Xaj ka̱n kijtowa «Yej kipiá»

Xaj ka̱n kijtowa «Tamachtilis yej kipiá»

TAMACHTILIS 19

Yej kijtowa Apocalipsis iga téj a̱man

Yej kijtowa Apocalipsis iga téj a̱man

«Pa̱ki yej kilee̱rowa ini̱mej tajto̱lmej» (APOC. 1:3, ITÁJTO̱L TOTE̱KO IPAN MELAʼTÁJTO̱L [ITM]).

TAKUIKALIS 15 Alabemos al Primogénito de Jehová

AVANCE a

1, 2. ¿Té íga moneki matimomachti̱kan el libro de Apocalipsis?

 ¿ALGUNA vez se ha puesto a ver un álbum de fotos de otra persona? Tal vez encontró muchas caras que no conocía. Pero de repente una foto le llama la atención. ¿Por qué? Porque usted también sale en ella. La mira con cuidado y trata de recordar cuándo y dónde se tomó. Además, intenta identificar a todos los que están en ella. Para usted, esta foto es distinta, le dice algo especial.

2 Pues bien, el libro de Apocalipsis es como esa foto. ¿Por qué? Al menos por dos razones. Primero, porque fue escrito para nosotros. Justo al principio dice: “Una revelación de Jesucristo, que Dios le dio, para mostrarles a sus esclavos las cosas que tienen que suceder dentro de poco” (Apoc. 1:1). Así que este libro no va dirigido a todo el mundo, sino a nosotros, los siervos de Dios. Por eso no nos sorprende saber que estamos participando en el cumplimiento de sus fascinantes profecías. ¡Estamos “en la foto”!

3, 4. Ken kijtowa el libro de Apocalipsis, ¿ké̱man mochi̱was las profecias wan kén yawi tepale̱witi iní̱n?

3 La segunda razón tiene que ver con el periodo de tiempo en el que deben cumplirse esas profecías. El apóstol Juan habló de ese periodo cuando dijo: “Por inspiración llegué a estar en el día del Señor” (Apoc. 1:10). Juan escribió esas palabras alrededor del año 96 de nuestra era. Para entonces, “el día del Señor” todavía estaba muy lejos (Mat. 25:14, 19; Luc. 19:12). Pero las profecías bíblicas muestran que ese día empezó en 1914, cuando Jesús llegó a ser Rey en el cielo. A partir de ese año comenzaron a cumplirse las profecías de Apocalipsis, que están relacionadas con el pueblo de Dios. Así que nosotros estamos viviendo en “el día del Señor”.

4 Como nosotros vivimos en esta época emocionante, debemos tener muy presente el consejo lleno de amor que leemos en Apocalipsis 1:3: “Feliz el que lea en voz alta las palabras de esta profecía y felices los que oigan y obedezcan las cosas escritas en ella, ya que el tiempo fijado está cerca”. Sin duda, tenemos que leer en voz alta “las palabras de esta profecía”, oírlas y obedecerlas. ¿Cuáles son algunas de esas palabras que debemos obedecer?

KUA̱ TIKWEYICHI̱WA JEHOVÁ, XIKITA SIGA KIYE̱ʼITA

5. ¿Kén kine̱xtiá el libro de Apocalipsis iga moneki matikitakan si Jehová kiye̱ʼita ken tikweyichi̱waj?

5 Ya desde el primer capítulo de Apocalipsis queda claro que Jesús está muy al tanto de todo lo que pasa en las congregaciones (Apoc. 1:12-16, 20; 2:1). Los mensajes que les envió a siete congregaciones de Asia Menor demuestran que esto es así. En esos mensajes, dio consejos específicos que ayudarían a los cristianos del siglo primero a asegurarse de que Jehová aceptaba su adoración. Y esos consejos también ayudan a todos los siervos de Dios de nuestros días. ¿Qué nos enseña esto? Que nuestro Líder, Jesucristo, sabe muy bien cómo está nuestra salud espiritual. Él nos guía y nos protege, y no se le escapa ni un detalle. Sabe lo que tenemos que hacer para no perder la aprobación de Jehová. A continuación, vamos a analizar algunos de los consejos que él dio y que tenemos que obedecer hoy en día.

