ရုသဟာ တစ်ရက်လုံး ကောက်သင်းကောက်ပြီး စုပုံထားတဲ့ မုယောစပါးစည်းတွေအနား ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဘက်သလီဟင်မြို့နားက လယ်ကွင်းတွေမှာ မှောင်စပျိုးနေပါပြီ။ အလုပ်သမား တော်တော်များများကလည်း တောင်ကြောထိပ်မှာရှိတဲ့ မြို့ငယ်လေးရဲ့ ဂိတ်တံခါးဆီကို တက်သွားကြပြီ။ မနက်ကတည်းကစပြီး ညနေစောင်းတဲ့အထိ မနားတမ်း အလုပ်လုပ်ထားတဲ့အတွက် ရုသ ဘယ်လောက် ပင်ပန်းနေမယ်ဆိုတာ မြင်ယောင်ကြည့်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ အလုပ် ဆက်လုပ်နေတုန်းပါပဲ။ သူဟာ မုယောစပါးစည်းတွေကို တုတ်တစ်ချောင်းနဲ့ ရိုက်ပြီး စပါးခြွေနေပါတယ်။ ပင်ပန်းတဲ့အလုပ် ဖြစ်ပေမဲ့လည်း ဒီနေ့ကတော့ သူထင်ထားတာထက်ကို ပိုပြီးအဆင်ပြေနေတယ်။

မုဆိုးမလေး ရုသရဲ့အခြေအနေက တဖြည်းဖြည်း ပိုကောင်းလာတယ်။ အရင်က သူဟာ ယောက္ခမဖြစ်သူ နောမိနဲ့ သေအတူရှင်မကွာ အမြဲနေဖို့၊ နောမိကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင် ယေဟောဝါကိုပဲ ကိုးကွယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချထားတယ်။ ဝမ်းနည်းပူဆွေးနေတဲ့ သမီးယောက္ခမနှစ်ယောက်ဟာ မောဘပြည်ကနေ ထွက်လာပြီး ဘက်သလီဟင်မြို့ကို ရောက်လာခဲ့ကြတယ်။ ယေဟောဝါဘုရားသခင်ရဲ့ ပညတ်က လက်တွေ့ကျပြီး တိုင်းတစ်ပါးသားတွေအပါအဝင် ဆင်းရဲတဲ့ အစ္စရေးလူတွေရဲ့ အကျိုးအတွက်လည်း ပြင်ဆင်ပေးထားတာကို မောဘအမျိုးသမီး ရုသ မကြာခင်မှာပဲ သိရှိလိုက်ရတယ်။ * အခုတော့ ပညတ်တရားနဲ့အညီ နေထိုင်တဲ့ အစ္စရေးလူတချို့ဟာ ပညတ်တရားကို ချစ်မြတ်နိုးတယ်ဆိုတာ သူတို့ရဲ့ ပြုမူပြောဆိုပုံနဲ့ ဖော်ပြကြတာကို ရုသ သိရှိလိုက်ရတဲ့အတွက် သူခံစားနေရတဲ့ ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုကနေ သက်သာရာရရှိခဲ့ပါတယ်။

အဲဒီလို လူစားမျိုးတစ်ယောက်ကတော့ ဗောဇလို့ခေါ်တဲ့ သက်ကြီးပိုင်း သူကြွယ်တစ်ယောက်ပါ။ ရုသက သူ့ရဲ့လယ်ကွက်တွေထဲမှာ ကောက်သင်းကောက်နေတာလေ။ ဒီနေ့တော့ ဗောဇက ရုသကို သတိပြုမိခဲ့တယ်။ ယောက္ခမဖြစ်တဲ့ နောမိကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်တဲ့အတွက်၊ စစ်မှန်တဲ့ဘုရားသခင် ယေဟောဝါကို ခိုလှုံဖို့ ရွေးချယ်လိုက်တဲ့အတွက် ဗောဇ ချီးကျူးပြောဆိုသွားတာကို ရုသ ပြန်စဉ်းစားမိပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။—ရုသ ၂:၁၁-၁၃။

