ဘဝ​အတ္ထုပ္ပတ္တိ

ယေဟောဝါ​၏​လမ်းတော်​တွင်​လျှောက်လှမ်း သူတို့အား​ကြွယ်ဝ​စွာ​ကောင်းချီး​ပေး

ရို​မြူ​အာ စ​တော​စ်ကီ ပြောပြ​သည်

ဒုတိယ​ကမ္ဘာ​စစ်​စ​ခဲ့​တဲ့ ၁၉၃၉၊ စက်တင်ဘာ​လ​တုန်း​က ပိုလန်​နိုင်ငံ​မြောက်ပိုင်း​မှာ တိုက်ပွဲ​အကြီးအကျယ်​ဖြစ်​ခဲ့တယ်။ စပ်စု​တတ်​တဲ့ ကိုးနှစ်​သား​အရွယ် ကျွန်တော်​ဟာ အနီးအနား​က စစ်​မြေပြင်​ကို သွား​ကြည့်မိ​တယ်။ တကယ်​ထိတ်လန့်စရာ​ပဲ၊ မြေပေါ်မှာ အလောင်း​တွေ ပြန့်ကျဲ​နေတယ်၊ နောက်ပြီး မီးခိုးလုံး​တွေ​ကြောင့် မွန်းကျပ်​နေတယ်။ အဲ့ဒီ​အချိန်​မှာ ဘေးမ​ကြုံ​ဘဲ အိမ်ပြန်ရောက်​ဖို့​သာ စဉ်းစား​နေပေမဲ့ “ဒီလောက်​ဆိုး​တာ​တွေ ဘုရားသခင် ဘာကြောင့်​ခွင့်ပြု​ရတာလဲ။ ဘုရားသခင် ဘယ်သူ့​ဘက်မှာ​ရှိသလဲ” ဆို​တဲ့​မေးခွန်းတွေ ကျွန်တော့်​စိတ်ထဲ​ပေါ်လာ​တယ်။

စစ်​ပြီး​ခါနီး​မှာ ဂျာမန်​အစိုးရ​က လူငယ်တွေကို အတင်းအကျပ် အလုပ်ခိုင်း​တယ်။ ငြင်းဆန်​ဝံ့​တဲ့​သူတွေရဲ့ ရင်ဘတ်​မှာ “သစ္စာဖောက်”၊ “အဖျက်သမား” ဆို​တဲ့​ဆိုင်းဘုတ်​ကို ချိတ်ဆွဲ​ပြီး သစ်ပင်​တွေ၊ တံတား​တွေ​ပေါ်မှာ ကြိုး​မိ​န့်​ပေး​ပြီး သတ်ပစ်တယ်။ ကျွန်တော်​တို့​နေတဲ့ ဂဒင်နီးယား​မြို့ဟာ စစ်တပ်​နှစ်​တပ်​ကြား​မှာ တည်ရှိ​တယ်။ ဒါ​ကြောင့် မြို့ပြင်​ထွက်​ပြီး​ရေခပ်​တဲ့​အခါ ကျည်ဆန်​တွေ၊ ဗုံး​တွေ​ဟာ ခေါင်း​ပေါ်ကနေ ဝှီး​ခ​နဲ​ဝှီး​ခ​နဲ​ဖြတ်သွား​တယ်၊ ကျွန်တော့်​ညီလေး ဟန်ရစ်​ဟာ ကျည်ဆန်​ထိမှန်​ပြီး သေဆုံး​ရ​ရှာတယ်။ အဲ့ဒီ​လို​ကြောက်စရာ​အခြေအနေ​တွေ​ကြောင့် အမေ့​ခမျာ ကလေး,လေးယောက် ဘေးကင်း​ဖို့ မြေအောက်ခန်း​တစ်ခု​ထဲ ပြောင်းရွှေ့​နေထိုင်ခဲ့ရတယ်။ အဲဒီမှာ နှစ်နှစ်​အရွယ်​ညီလေး ယူ​ဂျီ​နီ​ယပ်စ်​က ဆုံ​ဆို့​နာ​နဲ့ ဆုံးသွား​ပြန်​တယ်။

“ဘုရားသခင် ဘယ်​ရောက်နေ​လဲ။ ဒီလို​ဆင်းရဲ​ခက်ခဲ​မှု​တွေ​ကို ဘာကြောင့်​ခွင့်ပြု​ရသလဲ” လို့​မေး​မိ​ပြန်​တယ်။ ကျွန်တော်​ဟာ ဘာသာ​တရား​ကိုင်းရှိုင်း​တဲ့​အတွက် ချာ့ခ်ျ​မှန်မှန်​တက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဖြေ​မရခဲ့​ဘူး။

