အနီရောင်ကျွန်းကြီးသို့ သမ္မာကျမ်းစာရောက်ရှိခြင်း

အာဖရိက အရှေ့တောင်ဘက်ကမ်းရိုးတန်းမှ မိုင် ၂၅၀ ခန့်အကွာတွင် တည်ရှိသော မာဒါဂက်စကာကျွန်းသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် စတုတ္ထအကြီးဆုံးကျွန်းဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင့်နာမတော်ပါရှိသော မာလဂက်စီဘာသာပြန်ကျမ်းကို ရရှိခဲ့သည်မှာ နှစ်ပေါင်း ၁၇၀ ကျော်ပြီဖြစ်၍ မာလဂက်စီလူမျိုးများသည် ယေဟောဝါဟူသော နာမတော်နှင့် အကျွမ်းတဝင်ရှိခဲ့သည်မှာ ကြာမြင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မာလဂက်စီဘာသာပြန်ကျမ်းစာကို ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေနိုင်ခြင်းသည် ဇွဲရှိခြင်းနှင့် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံခြင်းတို့၏ သာဓကတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်သည်။

သမ္မာကျမ်းစာကို မာလဂက်စီစကားဖြင့် ဘာသာပြန်ဆိုခြင်းသည် မာဒါဂက်စကာကျွန်းအနီးရှိ မော်ရေးရှပ်ကျွန်းမှ အစပြုခဲ့သည်။ အစောပိုင်း ၁၈၁၃ ခုနှစ်တွင် မော်ရေးရှပ်ကျွန်း၏ ဗြိတိသျှဘုရင်ခံ ဆာရောဘတ် ဖာကူဟာသည် ခရစ်ဝင်ကျမ်းများကို မာလဂက်စီဘာသာစကားဖြင့် စတင်ပြန်ဆိုခဲ့သည်။ သူသည် အနီရောင်ကျွန်းကြီးဟုလည်းခေါ်သော မာဒါဂက်စကာကျွန်းသို့ လန်ဒန်သာသနာပြုအဖွဲ့ (LMS) မှ ဆရာများကိုဖိတ်ခေါ်ရန် မာဒါဂက်စကာ၏ဘုရင် ရာဒဲမာ ၁ အား တိုက်တွန်းခဲ့သည်။

၁၈၁၈ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ် ၁၈ ရက်တွင် ဝေလနယ်သား ခရစ်ယာန်သာသနာပြုနှစ်ဦးဖြစ်သည့် ဒေးဗစ်ဂျုန်းနှင့် သောမတ်စ်ဘီဗင်န်တို့သည် မော်ရေးရှပ်မှ တိုအာမာစီနာဆိပ်ကမ်းမြို့သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ထိုဒေသရှိလူတို့သည် ဝတ်ပြုရေးတွင် စိတ်အားထက်သန်ကြပြီး အများစု၏ နေ့စဉ်ဘဝသည် ဘိုးဘေးကိုးကွယ်မှုနှင့် နှုတ်တိုက်ထုံးတမ်းစဉ်လာများကို အလေးထားကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ မာလဂက်စီလူမျိုးများသည် မာလာရို-ပိုလီနီးရှန်း စကားမှ ဆင်းသက်လာသည့် ဝေါဟာရကြွယ်သော ဘာသာစကားကို ပြောဆိုကြသည်။

ဂျုန်းနှင့် ဘီဗင်န်တို့သည် စာသင်ကျောင်းငယ်လေးတစ်ကျောင်းကိုဖွင့်ပြီးနောက် များမကြာမီတွင် သူတို့၏ဇနီးများနှင့် သားသမီးများကို မော်ရေးရှပ်မှ တိုအာမာစီနာသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ကြသည်။ ဝမ်းနည်းစရာမှာ တစ်ဖွဲ့လုံး ငှက်ဖျားမိခဲ့ကြပြီး ဂျုန်း၏ဇနီးနှင့် သမီးမှာ ၁၈၁၈ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလတွင် ကွယ်လွန်သွားပြီး နှစ်လအကြာတွင် ဘီဗင်န်တို့ တစ်မိသားစုလုံး ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ ဒေးဗစ်ဂျုန်းတစ်ဦးတည်းသာ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

