“အချင်းချင်း ဧည့်သည်ဝတ်ကို ပြုကြလော့”
“အချင်းချင်း ဧည့်သည်ဝတ်ကို ပြုကြလော့”
ပထမရာစုမှ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးဖြစ်သူ ဖိဗေသည် အခက်တွေ့နေ၏။ သူသည် ဂရိနိုင်ငံ၊ ကင်ခြေမြို့မှ ရောမမြို့သို့ ခရီးနှင်နေသည်၊ သို့သော် ရောမမြို့ရှိ ယုံကြည်သူချင်းများကို မသိချေ။ (ရောမ ၁၆:၁၊ ၂) သမ္မာကျမ်းစာဘာသာပြန်သူ အက်ဒ်ဂါ ဂွတ်စပီဒ်က ဤသို့ဆိုသည်– “[ထိုအချိန်က] ရောမကမ္ဘာသည် ဆိုးသွမ်းရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော ကမ္ဘာဖြစ်၏၊ တည်းခိုခန်းများသည် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီး၊ အထူးသဖြင့် ခရစ်ယာန်အမျိုးသမီးတစ်ဦး မသွားသင့်သည့် နေရာဖြစ်၏။” ထို့ကြောင့် ဖိဗေသည် အဘယ်နေရာတွင် တည်းခိုခဲ့သနည်း။
ကျမ်းစာခေတ်က လူတို့သည် နေရာအနှံ့ ခရီးထွက်တတ်ကြသည်။ ယေရှုခရစ်နှင့် ကိုယ်တော်၏တပည့်များပင် ယုဒနှင့်ဂါလိလဲအနှံ့သွား၍ သတင်းကောင်း ဟောပြောခဲ့ကြသည်။ ထို့နောက် မကြာမီ ပေါလုကဲ့သို့ ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများသည် ရောမအင်ပါယာ၏မြို့တော် ရောမမြို့အပါအဝင် မြေထဲပင်လယ်ချိုင့်ဝှမ်းရှိ ဒေသအသီးသီးသို့ သတင်းတရားကို သယ်ဆောင်သွားကြသည်။ ပထမရာစုရှိ ခရစ်ယာန်များသည် ဂျူးဒေသ၏အတွင်းပိုင်းတွင်ဖြစ်စေ၊ ပြင်ပတွင်ဖြစ်စေ ခရီးထွက်သည့်အခါ အဘယ်နေရာတွင် တည်းခိုခဲ့ကြသနည်း။ တည်းခိုစရာ ရှာဖွေရာတွင် အဘယ်အခက်အခဲများကို သူတို့ကြုံခဲ့ရသနည်း။ ဧည့်ဝတ်ပြုခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ သူတို့ထံမှ အဘယ်သင်ခန်းစာ ရနိုင်သနည်း။
“သင်၏အိမ်၌ ယနေ့ ငါတည်းနေမည်”
ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်မှုဟူသည် “ဧည့်သည်များကို ရက်ရက်ရောရော၊ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲဧည့်ခံခြင်း” ဟုအဓိပ္ပာယ်ရသည်၊ ယင်းသည် ယေဟောဝါ၏စစ်မှန်သောဝတ်ပြုသူများ၏ အရည်အသွေးတစ်ခုဖြစ်သည်မှာ ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ။ ဥပမာ၊ အာဗြဟံ၊ လောတနှင့် ရေဗက္ကတို့သည် ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်ခဲ့ကြသည်။ (ကမ္ဘာဦး ၁၈:၁-၈; ၁၉:၁-၃; ၂၄:၁၇-၂၀) ဘိုးဘေးယောဘသည် ဧည့်သည်များအပေါ် သူ၏စိတ်ထားနှင့်ပတ်သက်၍ ဤသို့ပြောပြ၏– “ဧည့်သည်သည် လမ်း၌ညကိုမလွန်ရမည်အကြောင်း ငါသည် ခရီးသွားသောသူတို့အား ကိုယ်တံခါးကိုဖွင့်ထားပြီ။”—ယောဘ ၃၁:၃၂။