ကျမ်းစာ​အမှန်တရား လက်ခံရ

ကျွန်တော့်​မေးခွန်းတွေရဲ့​အဖြေကို မမျှော်လင့်​တဲ့​နေရာ​က ရခဲ့တယ်။ ၁၉၄၅ ခုနှစ်​မှာ စစ်​ပြီး​သွားတယ်၊ ၁၉၄၇ ခုနှစ်​အစောပိုင်းမှာ ဂဒင်နီးယား​မြို့က ကျွန်တော်​တို့​အိမ်ကို ယေဟောဝါသက်သေ​တစ်ယောက် ရောက်​လာတယ်။ ကျွန်တော့်​အမေက အဲဒီ​သက်သေခံ​နဲ့ စကားပြော​ဖြစ်​ပြီး ကျွန်တော် တစ်​စွန်း​တစ်စ​ကြား​ရတယ်။ သူပြောတာ​တွေ​က ယုတ္တိ​ရှိ​ပုံ​ရတာ​ကြောင့် ခရစ်ယာန်​အစည်းအဝေး​တက်​ဖို့ ဖိတ်ခေါ်​တော့ ကျွန်တော်​တို့ သွား​တက်​ကြတယ်။ တစ်လ​ကြာ​တော့ ကျမ်းစာ​အမှန်တရားမှာ ကျွန်တော် ခြေကုပ်​မ​မြဲ​သေး​ပေမဲ့ ဒေသခံ​သက်သေခံတွေ​နဲ့​ပူးပေါင်း​ပြီး စစ်​တွေ၊ ဆိုးယုတ်​ကြမ်းကြုတ်မှု​တွေ​မရှိတဲ့၊ ပို​ကောင်းမွန်​တဲ့​ကမ္ဘာ​အကြောင်း အခြားသူ​တွေ​ကို ဟောပြောခဲ့တယ်။ ဒီလို​ဟောပြော​ရလို့ ကျွန်တော် သိပ်​ပျော်​တယ်။

၁၉၄၇၊ စက်တင်ဘာ​လ​တုန်း​က စို​ပေါ့​မြို့၊ တိုက်နယ်​စည်းဝေးပွဲ​မှာ ကျွန်တော် နှစ်ခြင်း​ခံ​လိုက်တယ်။ နောက်​တစ်နှစ် မေလ​ရောက်တော့ မှန်မှန်ရှေ့ဆောင်​စ​လုပ်တယ်၊ ကျမ်းစာ​သတင်းတရား ဟောပြော​ရင်း​နဲ့ အချိန်ကုန်​ခဲ့တယ်။ ဒေသခံ​ခရစ်ယာန်​ဘုန်းကြီး​က​တော့ ကျွန်တော်​တို့​ရဲ့​လုပ်ငန်း​ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်​ဆန့်ကျင်​ပြီး အကြမ်းဖက်​တိုက်ခိုက်​ဖို့ သွေးထိုးခဲ့​တယ်။ တစ်ခါ​က ဒေါသ​မွှန်​ထူ​နေတဲ့​လူအုပ်​က ကျွန်တော်​တို့ကို ရန်မူ​တယ်၊ ခဲ​နဲ့​ပေါက်​တယ်၊ ပြင်းပြင်းထန်ထန်​ရိုက်နှက်​ကြတယ်။ နောက်​တစ်ကြိမ်​မှာ​တော့ ဒေသခံ​ခရစ်ယာန်​သီလရှင်​နဲ့ ဘုန်းကြီး​တွေ​က ကျွန်တော်​တို့ကို​ရန်မူ​ဖို့ လူ​တစ်စု​ကို ဆွပေး​ခဲ့တယ်။ ရဲစခန်း​မှာ ခဏ​ခို​နေကြ​ပေမဲ့ လူရမ်းကားအုပ်​က ရဲစခန်း​ကို​ဝိုင်းထား​ပြီး ကျွန်တော်​တို့ကို ရိုက်​မယ်​တ​ကဲ​ကဲ​လုပ်ကြတယ်။ နောက်ဆုံး​တော့ ရဲတွေ​ထပ်​ရောက်လာ​ပြီး အစောင့်အကြပ်​အပြည့်​နဲ့ ကျွန်တော်​တို့ကို ခေါ်ထုတ်​သွားတယ်။

အဲဒီ​အချိန်တုန်းက ကျွန်တော်​တို့​ဟောပြောတဲ့​နယ်​မှာ အသင်းတော်​မရှိ​သေး​ဘူး။ တစ်ခါ​တ​လေ တော​ထဲမှာ အိပ်​လိုက်​ကြရတယ်။ ဒီလို​အခြေအနေ​တွေ​ကြား​မှာ ဟောပြောနိုင်​ခဲ့လို့ အတော်​ပျော်ရွှင်​မိတယ်။ အခုတော့ အဲဒီ​ဒေသမှာ အသင်းတော်​ကြီး​တွေ ရှိ​နေပါ​ပြီ။

ဗေသလ​လုပ်ငန်း၊ ဖမ်းဆီး​ခံရ​ခြင်း

၁၉၄၉ ခုနှစ်​မှာ ဝတ်​ခ်ျ​မြို့က ဗေသလ​အိမ်ကို ကျွန်တော်​ဖိတ်ခေါ်​ခံ​ခဲ့​ရတယ်။ အဲဒီ​နေရာမှာ အမှုဆောင်​ရတာ တကယ့်​အခွင့်ထူး​ပဲ! ဒါပေမဲ့ အဲဒီမှာ ကြာကြာ​မနေ​လိုက်​ရလို့ စိတ်မကောင်း​ဖြစ်​မိတယ်။ ကျွန်တော်​တို့​ရဲ့​လုပ်ငန်း တရားဝင်​မ​ပိတ်ပင်​ခင် တစ်လ​အလို ၁၉၅၀ ပြည့်နှစ်၊ ဇွန်လ​မှာ ဗေသလ​က တခြား​ညီအစ်ကို​တွေ​နဲ့​အတူ ကျွန်တော်​ပါ အဖမ်းခံ​လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော့်​ကို​ထောင်ချ​ပြီး ရက်ရက်စက်စက် စစ်ကြော​မေးမြန်း​တော့​တယ်။