ဂျုန်းသည် ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုကြောင့် လက်မလျှော့ခဲ့ပေ။ မာဒါဂက်စကာတွင်ရှိသူများ သမ္မာကျမ်းစာရရှိနိုင်ရန် ပြုလုပ်မည်ဟု သူအခိုင်အမာဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သူ၏ကျန်းမာရေးပြန်လည်ကောင်းမွန်စေရန် မော်ရေးရှပ်သို့ ပြန်သွားပြီးနောက်တွင် ခက်ခဲသောအလုပ်ဖြစ်သည့် မာလဂက်စီဘာသာစကားကို စတင်သင်ယူခဲ့သည်။ များမကြာမီတွင် သူသည် ယောဟန်ခရစ်ဝင်ကျမ်းကို စတင်ဘာသာပြန်ခဲ့သည်။

၁၈၂၀ ပြည့်နှစ်၊ အောက်တိုဘာလတွင် ဂျုန်းသည် မာဒါဂက်စကာသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ သူသည် မြို့တော်အင်တာနာနာရီဗိုတွင် အခြေချခဲ့ပြီး များမကြာမီတွင် ဒေသခံကလေးများအတွက် ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများဦးစီးသော ကျောင်းတစ်ကျောင်းကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။ သင်ရိုးစာအုပ်၊ သင်ပုန်းနှင့် စာရေးခုံများမရှိသောကြောင့် အခြေအနေမှာ မပြည့်မစုံဖြစ်နေသည်။ သို့သော် သင်ရိုးညွှန်းတမ်းမှာ အလွန်ကောင်းပြီး ကလေးများကလည်း အားတက်သရော သင်ယူကြသည်။

တစ်ဦးတည်း ခုနစ်လခန့်လုပ်ဆောင်ပြီးနောက် ဘီဗင်န် အစားရောက်လာသော ခရစ်ယာန်သာသနာပြုအသစ် ဒေးဗစ် ဂရီဖစ်သည် ဂျုန်း၏အဖော်အသစ် ဖြစ်လာသည်။ ထိုသူနှစ်ဦးတို့သည် သမ္မာကျမ်းစာကို မာလဂက်စီဘာသာစကားဖြင့် ဘာသာပြန်ဆိုရာတွင် မမောနိုင်မပန်းနိုင် အားသွန်ခွန်စိုက် လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြသည်။

သမ္မာကျမ်းစာကို စတင်ဘာသာပြန်ဆိုခြင်း

၁၈၂၀ ပြည့်လွန်နှစ်များ အစောပိုင်းတွင် စိုရားဘေး ဟုခေါ်ဆိုသော မာလဂက်စီစာ ရေးသားဟန် တစ်မျိုးတည်းသာရှိပြီး ၎င်းကို အာရေဗျအက္ခရာဖြင့်ရေးသားသည်။ လူအနည်းငယ်ကသာ ယင်းစာကို ဖတ်တတ်ကြသည်။ ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများသည် ဘုရင်ရာဒဲမာ ၁ နှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးပြီးနောက်တွင် ဘုရင်သည် စိုရားဘေး အစား ရောမအက္ခရာကို အသုံးပြုရန် ခွင့်ပြုခဲ့သည်။

 ၁၈၂၃ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာ ၁၀ ရက်တွင် ဘာသာပြန်ဆိုခြင်းလုပ်ငန်း စတင်ခဲ့သည်။ ဂျုန်းသည် ကမ္ဘာဦးကျမ်းနှင့် မဿဲကျမ်းကို ဘာသာပြန်ဆိုစဉ် ဂရီဖစ်သည် ထွက်မြောက်ရာကျမ်းနှင့် လုကာကျမ်းကို ဘာသာပြန်ခဲ့သည်။ နှစ်ဦးစလုံး မမောနိုင်မပန်းနိုင် လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြသည်။ ဘာသာပြန်လုပ်ငန်းများကို သူတို့ကိုယ်တိုင်လုပ်ဆောင်ရသည့်အပြင် နံနက်ပိုင်းနှင့် မွန်းလွဲပိုင်းများတွင် ကျောင်း၌ စာဆက်သင်ပေးရသည်။ ထို့ပြင် သူတို့သည် ချာ့ချ်ဝတ်ပြုမှုအစီအစဉ်များကို ဘာသာစကားသုံးမျိုးဖြင့် ကျင်းပပေးနိုင်ရန်လည်း ပြင်ဆင်ကြရသေးသည်။ သို့တိုင် ဘာသာပြန်ဆိုခြင်းကို အခြားအရာအားလုံးထက် ဦးစားပေးလုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။

