ​မထိ​ပါး​သရွေ့ သူ​လုပ်​လေ​ရာ​သည် သူ့​အပေါ် လုံးလုံးလျားလျား မူတည်​ပေမည်။ သူသည် လူအများစု​၏ ထင်ကြေး​ဖြင့် မိမိ၏​စံနှုန်း​များ​ကို မသတ်မှတ်​သင့်​ချေ။

ထို့​ကြောင့် ဂျို​ဒီ​သည် မိမိ၏​ဝေခွဲမရ​ဖြစ်နေ​မှု​ကို မည်သို့​ဖြေရှင်း​လိုက်​သနည်း။ တတိယ​ရွေးချယ်မှု​ကို သူ​ရွေး​လိုက်​သည်။ သူသည် ယေရှု​ခရစ်​၏ သွန်သင်ချက်​ကို လိုက်နာ​ကျင့်သုံး​ခဲ့​၏၊ ကိုယ်တော်​၏ ကိုယ်ကျင့်တရား​စံနှုန်း​များ​ကို ခရစ်ယာန်​များနှင့် ခရစ်ယာန်​မဟုတ်​သူတို့​ပါ ချီးမွမ်း​ခဲ့​ကြပြီ။ ယေရှု​က “သင်တို့သည် ကိုယ်​၌​သူတစ်ပါး​ပြု​စေ​လိုသမျှ​အတိုင်း သူတစ်ပါး​၌​ပြု​ကြလော့” ဟု သွန်သင်​တော်​မူ​ခဲ့​သည်။ (မဿဲ ၇:၁၂) ဂျို​ဒီ​သည် ထို​ဒေါ်လာ ၈၂,၀၀၀ ကို အပ်​လိုက်​သောအခါ သူ၏​အမှုသည်,သည် အလွန်​အံ့သြ​သွား​၏။ ယင်း​ငွေ​ကို အဘယ်ကြောင့်​မယူ​သနည်း​ဟု သူ့ကို​မေး​သောအခါ ဂျို​ဒီ​က မိမိသည် ယေဟောဝါသက်သေ​တစ်ဦး​ဖြစ်​ကြောင်း ရှင်းပြ​ကာ “ကျွန်တော့်​ငွေ​မှ​မဟုတ်တာ” ဟု​ဆို​လေ​သည်။ ဂျို​ဒီ​သည် “သူ့​ဥစ္စာ​ကို မခိုး​နှင့်” ဟူ၍ မဿဲ ၁၉:၁၈ တွင် မှတ်တမ်း​တင်ထား​သည့် ယေရှု၏​စကား​များ​ကို အလေးအနက်​ထား​၏။