နယူးယောက်ကို ပုံမှန်​ရွက်လွှင့်​နေတဲ့​သင်္ဘော​ပေါ်မှာ ကျွန်တော့်​အဖေ​အလုပ်လုပ်​လို့ အမေရိကန်​ပြည်ထောင်စု​အတွက် သူလျှို​လုပ်တယ်​ဆိုပြီး ကျွန်တော့်​ကို​စစ်ဆေး​စုံစမ်း​တဲ့ အရာရှိ​တွေ​က ဝန်ခံ​စေ​ချင်​ကြတယ်။ ကျွန်တော့်​ကို ရက်ရက်စက်စက် စစ်ဆေး​မေးမြန်း​ကြတယ်။ ဒါ့အပြင် အဲဒီ​အချိန်​က ပိုလန်​နိုင်ငံ​မှာ ကျွန်တော်​တို့​ရဲ့​လုပ်ငန်း​ကို ကြီးကြပ်​နေတဲ့ ညီအစ်ကို ဝီ​လျမ်ရှိုင်​ဒါ​အကြောင်း မဟုတ်မမှန်​သက်သေ​ထွက်ဆို​ဖို့ အရာရှိ​လေးယောက်​က ကျွန်တော့်​ခြေဖနောင့်​ကို တုတ်​ကြီးကြီး​နဲ့​ရိုက်​ကြတယ်။ သွေးသံရဲရဲ​နဲ့ ကြမ်းပြင်​ပေါ်​လဲနေ​ပြီး မခံနိုင်​တော့​တဲ့​အချိန်​မှာ “ယေဟောဝါ ကူညီပေး​ပါ!” ဆိုပြီး​အော်​လိုက်​တော့ ညှဉ်းပန်း​နှိပ်စက်​နေ​သူတွေ အံ့သြ​သွား​ကြ​ပြီး ဆက်​မ​ရိုက်​တော့​ဘူး။ ခဏ​ကြာ​တော့ သူတို့ အိပ်ပျော်​သွား​ကြတယ်။ ကျွန်တော်​လည်း သက်သာရာ​ရပြီး အားပြန်ပြည့်​လာတယ်။ ဆက်ကပ်​အပ်နှံ​ကျေးကျွန်​တွေ အကူအညီ​တောင်းခံ​တဲ့​အခါ ယေဟောဝါ မေတ္တာပါပါ​ကူညီပေး​တယ်​ဆိုတာ ဒီ​အဖြစ်အပျက်က ယုံကြည်​စိတ်ချ​စေတယ်။ ဒါ​ကြောင့် ယုံကြည်ခြင်း​ပို​ခိုင်ခံ့​စေပြီး ဘုရားသခင်​ကို လုံးလုံးလျားလျား ယုံကြည်​ကိုးစား​လာတယ်။

စစ်ဆေး​မေးမြန်း​ချက်​ရဲ့ နောက်ဆုံး​အစီရင်ခံစာ​ထဲမှာ ကျွန်တော်​ထွက်ဆို​တယ်လို့​ပြော​တဲ့​စကား​တွေ ပါ​တယ်။ အဲဒီ​စကား​ကို ကျွန်တော်​မပြောဘူး​လို့ ငြင်း​တဲ့​အခါ အရာရှိ​တစ်ယောက်​က “တရားရုံး​ရောက်​မှ ရှင်း!” လို့​ပြော​တယ်။ ဖော်ရွေ​တဲ့​အကျဉ်းသား​တစ်ဦး​က စိတ်​အေးအေး​ထား​ဖို့ အားပေးတယ်၊ နောက်ဆုံး​အစီရင်ခံ​ချက်​ကို စစ်ဘက်​အမှု​လိုက်​ရှေ့နေ​က စိစစ်​ရဦး​မှာ​ဖြစ်​လို့ ကျွန်တော့်​ထွက်ဆိုချက်​မဟုတ်ဘူးလို့ ချေပ​ခွင့်​ရလိမ့်မယ်​ဆိုပြီး​ပြော​တယ်။ အဲဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်လာ​ခဲ့တယ်။

တိုက်နယ်​လုပ်ငန်း၊ ၎င်းနောက် ထပ်မံ​ထောင်ချ​ခံရ​ခြင်း

၁၉၅၁၊ ဇန်နဝါရီ​လမှာ ကျွန်တော် ထောင်​က​ထွက်​လာတယ်။ တစ်လ​ကြာ​တော့ နယ်လှည့်​ကြီးကြပ်မှူး​အဖြစ် စပြီး​အမှုဆောင်​ရတယ်။ ပိတ်ပင်​ထား​တဲ့​ကြား​က အသင်းတော်တွေကို ခိုင်ခံ့​မြဲမြံ​စေဖို့၊ လုံခြုံရေး​အဖွဲ့​တွေ​ကြောင့် ကွဲလွင့်​နေတဲ့​သက်သေခံချင်း​တွေ​ကို ကူညီ​ပေးဖို့ တခြား​ညီအစ်ကို​တွေ​နဲ့​အတူ တွဲ​အမှုဆောင်ခဲ့တယ်။ ဆက်​ပြီး​အမှုဆောင်​ကြဖို့ ညီအစ်ကို​တွေ​ကို အားပေးနိုင်​ခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်း​နှစ်တွေ​မှာ အဲ့ဒီ​ညီအစ်ကို​တွေ​က နယ်လှည့်​ကြီးကြပ်မှူး​တွေ​ကို သတ္တိရှိရှိ​ကူညီပေး​ခဲ့​ကြ​ပြီး ကျမ်းစာ​စာပေ​တွေ​ကို လျှို့ဝှက်​ပုံနှိပ်၊ ဖြန့်ဝေ​နိုင်​ခဲ့​ကြတယ်။

