၂၀၀၅ ခုနှစ်မှာ ဆိုဘာဂရာလို့ခေါ်တဲ့ အိန္ဒိယအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ခင်ပွန်း ကွယ်လွန်သွားတယ်။ သုံးနှစ်အရွယ်သမီးလေး မေဂါနီယာနဲ့ ဇနီးသည်ကို ကောင်းကောင်း ရှာကျွေးခဲ့တဲ့ ချစ်ခင်ပွန်း မရှိတော့တဲ့နောက် စားဝတ်နေရေး ခက်ခဲလာတယ်။

 ပိုဆိုးတာက လူတွေရဲ့ အကြဉ် ခံရတာပါပဲ။ ဆွေမျိုးတွေကလည်း သူတို့သားအမိကို သူတောင်းစားတွေလို ဆက်ဆံတဲ့အပြင် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးဖြစ်ရတယ်ဆိုပြီး မကြာခဏ ချိုးနှိမ်ပြောဆိုတယ်။ သူ့ခမျာ နှစ်သိမ့်မှုရလိုရငြား ဒေသခံခရစ်ယာန် ဘုရားကျောင်းတစ်ခုကို သွားတက်ကြည့်ပေမဲ့ ဆင်းရဲသားမို့လို့ အထင်သေးခံရပြန်တယ်။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရပ်တည်နိုင်ဖို့ အလုပ်ရှာကြည့်ပေမဲ့လည်း ဘယ်လောက်ရှာရှာ ဘာအလုပ်မှ မရခဲ့ဘူး။

 ဆိုဘာဂရာ ဒီလိုပြောတယ်– “မျှော်လင့်ချက်မဲ့လွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတ်သေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ မရှိရင် သမီးလေး ဒုက္ခရောက်မှာ။ ဒီတော့ နှစ်ယောက်စလုံး သေမှဖြစ်မယ်လို့ တွေးတယ်။” ပြီးတော့ အဆိပ်သွားဝယ်တယ်။

 အပြန်မှာ ရထားစီးလာရင်း ဆိုဘာဂရာ့ကို ယေဟောဝါသက်သေတစ်ယောက်ဖြစ်သူ အလစ်ဇဘက် လာစကားပြောတယ်။ အလုပ်လက်မဲ့ ဖြစ်နေတဲ့အကြောင်း ပြောပြတော့ အလစ်ဇဘက်က အလုပ်ဝိုင်းရှာပေးမယ်လို့ အားပေးတယ်။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ကျမ်းစာသင်ပေးဖို့ အလစ်ဇဘက် သွားနေမှန်း သိတော့ ဆိုဘာဂရာ အံ့ဩသွားတယ်။ ဘုရားကျောင်း အများကြီး သွားတက်ဖူးပေမဲ့ ကျမ်းစာသင်ပေးတဲ့သူတွေအကြောင်း တစ်ခါမှ မကြားဖူးဘူး။ အလစ်ဇဘက် သူ့ကို ကျမ်းစာလေ့လာကြည့်ဖို့ ကမ်းလှမ်းတယ်။

 ဆိုဘာဂရာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သေကြောင်းကြံစည်နေတုန်းပဲ။ ဒါပေမဲ့ အမျိုးတစ်ယောက်က သမီးကို အလည်ခေါ်သွားလို့ သမီးပြန်ရောက်မှ ကိစ္စကို အကောင်အထည်ဖော်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

 သမီးမရှိတုန်း အလစ်ဇဘက်ဆီ အလည်သွားတယ်။ အလစ်ဇဘက်က သူ့ကို ဝမ်းပန်းတသာ ကြိုဆိုပြီး သမ္မာကျမ်းစာ အမှန်တကယ် သွန်သင်ရာက ဘာလဲစာအုပ်ကို ပြတော့ “သေဆုံးသွားတဲ့သူတွေ ဘယ်နေရာမှာ ရှိနေကြသလဲ” အခန်းကို ဆိုဘာဂရာ စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။ သူ့ခင်ပွန်း ကွယ်လွန်သွားတာ မကြာသေးပဲကိုး။ အဲဒီနေ့ပဲမှာ ကျမ်းစာလေ့လာဖို့ ဆိုဘာဂရာ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

 အလစ်ဇဘက်က ဆိုဘာဂရာ့ကို နောက်အပတ် ကျင်းပမယ့် အစည်းအဝေးကြီးကို ဖိတ်ခေါ်တယ်။ အစည်းအဝေးကြီးမှာ ကြားခဲ့၊ မြင်ခဲ့တာတွေကြောင့် ရင်ထဲ ထိမိလွန်းလို့ ယေဟောဝါသက်သေတစ်ယောက် ဖြစ်လာဖို့ ဆိုဘာဂရာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်တယ်။ အစည်းအဝေးကြီးကနေ အပြန်မှာ သူအလုပ်တစ်ခုရသွားတယ်။

 ကျမ်းစာဆက်လေ့လာတဲ့အခါ မျှော်လင့်ချက်ရှိလာလို့ သေကြောင်းကြံဖို့ မစဉ်းစားတော့ဘူး။ နောက်ပိုင်း ဆိုဘာဂရာ နှစ်ခြင်းခံတယ်။ သမီးမေဂါနီယာလည်း နှစ်ခြင်းခံတယ်။ အခုဆိုရင် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး မှန်မှန်ရှေ့ဆောင် လုပ်နေပြီး မေဂါနီယာက အိန္ဒိယဘာသာပြန်ရုံးခွဲတစ်ခုအတွက် အဝေးကနေ လုပ်အားပေးနေတယ်။

 ရထားပေါ်မှာ အလစ်ဇဘက်က ဆိုဘာဂရာကို တရင်းတနှီး လာစကားပြောပြီး အမှန်တရား ဝေမျှခဲ့လို့ သားအမိနှစ်ယောက် သိပ်ကျေးဇူးတင်ကြတယ်။ ယေဟောဝါကိုလည်း ကျေးဇူးတင်မဆုံး ဖြစ်ကြတယ်။ မေဂါနီယာ ဒီလိုပြောတယ်– “အဲဒီနေ့ကသာ အမှန်တရား မကြားလိုက်ရရင် ကျွန်မတို့ သေတာကြာပြီ။ အခုတော့ ပျော်စရာဘဝလေး ပိုင်ဆိုင်နေပါပြီ။ အဖေ့ကို ပွေ့ဖက်ကြိုဆိုဖို့ အမေကော၊ ကျွန်မကော မျှော်လင့်စောင့်စားနေပါတယ်။ အဖေ့ကို ယေဟောဝါဘုရားအကြောင်း၊ ကျွန်မတို့အသက်ကို ယေဟောဝါ ကယ်ခဲ့တဲ့အကြောင်း ပြောပြချင်လှပြီ။”