ခရီးသည်များအတွက်မူ၊ ဣသရေလချင်းများထံမှ ဧည့်ဝတ်ပျူငှာမှုရရှိရန် မြို့တော်ပြည်သူ့ရင်ပြင်တွင် ထိုင်၍ ဖိတ်ခေါ်မှုကို စောင့်နေရုံဖြင့် လုံလောက်၏။ (တရားသူကြီး ၁၉:၁၅-၂၁) အိမ်ရှင်များသည် ဧည့်သည်များ၏ခြေကို ဆေးပေးပြီး အစားအသောက်များဖြင့် ဧည့်ခံကျွေးမွေးသည့်အပြင် သူတို့၏တိရစ္ဆာန်များကိုလည်း အစာကျွေး၏။ (ကမ္ဘာဦး ၁၈:၄၊ ၅; ၁၉:၂; ၂၄:၃၂၊ ၃၃) အိမ်ရှင်များအပေါ် ဝန်ထုပ်မဖြစ်စေလိုသော ခရီးသည်များသည် မိမိတို့အတွက်လိုအပ်သည့် ပေါင်မုန့်နှင့်ဝိုင်အပြင် မိမိတို့၏မြည်းများစားဖို့ ကောက်ရိုးနှင့်အစာများကိုပါ တစ်ပါးတည်းယူဆောင်လာကြသည်။ ညအိပ်တည်းခိုဖို့သာ သူတို့တောင်းဆိုကြ၏။
ယေရှုသည် ဟောပြောခြင်းခရီးစဉ်တွင် တည်းခိုစရာ မည်သို့ရရှိသည်ကို သမ္မာကျမ်းစာက အတိအကျဖော်ပြခဲသော်လည်း ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်များသည် တစ်နေရာရာတွင် အိပ်ကြရမည်သာ။ (လုကာ ၉:၅၈) ယေရှုသည် ယေရိခေါမြို့သို့ လည်ပတ်စဉ်က ဇက္ခဲအား “သင်၏အိမ်၌ ယနေ့ ငါတည်းနေမည်” ဟုရိုးရိုးလေးပြောခဲ့သည်။ ဇက္ခဲသည် သူ၏ဧည့်သည်ကို “ဝမ်းမြောက်သောစိတ်နှင့်” လက်ခံခဲ့သည်။ (လုကာ ၁၉:၅၊ ၆) ယေရှုသည် မိတ်ဆွေများဖြစ်ကြသော ဗေသနိရွာရှိ မာသ၊ မာရိနှင့် လာဇရုတို့၏အိမ်တွင် တည်းခိုတတ်၏။ (လုကာ ၁၀:၃၈; ယောဟန် ၁၁:၁၊ ၅၊ ၁၈) ကပေရနောင်မြို့တွင် ရှိမုန်ပေတရုနှင့်အတူ ယေရှုနေထိုင်ခဲ့ဖွယ်ရှိသည်။—မာကု ၁:၂၁၊ ၂၉-၃၅။
တမန်တော် ၁၂ ပါးကို ယေရှု၏ခရစ်ယာန်ဓမ္မအမှု မှာကြားချက်များတွင် ဣသရေလနိုင်ငံ၌ သူတို့ရရှိနိုင်သည့် ဧည့်ဝတ်ပြုမှု အတော်များများကို ဖော်ပြထားသည်။ ယေရှုက သူတို့ကို ဤသို့မိန့်ဆိုခဲ့သည်– “ရွှေ၊ ငွေ၊ ကြေးတို့ကို ခါးပန်း၌မသိုမှီးကြနှင့်။ လမ်းခရီးဖို့ လွယ်အိတ်၊ အင်္ကျီနှစ်ထည်၊ ခြေနင်း၊ တောင်ဝှေးတို့ကို မသိုမှီးကြနှင့်။ အကြောင်းမူကား၊ လုပ်ဆောင်သောသူသည် ကျွေးမွေးခြင်းကို ခံထိုက်ပေ၏။ မည်သည့်မြို့၊ မည်သည့်ရွာသို့ဝင်လျှင် ထိုမြို့ရွာ၌ အဘယ်မည်သောသူသည် ထိုက်တန်သနည်းဟု မေးမြန်း၍ ထိုမြို့ရွာမှ မထွက်သွားမီတိုင်အောင် ထိုသူ၏အိမ်တွင် နေကြလော့။” (မဿဲ ၁၀:၉-၁၁) စိတ်နှလုံးရိုးဖြောင့်သူများသည် တပည့်များကို ကြိုဆိုပြီး သူတို့အတွက် အစားအသောက်၊ နေစရာနှင့် အခြား လိုအပ်ရာများ စီစဉ်ပေးမည်ကို ကိုယ်တော် သိရှိတော်မူ၏။