ဒါပေမဲ့ ရုသဟာ သူ့နောင်ရေးကို သိချင်နေမှာပဲ။ ရေခြားမြေခြားကနေ ရောက်လာတဲ့ မုဆိုးမလေး ရုသဟာ ဆင်းရဲနွမ်းပါးလွန်းလို့ သူ့အတွက်ရော၊ နောမိအတွက်ပါ ဘယ်လိုဆက်စခန်း သွားရပါ့မလဲ။ ကောက်သင်းကောက်တာလေးနဲ့ ဘဝကို ရပ်တည်နိုင်ပါ့မလား။ ပြီးတော့ သူ အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ ဘယ်သူက ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ပေးမှာလဲ။ အဲဒီလို စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ သူ့မှာရှိနေမယ်ဆိုတာ နားလည်နိုင်ပါတယ်။ စီးပွားရေးခက်ခဲတဲ့ ကနေ့လောကမှာလည်း လူတော်တော်များများဟာ အဲဒီလို စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေနဲ့ နပန်းလုံးနေရပါတယ်။ ရုသရဲ့ယုံကြည်ခြင်းက သူ့ကို အခက်အခဲတွေ ခံရပ်နိုင်အောင် ဘယ်လို ထောက်ကူပေးခဲ့တယ်ဆိုတာ ကျွန်ုပ်တို့ လေ့လာကြည့်မယ်ဆိုရင် သူ့ဆီကနေ တုပစရာတွေ အများကြီး တွေ့ရှိလာမှာ ဖြစ်တယ်။

မုယောစပါးတွေကို ရိုက်ခြွေပြီးလို့ စုသိမ်းလိုက်တဲ့အခါ တစ်ဧဖာခန့် (မြန်မာအချိန်အတွယ်အရ၊ ကိုးပြည်ခန့်) ရရှိတာကို ရုသ တွေ့လိုက်ရတယ်။ မုယောစပါးတွေကို အဝတ်နဲ့ထုပ်ပြီး ခေါင်းပေါ်ရွက်လိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် ဘက်သလီဟင်မြို့ထဲ သူပြန်သွားချိန်မှာ နေဝင်နေပြီ။—ရုသ ၂:၁၇။

ချစ်ရတဲ့ချွေးမ ပြန်ရောက်လာတာကို တွေ့တော့ နောမိ အရမ်းဝမ်းသာသွားတယ်။ ရုသ သယ်လာတဲ့ မုယောစပါးထုပ်ကြီးကို နောမိတွေ့တဲ့အခါ အံ့သြသွားမှာပဲ။ အလုပ်သမားတွေကို ဗောဇကျွေးတဲ့ နေ့လယ်စာကို ရုသက မစားဘဲ အိမ်ကိုယူလာပြီး နောမိနဲ့အတူ မျှစားကြတယ်။ နောမိက “ယနေ့ အဘယ်မှာ ကောက်သင်းကောက်သနည်း။ အဘယ်မှာ လုပ်သနည်း။ သင့်ကို သိမှတ်သောသူ၌ မင်္ဂလာရှိပါစေသော” လို့ပြောတယ်။ (ရုသ ၂:၁၉) တစ်ယောက်ယောက်က မုဆိုးမလေးကို သတိပြုမိပြီး ကရုဏာပြလိုက်ပြီဆိုတာ ရုသ တစ်ပွေ့တစ်ပိုက် ယူလာတဲ့အထုပ်ကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ နောမိ သဘောပေါက်လိုက်တယ်။

သမီးယောက္ခမနှစ်ယောက် စကားစမြည် ပြောဆိုတဲ့အခါ ရုသက သူ့ကို ဗောဇ ကြင်ကြင်နာနာ ဆက်ဆံခဲ့တဲ့အကြောင်း နောမိကို ပြောပြလိုက်တယ်။ အဲဒီအခါ နောမိက စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ဒီလိုပြောဆိုတယ်– ‘အသက်ရှင်သောသူ၊ သေသောသူတို့၌ ကျေးဇူးမပြတ် ပြုတော်မူသေးသော ထာဝရဘုရားသခင်သည် သူ့ကို ကောင်းချီးပေးတော်မူပါစေသော။’ (ရုသ ၂:၁၉၊ ၂၀) ဗောဇ ပြသခဲ့တဲ့ ကြင်နာမှုက ယေဟောဝါဘုရားသခင်ဆီက လာတယ်ဆိုတာ နောမိ သိမြင်လိုက်တယ်။ ဘုရားသခင်ဟာ ရက်ရက်ရောရော ပေးကမ်းဖို့ မိမိရဲ့ ဝတ်ပြုသူတွေကို လှုံ့ဆော်ပေးပြီး အဲဒီအတွက် သူတို့ကို ဆုချမယ်လို့ ကတိပေးထားတယ်။ * —သုတ္တံ ၁၉:၁၇။

