၂၀၁၉၊ မေ ၂၃၊ ကြာသပတေးနေ့၊ အယူခံချိန်အတွင်းမှာ ဒဲနစ္စဟာ တရားရုံးကို အပြီးသတ် လျှောက်လဲချက် ပေးနိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါက (ရုရှားဘာသာစကားကနေ ပြန်ဆိုထားတဲ့) သူ့ရဲ့ လျှောက်လဲချက် ဖြစ်ပါတယ်–

ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ကစပြီး ကျွန်တော် အဖမ်းခံရချိန်အတွင်း ကူညီထောက်မပေးသူအားလုံးကို အထူး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

ဦးဆုံး ကျေးဇူးတင်ချင်တာက ကျွန်တော့်ဇနီး အီရီနာပါ၊ ကျွန်တော် စပြီး အကျဉ်းကျချိန်ကတည်းက သူလုပ်နိုင်တာ မှန်သမျှ ထောက်မကူညီပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်ကို သူဂရုတစိုက်ရှိပြီး စခန်းမှာ လိုအပ်တဲ့ အဝတ်၊ အစားအစာ၊ ဆေးဝါးနဲ့ တခြားလိုအပ်တာတွေကို ယူလာပေးခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့ လာတွေ့ဆုံမှုတွေနဲ့ သူ့ဆီက နေ့တိုင်းရတဲ့ စာတွေက ကျွန်တော့်ကို စိတ်ပိုင်း၊ ဘုရားရေးရာပိုင်းမှာ ထောက်မပေးခဲ့တယ်။

သိပ်ချစ်ရတဲ့ဇနီး၊ မင်းရဲ့ ခိုင်မာတဲ့ ယုံကြည်ခြင်း၊ စိတ်ရှည်မှု၊ တည်ငြိမ်မှု၊ ကို့အပေါ်နဲ့ အမှန်တရားကို ချစ်တဲ့မေတ္တာ၊ အကောင်းမြင်စိတ်တွေက ကို့အတွက် တကယ့် ပုံသက်သေပါပဲ။ မင်းကို သိပ်ချစ်ကြောင်းနဲ့ မင်းအတွက် ဂုဏ်ယူမိတယ်ဆိုတာကို ပြောပြချင်တယ်။

ဒိန်းမတ်က ကျွန်တော့်မိသားစုကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ချင်တယ်၊ အထူးသဖြင့် အသက်ကြီးပြီ ဖြစ်တဲ့ ဖခင်နဲ့ ညီမကိုပါ။ သိပ်ကို သတိရပြီး ချစ်တယ်ဆိုတာကို ပြောပြချင်တယ်။ ကျွန်တော့်အတွက် လုပ်ဆောင်ပေးတာ အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်တယ်။ ကျွန်တော် အကျဉ်းကျနေစဉ်မှာ စာတွေ၊ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုတွေအားဖြင့် ကျွန်တော့်ကို ထောက်မပေးကြတယ်။ ဘယ်တော့မှ အရှုံးမပေးဘဲ တစ်နေ့ကျရင် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မိသားစု ပြန်လည်ပေါင်းစည်းနိုင်မယ်ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက် ပျောက်ဆုံးသွားကြမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို ကျွန်တော် လုံးဝ ယုံကြည်စိတ်ချတယ်။

ကမ္ဘာတစ်ဝန်းက မိတ်ဆွေတွေကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ချင်ပါတယ်။ စာတွေ၊ အားပေးစကားတွေ၊ ရေးဆွဲထားတဲ့ ပုံလှလှတွေ၊ လက်ဆောင်တွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ထောက်မပေးကြတယ်။ ငါတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ပါလား၊ ငါ့မှာ ကမ္ဘာချီ မိသားစုကြီး ရှိပါလားဆိုတာကို သတိရမိစေပါတယ်။

