ကရီနာရဲ့ အကြောင်း ဖတ်ကြည့်ပါ။ သူ့အဖြစ်မျိုး သင် ကြုံရရင် ဘာလုပ်မလဲ။

 ကရီနာ– “ကျောင်းကို ကား အမြန်မောင်းပြီး သွားနေတုန်း ရဲက တားပြီး လိုင်စင်သိမ်းလိုက်လို့ ကျွန်မ စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားတယ်။ အမေ့ကို ပြောပြလိုက်တော့ အဖေ့ကို အသိပေးရမယ်လို့ ပြောတယ်။ ကျွန်မ အဖေ့ကို မပြောပြချင်ဘူး။”

သင်ဆိုရင်ကော ဘာလုပ်မလဲ

1.  ရွေးချယ်စရာ ၁။ အဖေမသိပါစေနဲ့လို့ မျှော်လင့်ပြီး ဘာမှ မပြောဘဲနေလိုက်မယ်။

2.  ရွေးချယ်စရာ ၂။ အဖြစ်မှန်အတိုင်း အဖေ့ကို ပြောပြမယ်။

 ရွေးချယ်စရာ ၁ ကို သင် လုပ်ချင်ပါလိမ့်မယ်။ အမေကတော့ သူပြောတဲ့အတိုင်း အဖေ့ဆီသွားပြီး အသိပေးတယ်လို့ ယူဆမှာပဲ။ တကယ်တော့ ကိုယ့်အမှားက ဘာပဲဖြစ်နေပါစေ ဝန်ခံတာက အကောင်းဆုံးပါ။

1.  ၁။ အမှားကို ဝန်ခံသင့်တယ်။ ကျမ်းစာအကြံပြုချက်– “ငါတို့သည် အရာရာ၌ ရိုးသားဖြောင့်မတ်စွာ ကျင့်ကြံလို ... ကြ၏။”​—ဟေဗြဲ ၁၃:၁၈။

    “ကျွန်မ အမှန်အတိုင်း ပြောဖို့ ကြိုးစားတယ်။ အမှားလုပ်လိုက်မိပြီဆိုရင်လည်း ချက်ခြင်းဝန်ခံလိုက်တယ်။”​—အလက်စစ်။

2.  ၂။ အမှားဝန်ခံရင် လူတွေက ခွင့်လွှတ်ပေးတတ်ကြတယ်။ ကျမ်းစာမှာ အခုလို ဖော်ပြထားတယ်– “မိမိအပြစ်ကိုဝှက်ထားသောသူသည် ချမ်းသာမရ။ မိမိအပြစ်ကိုဖော်ပြဝန်ချ၍ စွန့်ပစ်သောသူမူကား ကရုဏာတော်ကိုခံရလိမ့်မည်။”​—သုတ္တံ ၂၈:၁၃။

    “ကိုယ့်အပြစ်ကို ဝန်ခံဖို့ သတ္တိရှိရမယ်။ အပြစ်ဝန်ခံသူကို လူတွေက ယုံကြည်စိတ်ချကြတယ်။ အပြစ်ဝန်ခံတာက အဆိုးကို အကောင်းဖြစ်စေတယ်။”​—ရစ်ချက်။

3.  ၃။ အရေးကြီးဆုံးက အပြစ်ဝန်ခံတာကို ယေဟောဝါဘုရားက နှစ်သက်လို့ဖြစ်တယ်။ ကျမ်းစာမှာ ဒီလိုပြောထားပါတယ်– ‘ယေဟောဝါဘုရားသည် သဘောကောက်သောသူတို့ကို စက်ဆုပ်ရွံရှာတော်မူ၏။ ဖြောင့်မတ်သောသူတို့မူကား ကိုယ်တော်နှင့် မိတ်သဟာယဖွဲ့ရသောအခွင့်ရှိကြ၏။’​—သုတ္တံ ၃:၃၂။

    “အမှားလုပ်ပြီးရင် အပြစ်ဝန်ခံဖို့လိုတယ်လို့ ကျွန်မ သိလာတယ်။ ယေဟောဝါဘုရားကြိုက်တာကို မလုပ်ရင် ဘယ်တော့မှ ကောင်းချီးရမှာ မဟုတ်ဘူး။”​—ရေချယ်။