လူအများ​၏​ထင်ကြေး​သည် ယုံကြည်​ကိုးစား​ထိုက်သည့် လမ်းညွှန်​တစ်ခု​လော

လူ​တချို့က ဂျို​ဒီ​သည် ရိုးသား​လွန်း​သည့်​အတွက် လူနုံလူအ​ဟု ဆို​ကြ​ပေမည်။ သို့သော် လူအများ​၏​ထင်ကြေး​သည် ယုံကြည်​စိတ်ချ​ရသည့် လမ်းညွှန်​တစ်ခု​မဟုတ်ပေ။ ဥပမာ၊ ရှေးခေတ်​က လူ့​အသိုင်းအဝိုင်း​တချို့ ယူဆ​ခဲ့​ကြ​သကဲ့သို့ ကလေး​များ​ကို ပူဇော်​ခြင်း​သည် လက်သင့်ခံ​နိုင်​ဖွယ် အမူအကျင့်​ဖြစ်သည်ဟု လူအများစု ယုံကြည်သည့် လူ့​အသိုင်းအဝိုင်း​တွင် သင်​နေထိုင်ခဲ့​မည်​ဆိုလျှင် အဆိုပါ​ဓလေ့​ထုံးစံ​ကို သင့်တော်​၍​မှန်ကန်​သည်​ဟု သင်ယူ​ဆ​ပါ​မည်​လော။ (၄ ဓမ္မ​ရာဇဝင် ၁၆:၃) အကယ်၍ လူသား​စားခြင်း​ကို မွန်မြတ်သော​လုပ်ရပ်​အဖြစ် ရှုမြင်ကြ​သည့် လူ့​အသိုင်းအဝိုင်း​တွင် သင်​မွေးဖွား​လာ​သည်​ဆိုပါစို့။ သို့​ဖြစ်၍​ပင် လူသား​စားခြင်း​သည် မမှား​ပါ​ဟု ယူမှတ်​လိုက်ရမည်​လော။ ဓလေ့​ထုံးစံ​တစ်ခု​သည် လူကြိုက်များ​ရုံ​ဖြင့် ယင်းကို မှန်ကန်​သည်​ဟု မှတ်​ယူ၍​မရပါ။ သမ္မာကျမ်းစာ​သည် ကြာမြင့်စွာ​ကတည်းက “လူများ​နောက်သို့​လိုက်၍ မတရား​သဖြင့်​မပြုရ” ဟု​ဆို​ကာ ထို​ထောင်ချောက်ကို ရှောင်ကြဉ်​ရန် သတိပေး​ခဲ့​သည်။—ထွက်မြောက်ရာ ၂၃:၂။

လူအများ​၏​ထင်ကြေး​ကို အမှားအမှန်​ဆုံးဖြတ်​ရန် လမ်းညွှန်​အဖြစ် လက်မခံ​မိဖို့ သတိထား​ရခြင်း​၏ နောက်​အကြောင်းရင်း​တစ်ခု​ကို ယေရှု​ခရစ် ခွဲခြား​ဖော်​ပြပေး​ခဲ့​၏။ ကိုယ်တော်​က “ဤ​လောကကို​အစိုး​ရသော​မင်း” သည် စာတန်​ဖြစ်​ကြောင်း ဖော်ပြ​ခဲ့​သည်။ (ယောဟန် ၁၄:၃၀; လုကာ ၄:၆) စာတန်​သည် “တစ်လောက​လုံး​ကို” လှည့်ဖြား​ရန် မိမိ၏​အနေအထား​ကို အသုံးချ​၏။ (ဗျာ. ၁၂:၉၊ သမ္မာ) ထို့​ကြောင့်၊ သင်သည် အမှားအမှန်​ဆိုင်ရာ​စံနှုန်း​များ​ကို လူအများ​ကြိုက်​ရာ​ဖြင့်​သာ ချမှတ်​မည်​ဆိုလျှင် ကိုယ်ကျင့်တရား​နှင့်​ပတ်သက်​၍ စာတန်​၏​ရှုမြင်ပုံကို သင်​လက်ခံ​နေရာ​ရောက်မည်၊ ထိုသို့​ပြုခြင်း​က အန္တရာယ်​ရှိ၏။