ဗောဇရဲ့ လယ်ကွက်တွေထဲမှာပဲ ကောက်သင်းကောက်ပါဆိုတဲ့ ကမ်းလှမ်းချက်ကို လက်ခံဖို့၊ ကောက်ရိတ်သိမ်းတဲ့ အမျိုးသားတွေ နှောင့်ယှက်လို့ မရအောင် ဗောဇရဲ့အိမ်က အမျိုးသမီးငယ်တွေရဲ့အနားမှာပဲ နေဖို့ ရုသကို နောမိ တိုက်တွန်းခဲ့တယ်။ ရုသဟာ အဲဒီတိုက်တွန်းချက်ကို လိုက်နာတဲ့အပြင် “ယောက္ခမနှင့်အတူ” ဆက်နေထိုင်ခဲ့တယ်။ (ရုသ ၂:၂၂၊ ၂၃) ဒီနေရာမှာ ရုသရဲ့ ထူးခြားသော အရည်အသွေးဖြစ်တဲ့ တည်မြဲသောမေတ္တာကို ထပ်တွေ့ရပြန်တယ်။ ကျွန်ုပ်တို့လည်း မိသားစုရဲ့ လိုအပ်ရာတွေကို သစ္စာရှိရှိ ထောက်မနေသလားဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မေးခွန်းထုတ်ဖို့ ရုသရဲ့စံနမူနာက လှုံ့ဆော်ပေးနိုင်ပါတယ်။ အဲဒီလို မေတ္တာပြတဲ့သူတွေကို ယေဟောဝါဘုရားသခင် အမြဲ သတိပြုမိပါတယ်။

ခင်ပွန်း၊ ဇနီး၊ သားသမီး၊ အဘိုး၊ အဘွားစတဲ့ မိသားစုဝင်တွေ စုံစုံလင်လင်ရှိမှ မိသားစုလို့ ယဉ်ကျေးမှုတချို့က ယူဆကြတယ်။ အဲဒီယူဆချက်ကြောင့် နောမိနဲ့ရုသတို့ကို မိသားစုလို့ ပြောဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလား။။ ဒါပေမဲ့ မိသားစုထဲမှာ တစ်ယောက်နှစ်ယောက်ပဲရှိပါစေ ယေဟောဝါဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်တဲ့သူတွေဟာ နွေးထွေးမှု၊ ကြင်နာမှုနဲ့ မေတ္တာဆိုတဲ့ အရည်အသွေးတွေကို တလိုတလား ဖော်ပြနိုင်တယ်ဆိုတာ နောမိနဲ့ရုသတို့ရဲ့ ပုံနမူနာကနေ သိရှိရပါတယ်။ ဘယ်လိုမိသားစုကိုပဲ သင်ပိုင်ဆိုင်ပါစေ တန်ဖိုးထားပါသလား။ ခရစ်ယာန်အသင်းတော်က မိသားစုလုံးဝမရှိတဲ့ သူတို့အတွက်တောင် မိသားစုသဖွယ် ဖြစ်နိုင်တယ်ဆိုပြီး နောက်လိုက်တွေကို ယေရှု ပြောပြခဲ့တယ်။—မာကု ၁၀:၂၉၊ ၃၀။

မုယောစပါး ရိတ်သိမ်းချိန်ဖြစ်တဲ့ ဧပြီလကစပြီး ဂျုံရိတ်သိမ်းချိန်ဖြစ်တဲ့ ဇွန်လအထိ ရုသဟာ ဗောဇရဲ့ လယ်ကွက်တွေထဲမှာ ဆက်ပြီး ကောက်သင်းကောက်နေပါတယ်။ တစ်ပတ်ပြီးတစ်ပတ် ကုန်ဆုံးသွားတာနဲ့အမျှ နောမိဟာ ချစ်မြတ်နိုးရတဲ့ သမီးချွေးမအတွက် ဘာတွေ ထပ်လုပ်ပေးနိုင်မလဲဆိုပြီး စဉ်းစားနေမှာ သေချာပါတယ်။ မောဘပြည်မှာရှိတုန်းက ရုသအတွက် နောက်ခင်ပွန်းတစ်ယောက် ရှာပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုပြီး နောမိ ထင်ထားခဲ့တာ။ (ရုသ ၁:၁၁-၁၃) အခုတော့ ရုသအတွက် ခင်ပွန်းရှာပေးဖို့ စစဉ်းစားနေပြီ။ ဒါနဲ့ နောမိဟာ ရုသအနားကို သွားပြီး ဒီလိုပြောလိုက်တယ်– “သင်သည် ကိုယ့်အိမ်နှင့်ကိုယ် နေထိုင်နိုင်ရန် သင့်အား ငါ နေရာချပေးရမည်။” (ရုသ ၃:၁၊ ခမ) အဲဒီခေတ်တုန်းက မိဘတွေဟာ သားသမီးတွေအတွက် အိမ်ထောင်ဖက်ရှာပေးရတဲ့ ထုံးစံရှိတယ်။ ရုသဟာ နောမိအတွက် သမီးအရင်းလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် နောမိဟာ ရုသကို သူ့အိမ်နဲ့သူ နေထိုင်စေချင်တယ်။ ပြောချင်တာက လုံခြုံမှုရှိပြီး ကာကွယ်မှုပေးနိုင်တဲ့ ခင်ပွန်းတစ်ဦးရှိတဲ့ အိမ်မျိုးမှာ နေစေချင်တာပါ။ ဒါပေမဲ့ နောမိ ဘယ်လိုလုပ်ပေးနိုင်မလဲ။

