ဘဝ​အတ္ထုပ္ပတ္တိ

ဘဝ​ပြဿနာ​များ​ကို ယေဟောဝါ​ရှင်​ကူညီ​ဖြေရှင်း​ပေး​ခဲ့

ဒေးလ်​အာဝန် ပြောပြ​သည်

“ရှစ်ယောက်​ဆို​တော်လောက်ပြီ! လေး​မြွှာ​ပူး​မွေး​လို့ နှစ်ဆ​ဗျာများ။” သမီးလေး​ယောက်​ရှိတဲ့ ကျွန်တော့်​မိသားစုမှာ လေး​မြွှာ​ပူး​မွေးတဲ့​အကြောင်း ဒေသခံ​သတင်းစာ​ခေါင်းကြီးပိုင်း​က အဲဒီလို​ကြေညာ​တယ်။ ကျွန်တော်​လူငယ်​ဘဝ​တုန်း​က ကလေး​ယူဖို့​မပြော​နဲ့၊ အိမ်ထောင်ပြု​ဖို့​တောင် ရည်ရွယ်ချက်​မရှိခဲ့ဘူး။ အခုတော့ ကလေး​ရှစ်ယောက်​အဖေ​ဖြစ်နေ​ပြီ!

ကျွန်တော့်​ကို ၁၉၃၄ ခုနှစ်၊ ဩစတြေးလျ​နိုင်ငံ၊ မာ​ရီ​ဘာ​မြို့မှာ မွေးဖွား​ခဲ့​တာ​ပါ။ မွေးချင်း​သုံးယောက်မှာ ကျွန်တော်​က အထွေးဆုံး​ပေါ့။ နောက်ပိုင်း ကျွန်တော့်​မိသားစု ဘရစ္စဘိန်း​ကို​ပြောင်းရွှေ့ ခဲ့​ပြီး အဲဒီ​က​မက်သဒစ်​ချာ့ခ်ျ​မှာ အမေက ဆန်းဒေးစကူး​လ်​ဆရာမ လုပ်တယ်။

၁၉၃၈ ခုနှစ်​အစောပိုင်းမှာ ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​ရဲ့​ဌာနချုပ်​က ညီအစ်ကို ဂျိုးဇက်​အက်ဖ် ရပ်သဖော့ဒ်​ဟာ ဩစတြေးလျ​နိုင်ငံ​ထဲ ဝင်ခွင့်​မရ​နိုင်​တဲ့​အကြောင်း ဒေသခံ​သတင်းစာမှာ​ပါ​လာတယ်။ သိပ်​မကြာ​ဘူး၊ ကျွန်တော်​တို့​အိမ်ကို သက်သေခံ​တစ်ယောက် ရောက်လာတဲ့​အခါ အမေက “ဘာကြောင့် သူ့ကို ဒီလိုလုပ်​ရတာလဲ” လို့ မေးလိုက်တယ်။ “ယေရှု​က သူ့​နောက်လိုက်​တွေ နှိပ်စက်​ညှဉ်းဆဲ​ခံရ​မယ်​လို့ မိန့်ဆိုခဲ့တယ်​မဟုတ်လား” ဆိုပြီး သက်သေခံ​က​ပြန်​ဖြေတယ်။ အဲဒီနောက် စစ်မှန်​တဲ့​ဘာသာ​နဲ့ မှားယွင်း​တဲ့​ဘာသာရဲ့ ခြားနား​ချက်​တွေ​အများကြီး​ဖော်ပြ​ထား​တဲ့ ကုစား​ခြင်း​ဆို​တဲ့​စာအုပ်​ငယ်​ကို အမေ​လက်ခံ​လိုက်တယ်။ * အဲဒီ​စာအုပ်​ငယ်​ကို အမေ​သဘောကျ​တာ​နဲ့ နောက်​တနင်္ဂနွေ​နေ့မှာ သားသမီးတွေကို​ခေါ်​ပြီး ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​ရဲ့​အစည်းအဝေး​ကို သွား​တက်​ခဲ့​တယ်။ အစပိုင်း​မှာ အဖေက အပြင်းအထန်​ကန့်ကွက်​ပေမဲ့ တစ်ခါ​တ​လေ​ကျ​တော့ သူသိ​ချင်​တဲ့ ကျမ်းစာ​မေးခွန်း တွေ​ရေး​ပြီး ညီအစ်ကို​တစ်ယောက်ကို​ပေး​ဖို့ အမေနဲ့​ပါး​လိုက်တယ်။ အဲဒီ​ညီအစ်ကို​က ကျမ်းစာ​အဖြေ​တွေ​ရေး​ပြီး အဖေ့​ဆီ​ပြန်​ပို့ပေး​တယ်။