သို့သော် ခရီးထွက်နေရသော ဧဝံဂေလိဟောပြောသူများသည် မိမိတို့လိုအပ်ရာများကို သယ်ဆောင်သွားကာ မိမိတို့ဘာသာ အကုန်အကျခံရမည့် အချိန်ရောက်လာ၏။ နောင်တွင် တပည့်များအပေါ် ရန်လိုမှုနှင့် ဣသရေလနိုင်ငံပြင်ပရှိဒေသများသို့ ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်း တိုးချဲ့မှုတို့ကြောင့် ယေရှု ဤသို့မိန့်ဆိုခဲ့သည်– “ငွေအိတ်ရှိသောသူသည် ယူစေ။ ဓားမရှိသောသူသည် အဝတ်ကိုရောင်း၍ ဓားကိုဝယ်စေ။” (လုကာ ၂၂:၃၆) သတင်းကောင်းကို ပျံ့နှံ့စေရန် ခရီးသွားခြင်းနှင့် တည်းခိုခြင်းတို့သည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်လာပေမည်။
“ဧည့်သည်ဝတ်ကို ကြိုးစား၍ ပြုကြလော့”
ပထမရာစုတွင် ရောမအင်ပါယာတစ်ခွင် အတော်အတန် ငြိမ်းချမ်းပြီး ကျောက်ခင်းလမ်းများ ယှက်ဖြာနေခြင်းကြောင့် ခရီးအထွက်များကြသည်။ * ခရီးသွား များပြားလာကြရာ တည်းခိုစရာနေရာများစွာ လိုအပ်လာ၏။ ဤလိုအပ်ချက်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးသည့်အရာများမှာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီးများတစ်လျှောက် တစ်ရက်ခရီးအကွာများတွင်ရှိ တည်းခိုခန်းများဖြစ်သည်။ သို့သော် ဂရိ-ရောမနောက်ခံ တမန်တော်ကျမ်းက ဤသို့ဖော်ပြသည်– “နာမည်ကြီး ဤတည်းခိုခန်းများနှင့်ပတ်သက်၍ အတော်ပင် မနှစ်မြို့ဖွယ်သရုပ်သကန်ကို စာပေများတွင် ဖော်ပြထားသည်။ ရရှိနိုင်သောစာပေနှင့် ရှေးဟောင်းသုတေသနရှာဖွေတွေ့ရှိမှုများတွင် ပျက်စီးယိုယွင်းပြီး မသန့်ရှင်းသောအဆောက်အဦများ၊ ပရိဘောဂမရှိခြင်း၊ ကြမ်းပိုးများခြင်း၊ အရည်အသွေးညံ့သော အစားအသောက်များ၊ ယုံကြည်စိတ်ချ၍မရသော ဆိုင်ပိုင်ရှင်များနှင့် ဝန်ထမ်းများ၊ နာမည်ပျက် ဖောက်သည်များနှင့် အကျင့်ယိုယွင်းမှုများအကြောင်း ဖော်ပြထားလေ့ရှိသည်။” ကိုယ်ကျင့်တရားဖြောင့်မတ်သူများသည် ဤသို့သောတည်းခိုခန်းများကို အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ကြခြင်းကို နားလည်လောက်ပေသည်။