ခရစ်ယာန်သာသနာပြုနှစ်ဦးသည် သင်တန်းသား ၁၂ ဦး၏ အကူအညီဖြင့် ဂရိကျမ်းစာတစ်အုပ်လုံးနှင့် ဟေဗြဲကျမ်းစောင်အများစုကို ၁၈ လအတွင်း ပြန်ဆိုနိုင်ခဲ့ကြသည်။ နောက်တစ်နှစ်တွင် သမ္မာကျမ်းစာတစ်အုပ်လုံးကို အကြမ်းဖျင်း ပြန်ဆိုခြင်း ပြီးဆုံးသွားသော်လည်း အမှားပြင်ဆင်ရန်နှင့် မွမ်းမံရန် လိုအပ်နေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် အကူအညီပေးနိုင်ရန် ဘာသာဗေဒပညာရှင်နှစ်ဦးဖြစ်သော ဒေးဗစ်ဂျွန်နှင့် ဂျိုးဇက် ဖရီးမန်းတို့အား အင်္ဂလန်မှ စေလွှတ်ခဲ့သည်။

နှောင့်နှေးမှုများကို သည်းခံခြင်း

မာလဂက်စီ ဘာသာပြန်ဆိုခြင်း ပြီးဆုံးသွားသောအခါ လန်ဒန်သာသနာပြုအဖွဲ့သည် မာဒါဂက်စကာတွင် ပထမဆုံးပုံနှိပ်စက် တပ်ဆင်ရန် ချားလ်စ် ဟာဗန်ဒန်ကို စေလွှတ်ခဲ့သည်။ ဟာဗန်ဒန်သည် ၁၈၂၆ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာ ၂၁ ရက်တွင် ရောက်ရှိလာသည်။ သို့သော် ရောက်ပြီးတစ်လခန့်အတွင်းတွင် ငှက်ဖျားမိပြီး ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ပုံနှိပ်စက်ကို တပ်ဆင်နိုင်မည့်သူ မရှိတော့ပေ။ နောက်တစ်နှစ်တွင် စကော့တလန်မှ စက်ကိရိယာကိုင်တွယ်တတ်သူ ဂျိမ်းစ် ကဲန်မရွန်းသည် စက်အစိတ်အပိုင်းများကြားမှ လမ်းညွှန်စာအုပ်ကိုတွေ့ရှိသွားပြီး ယင်း၏အကူအညီနှင့် ပုံနှိပ်စက်ကို တပ်ဆင်နိုင်ခဲ့သည်။ အကြိမ်ကြိမ် စမ်းသပ်ပြုပြင်ပြီးနောက် ၁၈၂၇ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာ ၄ ရက်တွင် ကဲန်မရွန်းသည် ကမ္ဘာဦးကျမ်းအခန်းကြီး ၁ ၏အပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ပုံနှိပ်နိုင်ခဲ့သည်။ a