တနင်္ဂနွေ​တစ်နေ့​မှာ အဖေက ကျွန်တော်​တို့​နဲ့​အတူ အစည်းအဝေး​လိုက်​တက်တယ်။ ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ သက်သေခံတွေကို မနှစ်သက်​ကြောင်း​ပြော​ဖို့​ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အသင်းတော်ကို​လာ​လည်ပတ်​တဲ့ တိုက်နယ်​ကြီးကြပ်မှူး​နဲ့ စကား​ပြောဆို​ပြီး​နောက်ပိုင်း အဖေ​စိတ်ပြောင်း​သွားတယ်။ ကျွန်တော်​တို့​အိမ်မှာ​တောင် ပတ်စဉ်​စာအုပ်ကြီး​သင်တန်း ကျင်းပ​ခွင့်ပြု​ခဲ့​တယ်။ ကျွန်တော်​တို့​ဒေသက စိတ်ဝင်စားသူ​တချို့ လာ​တက်​ကြတယ်။

၁၉၃၈ စက်တင်ဘာ​လမှာ ကျွန်တော့်​မိဘတွေ နှစ်ခြင်း​ခံ​တယ်။ ၁၉၄၁၊ ဒီဇင်ဘာ​လ​ရောက်တော့ န​ယူး​ဆောက်​ဝေး၊ ဆစ်ဒနီ​က ဟာ​ဂ​ရေး​ဗ်​ပန်းခြံ​မှာ​ကျင်းပ​တဲ့ ပြည်လုံးကျွတ်​စည်းဝေးကြီး​မှာ ကျွန်တော်​တို့​မောင်နှမ​တွေ နှစ်ခြင်း​ခံ​တယ်။ ကျွန်တော်​က​တော့ ခု​နစ်​နှစ်​သား​အရွယ်​ပေါ့။ အဲဒီ​နောက်ပိုင်း မိဘတွေ​နဲ့​အတူ အမှုဆောင်​မှန်မှန်​ထွက်​ခဲ့​တယ်။ အဲဒီတုန်းက သက်သေခံတွေ​က ခရီးဆောင်​ဓာတ်စက်​တွေ​ကို တစ်အိမ်​ပြီး​တစ်အိမ်​သယ်သွား​ပြီး အိမ်ရှင်​တွေ​ကို ကျမ်းစာ​ဟောပြောချက်​တွေ ဖွင့်ပြ​ရတယ်။

ကျွန်တော်​မှတ်မှတ်ရရ​ဖြစ်နေ​တဲ့ သက်သေခံ​တစ်ဦး​က​တော့ ဘ​တ်​ဟော်တွန်​ပါ​ပဲ။ သူ့​ကား​အမိုး​ပေါ်မှာ အသံချဲ့စက်​နဲ့ စ​ပီ​ကာ​ကြီး​ကို တပ်ဆင်​ထား​တယ်။ ညီအစ်ကို​ဘ​တ်​နဲ့​အတူ အမှုဆောင်​ရတာ အထူးသဖြင့် ကျွန်တော့်​လို​လူငယ်​အတွက် စိတ်​တက်ကြွ​စ​ရာ​ကောင်းတယ်။ ဥပမာ၊ ကုန်းမြင့်​ပေါ်ကနေ ကျမ်းစာ​ဟောပြောချက်တွေကို​ဖွင့်ပြ​တဲ့​အခါ ရဲ​ကား​က ကျွန်တော်​တို့​ဆီ​လာ​နေတာ တွေ့ရ​တတ်တယ်။ ဒါနဲ့ ညီအစ်ကို​ဘ​တ်​က ဓာတ်စက်​ကို ချက်ချင်း​ပိတ်၊ မိုင်​အနည်းငယ်​ဝေး​တဲ့ နောက်​ကုန်းမြင့်​တစ်ခု​ကို​မောင်း​သွားပြီး ထပ်​ဖွင့်ပြ​ပြန်​တယ်။ ညီအစ်ကို​ဘ​တ်​နဲ့ သူ့လို​ပဲ​ရဲရင့်​တဲ့ သစ္စာရှိ​ညီအစ်ကို​တွေ​ကြောင့် ကျွန်တော် ယေဟောဝါ​ကို​ယုံကြည်​ကိုးစား​ပြီး ရဲရင့်​တတ်​လာတယ်။—မဿဲ ၁၀:၁၆။

ကျွန်တော် ၁၂ နှစ်အရွယ်မှာ နေ့တိုင်း​ကျောင်းဆင်း​ပြီး​တာ​နဲ့ သက်သေခံ​ထွက်တယ်။ တစ်ခါ​တော့ အက်ဒ်​ဟက်​မိသားစုနဲ့ တွေ့ဆုံ​တယ်။ နောက်တော့ မိဘ​နှစ်ပါးစလုံး​အပြင် ကလေး​ရှစ်ယောက်​နဲ့ မြေး​တွေ​လည်း အမှန်တရား​သင်ယူ​ခဲ့​ကြတယ်။ ချာတိတ်​လေး​ဖြစ်​တဲ့​ကျွန်တော်​က ဒီ​မိသားစုကြီး အမှန်တရား​သိရှိ​လာအောင် ကူညီ​ပေး​ခွင့်​ရတဲ့​အတွက် ယေဟောဝါ​ကို​သိပ်​ကျေးဇူး​တင်​မိတယ်။—မဿဲ ၂၁:၁၆။