ချစ်ရတဲ့ မိတ်ဆွေတို့၊ စာတိုပဲဖြစ်စေ စာရှည်ပဲဖြစ်စေ စာတိုင်းက ကျွန်တော့်ကို အားပေး၊ ခွန်အားရှိစေတယ်။ ကျွန်တော် စာမပြန်နိုင်ရင် စိတ်မပျက်ကြပါနဲ့။ ပြန်ဆုံမယ်၊ ကျေးဇူးတင်တယ်၊ အနာဂတ်မှာ ကျွန်တော် ပွေ့ဖက်ပါမယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်။

မော်စကိုက ဒိန်းမတ်သံရုံးနဲ့ သံရုံးဝန်ထမ်းအားလုံးကိုလည်း ကျေးဇူးတင်တယ်။ တရားရုံးကြားနာမှု အတော်များများကို ခင်ဗျားတို့ တက်ရောက်ကြပြီး အကျဉ်းစခန်းမှာလည်း အခေါက်ပေါင်းများစွာ လာတွေ့ကြတယ်။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ အကျိုးပြုတဲ့ အကြံဥာဏ်၊ လမ်းညွှန်မှုနဲ့ အားပေးမှုက ကျွန်တော့်အတွက် သိပ်အကျိုးရှိခဲ့တယ်။ ထောက်မမှု၊ အကြံဥာဏ်ကောင်းနဲ့ အားပေးမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

ကျွန်တော့်ကို လာရောက်နားထောင်ဖို့ ခွင့်ပြုတဲ့ အယူခံတရားရုံးကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ တခြား အယူခံကြားနာမှုတွေတုန်းက အကျဉ်းခန်းထဲကနေ ဗီဒီယိုကွန်ဖရင့်ကို သုံးရတော့ ပြောသမျှကို ကျွန်တော် မကြားနိုင်ခဲ့ဘူး။ တစ်ဝက်လောက်ပဲ ကြားရပြီး ကျန်တဲ့တစ်ဝက်ကိုတော့ ခန့်မှန်းခဲ့ရတယ်။ အဲ့ဒီတော့ ကိုယ့်ဘက်က လျှောက်လဲရတာ ခက်တာပေါ့။ နောက်ပြီး၊ အကျဉ်းခန်းထဲကနေ ဗီဒီယိုကွန်ဖရင့်ကို သုံးပြီး စကားပြောရတော့ ကိုယ်ဟာ တိရစ္ဆာန်ရုံထဲက သံတိုင်နောက်က တိရစ္ဆာန်လို ဖြစ်နေတာ။ ဒါဟာ မသင့်တော်ပါဘူး၊ ၂၁ ရာစု အတွက် လူမဆန်တဲ့ ဆက်ဆံမှုလို့ ကျွန်တော် ယူမှတ်တယ်။

အခု ကျွန်တော် အကျဉ်းစခန်းထဲ ရောက်နေတာ ၂ နှစ်နီးပါး ရှိနေပါပြီ၊ တရားရုံးကြားနာမှုကလည်း ၁၅ ပတ် ရှိနေပါပြီ။ ဒါတွေအားလုံးကို ခံရပ်၊ အရှုံးမပေးဖို့နဲ့ စိတ်ဓာတ်မကျဖို့ အတွင်းခွန်အားတစ်မျိုး လိုအပ်ပါတယ်။ ကျမ်းစာထဲမှာ ဖိလိပ္ပိ အခန်းကြီး ၄ အခန်းငယ် ၁၃ မှာ ဒီလိုပြောတယ်– “ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကို အစွမ်းခွန်အား ပေးတဲ့ ဘုရားသခင်ကြောင့် အရာရာကို စွမ်းဆောင်နိုင်လို့ပဲ။” a ဟေရှာယ အခန်းကြီး ၁၂ အခန်းငယ် ၂ က ဒီလိုဆိုတယ်– “ဘုရားသခင်ဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကယ်တင်ခြင်းပါ။ ဘုရားကိုပဲ ယုံကြည်ကိုးစားမယ်။ ဘာကိုမှ မကြောက်တော့ဘူး။ ယေဟောဝါ၊ ယေဟောဝါဟာ ကျွန်တော့်အစွမ်းသတ္တိ၊ ကျွန်တော့်ခွန်အား၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကယ်တင်ခြင်းပါပဲ။”