သင့်​ဆုံးဖြတ်ချက်​ကို ယုံကြည်​ကိုးစား​နိုင်​ပါသလော

သို့​ဖြစ်၍ ဘယ်အရာ​မှန်သည်၊ ဘယ်အရာ​မှား​သည်ကို မိမိ​ဘာသာ​ဆုံးဖြတ်​သင့်​ပါသလော။ သမ္မာကျမ်းစာ​က “ကိုယ့်​ဉာဏ်​ကို အ​မှီ​မပြု​နှင့်” ဟု​ဆို​သည်။ (သု. ၃:၅) အဘယ်ကြောင့်​နည်း။ အကြောင်း​မှာ လူသား​အားလုံး​သည် အခြေခံ​ချွတ်ယွင်းချက်​ကို အမွေ​ရရှိ​ထား​ရာ ယင်းက မိမိတို့၏​ဆုံးဖြတ်ချက်​ကို မှားယွင်း​သွား​စေနိုင်​သည်။ အာဒံ​နှင့်​ဧဝ​တို့သည် ဘုရားသခင်​ကို ပုန်ကန်​လိုက်​သောအခါ သူတို့သည် တစ်ကိုယ်ကောင်း​ဆန်​သည့် သစ္စာဖောက် စာတန်​၏​စံနှုန်း​များ​ကို လက်ခံ​လိုက်ကြပြီး သူ့ကို ၎င်းတို့၏​ဝိညာဉ်​ရေး​ဖခင်​အဖြစ် ရွေးချယ်​လိုက်​ကြသည်။ ထို့နောက် သူတို့သည် မိမိတို့၏​သားစဉ်မြေးဆက်​ထံ မိသားစု​ဉာဉ်​တစ်ခု​ဖြစ်သည့် မှန်ရာကို သိမြင်​နားလည်​နိုင်စွမ်း​ရှိသော်လည်း မှား​သည့်​အမှုကို​သာ ဆက်​ပြုလုပ်​လို​သည့် စဉ်းလဲ​သော​နှလုံးကို လက်ဆင့်ကမ်း​ပေး​ခဲ့​ကြ​၏။—ကမ္ဘာဦး ၆:၅; ရောမ ၅:၁၂; ၇:၂၁-၂၄။

ကျင့်ဝတ်​တရားကို ဆွေးနွေး​သုံးသပ်​ရာ​တွင် ဗြိ​တဲ​န်​နစ်​ကာ​စွယ်စုံ​ကျမ်း​က ဤသို့​ဆို​သည်– “လူတို့သည် ကိုယ်ကျင့်တရား​အရ လုပ်သင့်​လုပ်​အပ်​ရာ​ကို သိရှိ​ကြ​လျက်​နှင့် ကိုယ်ကျိုး​စီးပွား​အတွက်သာ ဆက်​လုပ်ဆောင်​လို​ကြ​ခြင်း​သည် အံ့အားသင့်​စ​ရာ​မဟုတ်ပေ။ ဤသို့​သော​သူတို့အား မှန်ကန်​ရာ​ကို​လုပ်ဆောင်​စေရန် အကြောင်းပြချက်​ကောင်း​များ တင်ပြ​ပေးခြင်း​သည် အနောက်​တိုင်း​ကျင့်ဝတ်​အတွက် အဓိက​ပြဿနာ​ဖြစ်နေ​သည်။” သမ္မာကျမ်းစာ​က ဤသို့​မှန်ကန်​စွာ ဖော်​ပြပေး​သည်– “စိတ်နှလုံး​သည် ခပ်သိမ်း​သော​အရာ​ထက် စဉ်းလဲ​တတ်၏။ အလွန်​ယိုယွင်းသော​သဘော​ရှိ၏။ စိတ်နှလုံး​သဘောကို အဘယ်သူ​သိနိုင်​သနည်း။” (ယေရမိ ၁၇:၉) စိတ်ထား​စဉ်းလဲ​ပြီး ထင်ရာစိုင်း​တတ်​သူ​တစ်ဦး​ကို သင်​ယုံကြည်​ကိုးစား​ပါ​မည်​လော။