 ရုသက ဗောဇအကြောင်းကို စပြောပြတဲ့အခါ နောမိက ဒီလိုပြောလိုက်တယ်– “ထိုသူသည် ငါတို့နှင့် နီးစပ်သောသူ၊ ရွေးပိုင်သော ဆွေမျိုးသားချင်းအဝင်ဖြစ်သည်။” (ရုသ ၂:၂၀၊ သမ္မာ) အဲဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။ အစ္စရေးလူတွေကိုပေးတဲ့ ဘုရားသခင့်ပညတ်ထဲမှာ ဆင်းရဲတဲ့ မိသားစုတွေ၊ အခက်အခဲပေါင်းစုံ ကြုံတွေ့နေရတဲ့ မိသားစုတွေအတွက် မေတ္တာပါတဲ့ အစီအစဉ်တွေ ရှိတယ်။ အမျိုးသမီးတစ်ဦးဟာ သားသမီးမရှိဘဲ မုဆိုးမဖြစ်သွားမယ်ဆိုရင် သူ့ခင်ပွန်းရဲ့နာမည်နဲ့ မျိုးရိုးကို ဆက်ခံမယ့်မျိုးဆက် ပြတ်တောက်သွားမှာဖြစ်လို့ အထူးသဖြင့် သူ့အတွက် ဝမ်းနည်းစရာကောင်းလှပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီမုဆိုးမကို ခင်ပွန်းသည်ရဲ့ ညီ ဒါမှမဟုတ် အစ်ကိုနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ဘုရားသခင့်ပညတ်က ခွင့်ပြုထားပါတယ်။ ဒါမှသာ သေလွန်သူ ခင်ပွန်းသည်ရဲ့ နာမည်ကို ဆက်ခံပြီး မိသားစု ပိုင်ဆိုင်ရာတွေကို ထိန်းသိမ်းနိုင်မယ့် သားကို မွေးဖွားနိုင်မှာ ဖြစ်တယ်။ * —တရားဟောရာ ၂၅:၅-၇။

နောမိဟာ အစီအစဉ် ဆွဲနေပါပြီ။ ယောက္ခမဖြစ်သူရဲ့ စကားကို ရုသ တအံ့တဩနဲ့ နားထောင်နေတာကို မြင်ယောင်ကြည့်နိုင်ပါတယ်။ မောရှေပညတ်နဲ့ ဓလေ့ထုံးစံတွေ တော်တော်များများက ရုသအတွက် အသစ်အဆန်း ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။ ဒါပေမဲ့လည်း ရုသဟာ နောမိကို အရမ်းလေးစားတဲ့အတွက် နောမိရဲ့စကားကို တစ်လုံးမကျန် ဂရုတစိုက် နားထောင်ခဲ့တယ်။ နောမိရဲ့ အကြံပေးချက်တွေက သူ့အတွက် အဆင်ပြေမယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး၊ စိတ်ကသိကအောက်ဖြစ်စရာ၊ ရှက်စရာတောင် ကောင်းသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောမိရဲ့စကားကို ရုသ သဘောတူလိုက်ပါတယ်။ နှိမ့်ချစွာ ရုသ ဒီလိုပြောလိုက်တယ်– “မိခင် မှာထားသမျှတို့ကို ပြုပါမည်။”—ရုသ ၃:၅။