ဒီအချိန်တစ်လျှောက်လုံးမှာ ကျွန်တော့်ဘုရား ယေဟောဝါက ကိုယ့်ဘေးနားမှာ ရှိနေတယ်လို့ ခံစားရတယ်၊ ခံရပ်နိုင်ဖို့၊ အရှုံးမပေးဖို့ စိတ်ဓာတ်ကျတာကို တိုက်လှန်ဖို့ ပျော်နေဖို့နဲ့ ဆက်ပြီး ပြုံးနေဖို့ ခွန်အားပေးတယ်။ ဒီအတွက် တကယ်ပဲ ကျေးဇူးတင်တယ်၊ ယေဟောဝါသက်သေတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိုယ်တော်ရဲ့ သက်သေတစ်ယောက် ဖြစ်ရလို့ ဂုဏ်ယူမိတယ်။

ဒီပြစ်မှုဆိုင်ရာအမှုက ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လို ထိခိုက်သလဲဆိုပြီး အတော်များများ မေးကြတယ်။ အကျဉ်းစခန်းမှာ ခုလို အချိန်အတော်ကြာ ကိုယ့်ဇနီး၊ ကိုယ့်မိသားစုနဲ့ မိတ်ဆွေတွေဆီကနေ အဆက်ဖြတ်ခံရတာ လွယ်တော့ မလွယ်ဘူးပေါ့။ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်မှာ အင်မတန်ပဲ အထီးကျန်စိတ် ခံစားခဲ့ရတယ်။ အသက်ရှင်နေပေမဲ့ ဘာမှ လုပ်ပိုင်ခွင့် မရှိသလောက်ပဲ။ ကျွန်တော်ရဲ့ ၃ မီတာ x ၆ မီတာ ( ၁၀ ပေ X ပေ ၂၀ လောက်) အကျဉ်းခန်းထဲမှာ တစ်ရက်ကို ၂၄ နာရီထဲက ၂၃ နာရီ နေရတယ်။ တစ်ရက်ကို တစ်နာရီ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တဲ့ ၃ မီတာ x ၆ မီတာ (၁၀ ပေ X ပေ ၂၀ လောက်) နေရာမှာ လမ်းလျှောက်တယ်၊ အပြင်ဘက်မှာဆိုတော့ တော်သေးတာပေါ့။ ဒီနှစ်နှစ်အတွင်းမှာ လူအမျိုးမျိုးနဲ့ တွေ့ခဲ့ပြီး စိတ်ဝင်စားစရာ စကားတွေ ပြောခဲ့တယ်။ အကျဉ်းသားအတော်များများဟာ တရားမျှမျှတတ စစ်ဆေး၊ စီရင်ခံရဖို့ ကြိုးစားနေကြတာ သတိပြုမိတယ်။ တရားရုံးက သူတို့ကို နားမထောင်ဘူးလို့ အများစု ခံစားကြရသလို ကျွန်တော်လည်း ဒီနှစ်နှစ်အတွင်းမှာ အဲ့ဒီလိုပဲ ခံစားရတယ်။ ကျွန်တော် သူတို့ကို အတတ်နိုင်ဆုံး အားပေးပါတယ်၊ ယေရှုခရစ်ဆိုရင်လည်း အဲ့ဒီလိုပဲ အားပေးမှာ သေချာတယ်။