ထို့ကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာက သူတစ်ပါးကို ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်ရန် ခရစ်ယာန်များအား ထပ်ခါတလဲလဲ တိုက်တွန်းထားသည်မှာ အံ့အားသင့်စရာမဟုတ်ပေ။ ပေါလုသည် ရောမမြို့ရှိ ခရစ်ယာန်များအား “သန့်ရှင်းသူတို့သည် ဆင်းရဲသောအခါ ဝေငှပေးကမ်းကြလော့။ အာဂန္တုတို့အား ဧည့်သည်ဝတ်ကို ကြိုးစား၍ ပြုကြလော့” ဟုအားပေးတိုက်တွန်းခဲ့၏။ (ရောမ ၁၂:၁၃) ဂျူးခရစ်ယာန်များကိုလည်း သူဤသို့သတိပေးခဲ့သည်– “ဧည့်သည်ဝတ်ပြုခြင်းအမှုကို မမေ့မလျော့ကြနှင့်။ အချို့သောသူတို့သည် ဧည့်သည်ဝတ်ကိုပြုသည်တွင် ကောင်းကင်တမန်တို့ကို အမှတ်တမဲ့ဧည့်ခံကြပြီ။” (ဟေဗြဲ ၁၃:၁၊ ၂) ပေတရုသည် သူ၏ဝတ်ပြုသူချင်းများအား “မြည်တမ်းခြင်းမရှိဘဲ အချင်းချင်းဧည့်သည်ဝတ်ကို ပြုကြလော့” ဟုအားပေးခဲ့သည်။—၁ ပေတရု ၄:၉။
သို့သော် ဧည့်ဝတ်မပြုသင့်သည့် အခြေအနေများ ရှိပါသည်။ ‘ခရစ်တော်၏တရားတော်၌မတည်ဘဲ လွန်ကျူးသောသူ’ နှင့်ပတ်သက်၍ တမန်တော်ယောဟန်က “သူ့ကို သင့်အိမ်၌လက်မခံနှင့်။ မင်္ဂလာရှိစေသောဟု နှုတ်မဆက်နှင့်။ မင်္ဂလာရှိစေသောဟု ထိုသူကို နှုတ်ဆက်လျှင် သူ၏ဆိုးယုတ်သောအကျင့်တို့နှင့် ဆက်ဆံရာသို့ရောက်၏” ဟုဆိုခဲ့သည်။ (၂ ယောဟန် ၉-၁၁) နောင်တမယူသော အပြစ်သားများနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ပေါလုက ဤသို့ရေးသားခဲ့သည်– ‘ညီအစ်ကိုဟုခေါ်ဝေါ်သောသူသည် မတရားသောမေထုန်၌မှီဝဲခြင်း၊ လောဘလွန်ကျူးခြင်း၊ ရုပ်ပုံကိုကိုးကွယ်ခြင်း၊ ဆဲရေးကဲ့ရဲ့ခြင်း၊ သေရည်သေရက်နှင့်ယစ်မူးခြင်း၊ အနိုင်အထက်လုယူခြင်းမှစ၍ ထိုသို့သောအမှုကိုပြုသောသူနှင့် မပေါင်းဖော်ရသည်သာမက ထိုသူနှင့်အတူ စားသောက်ခြင်းအမှုကိုမျှမပြုရ။’—၁ ကောရိန္သု ၅:၁၁။
အယောင်ဆောင်သူများနှင့် အခြားသူများသည် ခရစ်ယာန်စစ်များ၏ စိတ်ရင်းကောင်းမှုကို အမြတ်ထုတ်ရန် ကြိုးစားကြမည်။ ဒီဒါဟီ၊ သို့မဟုတ် တမန်တော်ဆယ့်နှစ်ပါး၏သွန်သင်ချက် ဟု ကျော်ကြားသော ခရစ်ယာန်ယုံကြည်ချက်နှင့်ပတ်သက်၍ စီ.