အစောပိုင်း လုပ်ငန်းတော်​အခွင့်ထူး​များ

ကျွန်တော်​အသက် ၁၈ နှစ်မှာ အချိန်ပြည့်​ရှေ့ဆောင်​ဖြစ်လာ​ပြီး န​ယူး​ဆောက်​ဝေး၊ မိတ်​လန်း​မြို့မှာ တာဝန်ကျ​တယ်။ ၁၉၅၆ ခုနှစ်​မှာ ဩစတြေးလျ​နိုင်ငံ၊ ဆစ်ဒနီ​ဌာနခွဲရုံး​မှာ​အမှုဆောင်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်​ခံရ​တယ်။ အဲဒီမှာ အမှုထမ်း ၂၀ လောက်​ရှိပြီး သုံးပုံတစ်ပုံ​က ကောင်းကင်​နိုင်ငံတော်​မှာ ယေရှုနဲ့အတူ​အုပ်စိုး​ဖို့ မျှော်လင့်ချက်​ရှိတဲ့ ဝိညာဉ်​တော်​ဖွား​တွေ​ဖြစ်တယ်။ သူတို့နဲ့အတူ အမှုဆောင်​ရတာ သိပ်​အခွင့်ထူး​တာ​ပဲ။—လုကာ ၁၂:၃၂; ဗျာ. ၁:၆; ၅:၁၀။

တစ်ကိုယ်ရေ​ဘဝနဲ့​ပဲ အရိုး​ထုတ်​မယ်​ဆို​တဲ့ ကျွန်တော်​က ရှေ့ဆောင်​ညီအစ်မ ဂျူဒီ​ဟဲလ်​ဘ​ဂ်​နဲ့​လည်း​တွေ့ရော စိတ်ပြောင်း​သွားတယ်။ သူက စည်းဝေးကြီး​အတွက် အစီအစဉ်​တစ်ခု​လုပ်နေတဲ့​ကျွန်တော့်​ကို ခဏ​ကူညီ​ဖို့ ဌာနခွဲ​ကို​ဖိတ်ခေါ်​ခံရ​တဲ့ မိန်းမ​ချော​လေး​ပါ။ ကျွန်တော်​နဲ့​ဂျူဒီ ချစ်​ကြိုက်​သွားပြီး နှစ်နှစ်​ကြာ​တော့ လက်ထပ်ခဲ့​တယ်။ အဲဒီနောက် ယေဟောဝါသက်သေ​တွေ​ရဲ့​အသင်းတော်ကို ပတ်စဉ်​လည်ပတ်​အားပေး​ရတဲ့ တိုက်နယ်​လုပ်ငန်းမှာ ကျွန်တော်​တို့​စ​ပါဝင်​ခဲ့​တယ်။

၁၉၆၀ ပြည့်နှစ်​မှာ ကျွန်တော်​တို့​ရဲ့​သမီးဦး ကင်မ်​မွေးဖွား​လာတယ်။ အခု​ဆိုရင်တော့ ကလေး​ရ​ရင် တိုက်နယ်​လုပ်ငန်း​က ရပ်နား​ရမှာ​ဖြစ်တယ်။ အံ့ဩစရာ​က အသင်းတော်တွေကို ဆက်​လည်ပတ်​ဖို့ ဖိတ်ခေါ်​ခံရ​တယ်။ အကြိမ်ကြိမ်​ဆုတောင်း​ပြီး​မှ ဖိတ်ခေါ်ချက်​ကို​လက်ခံ​လိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့​ပဲ ကွင်းစလန်​နဲ့​မြောက်ပိုင်း​ဒေသ​တစ်လျှောက်​က အသင်းတော်တွေကို​လည်ပတ်​တဲ့​အခါ ခု​နစ်​လ​သမီးလေး​ကင်မ်​လည်း ကျွန်တော်​တို့​နဲ့​အတူ ဘတ်စကား၊  ရထား၊ လေယာဉ်​နဲ့ မိုင် ၈,၀၀၀ ခရီးဆန့်​ခဲ့​ရတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကျွန်တော်​တို့​မှာ ကိုယ်ပိုင်​ကား​မရှိဘူး။

ညီအစ်ကို​ညီအစ်မ​တွေ​ရဲ့​အိမ်မှာ အမြဲ​တည်း​ရတယ်။ ရာသီဥတု​ပူအိုက်​တဲ့​အတွက် အိပ်ခန်း​တံခါး​အစား ကန့်လန့်ကာ​တွေ​ပဲ​သုံး​ကြ​တော့ ည​ရေး​ည​တာ သမီး​ကင်မ်​ငို​တဲ့​အခါ ကျွန်တော်​တို့ အတော့်​ကို​စိတ်​ကသိကအောက်​ဖြစ်​ခဲ့​ရတယ်။ ကလေးငယ်​ကို​ပြုစု​စောင့်ရှောက်​ရင်း တိုက်နယ်​တာဝန်​ထမ်းဆောင်​ရတာ အတော်​ခက်ခဲ​မှန်း သဘောပေါက်​လာတယ်။ ဒါ​ကြောင့် ဘရစ္စဘိန်း​မှာ​အခြေချ​ပြီး စီးပွား​ဖြစ်​လုပ်ငန်း​ဖြစ်​တဲ့ ဆိုင်းဘုတ်​ရေး​တဲ့​အလုပ် လုပ်ခဲ့တယ်။ ကင်မ်​မွေး​ပြီး​နှစ်နှစ်​မှာ သမီးလေး​ပီတီ​နာ မွေးလာတယ်။

