ယေဟောဝါသက်သေတွေက ဘေးအန္တရာယ်ကြုံတဲ့သူတွေကို ကူညီပေးကြပါတယ်။ ဒီကျမ်းစာညွှန်ကြားချက်နဲ့အညီ ကျွန်ုပ်တို့ဟာ ယေဟောဝါသက်သေတွေကိုရော တခြားသူတွေကိုပါ လက်တွေ့ကျတဲ့အကူအညီ ပေးကြတယ်– “ငါတို့သည် အခွင့်အခါသင့်နေသရွေ့ လူတိုင်းကို ကောင်းမှုပြုကြစို့။ အထူးသဖြင့် ယုံကြည်ခြင်း၌ ဆွေမျိုးတော်သူတို့ကို ကောင်းမှုပြုကြစို့။” (ဂလာတိ ၆:၁၀) ဘေးအန္တရာယ်ကြုံရသူတွေ အထူးလိုအပ်နေတဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအပြင် ဝတ်ပြုရေးဆိုင်ရာ အကူအညီတွေကိုလည်း ပေးကြတယ်။—၂ ကောရိန္သု ၁:၃၊ ၄။

 ဘေးအန္တရာယ် ကျရောက်တဲ့ဒေသက အသင်းတော်အကြီးအကဲတွေဟာ အသင်းတော်နဲ့ ပူးပေါင်းနေသူအားလုံး အန္တရာယ် ကင်းမကင်းနဲ့ သူတို့လိုအပ်တဲ့အကူအညီတွေကို သိရှိဖို့ ကြိုးစားဆက်သွယ်ကြတယ်။ ပြီးတဲ့အခါ အကြီးအကဲတွေက တွေ့ရှိချက်တွေနဲ့ ချက်ချင်းလုပ်ဆာင်ခဲ့တဲ့ ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ဆောင်ချက်တွေကို ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ ဌာနခွဲရုံးကို အကြောင်းကြားတယ်။

 အဲဒီဒေသက အသင်းတော်တွေဟာ လိုအပ်တဲ့ ကယ်ဆယ်ရေးပစ္စည်းတွေကို မထောက်ပံ့ပေးနိုင်ဘူးဆိုရင် ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့က လိုအပ်ရာကို ထောက်ပံ့ဖို့ စီစဉ်ပေးတယ်။ ဒီအစီအစဉ်က ပထမရာစုခရစ်ယာန်တွေ အစာခေါင်းပါးချိန်မှာ အချင်းချင်း ကူညီပေးတဲ့အစီအစဉ်နဲ့ တူတယ်။ (၁ ကောရိန္သု ၁၆:၁–၄) ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းကို စီစဉ်ညွှန်ကြားပေးမယ့် ဘေးအန္တရာယ် ကယ်ဆယ်ရေးကော်မတီကို အဲဒီဒေသမှာရှိတဲ့ ဌာနခွဲရုံးက ဖွဲ့စည်းပေးတယ်။ တခြားဒေသမှာရှိတဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတွေကလည်း သူတို့ရဲ့အချိန်တွေနဲ့ ဥစ္စာပစ္စည်းတွေသုံးပြီး စေတနာအလျောက် အကူအညီပေးကြတယ်။—သုတ္တံ ၁၇:၁၇။

 ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ ဌာနခွဲရုံးတွေဆီ ပို့ပေးတဲ့အလှူငွေတွေကို တခြားကိစ္စတွေအပြင် ကယ်ဆယ်ရေးအတွက်လည်း အသုံးပြုတယ်။ (တမန်တော် ၁၁:၂၇–၃၀; ၂ ကောရိန္သု ၈:၁၃–၁၅) ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းကို အခကြေးငွေမယူတဲ့ စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့အတွက် အလှူငွေတွေကို ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ဆောင်မှုတွေမှာပဲ အသုံးပြုတယ်။ အလှူငွေတွေကို အကျိုးရှိရှိ အသုံးပြုကြတယ်။—၂ ကောရိန္သု ၈:၂၀။