၁၉၅၁၊ ဧပြီလ တစ်နေ့​မှာ ခရစ်ယာန်​အစည်းအဝေးက​အပြန် ကျွန်တော့်​ကို ဂရုစိုက်​စောင့်ကြည့်​နေတဲ့ လုံခြုံရေး​အရာရှိ​တွေ​က ဖမ်း​လိုက်တယ်။ သူတို့ရဲ့​မေးခွန်းတွေကို ကျွန်တော်​မဖြေ​လို့ ဘ​စ်ဒ်​ဂေါ့ရှ်ခ်​မြို့က ထောင်​ကို​ခေါ်သွား​ပြီး အဲဒီ​ည​မှာပဲ စစ်ဆေး​မေးမြန်း​တော့​တယ်။ အစာရေစာ​မပေး​ဘဲ၊ အရာရှိ​တွေ​ရဲ့ စီးကရက်​ငွေ့​ကြား​မှာ ခြောက်​ရက်၊ ခြောက်​ည​ကြာ မတ်တတ်ရပ်​နေ​ရတယ်။ လက်ကိုင်တုတ်​နဲ့​ရိုက်၊ စီးကရက်​မီး​နဲ့​တို့​ကြတယ်။ ကျွန်တော် သတိလစ်​သွားတဲ့အခါ ရေ​နဲ့​လောင်း​ပြီး စစ်ကြော​မေးမြန်း​ကြ​ပြန်​တယ်။ ခံနိုင်ရည်​ရှိဖို့ ယေဟောဝါ​ကို​အသနားခံ​ခဲ့​တာ ကိုယ်တော် ကူညီ​ထောက်မ​ပေး​ခဲ့​ပါ​တယ်။

ဘ​စ်ဒ်​ဂေါ့ရှ်ခ်​ထောင်​မှာ​နေရ​တာ တစ်မျိုး​တော့​ကောင်းတယ်။ အဲဒီမှာ တခြား​ဘယ်လိုနည်းနဲ့​မှ ကျမ်းစာ​အမှန်တရား​မကြား​နိုင်​တဲ့​သူတွေကို ဟောပြောနိုင်​ခဲ့တယ်။ သက်သေခံဖို့​အခွင့်အလမ်းတွေ​လည်း အများကြီး​ရရှိခဲ့တယ်။ ထောင်သားတွေ​ရဲ့ ဝမ်းနည်းစရာ၊ အများအားဖြင့် မျှော်လင့်ချက်မဲ့​တဲ့ အနေအထား​တွေ​ကြောင့် သတင်းကောင်း​နားထောင်ဖို့ သူတို့​အသင့်ရှိနေ​ကြတယ်။

အရေးပါသော​အပြောင်းအလဲ​နှစ်ရပ်

၁၉၅၂ ခုနှစ်​မှာ ကျွန်တော် ထောင်​က​ထွက်​လာပြီး မကြာခင် ထက်သန်​တဲ့​ရှေ့ဆောင်​ညီအစ်မ နီ​လာ​နဲ့ ပထမ​အကြိမ်​တွေ့ဆုံ​ခဲ့တယ်။ သူက ပိုလန်​နိုင်ငံ​မြောက်ပိုင်း​မှာ ရှေ့ဆောင်​လုပ်ခဲ့ဖူး​တယ်။ နောက်ပိုင်း​မှာ ကျွန်တော်​တို့​ရဲ့​စာပေ​တွေ လျှို့ဝှက်​ပုံနှိပ်​တဲ့ “မုန့်​ဖို” တစ်ခု​မှာ သူ​အလုပ်လုပ်တယ်။ အဲဒီ​ပင်ပန်း​တဲ့​အလုပ်​က ဖျတ်လတ်​ဖို့၊ အနစ်နာခံ​တတ်​ဖို့​လည်း​လိုတယ်။ ၁၉၅၄ ခုနှစ်​မှာ ကျွန်တော်​တို့​လက်ထပ်​လိုက်ပြီး သမီးလေး လိ​ဒီ​ယာ မမွေးခင်​အထိ အချိန်ပြည့်​လုပ်ငန်းမှာ ဆက်​ပါဝင်​ခဲ့​ကြတယ်။ အဲဒီအခါ နယ်လှည့်​လုပ်ငန်း​ကို ကျွန်တော်​ဆက်​လုပ်ဆောင်​နိုင်​ဖို့ နီ​လာ​ဟာ အချိန်ပြည့်​လုပ်ငန်း​က ရပ်နား​ပြီး သမီးကို​ပြုစု​စောင့်ရှောက်​ဖို့ ဆုံးဖြတ်​ခဲ့​ကြတယ်။

