တမန်တော် ၂၅:၁-၂၇
၂၅ ဖေတ္တုမင်းသည် ထိုပြည်သို့ရောက်၍ သုံးရက်ကြာသော်ကဲသရိမြို့မှ ဂျေရုဆလင်မြို့သို့ တက်သွား၏။
၂ ထိုအခါ ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးတို့နှင့် ထင်ရှားသောဂျူးလူကြီးတို့သည် ဖေတ္တုမင်းထံပေါလုအကြောင်း တိုင်ချက်ဖွင့်ကြ၏။သို့နှင့် သူတို့သည် အသနားခံ၍၊
၃ ပေါလုကိုလမ်းခရီးတွင် ချောင်းမြောင်းသတ်မည့်အကြံနှင့် သူ့ကို ဂျေရုဆလင်မြို့သို့ စေလွှတ်ရန် တောင်းလျှောက်ကြ၏။
၄ ဖေတ္တုမင်းကလည်း ပေါလုကို ကဲသရိမြို့၌ ချုပ်ထားလျက်ရှိကြောင်း၊ ထိုမြို့သို့ မကြာမီ ကိုယ်တိုင်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း ဖြေဆို၏။
၅ “ထို့ကြောင့် သင်တို့တွင် အခွင့်အာဏာရှိသောသူတို့သည် ငါနှင့်အတူလိုက်၍ ထိုသူ၌ ပြစ်မှုတစ်စုံတစ်ရာရှိလျှင် အပြစ်စွဲဆိုကြစေ” ဟုပြောဆို၏။
၆ ထို့နောက် ဘုရင်ခံမင်းသည် ရှစ်ရက်၊ ဆယ်ရက်ထက် မကြာနေပြီးမှ ကဲသရိမြို့သို့ ဆင်းသွား၏။ နောက်တစ်နေ့၌ တရားပလ္လင်ပေါ်မှာထိုင်၍ ပေါလုကို ခေါ်သွင်းရန် အမိန့်ပေးလေ၏။
၇ ပေါလုရောက်သောအခါ ဂျေရုဆလင်မြို့မှ ဆင်းလာသည့် ဂျူးတို့သည် သူ့ကိုဝိုင်းရံလျက် ကြီးလေးသော စွဲချက်များစွာဖြင့် စွဲဆိုကြ၏။ သို့သော် သက်သေအထောက်အထား မပြနိုင်ကြ။
၈ ပေါလုကလည်း “ကျွန်ုပ်သည် ဂျူးတို့၏ ပညတ်တရားကိုဖြစ်စေ၊ ဗိမာန်တော်ကိုဖြစ်စေ၊ ကဲသာ*ကိုဖြစ်စေ တစ်စုံတစ်ရာမျှ မပြစ်မှားပါ” ဟူ၍ ထုချေပြောဆို၏။
၉ ဖေတ္တုမင်းသည် ဂျူးတို့၏မျက်နှာသာ ရလိုသဖြင့် ပေါလုအား “သင်သည် ဂျေရုဆလင်မြို့သို့ တက်သွား၍ ငါ့ရှေ့မှာ ဤအမှုနှင့်စပ်လျဉ်း၍ စီရင်ခြင်းကို ခံလိုသလော” ဟုမေး၏။
၁၀ သို့သော် ပေါလုက “ကဲသာ၏ တရားပလ္လင်ရှေ့မှာ ကျွန်ုပ်ရပ်နေပါ၏။ ဤတွင် ကျွန်ုပ်ကို စီရင်သင့်ပါ၏။ ကိုယ်တော်သည်လည်း ကောင်းစွာ သိတော်မူသည်အတိုင်း ကျွန်ုပ်သည် ဂျူးတို့ကို မပြစ်မှားပါ။
၁၁ သေထိုက်သောပြစ်မှုကို ကျွန်ုပ်ကျူးလွန်ခဲ့သည်မှန်လျှင် အသက်ချမ်းသာခွင့်ပေးရန် တောင်းမည် မဟုတ်ပါ။ ထိုသူတို့၏ စွပ်စွဲချက်တစ်ခုမျှ မမှန်လျှင်မူကား ကျွန်ုပ်ကို သူတို့လက်သို့ မည်သူမျှ လွှဲအပ်ခွင့် မရှိပါ။ ကဲသာထံ အယူခံဝင်ပါမည်” ဟုလျှောက်ဆို၏။
၁၂ ထိုအခါ ဖေတ္တုမင်းသည် တိုင်ပင်ဖက်တို့နှင့် တိုင်ပင်ပြီးလျှင် “သင်သည် ကဲသာထံ အယူခံထားပြီ။ ကဲသာထံတော်သို့ သွားရမည်” ဟုပြန်ဆို၏။
၁၃ ထို့နောက် များမကြာမီ အဂရိပ္ပမင်းနှင့် ဗေရနိတ်တို့သည် ကဲသရိမြို့ရှိ ဖေတ္တုမင်းထံသို့ အလည်အပတ် ရောက်လာ၏။
၁၄ ထိုတွင် ရက်အတန်ကြာ ရှိနေကြစဉ် ဖေတ္တုမင်းသည် ပေါလု၏အမှုကို ထိုမင်းအား ဤသို့ပြောကြားလေ၏။
“ဤတွင် ဖေလဇ်မင်း အကျဉ်းချထားသော လူတစ်ဦးရှိပါ၏။