အီး. ဒုတိယရာစု သမ္မာကျမ်းစာအဝင်မဟုတ်သော ဖော်ပြချက်တစ်ခုက နယ်လှည့်ဟောပြောသူတစ်ဦးကို “တစ်ရက် သို့မဟုတ် လိုအပ်လျှင် နောက်တစ်ရက်” အထိ ဧည့်ဝတ်ပြုရသည်ဟုဆို၏။ ထို့နောက် သူထွက်သွားသည့်အခါ “စားစရာမှလွဲ၍ ဘာမျှ မခံယူစေနှင့်။ . . . အကယ်၍ သူသည် ပိုက်ဆံတောင်းလျှင် ပရောဖက်အတုအယောင်ဖြစ်၏။” ထိုဖော်ပြချက်ကပင် ဤသို့ဆက်ဆိုသည်– “သူသည် သင်တို့နှင့်အတူ နေလိုပြီး အတတ်ပညာတစ်ခု တတ်မြောက်ထားလျှင် သူ့ဝမ်းစာအတွက် လုပ်ဆောင်ပါစေ။ သို့သော် အတတ်ပညာတစ်ခုမျှ မတတ်မြောက်ကြောင်း သင်,သိလျှင် သူ့အား ထောက်ပံ့ပေးပါ၊ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးဖြစ်သောကြောင့် သင်တို့တွင် ပျင်းရိလေးတွဲစွာ မည်သူမျှ မနေထိုင်စေရန်အလို့ငှာဖြစ်သည်။ အကယ်၍ သူသည် ပျင်းရိလေးတွဲစွာ နေထိုင်မည်ဆိုလျှင် ခရစ်တော်ကို အမြတ်ထုတ်နေခြင်းဖြစ်သည်; ထိုသို့သောသူကို သတိထားပါ။”
တမန်တော်ပေါလုသည် အချို့မြို့များတွင် ကြာမြင့်စွာနေထိုင်ချိန်အတွင်း သူ၏အိမ်ရှင်အပေါ် ဝန်ထုပ်ကြီးမဖြစ်စေရန် ဂရုစိုက်ခဲ့သည်။ သူ့ကိုယ်သူ ထောက်ပံ့နိုင်ရန် တဲရှင်ချုပ်ခဲ့သည်။ (တမန်တော် ၁၈:၁-၃; ၂ သက်သာလောနိတ် ၃:၇-၁၂) သူတို့ကြားရှိ ကူညီပေးထိုက်သော ခရီးသွားများကို ကူညီပေးရန် အစောပိုင်းခရစ်ယာန်များသည် ဖိဗေကို ပေါလုမိတ်ဆက်ပေးသကဲ့သို့ ထောက်ခံချက်စာများကို အသုံးပြုခဲ့ပုံရသည်။ ပေါလုဤသို့ရေးသားခဲ့သည်– “ငါတို့နှမ ဖိဗေကို သင်တို့ထံသို့ ငါသွင်းပေး၏။ . . . သခင်ဘုရားကို ထောက်၍ ထိုသူကိုလက်ခံကြလော့။ သူသည် အကူအမလိုသမျှသောအမှုတို့၌ သူ့ကို ကူမကြလော့။”—ရောမ ၁၆:၁၊ ၂။
ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်ခြင်းမှရသည့် ကောင်းချီးများ
ပထမရာစုရှိ ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများသည် မိမိတို့၏လိုအပ်ရာများကို မစပေးရန် ယေဟောဝါအား ယုံကြည်ကိုးစားခဲ့ကြသည်။ သို့သော် သူတို့သည် ယုံကြည်သူချင်းများထံမှ ဧည့်ဝတ်ပြုခြင်းကို မျှော်လင့်နိုင်သလော။ လုဒိသည် ပေါလုနှင့် အခြားသူများကို သူ့အိမ်တွင် နေထိုင်ခွင့်ပြုခဲ့သည်။ တမန်တော်သည် ကောရိန္သုမြို့တွင် အာကုလ၊ ပြစ်ကိလတို့နှင့်အတူ နေထိုင်ခဲ့၏။ ဖိလိပ္ပိမြို့မှ ထောင်မှူးသည် ပေါလုနှင့်သိလတို့ကို ကျွေးမွေးဧည့်ခံခဲ့သည်။ သက်သာလောနိတ်မြို့မှ ယာသုန်၊ ကဲသရိမြို့မှ ဖိလိပ္ပုနှင့် ကဲသရိမြို့မှ ယေရုရှလင်မြို့သို့သွားသည့်လမ်းမှ မနာသုန်တို့သည် ပေါလုကို ဧည့်ဝတ်ပြုခဲ့ကြသည်။ ပေါလုသည် ရောမမြို့သို့အသွားတွင် ပေါတယောလိမြို့မှ ညီအစ်ကိုများက ဧည့်ဝတ်ပြုခဲ့ကြသည်။ ယင်းတို့သည် ပေါလုကို ဧည့်ဝတ်ပြုခဲ့ကြသော အိမ်ရှင်များအတွက် ဝိညာဉ်ရေးဆုကျေးဇူး လွန်စွာရရှိသည့် အချိန်အခါများဖြစ်ကြမည်!