ကျွန်တော် မိတ်ဆွေသစ်တွေ ရလာတယ်။ တချို့ဆို တရားရုံးကြားနာမှု အတော်များများကို လာတက်ကြတယ်။ တချို့ဆို ကျွန်တော့်ဆီ စာရေးကြတယ်။ တချို့ကို သိပေမဲ့ တချို့ကိုတော့ မသိသေးဘူး။ တချို့ဆို ကျွန်တော့် ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်ကို လက်ခံကြပြီး တချို့က မယုံကြဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငြိမ်းချမ်းတဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတွေကို ရာဇဝတ်သားတွေ၊ အစွန်းရောက်သူတွေလို့ တချို့ ခေါ်ကြတဲ့ ရုရှားက ဒီမတရားမှုကို သူတို့ မခံနိုင်ကြလို့ ကျွန်တော့်ကို ဝိုင်းထောက်မပေးကြတယ်။ ဒါဟာ လုံးဝ မတရားဘူးလို့ သူတို့ ယူဆကြတယ်။ ၂၁ ရာစုမှာ ရုရှားမှာ ဒါတွေ ဖြစ်နေလို့ လူအတော်များများ တုန်လှုပ်သွားကြတယ်။

ဒီပြစ်မှုဆိုင်ရာအမှုက ကျွန်တော့်ယုံကြည်ခြင်းအပေါ် ဘယ်လို သက်ရောက်မှု ရှိသလဲလို့ တချို့က မေးကြတယ်။ ဒီပြစ်မှုကို ကျေးဇူးတင်တယ်၊ ကျွန်တော့်ယုံကြည်ခြင်းကို ပိုလို့တောင် ခိုင်မြဲစေတယ်၊ ကျမ်းစာထဲက ယာကုပ် အခန်းကြီး ၁ အခန်းငယ် ၂ ကနေ ၄ မှာ ရေးထားတဲ့အတိုင်း တွေ့ကြုံခဲ့ရတယ်– “ညီအစ်ကိုတို့၊ စမ်းသပ်မှု အမျိုးမျိုး ကြုံရတဲ့အခါ ဝမ်းမြောက်စရာပဲလို့ ယူမှတ်ကြပါ။ ဒီနည်းနဲ့ စမ်းသပ်ခံရတဲ့ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ယုံကြည်ခြင်းဟာ ခံနိုင်ရည်ကို ဖြစ်စေမှန်း ခင်ဗျားတို့ သိပါတယ်။ ခံနိုင်ရည်ကို အလုပ်ပြီးမြောက်အောင် လုပ်ဆောင်ခွင့်ပေးလိုက်ပါ။ ဒါဆိုရင် ခင်ဗျားတို့ဟာ လေ့ကျင့်မှု အပြည့်အဝ ရပြီး အရာရာမှာ လိုလေသေးမရှိ၊ အပြစ်ပြောစရာမရှိ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။”

ကျွန်တော်ဟာ ပြီးပြည့်စုံလင်သူ မဟုတ်ပေမဲ့ ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့နဲ့ စုံစမ်းမှုအောက် ဝမ်းမြောက်ဖို့ သိရှိလာတယ်။ ပိုအရေးကြီးတာက ကျွန်တော့်ဘုရား ယေဟောဝါနဲ့ ပိုပြီးတော့တောင် နီးကပ်လာတယ်။ ကိုယ်တော်နဲ့ ကိုယ်တော့်ရည်ရွယ်ချက်အကြောင်း တခြားသူတွေကို ပိုပြီး ပြောပြချင်လာတယ်၊ လူသားတွေရဲ့ ပြဿနာတွေအတွက် တစ်ခုတည်းသော မျှော်လင့်ချက် ဖြစ်တဲ့ ဘုရားနိုင်ငံတော် သတင်းကောင်းကို ပိုပြီး ကြေညာချင်လာတယ်၊ ကျမ်းစာထဲက သတင်းကောင်း ဖြစ်တဲ့ မြေကြီးပရဒိသုမှာ ငြိမ်သက်ခြင်းနဲ့ ထာဝရအသက်အကြောင်းကို ပိုပြီး ဝေမျှချင်လာတယ်၊ သူတို့ ဖန်ဆင်းရှင်နဲ့ ပိုနီးကပ်လာဖို့၊ ကိုယ်တော်နဲ့ ကိုယ်တော့် ကတိတော်တွေကို အခိုင်အမာ ယုံကြည်လာစေဖို့ပါ။