၁၈၂၈ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင် ၂၇ ရက်တွင် ဘုရင်ရာဒဲမာ ၁ ကွယ်လွန်သွားသောကြောင့် ထပ်မံနှောင့်နှေးခဲ့ရပြန်သည်။ ဘုရင်ရာဒဲမာသည် ဘာသာပြန်လုပ်ငန်းကို အထောက်အကူများစွာ ပေးခဲ့သည်။ တစ်ကြိမ်တွင် ဒေးဗစ်ဂျုန်း ဤသို့ပြောသည်– “ဘုရင် ရာဒဲမာက တကယ့်ကိုကြင်နာပြီး ဖော်ရွေတဲ့သူဖြစ်တယ်။ သူဟာ ပညာရေးကို အလွန်တန်ဖိုးထားပြီး သူ့လူတွေကို ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ပတ်သက်တဲ့ပညာ သွန်သင်ပေးတာကို ရွှေငွေထက် ပိုပြီးအလေးထားတယ်။” သို့သော် သူ၏မိဖုရား ရာနာဗာလိုနာ ၁ သည် ဘုရင်၏ထီးနန်းကို ဆက်ခံခဲ့သည်၊ ဘုရင်မသည် ဘာသာပြန်အလုပ်ကို ဘုရင်ကဲ့သို့ မထောက်မပေးကြောင်း မကြာမီ ထင်ရှားလာသည်။

ဘုရင်မနန်းတက်ပြီးနောက် မကြာမီတွင် အင်္ဂလန်မှဧည့်သည်တစ်ဦးသည် ဘာသာပြန်လုပ်ငန်းနှင့်ပတ်သက်၍ တိုင်ပင်ဆွေးနွေးဖို့ ဘုရင်မနှင့်တွေ့ဆုံရန် ခွင့်တောင်းခဲ့သော်လည်း ငြင်းဆိုခံခဲ့ရသည်။ အခြေအနေနောက်တစ်ခုတွင် ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများက ဂရိနှင့် ဟေဗြဲကျမ်းစာအပါအဝင် အကြောင်းအရာအတော်များများကို လူများအား သင်ပေးရန်ရှိသေးကြောင်း ဘုရင်မအားလျှောက်ကြရာ ဘုရင်မက “ဂရိနဲ့ဟေဗြဲကျမ်းစာအကြောင်း ငါစိတ်မဝင်စားဘူး၊ ငါ့လူတွေအတွက် ဆပ်ပြာချက်နည်းလိုမျိုး လက်တွေ့အသုံးဝင်မယ့် အကြောင်းအရာတွေကို သင်ပေးနိုင်မလားဆိုတာ ငါသိချင်တယ်” ဟုပြောလေ၏။ မာလဂက်စီကျမ်းစာအုပ်မပြီးမီ ထွက်သွားရန်ဖိအားပေးခံရနိုင်သည်ကို သူတို့ရိပ်မိသောကြောင့် ကဲန်မရွန်းသည် ဘုရင်မ၏ တောင်းဆိုချက်အတွက် စဉ်းစားချိန် တစ်ပတ်ပေးပါရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။

နောက်တစ်ပတ်တွင် ကဲန်မရွန်းသည် ဒေသထွက်ပစ္စည်းများဖြင့်ထုတ်လုပ်သော ဆပ်ပြာတုံးငယ်နှစ်တုံးကို ဘုရင်မ၏တမန်များအား ပေးခဲ့သည်။ လက်မှုပညာတတ်မြောက်သည့် ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများက ဆပ်ပြာနှင့် လူထုအတွက် အခြားလုပ်ငန်းများ လုပ်ဆောင်ပေးခဲ့ရာ ဘုရင်မစိတ်ကျေနပ်သောကြောင့် ဟေဗြဲကျမ်း၏ ကျမ်းစောင်အနည်းငယ်မှအပ ကျန်ကျမ်းစောင်အားလုံးကိုပုံနှိပ်ပြီးစီးရန် အချိန်အလုံအလောက်ရရှိခဲ့သည်။