6. a) Ken kijtowa Apocalipsis 2:3, 4, ¿te̱ nemi panowa̱ya wan los cristianos de Éfeso? b) ¿Te̱ timomachtiáj tejeme̱n?

6 (Lea Apocalipsis 2:3, 4). No perdamos el amor que sentíamos al principio por Jehová. El mensaje que Jesús les dio a los cristianos de Éfeso indicaba que habían aguantado y que habían servido a Jehová sin cansarse a pesar de las dificultades. Sin embargo, habían perdido el amor que tenían al principio. Debían reavivar ese amor si querían que Jehová aceptara su adoración. Lo mismo sucede hoy en día. No basta con que aguantemos; tenemos que hacerlo por los motivos correctos. Jehová se fija no solo en lo que hacemos, sino también en por qué lo hacemos. Para él, nuestra motivación es muy importante. Espera que lo adoremos por amor y gratitud (Prov. 16:2; Mar. 12:29, 30).

7. a) Ken kijtowa Apocalipsis 3:1-3, ¿te̱ kitaʼ Jesús iga pano̱toya pan tanechko̱lis de Sardis? b) ¿Te̱ matikchi̱wakan tejeme̱n?

7 (Lea Apocalipsis 3:1-3). Sigamos despiertos y vigilantes. Los miembros de la congregación de Sardis tenían un problema distinto. Aunque en el pasado habían estado activos en su servicio a Jehová, ahora se habían relajado. Por eso Jesús les dijo que debían despertarse. Aquí hay una advertencia para nosotros. Es cierto que Jehová no se olvida de lo que hacemos por él (Heb. 6:10). Pero no podemos dormirnos en los laureles y pensar que ya no tenemos que seguir esforzándonos. Tal vez ahora no podamos hacer lo mismo que antes, pero debemos estar “muy ocupados en la obra del Señor” y seguir despiertos y vigilantes hasta que llegue el fin (1 Cor. 15:58; Mat. 24:13; Mar. 13:33).

8. ¿Te̱ timomachtiáj de yej Jesús kijlij a los cristianos de Laodicea? (Apocalipsis 3:15-17).

8 (Lea Apocalipsis 3:15-17). Adoremos a Jehová con entusiasmo y de corazón. En el mensaje que Jesús les envió a los cristianos de Laodicea, destacó otro problema. Eran “tibios” o apáticos en su adoración a Jehová. De hecho, Jesús les dijo que se encontraban en un estado “desdichado, digno de lástima”. Así que tenían que avivar su entusiasmo por Jehová y su adoración (Apoc. 3:19). ¿Cuál es la lección para nosotros? Si ya no tenemos el entusiasmo de antes, debemos profundizar más el aprecio que sentimos por las riquezas espirituales (Apoc. 3:18). No permitamos que el deseo de llevar una vida cómoda nos distraiga. Queremos que las actividades espirituales sean siempre lo más importante en nuestra vida.

9. Ken Jesús kijlij tanechko̱lismej de Pérgamo wan Tiatira, ¿te̱ amo matikchi̱wakan?

9 Rechacemos las enseñanzas de los apóstatas. Jesús reprendió con firmeza a algunos cristianos de Pérgamo porque fomentaban divisiones y sectas (Apoc. 2:14-16). Por otro lado, felicitó a los cristianos de Tiatira que habían evitado las “cosas profundas de Satanás” y los animó a aferrarse a la verdad (Apoc. 2:24-26). Los cristianos que estaban débiles en sentido espiritual y se habían dejado engañar por enseñanzas falsas tenían que arrepentirse. Igualmente, nosotros debemos rechazar cualquier enseñanza que vaya en contra de lo que piensa Jehová. Puede que los apóstatas aparenten “tener devoción a Dios”, pero en realidad están “negando el poder de esa devoción” (2 Tim. 3:5). Si somos buenos estudiantes de la Palabra de Dios, nos será más fácil reconocer y rechazar las enseñanzas falsas (2 Tim. 3:14-17; Jud. 3, 4).

10. ¿Te̱ ma̱j timomachtiáj de yej Jesús kijlij tanechko̱lismej de Pérgamo wan Tiatira?