၁၅ ဂျေရုဆလင်မြို့၌ ကျွန်ုပ်ရှိနေစဉ် ဂျူးယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးများနှင့် လူကြီးတို့သည် ထိုသူအကြောင်း လာရောက်တိုင်ကြားပြီးလျှင် သူ့ကိုပြစ်ဒဏ်စီရင်ရန် တောင်းလျှောက်ကြ၏။
၁၆ ကျွန်ုပ်ကလည်း စွပ်စွဲခံရသူသည်စွပ်စွဲသူတို့နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်၍ စွဲချက်ကိုထုချေခွင့်မရမီ မည်သူ့ကိုမျှ မလွှဲအပ်ရဟူသော ရောမထုံးနည်းရှိကြောင်းပြောဆို၏။
၁၇ သို့ဖြစ်၍ ထိုသူတို့သည် ဤမြို့သို့ စုဝေးရောက်လာသောအခါ ကျွန်ုပ်သည်မဆိုင်းမလင့်ဘဲ နောက်တစ်နေ့၌ တရားပလ္လင်ပေါ်မှာထိုင်၍ ထိုသူကိုခေါ်စေ၏။
၁၈ စွပ်စွဲသူများသည် ရပ်ပြီးလျှင် သူနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ကျွန်ုပ်ထင်မှတ်သည့် ဆိုးရွားသောပြစ်မှုများကို မတင်ကြပါ။
၁၉ သူတို့၏နတ်ဘုရားကိုးကွယ်မှုနှင့် ပတ်သက်၍လည်းကောင်း၊ ယေရှုဆိုသော သေလွန်သူတစ်ဦးကို အကြောင်းပြု၍လည်းကောင်း အငြင်းပွားခြင်းမျှသာ ဖြစ်ပါ၏။ ပေါလုကမူ ထိုယေရှုသည် အသက်ရှင်နေသည်ဟုဆိုတတ်ပါ၏။
၂၀ ထိုအကြောင်းအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ ကျွန်ုပ်အကြံအိုက်သောကြောင့် ဂျေရုဆလင်မြို့သို့ သွားပြီးလျှင် ဤအမှုနှင့်ဆက်စပ်၍ စီရင်ခြင်းကိုခံလိုသလောဟု ပေါလုအား မေး၏။
၂၁ သို့သော် ပေါလုသည် ကဲသာ၏ အဆုံးအဖြတ်ကို ခံယူရန် အယူခံဝင်ထားသောကြောင့် သူ့ကို ကဲသာထံတော်သို့ မပို့မချင်း ချုပ်ထားရန် ကျွန်ုပ်စီရင်ပါသည်။”
၂၂ ထိုအခါ အဂရိပ္ပမင်းက “ထိုသူ၏စကားကို ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် ကြားနာလိုပါသည်” ဟုဆိုလျှင် ဖေတ္တုမင်းက “နက်ဖြန်နေ့၌ ကြားနာရပါလိမ့်မည်”ဟုဆို၏။
၂၃ နောက်တစ်နေ့၌ အဂရိပ္ပမင်းနှင့် ဗေရနိတ်တို့သည် ခမ်းနားကြီးကျယ်သော အဆောင်အယောင်နှင့်တကွ စစ်သူကြီးများ၊ မြို့မျက်နှာဖုံးများ ခြံရံလျက် ညီလာခံဝင်ကြ၏။ ဖေတ္တုမင်း၏အမိန့်တော်ဖြင့် ပေါလုကိုဆောင်ခဲ့ကြ၏။
၂၄ ဖေတ္တုမင်းကလည်း “အဂရိပ္ပမင်းနှင့်တကွ ကြွရောက်လာသူအပေါင်းတို့၊ သင်တို့မြင်ကြသော ဤသူနှင့်ပတ်သက်၍ ဂျေရုဆလင်မြို့နှင့် ဤမြို့ရှိ ဂျူးအပေါင်းတို့ကသူသည် အသက်မရှင်ထိုက်တော့ဟု ဟစ်အော်ကြားလျှောက်ကြ၏။
၂၅ သို့သော် သူသည် သေထိုက်သောအပြစ်မကျူးလွန်ကြောင်း ကျွန်ုပ်သိမြင်၏။ ထို့ကြောင့် သူကိုယ်တိုင်က ဧကရာဇ်မင်းထံ အယူခံဝင်ထားပါသဖြင့် အထံတော်သို့စေလွှတ်ရန် ကျွန်ုပ်စီရင်ပါ၏။
၂၆ သို့ရာတွင် သူနှင့်ဆက်စပ်၍ ဧကရာဇ်မင်း*ထံ အစီရင်ခံစာရေးစရာ ကျွန်ုပ်၌ မရှိပါ။ ထို့ကြောင့် သူ့ကိုစစ်ကြောစီရင်ပြီးမှ ကျွန်ုပ် အစီရင်ခံစာရေးနိုင်ရန် သင်တို့၏ရှေ့မှောက်၊ အထူးသဖြင့် အဂရိပ္ပမင်း၏ရှေ့မှောက်သို့ သူ့ကို ခေါ်ထုတ်လာပါ၏။
၂၇ စွဲချက်မပြဘဲ အကျဉ်းသားတစ်ဦးကို ပို့လိုက်ရန်မသင့်ဟု ကျွန်ုပ်ထင်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်” ဟုဆို၏။