အဲဒီ​နှစ်မှာ​ပဲ အရေးကြီးတဲ့ နောက်ထပ်​ဆုံးဖြတ်ချက်​တစ်ခု​ချ​ရ​သေး​တယ်။ ပိုလန်​နိုင်ငံ​ရဲ့ သုံးပုံတစ်ပုံ​စာ​ရှိတဲ့​ဒေသမှာ ခရိုင်​ကြီးကြပ်မှူး​အဖြစ် အမှုဆောင်ဖို့ တောင်းဆို​ခံရ​တယ်။ ဒီ​ကိစ္စ​ကို ဆုတောင်း​သုံးသပ်​ခဲ့​ကြတယ်။ လုပ်ငန်း​ပိတ်ပင်​ထားချိန်​မှာ ညီအစ်ကို​တွေ​ကို ခွန်အား​ပေးဖို့ ဘယ်လောက်​အရေးကြီး​မှန်း ကျွန်တော်​သဘောပေါက်​တယ်။ အဖမ်းခံရ​တဲ့​သူတွေ အများကြီး​ရှိနေလို့ ဝိညာဉ်​ရေး​ဘက် အားပေး​တည်ဆောက်​ပေးဖို့ တကယ်​လိုအပ်​နေတယ်။ နီ​လာ​ရဲ့​ကူညီ​အားပေးမှု​ကြောင့် ဒီ​တာဝန်​ကို ကျွန်တော်​လက်ခံ​နိုင်​ခဲ့တယ်။ ယေဟောဝါ​အကူအညီ​နဲ့ ဒီ​တာဝန်​ကို ၃၈ နှစ်​ကြာ ထမ်းဆောင်​နိုင်​ခဲ့တယ်။

“မုန့်​ဖို​များ” ၏​တာဝန်ခံ

အဲဒီတုန်းက ခရိုင်​ကြီးကြပ်မှူး​ဟာ လူခြေတိတ်​ဆိတ်​တဲ့​နေရာတွေက “မုန့်​ဖို​တွေ” ရဲ့ တာဝန်ခံ​ဖြစ်တယ်။ ရဲတွေ​က ကျွန်တော်​တို့ကို မျက်ခြည်မပြတ်​စောင့်ကြည့်​နေပြီး ပုံနှိပ်​လုပ်ငန်း​တွေ​ကို​ရှာပြီး ရပ်တန့်​ပစ်​ဖို့ ကြိုးစား​နေတယ်။ တစ်ခါ​တ​လေ သူတို့​အောင်မြင်​ခဲ့​ပေမဲ့ ကျွန်တော်​တို့​လိုအပ်​တဲ့​ဝိညာဉ်​ရေး​အစာ တစ်ခါ​မှ မ​ပြတ်လပ်​ခဲ့​ဘူး။ ယေဟောဝါ ဂရုစိုက်​ကူညီပေး​နေတယ်​ဆိုတာ ထင်ရှား​ခဲ့တယ်။

ပင်ပန်း​ပြီး အန္တရာယ်​များတဲ့ ပုံနှိပ်​လုပ်ငန်း​ကို​လုပ်ကိုင်​ဖို့ ဖိတ်ခေါ်​ခံရ​သူဟာ သစ္စာ​ရှိဖို့၊ ဖျတ်လတ်​ဖို့၊ အနစ်နာခံ​ဖို့နဲ့ နာခံ​တတ်​ဖို့​လိုတယ်။ အဲဒီလို​အရည်အချင်းတွေ​ရှိရင် “မုန့်​ဖို” လုပ်ငန်း​ကို စိတ်ချ​လက်ချ ဆက်လုပ်​ကိုင်​နိုင်​မယ်။ နောက်တော့ လျှို့ဝှက်​ပုံနှိပ်​စ​ရာ နေရာ​ကောင်း​တစ်ခု​ရှာတွေ့​ဖို့​လည်း အရမ်း​ခက်တယ်။ တချို့​နေရာတွေက သင့်တော်​ပုံ​ပေါက်​ပေမဲ့ အဲဒီမှာ​ရှိတဲ့ ညီအစ်ကို​တွေ​ဟာ ပါးနပ်​မှုမရှိ​ကြဘူး။ အခြား​နေရာတွေ​ကျ​တော့ အခြေအနေ​က ပြောင်းပြန်​ဖြစ်နေ​တယ်။ ညီအစ်ကို​တွေ​က အတော်လေး​အနစ်နာခံ​ဖို့ အသင့်​ရှိကြတယ်။ ကျွန်တော်​တွဲ​အလုပ်လုပ်​ခွင့်​ရခဲ့တဲ့ ညီအစ်ကို/ညီအစ်မ​အားလုံး တကယ်​လေးမြတ်​မိတယ်။

သတင်းကောင်းကို ခုခံ​ကာကွယ်​ခြင်း

အဲဒီ​ခက်ခဲ​တဲ့​နှစ်တွေ​မှာ ကျွန်တော်​တို့​ဟာ တရား​မဝင်၊ အဖျက်​လုပ်ငန်း​လုပ်နေတဲ့​လူတွေ​လို့ အမြဲ​စွပ်စွဲ​ခံရ​ပြီး တရားရုံး​ရောက်​ခဲ့​ကြရတယ်။ ကျွန်တော်​တို့အတွက် ထုချေ​ပေး​မယ့် ရှေ့နေ​တွေ​မရှိလို့ ပြဿနာ​ဖြစ်​ခဲ့တယ်။ တချို့​ရှေ့နေ​တွေ​က ထုချေ​ပေး​ချင်​ကြ​ပေမဲ့ အများစုက နာမည်​ထွက်​မှာ​စိုးရိမ်​ပြီး အာဏာပိုင်တွေကို ကြောက်​ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်​တို့​လိုအပ်ရာ​တွေ​ကို ယေဟောဝါ​အမြဲ​သိရှိ​နေပြီး အချိန်တန်​တော့ ကူညီ​ဖြေရှင်း​ပေး​ခဲ့တယ်။