မှန်ပါသည်၊ ဘုရားသခင်​ကို​မယုံ​သူတို့​ပင် ကိုယ်ကျင့်တရား ဖြောင့်မှန်​စွာ ပြုမူ​နေထိုင်​နိုင်၏၊ လက်တွေ့ကျ​ပြီး အသရေ​ရှိသည့် ကျင့်ဝတ်​တရား​များ​ကို မွေးမြူ​နိုင်၏။ များသောအားဖြင့်​ဆိုလျှင် ၎င်းတို့၏​ကျင့်ဝတ်​များ​တွင်​ပါ​သည့် မြင့်မြတ်​သော​မူများ​သည် သမ္မာ​ကျမ်းစာ​ပါ ကိုယ်ကျင့်တရား​စံနှုန်း​များ​၏ ပုံရိပ်​မျှ​သာ​ဖြစ်၏။ အဆိုပါ​ပုဂ္ဂိုလ်​များသည် ဘုရားသခင်​တည်ရှိ​ကြောင်းကို လက်မခံ​လို​ကြသော်လည်း ဘုရားသခင်​၏​ဂုဏ်ရည်တော်​ကို သူတို့​ရောင်ပြန်ဟပ်​နိုင်စွမ်း​ရှိကြောင်း သူတို့၏​အယူအဆ​များ​က ဖော်ပြ​၏။ သမ္မာကျမ်းစာ​ဖော်ပြ​သည့်​အတိုင်း မူလအစ​က လူသည် “ဘုရားသခင်​၏​ပုံသဏ္ဌာန်​တော်​နှင့်​အညီ” ဖန်ဆင်း​ခံ​ခဲ့​ရ​ကြောင်း ယင်းက သက်သေထူ​သည်။ (ကမ္ဘာဦး ၁:၂၇; တမန်​တော် ၁၇:၂၆-၂၈) တမန်​တော်​ပေါလု​က ဤသို့​ဆို​၏– ‘သူတို့သည် မိမိတို့​စိတ်နှလုံး​ထဲ​၌ မှတ်သား​သော တရား​၏​အကျိုးကို ထင်ရှား​စွာ​ပြ​ကြ​၏။’—ရောမ ၂:၁၅။

မှန်ကန်​ရာ​ကို သိရှိခြင်း​သည် တစ်​ကဏ္ဍ​ဖြစ်​ပြီး မှန်ကန်​ရာ​ကို ပြုလုပ်​ရန် ကိုယ်ကျင့်တရား​ကြံ့ခိုင်မှု​ရှိ​ခြင်း​ဟူသည် နောက်​တစ်​ကဏ္ဍ​ဖြစ်သည်။ လူတစ်ဦး​၌ လိုအပ်သော ကိုယ်ကျင့်တရား​ကြံ့ခိုင်မှု မည်သို့​ရှိလာနိုင်​မည်​နည်း။ နှလုံး​၏​လှုံ့ဆော်ပေး​မှု​က ကျင့်ကြံ​ပြုမူ​စေ​တတ်​သည့်​အတွက် သမ္မာကျမ်းစာ​၏ အာဘော်ရှင်၊ ယေဟောဝါ​ဘုရားသခင်​အား ချစ်ခြင်း​ကို ပြုစု​ပျိုးထောင်​ပေးခြင်း​က ကိုယ်ကျင့်တရား​ကြံ့ခိုင်မှု ရှိစေ​နိုင်​သည်။—ဆာလံ ၂၅:၄၊ ၅။

ကောင်းမှု​ပြု​ရန် ကြံ့ခိုင်မှု​ရှိစေ​ခြင်း

ဘုရားသခင်​အား​ချစ်တတ်​လာရန် ကိုယ်တော်​၏​ပညတ်တော်​များသည် မည်မျှ​အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်​ရှိပြီး လက်တွေ့ကျ​ကြောင်း ဦးဆုံး​သိရှိ​ရမည်။ တမန်​တော်​ယောဟန်​က “ပညတ်တော်​တို့ကို​စောင့်​ခြင်း​အရာ​သည် ဘုရားသခင်​ကို​ချစ်​ရာ​ရောက်​၏။ ပညတ်တော်​တို့ကို စောင့်​ခဲ​သည်မဟုတ်” ဟု​ဆို​၏။ (၁ ယောဟန် ၅:၃) ဥပမာ၊ လူငယ်​လူရွယ်​များသည် အရက်ယမကာ သောက်သုံး​သင့်​မသင့်၊ မူးယစ်​ဆေးဝါး သုံးစွဲ​သင့်​မသင့်၊ လက်မထပ်မီ သံဝါသပြု​သင့်​မသင့်​တို့ကို ဆုံးဖြတ်​ကြ​ရသည့်​အခါ အမှားအမှန်​ကို ဝေဖန်​ပိုင်းခြား​စေနိုင်​သော လက်တွေ့ကျ​အကြံဉာဏ်​များ​ကို သမ္မာကျမ်းစာ​တွင် တွေ့ရှိ​နိုင်​ကြ​ပါ​သည်။ သမ္မာကျမ်းစာ​သည် အိမ်ထောင်သည်​စုံတွဲ​များ​၏ သဘော​ကွဲလွဲ​မှုများ​ကို ဖြေရှင်း​ပေး​နိုင်​သည်၊ မိဘများ​အား သားသမီး​မွေးမြူရေး လမ်းညွှန်ချက်များ ပေး​နိုင်​သည်။ * သမ္မာကျမ်းစာ​၏ ကိုယ်ကျင့်တရား​စံနှုန်း​များ​ကို ကျင့်သုံး​ကြ​မည်​ဆိုလျှင် လူမှုရေး၊ ပညာရေး၊ ယဉ်ကျေးမှု​နောက်ခံ မည်သို့​ပင်​ဖြစ်ပါစေ အသက်အရွယ်​မရွေး အားလုံး အကျိုး​ရရှိနိုင်​ပါ​သည်။