လူငယ်တွေဟာ တစ်ခါတလေ ကိုယ့်ထက် အသက်ကြီးပြီး အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ သူတွေရဲ့ အကြံပေးချက်တွေကို လိုက်နာဖို့ ခက်ခဲနိုင်ပါတယ်။ သူတို့ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ အခက်အခဲတွေကို လူကြီးတွေ နားမလည်ပေးဘူးလို့ လွယ်လွယ်ကူကူနဲ့ ယူဆကြမှာ ဖြစ်တယ်။ ကျွန်ုပ်တို့ကိုချစ်ပြီး ကောင်းစေချင်တဲ့ လူကြီးတွေရဲ့ ဉာဏ်ပညာစကားကို နားထောင်ခြင်းက အကျိုးများစွာ ရရှိစေနိုင်တယ်ဆိုတာ ရုသရဲ့ နှိမ့်ချမှုရှိတဲ့ ပုံနမူနာကနေ သိရှိရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောမိ ဘယ်လိုအကြံပေးခဲ့သလဲ။ နောမိအကြံပေးတဲ့အတိုင်း ရုသ လိုက်နာတဲ့အတွက် တကယ်ပဲ အကျိုးရရှိခဲ့ပါသလား။

အဲဒီညနေခင်းမှာ ရုသဟာ စပါးနယ်ရာတလင်းကို ထွက်သွားလိုက်တယ်။ အဲဒီနေရာမှာ အလုပ်သမား တော်တော်များများက မုယောစပါးတွေကို နင်းနယ်ပြီး စပါးလှေ့နေကြတယ်။ အများအားဖြင့် စပါးနယ်ရာတလင်းက ညနေစောင်းမှာ လေပြင်းပြင်း တိုက်ခတ်တတ်တဲ့ တောင်စောင်း ဒါမှမဟုတ် တောင်ထိပ်မှာ ရှိတတ်တယ်။ အလုပ်သမားတွေဟာ နင်းနယ်ထားတဲ့ စပါးတွေကို ကောက်ဆွနဲ့ လေထဲကို မြှောက်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ စပါးဖျင်းတွေက လေထဲမှာ လွှင့်ပါသွားပြီး အဆန်အောင်တဲ့ စပါးတွေက တလင်းပေါ် ပြန်ကျလာကြတယ်။

ညနေပိုင်းမှာ အလုပ်စသိမ်းနေပြီဖြစ်တဲ့အတွက် ရုသဟာ အခြေအနေကို သတိရှိရှိနဲ့ စောင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဗောဇဟာ စပါးလှေ့နေတာကို ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲနေတယ်။ အဲဒီနောက် စပါးတွေက အပုံလိုက်ကြီး ဖြစ်လာတယ်။ ဗောဇဟာ ညစာကို မြိန်ရေရှက်ရေ စားသောက်ပြီးတဲ့နောက် စပါးပုံဘေးနားမှာ လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ ဒါက လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်ဖြစ်တယ်။ ဖြစ်နိုင်တာက ရိတ်သိမ်းချိန်မှာ သူခိုးတွေ၊ လုယက်သူတွေရဲ့ ရန်ကနေ ကာကွယ်ဖို့ဖြစ်တယ်။ ဗောဇ ညအိပ်စောင့်နေပြီဆိုတာကို ရုသ တွေ့မြင်လိုက်တယ်။ နောမိပေးတဲ့ အကြံအတိုင်း အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ အချိန်ရောက်လာပါပြီ။

ဗောဇအနားကို ရုသ ချဉ်းကပ်သွားလေလေ၊ ရင်တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာလေလေပဲ။ ဗောဇ အိပ်မောကျနေတယ်လို့ သူ အတပ်ပြောရဲတယ်။ ဒါနဲ့ နောမိပြောတဲ့အတိုင်း၊ ဗောဇရဲ့ခြေရင်းနားကို သွားပြီး စောင်ကို မလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အသာလေး လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် အခြေအနေကို စောင့်ဆိုင်းလိုက်တယ်။ အချိန်က တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးသွားပြီ။ ဒါပေမဲ့ ရုသအတွက်ကတော့ အချိန်က မကုန်ဆုံးနိုင်သလိုပါပဲ။ ညသန်းခေါင်လောက်ရောက်တော့ ဗောဇ နိုးလာတယ်။ ချမ်းလာတဲ့အတွက် စောင်ခြုံဖို့ ခြေထောက်ကို ဆန့်လိုက်တော့ သူ့ခြေရင်းနားမှာ တစ်ယောက်ယောက် ရှိနေတာကို သူခံစားလိုက်ရတယ်။ ကြည့်ပါဦး၊ သူ့ခြေရင်းမှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် လှဲအိပ်နေပါလား။—ရုသ ၃:၈။