အံ့အားသင့်စရာ၊ နောက်ပိုင်း စိတ်ပျက်စရာ

ဘုရင်မသည် အစပိုင်းတွင် ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများအပေါ် တင်းမာနေခဲ့သော်လည်း ၁၈၃၁ ခုနှစ်၊ မေလတွင် အံ့အားသင့်စရာ အမိန့်တစ်ခု ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ ဘုရင်မသည် မိမိ၏လက်အောက်ခံများအား ခရစ်ယာန်များအဖြစ် နှစ်ခြင်းခံခွင့်ပြုလိုက်သည်။ သို့ရာတွင် ထိုဆုံးဖြတ်ချက်မှာ ခဏသာတည်ခဲ့သည်။ မာဒါဂက်စကာ၏ သမိုင်းကြောင်းကို ဖော်ပြသည့် စာအုပ်တစ်အုပ်တွင် ဤသို့ဆို၏– “နှစ်ခြင်းခံသူအရေအတွက်က နန်းတော်အတွင်းမှ ရှေးရိုးစွဲများအား ထိတ်လန့်သွားစေသောကြောင့် ပွဲတော်မင်္ဂလာသည် ဗြိတိသျှနိုင်ငံအား သစ္စာခံခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဘုရင်မအား သွေးထိုးပြောဆိုလေတော့သည်။” ထို့ကြောင့် ခရစ်ယာန်နှစ်ခြင်းအတွက် ခွင့်ပြုချက်ရပြီး ၆ လအကြာဖြစ်သော ၁၈၃၁ ခုနှစ်အကုန်ပိုင်းတွင် ထိုခွင့်ပြုချက်ကို ပြန်ရုပ်သိမ်းခဲ့သည်။

အုပ်ချုပ်မှုအပိုင်းတွင် မိရိုးဖလာအစဉ်အလာစွဲကိုင်ထားသူတို့၏ ဩဇာတန်ခိုးကြီးထွားလာခြင်းနှင့်အတူ ဘုရင်မ၏ချီတုံချတုံဖြစ်မှု သည် ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများအား ကျမ်းစာပုံနှိပ်ခြင်းကို အပြီးသတ်စေဖို့ လှုံ့ဆော်ခဲ့သည်။ ခရစ်ယာန် ဂရိကျမ်းစာကို ပုံနှိပ်ပြီးဖြစ်ကာ အုပ်ရေထောင်နှင့်ချီ ဖြန့်ဝေနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။ သို့သော် ၁၈၃၅ ခုနှစ်၊ မတ် ၁ ရက်တွင် ဘုရင်မ ရာနာဗာလိုနာ ၁ က ခရစ်ယာန်ဘာသာသည် တရားမဝင်ဟုကြေညာပြီး ခရစ်ယာန်ဘာသာနှင့်ဆိုင်သော စာအုပ်အားလုံးကို အာဏာပိုင်များထံအပ်နှံရန် အမိန့်ထုတ်ပြန်သောအခါ နောက်ထပ်အတားအဆီးတစ်ခု ပေါ်လာပြန်သည်။

ဘုရင်မ၏ အမိန့်ထုတ်ပြန်ချက်က မာလဂက်စီအလုပ်သင်များ ပုံနှိပ်လုပ်ငန်းတွင် ဆက်၍အလုပ်မလုပ်နိုင်တော့ ဟူ၍လည်း အဓိပ္ပာယ်သက်ရောက်သည်။ ထို့ကြောင့် အရေအတွက်အနည်းငယ်သာရှိသော ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများက နေ့ရောညပါ လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြရာ ၁၈၃၅ ခုနှစ်၊ ဇွန်လတွင် သမ္မာကျမ်းစာတစ်အုပ်လုံးကို အပြီးသတ်ထုတ်ဝေနိုင်ခဲ့သည်။ မာလဂက်စီ သမ္မာကျမ်းစာသည် အမှန်ပင် ပေါ်ထွက်လာခဲ့လေပြီ။

အမှန်တကယ် ပိတ်ပင်ထားသည့်ကြားမှ ကျမ်းစာများကို အမြန်ဆုံးဖြန့်ချိနိုင်ခဲ့ပြီး ကျမ်းစာအုပ် ၇၀ ကို ဖျက်ဆီးမခံရစေရန် မြေအောက်တွင် ဝှက်ထားခဲ့သည်။ ယင်းသည် ဆုံးဖြတ်ချက်ကောင်းတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်၊ အကြောင်းမှာ ထိုနှစ်အတွင်းမှာပင် ခရစ်ယာန်သာသနာပြုနှစ်ဦးမှအပ ကျန်သာသနာပြုအားလုံး ကျွန်းမှထွက်ခွာခဲ့သည်။ သို့သော် သမ္မာကျမ်းစာသည် အနီရောင်ကျွန်းကြီးတစ်ခုလုံးတွင် ပျံ့နှံ့သွားခဲ့လေပြီ။