အဖြစ်ဆိုး​ကို ရင်ဆိုင်​ဖြေရှင်းခြင်း

၁၉၇၂ ခုနှစ်၊ သမီးလေး​တွေ ၁၂ နှစ်​နဲ့ ၁၀ နှစ်အရွယ်​စီ​ရှိကြ​တဲ့​အချိန်​မှာ ဂျူဒီ​က ပြန်ရည်ဂလင်း​ကင်ဆာ​တစ်မျိုး​ဖြစ်​တဲ့ ဟော့ဂျ်​ကင်​ရောဂါ​ကြောင့် ဆုံးပါး​သွား​ရှာတယ်။ ကျွန်တော့်​မိသားစု ဖြေမဆည်​နိုင်အောင် ကြေကွဲ​ခဲ့​ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဂျူဒီ​ဖျားနာ​ချိန်​ကနေ ဆုံးသွား​ချိန်​တစ်လျှောက်​လုံး သမ္မာကျမ်းစာ၊ သန့်ရှင်းသော​ဝိညာဉ်​တော်၊ ညီအစ်ကို​အသင်းအပင်း​တွေ​က​တစ်ဆင့် ကျွန်တော်​တို့ကို ယေဟောဝါ​နှစ်သိမ့်​ပေး​ခဲ့​တယ်။ အဖြစ်ဆိုး​ကြုံ​ရပြီး​နောက် အချိန်ကိုက်​ရရှိတဲ့ ကင်းမျှော်စင်​က​လည်း ခွန်အား​ရှိစေတယ်။ အဲဒီ​ဆောင်းပါး​မှာ ချစ်ရသူ​ဆုံးပါး​သွားတာ​အပါအဝင် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ​အခက်အခဲတွေကို ဖြေရှင်း​နည်း​အကြောင်းပါ​တယ်။ အဲဒီလို​အခက်အခဲ​တွေ​က သည်းခံခြင်း၊ ယုံကြည်ခြင်း၊ သမာဓိ​စောင့်သိ​ခြင်း​စတဲ့ အရည်အသွေးကောင်း​တွေ ဘယ်လိုနည်းနဲ့​ရှိလာ​စေတယ်​ဆိုတာ​ကိုလည်း ရှင်းပြတယ်။ *—ယာကုပ် ၁:၂-၄။

ဂျူဒီ​မရှိတဲ့​နောက်ပိုင်း ကျွန်တော်​တို့​သားအဖ​တွေ ပို​ပြီး​တွယ်တာ​လာတယ်။ မိခင်​တာဝန်​ရော ဖခင်​တာဝန်​ကို​ပါ ကျေပွန်​နိုင်​ဖို့ အတော်​ရုန်းကန်​ရတာ​ဝန်ခံ​ပါ​တယ်။ ဒါပေမဲ့ သမီး​နှစ်ယောက်​က လိမ္မာ​ရေး​ခြား​ရှိကြ​တော့ အတော်လေး​အလုပ်​သက်သာ​တယ်။

အိမ်ထောင်သစ်ထူ​ပြီး မိသားစုကြီး​ဖြစ်လာ

နောက်ပိုင်း​ကျ​တော့ ကျွန်တော် အိမ်ထောင်သစ်ထူ​ခဲ့​တယ်။ နောက်​ဇနီး​ဖြစ်​တဲ့ မေရီ​နဲ့​ကျွန်တော့်​မှာ ဆင်တူချက်​တွေ​အများကြီး​ရှိတယ်။ သူရဲ့​ခင်ပွန်း​လည်း ဟော့ဂျ်​ကင်​ရောဂါ​နဲ့​ပဲ​ဆုံး​သွားတယ်။ သူ့မှာ ကော်​လီးန်​နဲ့​ဂျ​နီ​ဖာ​ဆို​တဲ့ သမီး​နှစ်ယောက်​ရှိတယ်။ ကော်​လီးန်​က ပီတီ​နာ​ထက် သုံးနှစ်​ငယ်​တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်​တို့​မိသားစုမှာ အသက် ၁၄ နှစ်၊ ၁၂ နှစ်၊ ၉ နှစ်​နဲ့ ၇ နှစ်အရွယ်​စီ​ရှိကြ​တဲ့ သမီးလေး​ယောက်​ရှိ​လာတယ်။