“မင်း ဘယ်သူလဲ” လို့ဗောဇ မေးလိုက်တယ်။ အသံတုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ ရုသ ဒီလိုပြန်ဖြေတယ်– “ကျွန်မသည် အရှင့်ကျွန်မ ရုသဖြစ်ပါသည်။ ကိုယ်တော်သည် ရွေးပိုင်သောဆွေမျိုးသားချင်း ဖြစ်သောကြောင့် အရှင့်ကျွန်မကို ဝတ်လုံနှင့် ဖြန့်ခြုံပါတော့။” (ရုသ ၃:၉) ရုသရဲ့ ပြုမူပြောဆိုပုံဟာ အကျင့်ယိုယွင်းလိုတဲ့ အရိပ်အငွေ့ရှိတယ်လို့ ခေတ်သစ် ကျမ်းစာအနက်ဖွင့်သူတွေက ယူဆဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ရိုးရှင်းတဲ့ အချက်နှစ်ချက်ကို သူတို့လျစ်လျူရှုကြတယ်။ ပထမတစ်ချက်က၊ ရုသဟာ အဲဒီခေတ်အခါက ဓလေ့ထုံးစံတွေအတိုင်း ပြုမူတာဖြစ်တယ်။ အဲဒီဓလေ့ထုံးစံ တော်တော်များများကို ကနေ့ခေတ်လူတွေ နားမလည်ကြတော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ရုသရဲ့လုပ်ရပ်တွေကို ကနေ့ခေတ်မှာ ကျဆင်းနေတဲ့ ကျင့်ဝတ်စံနှုန်းတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လိုက်မယ်ဆိုရင် မှားသွားပါလိမ့်မယ်။ ဒုတိယအချက်ကတော့၊ ရုသရဲ့လုပ်ရပ်က စင်ကြယ်ပြီး ချီးမွမ်းထိုက်တာကို ဗောဇ သိမြင်တယ်ဆိုတာ ဗောဇရဲ့ တုံ့ပြန်ပုံက ဖော်ပြနေတယ်။

ဗောဇဟာ ရုသကို နူးညံ့ညင်သာတဲ့ လေသံနဲ့ ပြောဆိုပြီး နှစ်သိမ့်မှာ သေချာတယ်။ သူဒီလိုပြောခဲ့တယ်– ‘ငါ့သမီး၊ ထာဝရဘုရားသခင် ကောင်းချီးပေးတော်မူပါစေသော။ သင်သည် ငွေရတတ်သောလူပျို၊ ဆင်းရဲသောလူပျို တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မမှီဝဲဘဲနေ၍ အရင်ပြုသောကျေးဇူးထက် နောက်ပြုသောကျေးဇူး သာ၍ကြီး၏။’ (ရုသ ၃:၁၀) “အရင်ပြုသောကျေးဇူး” ဆိုတာက နောမိနဲ့အတူ အစ္စရေးပြည်ကို ရုသလိုက်လာပြီး နောမိကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ပေးတဲ့ သူ့ရဲ့ တည်မြဲသောမေတ္တာကို ရည်ညွှန်းတယ်။ “နောက်ပြုသောကျေးဇူး” ဆိုတာကတော့ ရုသရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေကို ပြောတာဖြစ်တယ်။ ရုသလို အမျိုးသမီးငယ်တစ်ယောက်ဟာ သူလက်ထပ်မယ့် အမျိုးသားကို ဆင်းရဲချမ်းသာမရွေး၊ သူနဲ့ သက်တူရွယ်တူတွေထဲမှာ လွယ်လွယ်ကူကူ ရှာတွေ့နိုင်တယ်ဆိုတာ ဗောဇ သိပါတယ်။ ရုသကျတော့ နောမိကိုသာမက နောမိရဲ့ ကွယ်လွန်သူ ခင်ပွန်းသည်ရဲ့နာမည်ကို ဆက်ခံဖို့ ကူညီပေးချင်တယ်။ ရုသရဲ့ ကိုယ်ကျိုးစွန့်စိတ်ဓာတ်ကို ဗောဇ ဘာကြောင့် အရမ်းအထင်ကြီးသွားတယ်ဆိုတာ အလွယ်တကူ သိမြင်နိုင်ပါတယ်။