သမ္မာကျမ်းစာကို မာလဂက်စီလူမျိုးများမြတ်နိုးကြ

မိမိတို့၏ကိုယ်ပိုင်ဘာသာစကားဖြင့် သမ္မာကျမ်းစာကို ဖတ်ရှုရခြင်းသည် မာဒါဂက်စကာရှိလူတို့အတွက် ရွှင်လန်းဖွယ်ဖြစ်သည်။ ဘာသာပြန်ကျမ်းတွင် အမှားများပါဝင်ပြီး ထိုဘာသာစကားသည် ယခုအချိန်တွင် ခေတ်နောက်ကျနေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် မာလဂက်စီလူမျိုးများ၏အိမ်တိုင်းနီးပါးတွင် သမ္မာကျမ်းစာရှိကြပြီး များစွာသောသူတို့သည် သမ္မာကျမ်းစာကို ပုံမှန်ဖတ်ရှုကြ၏။ မှတ်သားစရာမှာ ထိုဘာသာပြန်ကျမ်း၏ ဟေဗြဲကျမ်းစောင်တစ်လျှောက်လုံးတွင် ယေဟောဝါဟူသော ဘုရားသခင်၏နာမတော်ကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် အသုံးပြုထားသည်။ ဦးဆုံးထုတ်ဝေသော ဂရိကျမ်းစောင်များ၌လည်း ဘုရားသခင့်နာမတော်ကို တွေ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် မာလဂက်စီလူမျိုးအများစုသည် ဘုရားသခင့်နာမတော်နှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ကြသည်။

ဂရိကျမ်းစောင်များကို ပထမဆုံးပုံနှိပ်ထုတ်ဝေချိန်တွင် ပုံနှိပ်သူ မစ္စတာ ဘေကာက မာလဂက်စီလူမျိုးများ၏ ပျော်ရွှင်မှုကို မြင်တွေ့ခဲ့ပြီး ဤသို့ပြောခဲ့သည်– “ကျွန်တော် ပရောဖက်ပြုနေတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သမ္မာကျမ်းစာကို ဒီနိုင်ငံကနေ အစတုံးဖျောက်ဖျက်ပစ်ဖို့ဆိုတာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ယုံကြည်တယ်။” သူ၏စကားများ မှန်ကန်ခဲ့သည်။ ငှက်ဖျား၊ ခက်ခဲသောဘာသာစကားတစ်ခုကို သင်ယူရခြင်း၏စိန်ခေါ်ချက် သို့မဟုတ် အုပ်စိုးရှင်၏ဆန့်ကျင်သည့်အမိန့် စသော မည်သည့်အရာကမျှ မာဒါဂက်စကာတွင် သမ္မာကျမ်းစာ မရရှိစေရန် မတားဆီးနိုင်ခဲ့ပေ။

ယခုအချိန်တွင် အခြေအနေမှာ သာ၍တိုးတက်နေပြီဖြစ်သည်။ မည်သို့အားဖြင့်နည်း။ ၂၀၀၈ ခုနှစ်တွင် ကမ္ဘာသစ်ဘာသာပြန်သမ္မာကျမ်းစာ တစ်အုပ်လုံးကို မာလဂက်စီဘာသာစကားဖြင့် ထုတ်ဝေနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ယင်းသည် ခေတ်မီ၍ နားလည်ရလွယ်ကူသောစကားဖြင့် ပြန်ဆိုထားသောကြောင့် အကြီးအကျယ်တိုးတက်တော့မည်ဟူသော လက္ခဏာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ယခုအချိန်တွင် အနီရောင်ကျွန်းကြီးပေါ်၌ သမ္မာကျမ်းစာသည် ပို၍ပင်အခြေခိုင်လာပြီ။—ဟေရှာ. ၄၀:၈။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

[စာမျက်နှာ ၃၁ ပါ ရုပ်ပုံ]

မာလဂက်စီ “ကမ္ဘာသစ်ဘာသာပြန်သမ္မာကျမ်းစာ” မှာ ဘုရားသခင့်နာမတော် ယေဟောဝါကို ဂုဏ်တင်ထား