မိထွေး​ပထွေး​ရဲ့​ဆုံးမ​စကား​ကို ကလေး​တွေ​လက်ခံ​လာတဲ့​အချိန်အထိ ကိုယ့်​သမီးအရင်း​တွေ​ကို ကိုယ်​ဆုံးမ​မယ်​လို့ ကျွန်တော်​တို့​ဆုံးဖြတ်​ကြတယ်။ ကျွန်တော်​နဲ့​မေရီ​က​တော့ စည်းကမ်းချက်​နှစ်ခု သတ်မှတ်တယ်။ တစ်ခု​က ကလေး​တွေ​ရှေ့မှာ ဘယ်တော့မှ စကား​မများ​ကြဖို့၊ နောက်တစ်ခု​က ပြဿနာ​တွေ​ကြုံ​ခဲ့ရင် ဧဖက် ၄:၂၆၊ ၂၇ မှာပါတဲ့ ကျမ်းစာမူ​အတိုင်း​လိုက်နာ​ပြီး ပြေလည်​တဲ့​အထိ အချိန်​ယူ​ဆွေးနွေး​ကြဖို့ ဖြစ်တယ်။

အားလုံး​က မိထွေး​ပထွေး​မိသားစုမှာ နေသားကျ​လာပေမဲ့ ကျွန်တော်​တို့​ရဲ့​ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှု​တွေ​က ချက်ချင်း​လျော့ပါး​မသွား​ပါ​ဘူး။ ဥပမာ၊ တနင်္လာ​နေ့​ည​က မေရီ “ငို​ရှိုက်​တဲ့​ည” ဖြစ်လာ​တယ်။ မိသားစု​သင်အံမှု​ပြီး​လို့ သမီးတွေ​အိပ်ရာဝင်​သွားတဲ့အခါ မေရီ​က သူ​မျိုသိပ်​ထား​တဲ့​ခံစားချက်​တွေ​ကို ရင်​ဖွင့်လေ့​ရှိတယ်။

မေရီ​က ကလေး​လိုချင်​တယ်။ ဝမ်းနည်းစရာက ကိုယ်ဝန်ပျက်​ကျ​သွားတယ်။ နောက်​တစ်ကြိမ် မေရီ​ကိုယ်ဝန်​ရှိ​လာတယ်။ တီဗွီ​ဓာတ်မှန်​ရိုက်တဲ့​အခါ လေး​မြွှာ​ပူး​လွယ်​ထား​တာ သိလိုက် ရတော့ မယုံနိုင်​လောက်​အောင် အံ့အားသင့်​သွားတယ်။ အခု ကျွန်တော် ၄၇ နှစ်အရွယ်မှာ ကလေး​ရှစ်ယောက်​အဖေ​ဖြစ်​တော့​မယ်။ ၁၉၈၂၊ ဖေဖော်ဝါရီ​လ ၁၄ ရက်၊ ၃၂ ပတ်​အရွယ်မှာ လေး​မြွှာ​ပူး​ကို​ဗိုက်​ခွဲ​မွေးတယ်။ ကြီး​စဉ်​ငယ်​လိုက်​အနေ​နဲ့ က​လင့်​က ၃.၅ ပေါင်၊ စင်​ဒီ​က ၄.၂ ပေါင်၊ ဂျ​ရ​မီ​က ၃.၁ ပေါင်၊ ဒန်း​နက်​တ်​က ၃.၈ ပေါင်​ဖြစ်တယ်။ တစ်ယောက်မှ ရုပ်​ချင်း​မဆင်​ကြဘူး။

မေရီ​မီးဖွား​ပြီး​တာ​နဲ့ သူ့​ဆရာဝန်​က ကျွန်တော့်​အနား​လာ​ထိုင်တယ်။

“ကလေး​တွေ​ကို​ပြုစု​စောင့်ရှောက်​ဖို့ တွေးပူ​နေ​သလား” လို့​မေးတယ်။

“ဟုတ်တယ်​ဗျာ၊ တစ်သက်​နဲ့​တစ်ကိုယ် တစ်ခါ​မှ​မကြုံဖူး​ဘူး” ဆိုပြီး ကျွန်တော်​ပြန်​ဖြေတယ်။

သူ​ဆက်​ပြော​တဲ့​စကား​ကြောင့် ကျွန်တော်​အံ့သြမိ​သလို အား​လည်း​ရှိသွား​တယ်။

“ခင်ဗျား​ရဲ့​အသင်းတော်က ခင်ဗျား​ကို​ပစ်​မထားပါဘူး။ အခက်အခဲ​သေးသေးမွှားမွှား​ကြုံ​ရ​ရင်တောင် ဝိုင်းဝန်း​ကူညီ​ကြလိမ့်မယ်။”

ကျွမ်းကျင်​တဲ့​ခွဲစိတ်​ဆရာဝန်​နဲ့ ဆေးရုံ​ဝန်ထမ်း​တွေ​ကြောင့် ကလေး​တွေ နှစ်ပတ်​အတွင်း ကျန်း​ကျန်းမာ​မာ​နဲ့ ဆေးရုံ​ဆင်း​နိုင်​ခဲ့​တယ်။