က​ရာ​ကောင်​မြို့က နယ်လှည့်​ကြီးကြပ်မှူး အ​လော​ဇာ ပ​ရို​စ​တာ့ခ်​ကို ရက်ရက်စက်စက် စစ်ကြော​မေးမြန်း​ကြ​လို့ အကျဉ်းထောင်​ဆေးရုံတင်​လိုက်ရတယ်။ စိတ်ပိုင်း၊ ကာယပိုင်း အပြင်းအထန်​နှိပ်စက်​ခံရ​ပေမဲ့ ကြံ့ကြံ့ခံရပ်​နိုင်​လို့ ဆေးရုံ​က တခြား​အကျဉ်းသားတွေ​တောင် သူ့ကို လေးစား​ချီးမွမ်း​ခဲ့​ကြတယ်။ တစ်ဦး​က​တော့ ညီအစ်ကို ပ​ရို​စ​တာ့ခ်​ရဲ့​သတ္တိ​ကို လေးစား​သွားတဲ့ ရှေ့နေ ဗီ​ထို​လ် လိ​စ်​အို​အစ်​ရှ်ဗစ်​စ​ကီ​ဖြစ်တယ်။ “သူ​ထောင်​က​ထွက်​တာ​နဲ့ အလုပ်​ပြန်ဝင်​နိုင်​ရင် ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​ဘက်က​နေ ထုချေ​ပေး​မယ်” လို့​အကြိမ်ကြိမ်​ပြော​ပြီး ကတိပေး​ခဲ့တယ်။ ပြော​တဲ့​အတိုင်းပဲ သူ​လုပ်ဆောင်ခဲ့တယ်။

မစ္စတာ လိ​စ်​အို​အစ်​ရှ်ဗစ်​စ​ကီ​ဆီ​မှာ တကယ်​ချီးကျူး​ထိုက်တဲ့ ရှေ့နေ​အဖွဲ့​တစ်ဖွဲ့​ရှိတယ်။ အတိုက်အခံ​အပြင်းထန်ဆုံး​အချိန်​မှာ ညီအစ်ကို​တွေ​ဘက်က​နေ တစ်ရက်​ကို အမှု​တစ်ခု​နှုန်း​နဲ့ တစ်လ​ကို အမှု ၃၀ ကျော် လိုက်​ပေး​ခဲ့တယ်။ မစ္စတာ လိ​စ်​အို​အစ်​ရှ်ဗစ်​စ​ကီ​ဟာ အမှု​တိုင်း​ကို နှံ့နှံ့စပ်စပ်​သိထားဖို့​လို​တဲ့​အတွက် သူနဲ့ ကျွန်တော်​အမြဲ​ဆက်သွယ်​ရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ၁၉၆၀ ပြည့်လွန်​နှစ်တွေ​ကနေ ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်​နှစ်တွေ​အထိ ခု​နစ်​နှစ်လောက် အတူ​အလုပ်​လုပ်ခဲ့ကြတယ်။

အဲဒီ​အချိန်အတွင်း တရား​ဥပဒေ​လုပ်ငန်း​အကြောင်း ကျွန်တော်​အများကြီး​သိလာတယ်။ အမှုစစ်ဆေး​တာ​တွေ၊ တရားရေး​ခုခံ​ချေပ​နည်း​တွေ​မှာ ရှေ့နေ​တွေ​ရဲ့​သုံးသပ်ချက် အကောင်းအဆိုး​နဲ့ တရားစွဲ​ဆို​ခံရ​တဲ့ ယုံကြည်သူချင်းတွေရဲ့ သက်သေ​ထွက်​ချက်​တွေ​ကို လေ့လာ​မှတ်သား​ခဲ့တယ်။ ဒါတွေ​အားလုံး​က ညီအစ်ကို​တွေ​ကို ကူညီ​တဲ့​အခါ တကယ်​အသုံးဝင်တယ်၊ အထူးသဖြင့် တရားရုံး​မှာ သက်သေ​လိုက်ရ​တဲ့​သူတွေ ဘာ​ပြော​ရမယ်၊ ဘယ်​အချိန်​မှာ နှုတ်ဆိတ်​နေရမယ်​ဆိုတာ​တွေ​ကို​သိ​ပြီး ပြောပြ​တတ်​လာတယ်။