ဗောဇက ဒီလိုဆက်ပြောတယ်– ‘မစိုးရိမ်နှင့် ငါ့သမီး။ တောင်းသမျှကို ငါပြုမည်။ သင်သည် မွန်မြတ်သော မိန်းမဖြစ်ကြောင်းကို ငါ့လူမျိုးနေသော တစ်မြို့လုံးသိ၏။’ (ရုသ ၃:၁၁) ရုသကို လက်ထပ်ဖို့ ဗောဇ တလိုတလားရှိတယ်။ ဖြစ်နိုင်တာက ရွေးပိုင်တဲ့သူအဖြစ် ရုသတောင်းဆိုတာကို ဗောဇ လုံးဝမအံ့သြခဲ့ဘူး။ ဗောဇဟာ ဖြောင့်မတ်တဲ့အတွက် သူ့သဘောအတိုင်း မလုပ်ဆောင်ခဲ့ဘူး။ နောမိရဲ့ ကွယ်လွန်သူ ခင်ပွန်းသည်ဘက်က ဆွေမျိုးသားချင်းတွေထဲမှာ သူ့ထက် ဆွေမျိုးနီးစပ်တဲ့သူ နောက်တစ်ယောက်ရှိသေးတယ်ဆိုပြီး ရုသကို ဗောဇပြောပြခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် ဗောဇဟာ အဲဒီအမျိုးသားဆီသွားပြီး ရုသရဲ့ခင်ပွန်းဖြစ်လာဖို့ အရင်ဆုံး ကမ်းလှမ်းမှာဖြစ်တယ်။

ဗောဇက ရုသကို မိုးမလင်းခင်အထိ ဆက်အိပ်ခိုင်းတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ရုသဟာ လူတွေ သတိမပြုမိခင် အိမ်ကို ပြန်ဖို့ဖြစ်တယ်။  လူတွေက ဗောဇနဲ့ ရုသကို ဖောက်ပြန်နေကြပြီလို့ ယူဆနိုင်တာကြောင့် ဗောဇက နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ကာကွယ်ချင်တယ်။ သူ့ရဲ့အသနားခံချက်ကို လိုက်လျောပေးမယ်လို့ ဗောဇ ပြောပြီးတဲ့နောက် ရုသဟာ စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး ဗောဇရဲ့ခြေရင်းမှာ ပြန်လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ မိုးမလင်းခင်မှာပဲ ဗောဇက ရုသကို မုယောစပါးတွေ အများကြီး ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် ရုသလည်း ဘက်သလီဟင်မြို့ထဲကို ပြန်ဝင်သွားခဲ့တယ်။

သူဟာ အစ္စရေးလူတွေကြားထဲမှာ ‘မွန်မြတ်တဲ့ အမျိုးသမီး’ ဆိုပြီး နာမည်ကြီးနေတယ်လို့ ဗောဇ ပြောခဲ့တာတွေကို ရုသ ပြန်စဉ်းစားရင်း အရမ်းကို ပီတိဖြစ်နေမှာပါ။ ရုသ နာမည်ကောင်းရတာက ယေဟောဝါဘုရားသခင်ကို သိကျွမ်းပြီး ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ချင်တဲ့ သူ့ရဲ့စိတ်ထက်သန်မှုနဲ့ အများကြီး သက်ဆိုင်နေတယ်။ ဒါ့အပြင် သူဟာ နောမိနဲ့ သူ့လူမျိုးအပေါ် အရမ်းကိုကြင်နာပြီး စာနာတတ်တယ်၊ အစိမ်းသက်သက်ဖြစ်နေတဲ့ ဓလေ့ထုံးစံတွေနဲ့အညီ နေထိုင်ဖို့ တလိုတလားရှိတယ်။ ရုသရဲ့ယုံကြည်ခြင်းကို ကျွန်ုပ်တို့ တုပမယ်ဆိုရင် တခြားသူတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ ဓလေ့ထုံးတမ်းတွေကို လေးစားဖို့ ကြိုးစားကြမှာဖြစ်တယ်။ အဲဒီလိုဆိုရင် ကျွန်ုပ်တို့လည်း နာမည်ကောင်း ရရှိလာပါလိမ့်မယ်။

ရုသ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နောမိက ဘယ်သူလဲဆိုပြီး မေးလိုက်တယ်။ မှောင်နေသေးတဲ့အတွက် နောမိ သိပ်မမြင်ရလို့ အဲဒီလိုမေးလိုက်တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ရုသဟာ မုဆိုးမဖြစ်နေတုန်းပဲလား ဒါမှမဟုတ် နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ အလားအလာရှိတဲ့သူလားဆိုပြီး နောမိ သိချင်လို့ မေးလိုက်တာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲဒီအခါမှာ ရုသက ချက်ချင်းပဲ ယောက္ခမဖြစ်သူကို ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြလိုက်တယ်။ ယောက္ခမအတွက်ဆိုပြီး ဗောဇပေးလိုက်တဲ့ မုယောစပါးတွေကိုလည်း နောမိကို ပြတယ်။ * —ရုသ ၃:၁၆၊ ၁၇။