လေး​မြွှာ​ပူး​ကို​ပြုစု​ပျိုးထောင်​ရန် စိန်ခေါ်ချက်​များ

စည်းစနစ်ကျ​ဖို့​အတွက် တစ်နေ့တာ​လုပ်ဆောင်​ရမယ့်​အရာ​တွေ​ကို ကျွန်တော်​တို့ ဇယား​ဆွဲ​တယ်။ သမီး​အကြီး​လေးယောက်​က​လည်း ကလေး​တွေ​ကို ကောင်းကောင်း​ဂရုစိုက်​တယ်။ ဆရာဝန်​ပြော​တဲ့​အတိုင်း အခက်အခဲ​အသေးအဖွဲ​လေး​ကြုံ​ရ​ရင်တောင် အသင်းတော်က ဝိုင်းဝန်း​ကူညီ​ပေး​ကြတယ်။ မိတ်ဆွေရင်း​ချာ​ဖြစ်​တဲ့ ဂျွန်​မက်​အာသာ​က ဆောက်လုပ်ရေး​ကျွမ်းကျင်​တဲ့ သက်သေခံတွေကို​ခေါ်​ပြီး ကျွန်တော့်​အိမ်ကို တိုးချဲ့​ပေး​တယ်။ အမြွှာ​လေး​တွေ အိမ်​ရောက်လာတဲ့​အခါ ညီအစ်မ​တစ်အုပ်​စု​က ကူညီ​ကြည့်ရှု​ပေး​ခဲ့​ကြတယ်။ အဲဒီ​ကြင်နာ​တဲ့​လုပ်ရပ်တွေ​အားလုံး​က ခရစ်ယာန်​မေတ္တာကို ဖော်ပြ​နေတယ်။—၁ ယောဟန် ၃:၁၈။

တစ်နည်း​ပြော​ရ​ရင် အမြွှာ​လေး​တွေ​က “အသင်းတော်​ပိုင်​ကလေး​တွေ” ပါ​ပဲ။ အကူအညီ​ပေး​ကြ​တဲ့ မေတ္တာ​ရှိ​ညီအစ်ကို​ညီအစ်မ​တွေ​ကို အမြွှာ​လေး​တွေ​က ဒီနေ့​အထိ မိသားစု​လို​သဘောထား​တယ်။ မေရီ​လည်း ဇနီး​ကောင်း​တစ်ယောက်၊ သားသမီးတွေကို ကိုယ်ကျိုး​စွန့်​စောင့်ရှောက်​တဲ့ မိခင်​ကောင်း​တစ်ယောက်​ဖြစ်​ပြီး ကျမ်းစာ​နဲ့​အဖွဲ့အစည်း​ကနေ သင်ယူ​သိရှိတာတွေကို လက်တွေ့​ကျင့်သုံး​တယ်။ ဒါတွေ​က အကောင်းဆုံး​အကြံဉာဏ်​တွေ​ပဲ။—ဆာလံ ၁:၂၊ ၃; မဿဲ ၂၄:၄၅။

အမြွှာ​လေး​တွေ​ကို ထိန်း​ရတဲ့​တာဝန်​နဲ့ လုံးပန်း​နေ​ရပေမဲ့ အစည်းအဝေး​တက်တာ၊ အမှုဆောင်ထွက်​တာ​တွေ​က ကျွန်တော်​တို့အတွက် အရေးပါ​နေတုန်းပဲ။ ကောင်းချီး​တစ်ခု​က​တော့ စာနာ​တတ်​တဲ့​မောင်နှံ​နှစ်စုံ​နဲ့ ကျွန်တော်​တို့​အိမ်မှာ​ပဲ ကျမ်းစာ​သင်အံမှု​ကျင်းပ​ရတာ​ဖြစ်တယ်။ အဲဒါ​က ကျွန်တော်​တို့အတွက် ပို​အဆင်ပြေ​ပေမဲ့ မေရီ​က​တော့ သူ​သိပ်​ပင်ပန်း​တဲ့​အခါ​တွေ​မှာ အိပ်​နေတဲ့​ကလေး​ကို​ချီ​ထား​ရင်း ကျမ်းစာ​သင်​နေချိန်​အတွင်း ငိုက်​သွား​တတ်တယ်။ နောက်ပိုင်း အဲဒီ​မောင်နှံ​နှစ်စုံ​စ​လုံး ဝိညာဉ်​ရေး​ညီအစ်ကို​ညီအစ်မ​တွေ ဖြစ်လာ​ကြတယ်။