10 No practiquemos ni toleremos ningún tipo de inmoralidad sexual. En Pérgamo y Tiatira había otro problema. Algunos cristianos de esas congregaciones no rechazaban la inmoralidad sexual, y por eso Jesús les llamó la atención (Apoc. 2:14, 20). Esto nos enseña que Jehová no va a tolerar que caigamos en la inmoralidad sexual aunque llevemos años en la verdad y tengamos muchas responsabilidades (1 Sam. 15:22; 1 Ped. 2:16). Por muy bajo que caigan las normas de este mundo, él espera que respetemos sus elevadas normas morales (Efes. 6:11-13).

11. ¿Hasta nigaj te̱ timomachtijkej? (Xikita no̱ recuadro « Lecciones para nosotros»).

11 ¿Cómo podemos resumir lo que hemos aprendido hasta ahora? Hemos visto que es muy importante asegurarnos de que Jehová acepta nuestra adoración. Si estamos haciendo algo que está mal, hagamos de inmediato los cambios necesarios (Apoc. 2:5, 16; 3:3, 16). Ahora bien, Jesús mencionó algo más en los mensajes que les envió a las congregaciones. ¿De qué se trata?

XIKIJYO̱WI KUA̱ MITSTOJTOKASKEJ

¿Cómo ha atacado Satanás al pueblo de Dios después de ser arrojado del cielo? (Vea los párrafos 12 a 16).

12. ¿Te̱ timomachtiáj de yej kijlijkej tanechko̱lismej de Esmirna wan Filadelfia? (Apocalipsis 2:10).

12 Analicemos ahora los mensajes que recibieron las congregaciones de Esmirna y Filadelfia. Jesús les dijo a esos cristianos que no le tuvieran miedo a la persecución, porque Jehová los recompensaría por su fidelidad (lea Apocalipsis 2:10; 3:10). ¿Qué aprendemos de estos mensajes? Que la persecución es algo que debemos esperar y que debemos estar preparados para aguantarla (Mat. 24:9, 13; 2 Cor. 12:10). ¿Por qué es importante que tengamos esto presente?

13, 14. Ken moijtowa pan capítulo 12 de Apocalipsis, ¿te̱ nemi panowa wan yej tajto̱lmoya̱waj de Jehová?

13 El libro de Apocalipsis nos dice que “en el día del Señor”, es decir, en nuestros días, los siervos de Dios serían perseguidos. El capítulo 12 explica que “estalló una guerra en el cielo” justo después del nacimiento del Reino de Dios. Miguel —Jesucristo glorificado— y sus ejércitos lucharon contra Satanás y los demonios (Apoc. 12:7, 8). El resultado fue que esos enemigos de Dios fueron derrotados y arrojados a la Tierra, donde hacen sufrir mucho a la gente (Apoc. 12:9, 12). Pero ¿qué efecto ha tenido este suceso en los siervos de Dios?

14 A continuación, Apocalipsis nos cuenta cuál es la reacción de Satanás. Como ya no tiene acceso a la región celestial, descarga su furia contra el resto de cristianos ungidos, que son los representantes del Reino de Dios en la Tierra y “tienen la misión de dar testimonio acerca de Jesús” (Apoc. 12:17; 2 Cor. 5:20; Efes. 6:19, 20). ¿Cómo se ha cumplido esta profecía?

15. ¿A̱ʼ yéj o̱me testigos yej kijtowa el capítulo 11 de Apocalipsis, wan te̱ panoj wan yejeme̱n?

15 Satanás hizo que los enemigos de Dios atacaran a los hermanos ungidos que dirigían la predicación del Reino. Entre ellos había hermanos con grandes responsabilidades. Estos son los “dos testigos” b que según el libro de Apocalipsis son ejecutados (Apoc. 11:3, 7-11). En 1918, ocho de los hermanos que dirigían la obra fueron acusados falsamente y condenados a pasar mucho tiempo en prisión. Desde un punto de vista humano, parecía que se había acabado con su obra.

16. ¿Te̱ panoj yej ayá̱ mochi̱xtoya pan 1919, pero te̱ kichijtoʼsan Tsitsimíʼ?

16 La profecía del capítulo 11 de Apocalipsis también dice que los “dos testigos” volverían a la vida tras un breve periodo de tiempo. Esto se cumplió de manera sorprendente menos de un año después de su encarcelamiento. En marzo de 1919, estos cristianos ungidos salieron de la cárcel, y más tarde se retiraron los cargos contra ellos. Los hermanos enseguida retomaron la obra del Reino. Pero Satanás no se dio por vencido. Desde entonces, ha lanzado “un río” de persecución contra todos los siervos de Dios (Apoc. 12:15). Con razón, todos nosotros necesitamos “tener aguante y fe” (Apoc. 13:10).

