ဂွါတီမာလာနိုင်ငံက ယေဟောဝါသက်သေ တစ်ယောက်ဖြစ်သူ မာတာဟာ ကက်ချီဘာသာစကားပြောသူတွေကို ကျမ်းစာသတင်း ဝေငှပေးချင်တဲ့အတွက် ကက်ချီဘာသာစကားကို သင်ယူနေတယ်။ တစ်နေ့၊ ဆေးရုံကနေ ထွက်လာတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို သူတွေ့တယ်။ အမျိုးသားရဲ့ ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ယေဟောဝါသက်သေတွေ ရောက်ဖို့ခက်ခဲတဲ့ တောင်တန်းဒေသ ကက်ချီရွာတစ်ရွာကနေ လာတာဖြစ်ရမယ်လို့ မာတာ တွေးမိတယ်။ အမျိုးသားဆီ ချဉ်းကပ်သွားပြီး ကက်ချီစကား မတောက်တခေါက်နဲ့ စကားစပြောလိုက်တယ်။

 မာတာက ကျမ်းစာသင်အံမှု ကမ်းလှမ်းတော့ အမျိုးသားက ဝမ်းသာအားရ လက်ခံတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ ပေးစရာငွေမရှိဘူးလို့ ပြောတယ်။ မာတာက ယေဟောဝါသက်သေတွေဟာ ကျမ်းစာကို အခကြေးငွေ မယူဘဲ သင်ပေးတဲ့အကြောင်း ရှင်းပြလိုက်တယ်။ ဖုန်းနဲ့ ကျမ်းစာသင်မှာဖြစ်လို့ တစ်မိသားစုလုံး ပါဝင်နိုင်တဲ့အကြောင်းလည်း ပြောပြတဲ့အခါ အမျိုးသားက သဘောတူတယ်။ အမျိုးသားက စပိန်ဘာသာစကားကို ပြောတတ်၊ ဖတ်တတ်တဲ့အတွက် စပိန်ဘာသာစကားနဲ့ ကမ္ဘာသစ်ဘာသာပြန်ကျမ်း တစ်အုပ် ပေးလိုက်တယ်။ ကျမ်းစာလေ့လာရာမှာ အသုံးပြုဖို့ ကက်ချီဘာသာစကားနဲ့ သမ္မာကျမ်းစာ အမှန်တကယ် သွန်သင်ရာက ဘာလဲ စာအုပ်ကိုလည်း ပေးလိုက်တယ်။ နောက်အပတ်မှာ အဲဒီအမျိုးသား၊ သူ့ဇနီး၊ ကလေးနှစ်ယောက်ဟာ မာတာနဲ့အတူ ဖုန်းနဲ့ စပြီး ကျမ်းစာလေ့လာကြတယ်။ တစ်ပတ်ကို နှစ်ကြိမ် ကျမ်းစာလေ့လာကြတယ်။ “ကျွန်မက ကက်ချီဘာသာစကားကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် မပြောတတ်တဲ့အတွက် စပိန်ဘာသာစကားနဲ့ ကျမ်းစာသင်တယ်။ အဲဒီအမျိုးသားက သူ့ဇနီးကို ဘာသာပြန်ပေးတယ်။ ကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ စပိန်ဘာသာစကားကို နားလည်တယ်” လို့ မာတာ ပြောပြတယ်။

 အဲဒီအမျိုးသားက ချာ့ခ်ျမှာ ဓမ္မဆရာတစ်ဦးဖြစ်တယ်။ ကျမ်းစာသင်အံမှုကနေ သိရှိလာတာတွေကို အသင်းသားတွေကို စပြီး သွန်သင်ပေးတော့တယ်။ အသင်းသားတွေက ကြားသိရတဲ့အချက်တွေကို ကြိုက်နှစ်သက်တဲ့အတွက် ဒီသွန်သင်ချက်အသစ်တွေကို ဘယ်ကနေ သိလာတာလဲလို့ မေးကြတယ်။ ကျမ်းစာလေ့လာမှုအကြောင်း ပြောပြတဲ့အခါ သူတို့လည်း တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပါဝင်လာကြတယ်။ မကြာခင် ပတ်စဉ် ဖုန်းနဲ့ ကျမ်းစာလေ့လာတဲ့ အုပ်စုက ၁၅ ယောက်နီးပါး ရှိလာတယ်။ နောက်ပိုင်း ယောက်တိုင်း ကြားနိုင်အောင် ဖုန်းနားမှာ မိုက်တစ်ခုထားလိုက်တယ်။