အာဟာရ​ပြည့်ဝသော​အစားအစာကို စားသုံးခြင်း​က အလုပ်လုပ်ဖို့ သင့်​အား ခွန်အား​ရှိစေ​သကဲ့သို့ ဘုရားသခင့်​နှုတ်မြွက်​စကားတော်​ကို ဖတ်ရှုခြင်း​သည် ကိုယ်တော်​၏​စံနှုန်း​များနှင့်​အညီ ပြုမူ​နေထိုင်ရန် ခွန်အား​ရှိစေသည်။ ယေရှု​က ဘုရားသခင့်​မိန့်တော်မူချက်​များ​ကို အသက်ရှင်​သန်​စေသည့် မုန့်​နှင့် နှိုင်းယှဉ်​ပြ​ခဲ့​သည်။ (မဿဲ ၄:၄) ထို့​ပြင် ကိုယ်တော်​က “ငါ့ကို စေလွှတ်​တော်​မူ​သော​သူ၏ အလိုတော်ကို​ဆောင်ခြင်း . . . သည် ငါ့​စားစရာ​ဖြစ်၏” ဟု​လည်း မိန့်ဆိုခဲ့​၏။ (ယောဟန် ၄:၃၄) ဘုရားသခင့်​စကားတော်​ကို မှီဝဲခြင်း​က ယေရှု​အား သွေးဆောင်မှုများ​ကို တွန်းလှန်​နိုင်​စေပြီး ပညာ​ရှိသော​ဆုံးဖြတ်ချက်​များလည်း ချ​နိုင်​စေ​ခဲ့​သည်။—လုကာ ၄:၁-၁၃။

ဦးဆုံး​အနေ​နှင့် သင်သည် သမ္မာကျမ်းစာ​မှ ဝိညာဉ်​အစာ​မှီဝဲ​ရန်၊ ကိုယ်တော်​၏​စံနှုန်း​များ​ကို လက်ခံရန် ခက်ခဲ​ကြောင်း တွေ့ရှိ​ရ​ပေမည်။ သို့သော် သင်​ငယ်ရွယ်စဉ်​က သင့်အတွက် အား​ဖြစ်စေ​သည့် အစာ​၏​အရသာ​ကို သင်​မနှစ်သက်​ခဲ့​ကြောင်း ပြန်​အမှတ်ရပါ။ အားရှိ​ရန် ကျန်းမာ​စေသည့် အစားအစာ​များ​ကို နှစ်သက်​လာဖို့ သင်ယူ​ခဲ့​ရ၏။ ထို​နည်းတူ၊ ဘုရားသခင့်​စံနှုန်း​များ​ကို သင်​အရသာ​တွေ့​တတ်လာ​ရန် အချိန်​လို​ပေမည်။ မဆုတ်မနစ်​ဇွဲ​နှင့် ဆက်​ကြိုးစား​မည်​ဆိုလျှင် ၎င်းတို့ကို နှစ်သက်​လာပြီး ဝိညာဉ်​ရေး​အရ သန်စွမ်း​လာပေမည်။ (ဆာလံ ၃၄:၈; ၂ တိမောသေ ၃:၁၅-၁၇) ထို့နောက် ယေဟောဝါ​အား သင်​ယုံကြည်​ကိုးစား​တတ်လာ​ကာ “ကောင်းသော​အကျင့်ကို​ကျင့်” ရန် လှုံ့ဆော်​ခံရ​ပေမည်။—ဆာလံ ၃၇:၃။