 နောမိက ရုသကို အပြင်ထွက်ပြီး ကောက်သင်းမကောက်ဘဲ အိမ်ထဲမှာ တိတ်တိတ်လေးနေဖို့ အကြံပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဒီလိုလည်းပြောတယ်– “ထိုသူသည် ယနေ့ပင် ဤအမှုကို မပြီးစီးမီ ငြိမ်ဝပ်စွာမနေ။”—ရုသ ၃:၁၈၊ သမ္မာ။

နောမိပြောတာ သိပ်မှန်တယ်။ ဗောဇဟာ အသက်ကြီးသူတွေ စုဆုံတတ်တဲ့ မြို့တံခါးကိုသွားပြီး ဆွေမျိုးနီးစပ်တဲ့သူ ဖြတ်အလာကို စောင့်နေတယ်။ ဗောဇဟာ သက်သေတွေရှေ့မှာပဲ အဲဒီလူကို ရွေးပိုင်တဲ့သူအဖြစ် ရုသကို လက်ထပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီလူက သူ့ရဲ့အမွေတွေ ဆုံးရှုံးသွားမှာစိုးလို့ ဗောဇရဲ့ ကမ်းလှမ်းချက်ကို ငြင်းလိုက်တယ်။ ဒီအခါမှာ ဗောဇက နောမိရဲ့ ကွယ်လွန်သူ ခင်ပွန်းသည် ဧလိမလက် ပိုင်ဆိုင်ရာတွေကို ဝယ်ယူဖို့၊ ဧလိမလက်ရဲ့သား မဟာလုန်ရဲ့ ကျန်ရစ်သူ မုဆိုးမလေး ရုသကို လက်ထပ်ဖို့ ရွေးပိုင်တဲ့သူအဖြစ် လုပ်ဆောင်မယ်ဆိုပြီး သက်သေတွေရှေ့မှာ ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒီလိုလုပ်တာက “သေသောသူ၏ အမွေအားဖြင့် သူ၏နာမည်ကိုထောက်မ” ရာရောက်မယ်ဆိုပြီး မိမိရဲ့အမြင်ကို ဗောဇပြောလိုက်တယ်။ (ရုသ ၄:၁-၁၀) ဗောဇဟာ အမှန်ပဲ ဖြောင့်မတ်ပြီး ကိုယ်ကျိုးစွန့်တဲ့သူဖြစ်တယ်။

ဗောဇနဲ့ရုသတို့ လက်ထပ်လိုက်ကြပါပြီ။ အဲဒီနောက် ကျမ်းစာမှာ ဒီလိုဖတ်ရပါတယ်– “ရုသသည် ပဋိသန္ဓေယူ၍ သားယောက်ျားကို ဖွားမြင်လေ၏။” ဘက်သလီဟင်မြို့သူတွေဟာ နောမိကို ကောင်းချီးပေးပြီး သားခုနစ်ယောက်ထက် နောမိအပေါ် ပိုကောင်းတဲ့ ရုသကို ချီးမွမ်းခဲ့ကြတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ ရုသရဲ့သားဟာ ဘုရင်ဒါဝိဒ်ရဲ့ ဘိုးဘေးတစ်ဦး ဖြစ်လာတယ်။ (ရုသ ၄:၁၁-၂၂) တစ်ခါ ဒါဝိဒ်ကလည်း ယေရှုခရစ်ရဲ့ ဘိုးဘေးတစ်ဦး ဖြစ်လာတယ်။—မဿဲ ၁:၁။ *

ရုသဟာ တကယ်ပဲ ကောင်းချီးခံစားခဲ့ရပါတယ်။ နောမိလည်း မြေးလေးကို သူ့သားအရင်းလိုပဲ ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ခွင့် ရခဲ့တယ်။ ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ် ခက်ခက်ခဲခဲ ရပ်တည်ပြီး သစ္စာရှိရှိ ဝတ်ပြုနေကြတဲ့သူ အားလုံးကို ယေဟောဝါဘုရားသခင် သတိပြုမိတယ်ဆိုတာ အဲဒီအမျိုးသမီး နှစ်ယောက်တို့ရဲ့ ပုံနမူနာက ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ဖော်ပြတယ်။ ဘုရားသခင်ဟာ မိမိရှေ့မှာ နာမည်ကောင်းရအောင် ရုသလိုပဲ ကြိုးစားတဲ့ သစ္စာရှိသူတွေကို အမြဲဆုချတယ်။