 မာတာက အသင်းတော် အကြီးအကဲတွေကို ကျမ်းစာသင်အံမှုအကြောင်း ပြောပြတဲ့အခါ အကြီးအကဲတစ်ယောက်က အဲဒီရွာကို သွားလည်ပတ်တယ်။ အဲဒီရွာကနေ တစ်နာရီကြာ ကားစီး၊ နှစ်နာရီကြာ လမ်းလျှောက်သွားရမယ့် ရွာတစ်ရွာမှာ တိုက်နယ်ကြီးကြပ်မှူး aရဲ့ ဟောပြောချက်ကို တက်ရောက်ဖို့ ကျမ်းစာသင်သားတွေကို အကြီးအကဲက ဖိတ်ခေါ်တယ်။ သင်သားတွေက သဘောတူလိုက်ပြီး ၁၇ ယောက် သွားတက်ကြတယ်။

 အပတ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် တိုက်နယ်ကြီးကြပ်မှူးနဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတချို့ဟာ ကျမ်းစာသင်သားတွေဆီ သွားပြီး လေးရက်နေကြတယ်။ မနက်ပိုင်းတွေမှာ jw.org မှာပါတဲ့ ကက်ချီဘာသာစကားနဲ့ ကျမ်းစာအခြေပြု ဗီဒီယိုတွေကို ကြည့်ကြတယ်။ ဒီနေ့အချိန်မှာ ယေဟောဝါဘုရားသခင့် အလိုတော်ကို ဘယ်သူတွေ ဆောင်ရွက်နေကြသလဲ စာစောင်ကို လေ့လာကြတယ်။ မွန်းလွဲပိုင်းတွေမှာ JW ရုပ်သံထုတ်လွှင့်မှုမှာပါတဲ့ ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်ကြတယ်။ တိုက်နယ်ကြီးကြပ်မှူးက ကျမ်းစာသင်သားတွေမှာ သတ်သတ်မှတ်မှတ် သင်အံမှု လုပ်ပေးတဲ့သူရှိစေဖို့ စီစဉ်ပေးခဲ့တယ်။

 လေးရက်အတွင်း ယေဟောဝါသက်သေတွေဟာ အနီးနားက ကက်ချီရွာတွေကို သွားပြီး ဟောပြောတယ်။ အထူးအစည်းအဝေးကို တက်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ကြတယ်။ အထူးအစည်းအဝေးမှာ တက်ရောက်သူ ၄၇ ယောက်ရှိပြီး ကျမ်းစာသင်အံမှုလုပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းတဲ့အခါ မိသားစု ၁၁ ခုက လက်ခံတယ်။

 လအနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ဦးဆုံးစခဲ့တဲ့ရွာမှာ တနင်္ဂနွေပတ်တိုင်း အစည်းအဝေး ကျင်းပဖို့ အကြီးအကဲတွေ စီစဉ်ပေးတယ်။ ဒီနေ့အချိန်မှာ ပုံမှန်အစည်းအဝေးတက်ရောက်သူ ၄၀ လောက်ရှိတယ်။ ယေရှုရဲ့သေခြင်း အောက်မေ့ရာပွဲကို အဲဒီရွာမှာ ကျင်းပတဲ့အခါ တက်ရောက်သူ ၉၁ ယောက်ရှိခဲ့တယ်။

 ဒီတွေ့ကြုံမှု စခဲ့ပုံ၊ တိုးတက်လာပုံကို ပြန်ပြောင်းသတိရပြီး မာတာ ဒီလိုပြောတယ်– “ယေဟောဝါဘုရားကို သိပ်ကျေးဇူးတင်တယ်။ ကျွန်မက ဘုရားအတွက် ဘာမှမလုပ်ပေးနိုင်ဘူးလို့ ခံစားရတဲ့အခါတွေ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ဟာ ဘုရားအသုံးပြုတဲ့ ကိရိယာတွေပါ။ အဲဒီရွာသားတွေရဲ့ စိတ်နှလုံးကို ဘုရားသိတယ်။ သူတို့ကို ဘုရားလူမျိုးတွေဆီ သွေးဆောင်တယ်။ သူတို့ကို ယေဟောဝါဘုရား ချစ်မြတ်နိုးတယ်။”