 ကရီနာက သူ့အမှားကို ဝန်ခံခဲ့သလား။ အဖေမသိအောင် သူ့အမှားကို ဖုံးကွယ်ထားဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကြာကြာတော့ ဖုံးကွယ်ထားလို့ မရဘူး။ ကရီနာ ဒီလိုပြောပြတယ်– “တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့၊ အဖေက အာမခံကြေးမှတ်တမ်းတွေကို စစ်ကြည့်တဲ့အခါ ကျွန်မနာမည်နဲ့ ဒဏ်ကြေးပေးရတာကို သတိထားမိသွားတယ်။ ကျွန်မ ဒုက္ခလှလှကြီး တွေ့တော့တာပဲ။ အမေပြောတဲ့အတိုင်း ကျွန်မ မလုပ်လို့ အမေတောင် ကျွန်မကို စိတ်ဆိုးသွားတယ်။”

 သင်ခန်းစာ– ကရီနာ ဒီလို ပြောပြတယ်– “အပြစ်ကို ဖုံးကွယ်ထားတာက အခြေအနေ ပိုဆိုးစေတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ ကိုယ်ပဲ ပြန်ခံရတာ။”

 လူတိုင်း အမှားလုပ်တတ်ကြပါတယ်။ (ရောမ ၃:၂၃; ၁ ယောဟန် ၁:၈) ချက်ချင်း အပြစ်ဝန်ခံတဲ့သူဟာ ရင့်ကျက်တယ်၊ နှိမ့်ချမှုရှိတယ်။

 အမှားလုပ်မိတာကနေ သင်ခန်းစာယူပါ။ ဝမ်းနည်းစရာက လူငယ်တချို့ အဲဒီလို မလုပ်ကြဘူး။ ဆယ်ကျော်သက်မိန်းကလေး ပရီဆယ်လာ ခံစားခဲ့ရသလို သူတို့ ခံစားနေရလို့ ဖြစ်မယ်။ သူ ဒီလို ပြောတယ်– “အမှားလုပ်မိပြီဆိုရင် ကျွန်မ အကြီးအကျယ်စိတ်ဆင်းရဲရတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း အထင်အမြင်သေးလာတယ်။ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ အသုံးမကျတဲ့သူလို့ မြင်လာပြီး စိတ်ဓာတ်ကျလာတယ်။”

 တစ်ခါတလေ အဲဒီလိုများ ခံစားဖူးပါသလား။ အဲဒီလိုဆိုရင် ဒါကို သတိရပါ– အရင်တုန်းက အမှားတွေကို တနုံ့နုံ့ပြန်စဉ်းနေတာက ကားမောင်းနေရင်း နောက်ကြည့်မှန်ကိုပဲ ကြည့်ပြီး မောင်းနေတာနဲ့ တူတယ်။ အတိတ်ကိုပဲ အာရုံစိုက်နေမယ်ဆိုရင် တန်ဖိုးမရှိတဲ့သူလို့ ခံစားရပြီး ရှေ့မှာကြုံတွေ့ရမယ့် အခက်အခဲတွေကို ဖြေရှင်းနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။

 အဲဒီအစား မျှတတဲ့အမြင် ရှိပါ။

 “ကိုယ့်အမှားကနေ သင်ခန်းစာယူပါ။ အမှားထပ်မလုပ်မိစေနဲ့။ ကိုယ်မတိုးတက်နိုင်တဲ့အထိ အဲဒီအမှားကိုပဲ တစ်ချိန်လုံးတွေးလွန်းတာမျိုး မဖြစ်စေနဲ့။”​—အဲလီယက်။

 “ကျွန်မ လုပ်ခဲ့မိတဲ့အမှားကနေ သင်ခန်းစာယူတယ်။ အဲဒီအမှားကို နောက်တစ်ခါ မလုပ်မိဖို့နဲ့ ရင့်ကျက်တဲ့သူဖြစ်လာဖို့ ကျွန်မ ကြိုးစားနေတယ်။”​—ဗီရာ။