तपाईंलाई असर गर्ने एउटा उत्सव

पृथ्वीमा छँदा, येशू ख्रीष्टले परमेश्‍वरको आदर हुने एउटा उत्सवको स्थापना गर्नुभयो। उहाँले आफ्ना अनुयायीहरूलाई मनाउनू भनेर तोकेरै आज्ञा दिनुभएको एक मात्र धार्मिक उत्सव भनेकै यही मात्र थियो। यो प्रभुको साँझको भोज थियो, जसलाई अन्तिम रात्रिभोज पनि भनिन्छ।

कल्पना गर्नुहोस्‌, तपाईं उक्‍त उत्सवसम्म डोऱ्‍याउने घटनाहरूको अदृश्‍य साक्षी हुनुहुन्छ। येशू तथा उहाँका प्रेरितहरू यहूदी निस्तार चाड मनाउन यरूशलेममा माथिल्लो कोठामा भेला भएका छन्‌। उनीहरूले चलन अनुसार निस्तार चाडको भोज भर्खरै खान सिध्याएका छन्‌ र यस भोजमा पाठोको पोलेको मासु, तीते साग, अखमिरी रोटी र रातो दाखमद्य खाइन्छ। अवफादार प्रेरित यहूदा इस्करयोतीलाई बाहिर पठाइसकिएको छ र उसले चाँडै आफ्नो गुरुलाई धोका दिनेछ। (मत्ती २६:१७-२५; यहून्‍ना १३:२१, २६-३०) आफ्ना ११ जना विश्‍वासी प्रेरितहरूसित येशू एक्लै हुनुहुन्छ। तीमध्ये एक मत्ती हुन्‌।

प्रत्यक्षदर्शी मत्तीको विवरणअनुसार येशूले यसरी प्रभुको साँझको भोज स्थापना गर्नुहुन्छ: “येशूले रोटी [अखमिरी रोटी] लिएर आशीर्वाद गरी भाँच्नुभयो, र चेलाहरूलाई दिएर भन्‍नुभयो, ‘लेओ, खाओ, यो मेरो शरीर हो।’ तब [दाखमद्यको] कचौरा पनि लिएर धन्यवाद गरी उहाँले तिनीहरूलाई यसो भनेर दिनुभयो, ‘तिमीहरू सबैले यसबाट पिओ। किनभने यो नयाँ करारको मेरो रगत हो, जो धेरैको निम्ति पापको प्रायश्‍चितको लागि, बहाइन्छ।”—मत्ती २६:२६-२८.

येशूले किन प्रभुको साँझको भोज स्थापना गर्नुभयो? यो भोज मनाउनुहुँदा उहाँले किन अखमिरी रोटी र रातो दाखमद्य प्रयोग गर्नुभयो? के ख्रीष्टका सम्पूर्ण अनुयायीहरूले ती प्रतीकहरूमा भाग लिनुपर्थ्यो? यो भोज कति चोटि मनाउनुपर्थ्यो? अनि के यसले तपाईंको लागि साँच्चै अर्थ राख्छ?