ငယ်​စဉ်​က​ပင် ဝိညာဉ်ရေးတွင် လေ့ကျင့်ပေး

ကျွန်တော်​တို့​လင်မယား​နဲ့ သမီး​အကြီး​လေးယောက်​က အမြွှာ​လေး​တွေ​ကို လမ်းမ​လျှောက်​တတ်​ခင်​ကတည်းက အမှုဆောင်​ခေါ်​သွားတယ်။ သူတို့​လမ်းလျှောက်​တတ်​စ​အရွယ်မှာ မေရီ​နဲ့​ကျွန်တော်​က ကလေး​နှစ်ယောက်​စီ​ကို ခေါ်သွား​တဲ့​အတွက် သိပ်​မခက်ခဲ​တော့​ဘူး။ သူတို့​ကြောင့် ဖော်ရွေ​တဲ့​အိမ်ရှင်​တွေ​နဲ့ စကား​စ​ပြော​ဖြစ်လေ့​ရှိတယ်။ တစ်နေ့​မှာ၊ မွေးတဲ့​နေ့​နံ​တူ​ရင် စရိုက်​လည်း​တူတယ်​လို့ တထစ်ချ​ပြော​တဲ့​လူတစ်ယောက်နဲ့ ဆုံခဲ့​တယ်။ ကျွန်တော် ဘာမှ​အငြင်းအခုံ​မလုပ်ဘဲ နောက်​နေ့​ပြန်လာ​လို့​ရမလား​ဆိုပြီး မေးကြည့်​တဲ့​အခါ သူ​သဘောတူတယ်။ နောက်​တစ်နေ့ အမြွှာ​လေးယောက်ကို​ခေါ်​ပြီး ကျွန်တော်​ပြန်သွား​တော့ သူ​အံ့ဩ​သွားတယ်။ ကျွန်တော်​လည်း ကလေး​တွေ​ကို ကြီး​စဉ်​ငယ်​လိုက်​ထားပြီး ရုပ်ရည်​ရော ကိုယ်​ရည်​ကိုယ်​သွေးပါ လုံးဝ​မတူတဲ့​အကြောင်း ဆွေးနွေး​ခဲ့​ကြတယ်။ ဒါက သူ့​အယူအဆကို ထိုးနှက် လိုက်​သလိုပဲ။ “ဒီ​အယူအဆ​က​တော့ ခင်ဗျား​အတွက် ရ​ယ်​စ​ရာ​ဖြစ်နေ​တယ်။ ကျွန်တော် ထပ်​လေ့လာ​ရဦးမယ်” လို့​သူ​ပြန်​ပြော​တယ်။

အမြွှာ​လေး​တွေ လမ်းလျှောက်​တတ်​စ​အရွယ်မှာ တစ်ယောက်​မ​လိမ္မာ​လို့ အားလုံး​ကို​ဆုံးမ​ရင် စိတ်ဆိုး​တတ်ကြ​တယ်။ ဒါ​ကြောင့် တစ်ယောက်ချင်း​စီ ဆုံး​မပေး​တယ်။ ဘာပဲ​ဖြစ်ဖြစ် စည်းကမ်းချက်​တွေ​က အားလုံး​နဲ့​သက်ဆိုင်တယ်​ဆိုတာ သူတို့​သဘောပေါက်​ကြတယ်။ ကျောင်း​မှာ သူတို့ရဲ့​သိစိတ် အနှောင့်အယှက်​ဖြစ်စေ​တဲ့ ပြဿနာ​တွေ​ရင်ဆိုင်​ရတဲ့အခါ ကျမ်းစာ​မူတွေ​အတိုင်း​လိုက်နာ​ပြီး အချင်းချင်း အားပေး​ကူညီ​ကြတယ်။ အမြွှာ​လေးယောက်​မှာ စင်​ဒီ​က ဒိုင်ခံ​ပြောဆို​ပေး​တယ်။ အမြွှာ​လေးယောက်​ရဲ့​အစွမ်း​က ပေါ့သေးသေး​မဟုတ်ဘူးဆိုတာ လူတွေ​သိ​လာကြတယ်။

ဆယ်ကျော်သက်​အရွယ်​သားသမီးတွေ ယေဟောဝါ​အပေါ် ဆက်​ပြီး​သစ္စာ​ရှိနေဖို့ ကူညီ​ပေး​တဲ့​အခါ ကြုံနေ​ကျ​အခက်အခဲ​တွေ​တော့ ရှိခဲ့တယ်။ အသင်းတော်ရဲ့ မေတ္တာပါ​ထောက်မမှု​နဲ့ ယေဟောဝါ​အဖွဲ့အစည်း​ရဲ့ ဝိညာဉ်​အစာ​အလျှံပယ်​သာ​မရ​ရင် ပို​ခက်ခဲ​မှာ​သေချာတယ်။ မိသားစု​ကျမ်းစာ​သင်အံမှု မှန်မှန်​လုပ်နိုင်ဖို့၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း​ဆက်သွယ်​ဖို့ ကြိုးစား​တယ်။ လွယ်​တော့​မလွယ်​ဘူး။ ဒါပေမဲ့ သားသမီး​ရှစ်ယောက်​စ​လုံး ယေဟောဝါ​ကို ဆက်​ဝတ်ပြုတဲ့​အတွက် ကြိုးစား​ရကျိုးနပ်​ပါ​တယ်။