ဒါက တရားရုံးအခေါ်အရ ‘နောက်ဆုံး လျှောက်လဲချက်’ ပါ၊ ဒီနေ့ ကျွန်တော့်ဆီက ကြားရတာလည်း နောက်ဆုံးပိတ်စကား ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါက နောက်ဆုံး ပြစ်မှုဆိုင်ရာ တရားရုံးကြားနာမှု ဖြစ်နိုင်ပြီး ကျွန်တော့်အသက်တာရဲ့ ဒီနှစ်နှစ်တာ ကာလကို အဆုံးသတ်စေပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီအမှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး၊ ရုရှားမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ငြိမ်းချမ်းတဲ့ လုံးဝ အပြစ်မရှိတဲ့သူတွေအပေါ် မတရားမှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ နောက်ဆုံးစကား မဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုတော့ စိတ်ချစေချင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်အတွက် အစပဲ ရှိပါသေးတယ်။ တစ်ကမ္ဘာလုံးကို အများကြီး ပြောပြရဦးမယ်။ ကိုယ့်မှာ အပြစ်ရှိသယောင်၊ ဖုံးကွယ်ထားစရာ ရှိသယောင်နဲ့ ကျွန်တော် ငြိမ်နေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော် ဘာမှ အမှားမလုပ်ထားလို့၊ ဘယ်ရုရှားဥပဒေကိုမှ မချိုးဖောက်ထားလို့ ကျွန်တော် ဘာမှ ရှက်စရာ မရှိလို့ ကျွန်တော့်စိတ်သန့်တယ်။

ဒီရုရှားမှာ ကျွန်တော်နဲ့ တခြားယေဟောဝါသက်သေတွေကို မတရားပြုမူသူတွေသာ ရှက်ဖို့ကောင်းတာပါ။ သူတို့က ကျွန်တော်တို့ကို အစွန်းရောက်သူတွေလို့ စွပ်စွဲတယ်၊ စစ်ကြောတယ်၊ ဖမ်းတယ်၊ အိမ်တွေမှာ ရှာဖွေတယ်၊ ပစ္စည်းသိမ်းတယ်၊ စုံစမ်းစစ်ဆေးတယ်၊ ခြိမ်းခြောက်တယ်၊ အခုဆို နှိပ်စက်တာတောင် လုပ်ကြတယ်။ အဲ့ဒါမှ ရှက်ဖို့ကောင်းတာပါ။ အဲဒါမှ ဆိုးဝါးတာပါ။ အမှန်တရားဟာ ပေါ်လာစမြဲပါ။ တရားမျှတမှုက အောင်ပွဲခံပါလိမ့်မယ်။ ကျမ်းစာထဲက ဂလာတိ အခန်းကြီး ၆ အခန်းငယ် ၇ က ဒီလိုဆိုတယ်– “လှည့်စား မခံကြပါနဲ့။ ဘုရားသခင်ကို မခန့်လေးစား လုပ်လို့ မရဘူး။ လူဟာ မျိုးစေ့ကြဲတဲ့အတိုင်း ရိတ်သိမ်းရလိမ့်မယ်။”