သင်သည် ဂျို​ဒီ​ရင်ဆိုင်ခဲ့​ရသည့် အခြေအနေ​မျိုး တွေ့ ကြုံ​ချင်​မှ တွေ့ကြုံ​ရ​ပေမည်။ သို့သော် နေ့စဉ်​နှင့်​အမျှ ကျင့်ဝတ်​ဆိုင်ရာ​ဆုံးဖြတ်ချက် ကြီးကြီးငယ်ငယ်​ကို သင်​ချ​နေရ​၏။ သို့​ဖြစ်၍ သင့်​အား သမ္မာကျမ်းစာ​က “ထာဝရ​ဘုရား [သခင်] ကို စိတ်နှလုံး​အကြွင်းမဲ့​ကိုးစား​လော့။ ကိုယ့်​ဉာဏ်​ကို​အ​မှီ​မပြု​နှင့်။ သွား​လေ​ရာ​ရာ​၌ ထာဝရ​ဘုရား [သခင်] ကို မျက်မှောက်ပြု​လော့။ သို့ပြုလျှင် သင်၏​လမ်းခရီး​များ​ကို ဖြောင့်​စေတော်မူ​မည်” ဟု​တိုက်တွန်း​ပါ​သည်။ (သု. ၃:၅၊ ၆၊ သမ္မာ) ယေဟောဝါ​အား သင်​ယုံကြည်​ကိုးစား​တတ်လာ​သည့်​အခါ ယခု​ပင် အကျိုးရှိ​မည်​သာမက ထာဝစဉ်​အသက်ရှင်ခွင့်​ကို​ပါ ရရှိ​လိမ့်​မည်၊ အကြောင်း​မှာ ယေဟောဝါ​ဘုရားသခင်​အား နာခံ​သည့်​လမ်းစဉ်​က အသက်​သို့​ပို့​ဆောင်ပေး​သောကြောင့်​တည်း။—မဿဲ ၇:၁၃၊ ၁၄။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

[စာမျက်နှာ ၆ ပါ အကျဉ်း​ဖော်ပြချက်]

လူအများ​၏​ထင်ကြေး​သည် မမြင်နိုင်​သည့်​စွမ်းအား​များ​၏ ဩဇာ​လွှမ်းမိုးမှု​ကြောင့်​ဖြစ်နေ​နိုင်

 [စာမျက်နှာ ၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

နှစ်များ​တစ်လျှောက် အတွေးအခေါ်​ပညာရှင်​များသည် အမှားအမှန်​ဆိုင်ရာ​အရေးကိစ္စကို အချေအတင် ဆွေးနွေး​ငြင်းခုံ​ခဲ့​ကြ

ဆို​က​ရေး​တီး

ကဲ​န့်တ်

ကွန်ဖြူးရှပ်

[Credit Lines]

Kant: From the book The Historian’s History of the World; Socrates: From the book A General History for Colleges and High Schools; Confucius: Sung Kyun Kwan University, Seoul, Korea

 [စာမျက်နှာ ၇ ပါ ရုပ်ပုံ]

သမ္မာကျမ်းစာ​သည် အမှားအမှန်​ကို ပိုင်းခြား​သိမြင်​စေ​သည်​သာမက မှန်ကန်​ရာ​ကို ပြုလုပ်​ရန်​လည်း လှုံ့ဆော်ပေး