မစ္စတာ လိ​စ်​အို​အစ်​ရှ်ဗစ်​စ​ကီ​က အမှု​တစ်ခု​ကို​လိုက်​တိုင်း ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​အိမ်မှာ တည်းတယ်။ ဟိုတယ်​အခန်း​မ​ငှား​နိုင်​လို့ ဒီလို​တည်း​တာ​မဟုတ်ဘဲ “အမှု​မ​စစ်​ခင် ခင်ဗျား​တို့​ရဲ့​စိတ်ဓာတ်​မျိုး​ရှိလာ​ရအောင်” ဆိုပြီး တစ်ခါ​က သူ​ပြော​ခဲ့တယ်။ သူ​ကူညီပေး​လို့ အမှု​အတော်များများ အနိုင်​ရခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်​အတွက် အကြိမ်ကြိမ်​အမှု​လိုက်​ပေး​ခဲ့​ပေမဲ့ တစ်ခါ​မှ အခကြေးငွေ​မယူ​ခဲ့​ဘူး။ တစ်ခါ​က​ဆိုရင် အမှု​ပေါင်း ၃၀ အတွက် အခကြေးငွေ​မယူ​ခဲ့​ဘူး။ ဘာကြောင့်လဲ​ဆိုတော့ “ခင်ဗျား​တို့​လုပ်ငန်း​အတွက် အလှူငွေ​နည်းနည်း​ပေး​ချင်​လို့​ပါ” လို့​ပြော​တယ်။ ဒါပေမဲ့ နည်းနည်း​နော​နော​အလှူငွေ မဟုတ်ဘူး။ မစ္စတာ လိ​စ်​အို​အစ်​ရှ်ဗစ်​စ​ကီ​အဖွဲ့ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုကို အာဏာပိုင်တွေ​သတိထား​မိ​ပေမဲ့ ကျွန်တော်​တို့ကို မကူညီ​ဘဲ မနေခဲ့ဘူး။

အမှုတွေ​စစ်​တိုင်း ညီအစ်ကို​တွေ​ပြသ​တဲ့​ပုံသက်သေ​က အရမ်း​ကောင်းတယ်။ တရားရုံး​မှာ အမှုစစ်ဆေး​တာ​ကို ကြည့်ရှု​ဖို့၊ တရားစွဲ​ဆို​ခံရ​တဲ့ ညီအစ်ကို​တွေ​ကို အားပေးဖို့ ညီအစ်ကို/ညီအစ်မ​တွေ​အများကြီး ရောက်​လာကြတယ်။ အမှု​အများဆုံး​စစ်​ခဲ့​တဲ့​အချိန်တုန်းက တစ်နှစ်​အတွင်းမှာ အားပေး​ထောက်ခံသူ ၃၀,၀၀၀ လောက်​ရှိတယ်။ တကယ်​များတဲ့ သက်သေခံ​လူအုပ်ကြီး​ပဲ!

တာဝန်​ခန့်အပ်​ချက်​အသစ်

၁၉၈၉ ခုနှစ်​မှာ ကျွန်တော်​တို့​ရဲ့​လုပ်ငန်း​ပိတ်ပင်​ထား​တာ​ကို ရုပ်သိမ်း​လိုက်တယ်။ သုံးနှစ်​ကြာ​တော့ ဌာနခွဲရုံး​အသစ်​ဆောက်လုပ်​ပြီး ဆက်ကပ်​အပ်နှံ​လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ​ရှိတဲ့ ဆေးရုံ​ဆက်သွယ်ရေး​ကော်မတီ​မှာ အမှုဆောင်ဖို့ ကျွန်တော့်​ကို​ဖိတ်ခေါ်​တော့ ဝမ်းသာ​အားရ​လက်ခံ​လိုက်တယ်။ လူ​သုံးယောက်​နဲ့​ဖွဲ့​ထား​တဲ့ ကျွန်တော်​တို့​အဖွဲ့​ဟာ သွေး​ကိစ္စ​ရင်ဆိုင်​နေရ​တဲ့ ညီအစ်ကို​တွေ​ကို ကူညီပေး​ကြ​ပြီး ခရစ်ယာန်​သိစိတ်​ကြောင့် သူတို့ရဲ့​ရပ်တည်မှု​ကို ထုချေ​နိုင်​ဖို့ ကူညီပေး​ကြတယ်။—တမန်​တော် ၁၅:၂၉။

ကျွန်တော်​တို့​ဇနီး​မောင်နှံဟာ ယေဟောဝါ​ရဲ့​အမှုဆောင်ခွင့်​ရလို့ သိပ်​ကျေးဇူး​တင်​တယ်။ ကျွန်တော့်​ကို နီ​လာ အမြဲ​ထောက်မ​ကူညီပေး​ခဲ့တယ်။ သီအိုကရက်တစ်​တာဝန်​တွေ​နဲ့ အလုပ်များ​လို့​ပဲ​ဖြစ်ဖြစ်၊ ထောင်ကျ​နေလို့ပဲ​ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်​အိမ်မှာ​မရှိတဲ့​အတွက် သူ​ဘယ်တော့မှ မ​ညည်းညူ​ခဲ့​တာ​ကိုလည်း ကျေးဇူး​တင်​လို့​မဆုံး​ဘူး။ ခက်ခဲ​တဲ့​အချိန်​မှာ သူကိုယ်တိုင် ဗုန်းဗုန်းလဲ​သွားမယ့်​အစား အခြားသူ​တွေ​ကို​တောင် နှစ်သိမ့်​အားပေးနေ​သေး​တယ်။