ဇ​ရာ​အို​ကာလ​ကို ရင်ဆိုင်​ဖြေရှင်းခြင်း

နှစ်တွေ​တစ်လျှောက် အသင်းတော်​အကြီးအကဲ၊ မြို့​ကြီးကြပ်မှူး၊ အရန်​တိုက်နယ်​ကြီးကြပ်မှူး​စတဲ့ ဝိညာဉ်​ရေး​အခွင့်ထူး​အများကြီး ရရှိခဲ့တယ်။ သွေး​ပြဿနာ​ကြုံနေ​ရတဲ့ သက်သေခံ​လူနာ​တွေ​နဲ့ ဆရာဝန်​တွေ ပူးပေါင်း​ဆောင်ရွက်​နိုင်အောင်​ကူညီ​ပေး​ရတဲ့ ဒေသခံ​ဆေးရုံ​ဆက်သွယ်ရေး ကော်မတီဝင်​တစ်ဦး​အဖြစ်​လည်း အမှုဆောင်ခဲ့​ရတယ်။ ပြီး​တော့ ၃၄ နှစ်​အတွင်းမှာ ကျွန်တော့်​သမီး​ခြောက်​ယောက်​အပါအဝင် မင်္ဂလာပွဲ ၃၅၀ ကို တရားဝင်​လက်ထပ်​ပေး​ရတဲ့ အခွင့်ထူး​လည်း​ရရှိခဲ့တယ်။

ပထမ​ဇနီး​ဂျူဒီ​နဲ့ လက်ရှိ​ဇနီး​မေရီ​တို့​ရဲ့ သစ္စာရှိ​ရှိ​ထောက်​မပေး​မှု​အတွက် ယေဟောဝါ​ကို ကျေးဇူး​တင်​လို့​မဆုံး​ဘူး။ (သု. ၃၁:၁၀၊ ၃၀) အသင်းတော်​အကြီးအကဲ​ဖြစ်​တဲ့ ကျွန်တော့်​ကို အားပေး​ကူညီ​ရင်း​နဲ့ ခရစ်ယာန်​ဓမ္မ​အမှု​လုပ်ငန်းမှာ သူတို့​ပုံသက်သေ​ကောင်း​ပြ​ကြတယ်။ ဒါ့အပြင် သားသမီးတွေ ဝိညာဉ်​ရေး​အရည်အသွေးတွေ မွေးမြူ​နိုင်အောင် ကူညီ​ပေး​ခဲ့​တယ်။

၁၉၉၆ ခုနှစ်​မှာ ကျွန်တော် ဦးနှောက်​ချို့ယွင်း​တဲ့​ရောဂါ​ဖြစ်လာ​တာ​ကြောင့် လက်တွေ​တဆတ်ဆတ်​တုန်​လာပြီး ဟန်ချက်​ပျက်​သွားတယ်။ ဆိုင်းဘုတ်​မ​ရေးနိုင်​တော့​ဘူး။ ယေဟောဝါ​ရဲ့​လုပ်ငန်းတော်မှာ အရင်​လို​မလုပ်ဆောင်​နိုင်​တော့​ပေမဲ့ ပျော်ရွှင်​နေတုန်းပဲ။ ရလဒ်ကောင်း​အနေ​နဲ့ သက်ကြီးရွယ်အို​တွေ​ကို ပို​ပြီး​စာနာ​တတ်​လာတယ်။

နောက်ကြောင်းပြန်​တွေးကြည့်​တဲ့​အခါ အခက်အခဲ​တွေ​ကြား​က ပျော်ရွှင်​နိုင်အောင် ကျွန်တော်​တို့​မိသားစုကို ကူညီ​ပေး​တဲ့​အတွက် ယေဟောဝါ​ကို ကျေးဇူး​တင်​မဆုံး​ဖြစ်​မိတယ်။ (ဟေရှာယ ၄၁:၁၀) ကောင်းမွန်​ပြီး အထောက်အကူ​ပြု​လှတဲ့ ညီအစ်ကို​ညီအစ်မ​တွေ​ကိုလည်း ကျွန်တော်​တို့​လင်မယား​ရော ကလေး​ရှစ်ယောက်​က​ပါ ကျေးဇူး​တင်​မိတယ်။ သူတို့​အားလုံး​က ကျွန်တော်​တို့​ပြောပြ​နိုင်တာ​ထက် ပို​လို့​တောင်​မေတ္တာပြ​ခဲ့​ကြတယ်။—ယောဟန် ၁၃:၃၄၊ ၃၅။

[အောက်ခြေ​မှတ်ချက်များ]

[စာမျက်နှာ ၁၂ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၄၁ ခုနှစ်​မှာ အမေ၊ အစ်ကို​ဂါ့သ်၊ အစ်မ​ဒေါ​န်​တို့​နဲ့​အတူ ဆစ်ဒနီ​စည်းဝေးကြီး​အတွက် ခရီးထွက်​ဖို့​အဆင်သင့်​ဖြစ်နေ

[စာမျက်နှာ ၁၃ ပါ ရုပ်ပုံ]

ကွင်းစလန်​မှာ တိုက်နယ်​လှည့်​စဉ် ဂျူဒီ၊ သမီးလေး​ကင်မ်​နဲ့​အတူ

[စာမျက်နှာ ၁၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

လေး​မြွှာ​ပူး​မွေး​ပြီး​တဲ့​နောက် သမီး​အကြီး​လေးယောက်​နဲ့ အသင်းတော်က ဝိုင်းဝန်း​ဖေးမ