XIKCHI̱WA NOCHI YEJ WEL PAN YEJ JEHOVÁ TE̱IJLIÁ MATIKCHI̱WAKAN

17. ¿Te̱ kipale̱wiáj yej tajto̱lmoya̱waj de Jehová aunke Tsitsimiʼ makichi̱wa iga makitojtokakan?

17 Después, el capítulo 12 de Apocalipsis indica que los siervos de Dios recibirían una ayuda inesperada, pues dice que “la tierra […] se tragó el río” de persecución (Apoc. 12:16). Y eso es justo lo que ha pasado. A veces, los elementos más razonables del mundo de Satanás, como algunos sistemas judiciales, han acudido en ayuda del pueblo de Dios. Los siervos de Jehová han conseguido muchas victorias legales que les han permitido disfrutar de cierta libertad. ¿Y cómo la han usado? Aprovechando al máximo cualquier oportunidad de cumplir con la obra que Jehová les ha encargado (1 Cor. 16:9). ¿Qué incluye esta misión?

¿Qué dos mensajes anunciamos los siervos de Dios? (Vea los párrafos 18 y 19).

18. ¿Katiá tekipano̱lis moneki matikchi̱wakan pan tamilis de ini̱mej días?

18 Jesús predijo que sus discípulos anunciarían “las buenas noticias del Reino” de Dios por toda la Tierra antes de que llegara el fin (Mat. 24:14). Para cumplir con esta misión, cuentan con el apoyo de un ángel —o un grupo de ángeles— que tiene “buenas noticias eternas que anunciarles a los que viven en la tierra: a toda nación, tribu, lengua y pueblo” (Apoc. 14:6).

19. ¿Te̱ seuʼ tejté̱ moneki makijto̱kan yej tajto̱lmoya̱waj de Jehová?

19 Ahora bien, los siervos de Dios no se limitan a proclamar las buenas noticias del Reino. También tienen que apoyar a los ángeles que se mencionan en los capítulos 8 a 10 de Apocalipsis. Estos ángeles anuncian una serie de calamidades para quienes rechazan el Reino de Dios. Por eso, los testigos de Jehová hemos estado declarando un mensaje de condena que es como “granizo y fuego”. Este mensaje muestra lo que Dios les hará a los diferentes elementos del malvado mundo de Satanás (Apoc. 8:7, 13). Las personas necesitan saber que el fin está cerca. Solo así podrán hacer todos los cambios necesarios para sobrevivir al día de la furia de Jehová (Sof. 2:2, 3). Pero, como este mensaje no le gusta a todo el mundo, tenemos que ser valientes. Y durante la gran tribulación el mensaje final de condena será todavía más duro (Apoc. 16:21).

XIKCHI̱WA KENSAN IJKUILIJTOʼ PAN «INI̱MEJ TAJTO̱LMEJ»

20. ¿Te̱ timomachti̱skej pan seuʼ o̱me tamachtilis?

20 Es muy importante que obedezcamos “las palabras de esta profecía” porque nosotros estamos “en la foto”, es decir, participamos en el cumplimiento de lo que dice Apocalipsis (Apoc. 1:3). Pero ¿cómo podemos aguantar fielmente la persecución y seguir predicando con valor estos mensajes? Hay dos cosas que nos darán fuerzas para lograrlo: primero, lo que dice Apocalipsis sobre los enemigos de Dios, y, segundo, las bendiciones que nos esperan si nos mantenemos fieles. Analizaremos estos temas en los siguientes dos artículos.

TAKUIKALIS 32 ¡Ponte de parte de Dios!

a ¡Vivimos en tiempos muy emocionantes! Estamos viendo cómo se cumplen las profecías del libro de Apocalipsis. ¿Qué importancia tienen estas profecías en nuestra vida? En este artículo y en los dos siguientes, repasaremos algunas porciones del libro de Apocalipsis. Veremos que, si queremos que Jehová siga aceptando nuestra adoración, debemos obedecer las cosas escritas en este libro de la Biblia.

b Vea la sección “Preguntas de los lectores” de La Atalaya del 15 de noviembre de 2014, página 30.