ဥပမာ​ပြော​ရ​ရင် ၁၉၇၄ ခုနှစ်​က တခြား​နယ်လှည့်​ကြီးကြပ်မှူး​တွေ​နဲ့​အတူ ကျွန်တော် အဖမ်း​ခံရ​တယ်။ ညီအစ်ကို​တချို့က ကျွန်တော့်​ဇနီး​ကို အလန့်တကြား​မဖြစ်စေ​ဘဲ ဒီ​အကြောင်း ပြောပြ​ချင်​တယ်။ သူနဲ့​တွေ့​တဲ့​အခါ သူတို့က “ညီအစ်မ နီ​လာ သတင်းဆိုး​တစ်ခု ပြော​လို့​ရမလား” ဆိုပြီး​မေးလိုက်တယ်။ အစ​တော့ ကျွန်တော်​သေ​ပြီ​အထင်နဲ့ သူ​လန့်ဖျပ်​သွားတယ်။ အကြောင်းစုံ​သိ​သွားတဲ့အခါ စိတ်သက်သာရာ​ရပြီး “သူ​အသက်ရှင်နေ​သေး​တာ​ပဲ! ဒါက ပထမ​အကြိမ်​ထောင်ကျ​တာ​မှ မဟုတ်တာ” ဆိုပြီး​ပြော​ခဲ့တယ်။ ညီအစ်ကို​တွေ​က သူ့ရဲ့​အပြုသဘောထား​ကို အရမ်း​အားကျ​တယ်လို့ နောက်ပိုင်း​မှာ ကျွန်တော့်​ကို ပြောပြ​ကြတယ်။

အတိတ်မှာ ဝမ်းနည်းစရာ​အဖြစ်ဆိုး​တွေ ကျွန်တော်​တို့​ကြုံတွေ့​ခဲ့​ရပေမဲ့ ယေဟောဝါ​ရဲ့​လမ်းစဉ်​မှာ ဆက်လျှောက်​လှမ်း​နေတဲ့​အတွက် ကိုယ်တော် ကောင်းချီး​အများကြီး​ပေး​ခဲ့တယ်။ သမီး​လိ​ဒီ​ယာ​နဲ့ သူ့​ခင်ပွန်း အဲလ်​ဖရက် ဒီ​ရု​ရှာ​တို့​လည်း ပုံသက်သေ​ကောင်း​တဲ့ ခရစ်ယာန်​မောင်နှံစုံ​ဖြစ်​ကြ​လို့ ကျွန်တော်​တို့​ဝမ်းသာတယ်။ သူတို့ရဲ့​သားတွေ​ဖြစ်​တဲ့ ခရစ္စတိုဖာ၊ ဂျော်​န​သန်​တို့ကို ဘုရားသခင်​ရဲ့ ဆက်ကပ်​အပ်နှံ​ကျေးကျွန်​တွေ​ဖြစ်​လာအောင် ပျိုးထောင်​ခဲ့​ကြ​လို့ ပို​ဝမ်းသာ​မိတယ်။ ကျွန်တော့်​ညီ ရ​စ်​ရှာ​ဒ်​နဲ့ ညီမလေး​ဥ​ဇူ​လာ​တို့​လည်း သက်တမ်းကြာ တည်ကြည်​တဲ့​ခရစ်ယာန်​တွေ​ပဲ။

ကျွန်တော်​တို့ကို ယေဟောဝါ​ရှင် တစ်ခါ​မှ​မစွန့်ပစ်​ခဲ့​ဖူး​ဘူး၊ ကိုယ်တော်​ကို စိတ်နှလုံး​အပြည့် ဆက်​ပြီး​ဝတ်ပြု​ချင်​တယ်။ ဆာလံ ၃၇:၃၄ မှာပါတဲ့ ‘ယေဟောဝါ​ကို​မျှော်လင့်​၍ လမ်းတော်​ကို လျှောက်​သွားလော့၊ ပြည်တော်​ကို အမွေခံ​ရသော​အခွင့်​နှင့် ချီးမြှောက်​တော်​မူ​မည်’ ဆို​တဲ့​စကား မှန်ကန်​တယ်​ဆိုတာ ကိုယ်တိုင်​တွေ့ကြုံ​ခဲ့​ရပြီ။ အဲဒီ​အချိန်ကို​ပဲ စောင့်မျှော်​နေကြပါ​တယ်။

 [စာမျက်နှာ ၁၇ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၆၄ ခုနှစ်​က ကာ​ရာ​ကောင်​မြို့၊ ညီအစ်ကို​တစ်ဦး၏​ပန်းခြံ​၌ ကျင်းပ​သော တိုက်နယ်​စည်းဝေးပွဲ​တစ်ခု​တွင်

 [စာမျက်နှာ ၁၈ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၆၈ ခုနှစ်​တွင် ကျွန်တော့်​ဇနီး နီ​လာ၊ သမီး လိ​ဒီ​ယာ​တို့​နှင့်အတူ

 [စာမျက်နှာ ၂၀ ပါ ရုပ်ပုံ]

သွေးမဲ့ နှလုံး​ခွဲစိတ်​ကုသမှု​မတိုင်မီ သက်သေခံ​သူငယ်​လေး​နှင့်အတူ

[စာမျက်နှာ ၂၀ ပါ ရုပ်ပုံ]

ကလေး​များ​ကို သွေးမဲ့​ခွဲစိတ်​ကုသ​ပေး​သော နှလုံး​ခွဲစိတ်​ကုသ​မား​တော်​ကြီး ဒေါက်တာ ဝိုက်စ်​နှင့်အတူ ကာ​တို​ဗစ္စ​ဆေးရုံ​ရှေ့တွင်

[စာမျက်နှာ ၂၀ ပါ ရုပ်ပုံ]

၂၀၀၂ ခုနှစ်​တွင် နီ​လာ​နှင့်အတူ