ကျွန်တော့်ကို တရားရုံးက ထောင်ခြောက်နှစ်ချတယ်။ ဘာအတွက် ထောင်ချတာလဲ။ ဘာအကြောင်းရင်းမှ မရှိပါဘူး။ ကျွန်တော် အမှားလုပ်တဲ့ ဘာအထောက်အထားမှ မရှိပါဘူး။ မမှားတဲ့အပြင် ကျွန်တော် လုပ်ခဲ့တာက ရုရှားဖယ်ဒရယ်ရဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေ အပိုဒ် ၂၈ အရ ကျွန်တော့်လုပ်ပိုင်ခွင့်ပါ။ ကျွန်တော် ရုရှားအစိုးရရဲ့ ဥပဒေကို လိုက်နာတဲ့ ရိုးသားသူပါ။ ကျွန်တော်ဟာ ခရစ်ယာန်တစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး ရုရှားလူမျိုးတွေကို ချစ်တဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတစ်ယောက်ပါ။ ဘာကြောင့် ကျွန်တော့်ကို အပြစ်ပေးတာလဲ။ ဘာကြောင့် ကျွန်တော့်ကို ထောင်ခြောက်နှစ်ချတာလဲ။ ဘာအပြစ်မှ မရှိဘဲ ထောင်ချတာ မတရားပါဘူး။

ဒီနေ့မှာ အယူခံတရားရုံးက ဥပဒေနဲ့အညီ တရားမျှတစွာ ဆုံးဖြတ်မယ်လို့ ကျွန်တော် အရိုးခံစိတ်နဲ့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ ဒီတရားရုံးက ဒီရုရှားမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ဘာသာရေးနှိပ်စက်မှုတွေကို အဆုံးတိုင်စေမယ်လို့ ကျွန်တော် မျှော်လင့်ပါတယ်။ ဒီအယူခံတရားရုံးက ရုရှားမှာ လူတိုင်းအတွက် ဘာသာရေးလွတ်လပ်မှု ရှိတယ်ဆိုတာ တစ်ကမ္ဘာလုံးကို ပြသမယ်လို့ ကျွန်တော် တကယ်ပဲ မျှော်လင့်ပါတယ်။

မကြာခင်မှာ ဒီစကားတွေ ပြည့်စုံလာပါတော့မယ်– “ဘုရားသခင်က လူများစွာကို တရားစီရင်မယ်။ ... ဓားကို ထယ်သွား ဖြစ်အောင်၊ လှံကို တံစဉ် ဖြစ်အောင် ထုလုပ်ကြလိမ့်မယ်။ လူမျိုးအချင်းချင်း တိုက်ခိုက်ကြတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ စစ်အတတ်ပညာကိုလည်း မသင်ကြတော့ဘူး။ လူတိုင်းက ကိုယ့်စပျစ်ပင်၊ ကိုယ့်သဖန်းပင်အောက်မှာ ထိုင်ကြလိမ့်မယ်။ ခြောက်လှန့်တဲ့သူ တစ်ယောက်မှ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။” မိက္ခာ အခန်းကြီး ၄၊ အငယ် ၃ နဲ့ ၄။

ဘုရားက အမြဲ မျှမျှတတ စီရင်ပြီး ကိုယ်တော်ရဲ့ အုပ်ချုပ်မှုအောက်မှာ ငြင်းခုံတာတွေ၊ အကြမ်းဖက်မှု၊ စစ်တွေ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒီအစား ငြိမ်သက်မှုရှိပြီး စိုးရိမ်ပူပင်စရာတွေ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်တစ်နည်းနဲ့ပြောရရင် လူသားအားလုံး အမှန်တကယ် ပျော်ရွှင်ကြမယ်။

တရားသူကြီးမင်းခင်ဗျား၊ ဒီနေ့စီရင်ချက်က မှန်ကန်ရင် လူများစွာ တရားမျှတမှု ရဖို့၊ ငြိမ်သက်မှု ရဖို့၊ ကြောက်ရွံ့မှု၊ ပူဆွေးမှု၊ မတရားမှု ကင်းဝေးစွာနဲ့ နေထိုင်ဖို့ ထောက်ကူပေးပါလိမ့်မယ်။ အမှန်အတိုင်း စီရင်ချက် ချမယ်လို့ ကျွန်တော် မျှော်လင့်ပါတယ်။ ကြိုတင် ကျေးဇူးတင်လျက်။