—တမန်တော် ၁၆:၃၃၊ ၃၄; ၁၇:၇; ၁၈:၁-၃; ၂၁:၈၊ ၁၆; ၂၈:၁၃၊ ၁၄။
ကျမ်းပညာရှင် ဖရက်ဒရစ် အက်ဖ်. ဘရူစ်က ဤသို့သုံးသပ်၏– “အဆိုပါမိတ်ဆွေများနှင့် လုပ်ဖော်ဆောင်ဖက်များ၊ အိမ်ရှင်များနှင့် အိမ်ရှင်မများ ကူညီပေးကြခြင်းမှာ ပေါလုကိုချစ်သည့်မေတ္တာ၊ ပေါလုအမှုထမ်းနေသော သခင်ကိုချစ်သည့်မေတ္တာထက် တခြားလှုံ့ဆော်မှုမရှိချေ။ လူတစ်ဦး၏အကျိုးကိုဆောင်ပေးရာတွင် အခြားသူတစ်ဦး၏အကျိုးကို ဆောင်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်ဟု သူတို့သိထားကြသည်။” ဤအသိသည် ဧည့်ဝတ်ပြုဖို့အတွက် အကောင်းဆုံး လှုံ့ဆော်မှုဖြစ်၏။
ဧည့်ဝတ်ပြုဖို့လိုလျက် ရှိနေဆဲပင်။ ယေဟောဝါသက်သေများ၏ ထောင်နှင့်ချီသော နယ်လှည့်ကိုယ်စားလှယ်များသည် ယုံကြည်သူချင်းများ၏ ဧည့်ဝတ်ပြုခြင်းကို ရရှိကြသည်။ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော် ကြွေးကြော်သူအချို့သည် သတင်းကောင်းရောက်ခဲသည့်နေရာများသို့ မိမိတို့စရိတ်နှင့် သွားရောက်ဟောပြောကြသည်။ ကျွန်ုပ်တို့အိမ်သည် အိမ်ကြီးရခိုင်မဟုတ်သော်လည်း ဤသို့သောသူများအတွက် တံခါးဖွင့်ပေးထားခြင်းမှ အကျိုးကျေးဇူးများစွာ ရရှိနိုင်သည်။ အထွေအထူးမပါသည့် ထမင်းပွဲလေးနှင့် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ဧည့်ဝတ်ပြုခြင်းဖြင့် “အချင်းချင်းအားရသက်သာ” စေကြပြီး ကျွန်ုပ်တို့၏ညီအစ်ကိုများနှင့် ဘုရားသခင်ကို ချစ်သည့်မေတ္တာပြရန် အလွန်ကောင်းသော အခွင့်အရေးများရရှိနိုင်သည်။ (ရောမ ၁:၁၁၊ ၁၂) “အစွန့်အကြဲခံခြင်းအရာထက် စွန့်ကြဲခြင်းအရာသည် သာ၍မင်္ဂလာ” ရှိသောကြောင့် ဤသို့သောအချိန်အခါမျိုးတွင် အထူးသဖြင့် အိမ်ရှင်များအတွက် အကျိုးကျေးဇူးရရှိကြသည်။—တမန်တော် ၂၀:၃၅။
[အောက်ခြေမှတ်ချက်]
^ အပိုဒ်၊ 11 စီ.အီး. ၁၀၀ ပြည့်နှစ်တွင် ရောမကျောက်ခင်းလမ်းမများသည် မိုင်ပေါင်း ၅၀,၀၀၀ ခန့်ရှိသည်ဟု ခန့်မှန်း၏။
[စာမျက်နှာ ၂၃ ပါ ရုပ်ပုံ]
ခရစ်ယာန်များသည် “ဧည့်သည်ဝတ်ကို ကြိုးစား၍ ပြုကြ”