Volgens Mattheüs 18:1-35

18  Op dat moment kwamen de discipelen bij Jezus en vroegen: ‘Wie is eigenlijk de grootste in het Koninkrijk van de hemel?’+ 2  Hij riep een kind bij zich, zette het in hun midden 3  en zei: ‘Ik verzeker jullie: als je niet verandert* en wordt als een kind,+ zul je het Koninkrijk van de hemel niet binnengaan.+ 4  Wie zich net zo nederig opstelt als dit kind, is de grootste in het Koninkrijk van de hemel.+ 5  En wie zo’n kind in mijn naam ontvangt, ontvangt ook mij.+ 6  Maar wie een van deze kleinen die in mij geloven, laat struikelen, kan beter met een molensteen om zijn nek in de diepte van de zee gegooid worden.+ 7  Wee de wereld vanwege de struikelblokken! Dat er struikelblokken zullen zijn is natuurlijk onvermijdelijk, maar wee degene die een struikelblok veroorzaakt! 8  Als je hand of je voet je laat struikelen, hak die dan af en gooi die weg.+ Want je kunt beter verminkt of kreupel het leven binnengaan dan met twee handen of twee voeten in het eeuwige vuur gegooid worden.+ 9  En als je oog je laat struikelen, ruk het dan uit en gooi het weg. Je kunt beter met één oog het leven binnengaan dan met twee ogen in de brandende Gehenna gegooid worden.+ 10  Pas op dat jullie niet neerkijken op een van deze kleinen. Want ik zeg jullie dat hun engelen in de hemel altijd het gezicht zien van mijn Vader in de hemel.+ 11  —— 12  Wat denken jullie? Als iemand 100 schapen heeft en één daarvan verdwaalt,+ dan zal hij toch de 99 andere schapen in de bergen achterlaten en dat ene verdwaalde schaap gaan zoeken?+ 13  Ik verzeker jullie: als hij het vindt, verheugt hij zich meer over dat ene schaap dan over de 99 die niet zijn verdwaald. 14  Zo wil ook mijn Vader in de hemel niet dat een van deze kleinen verloren gaat.+ 15  En als je broeder een zonde begaat, spreek hem dan onder vier ogen op zijn fout aan.*+ Als hij naar je luistert, heb je hem gewonnen.+ 16  Als hij niet luistert, neem dan één of twee anderen mee, zodat elke kwestie* wordt bevestigd* door de verklaringen* van twee of drie getuigen.+ 17  Als hij niet naar hen luistert,* leg het dan voor aan de gemeente. Als hij zelfs naar de gemeente niet luistert,* dan moeten jullie hem net zo bezien als een heiden+ en een belastinginner.+ 18  Ik verzeker jullie: wat je op aarde ook bindt, zal in de hemel al gebonden zijn, en wat je op aarde ook ontbindt, zal in de hemel al ontbonden zijn.+ 19  Ik verzeker jullie ook: als twee van jullie op aarde het eens zijn over iets belangrijks wat ze willen vragen, zal mijn hemelse Vader het hun geven.+ 20  Want waar twee of drie mensen in mijn naam bij elkaar komen,+ ben ik in hun midden.’ 21  Toen kwam Petrus bij hem en vroeg: ‘Heer, hoe vaak moet ik mijn broeder vergeven als hij tegen me zondigt? Zeven keer?’ 22  Jezus zei tegen hem: ‘Ik zeg je, niet zeven keer, maar wel 77 keer.+ 23  Daarom kan het Koninkrijk van de hemel vergeleken worden met een koning die afrekening wilde houden met zijn slaven. 24  Toen hij daarmee begonnen was, werd er een man binnengebracht die hem 10.000 talenten schuldig was. 25  Maar de slaaf kon de schuld niet terugbetalen. Dus gaf de meester het bevel dat de man, zijn vrouw, zijn kinderen en alles wat hij had, verkocht moesten worden als betaling.+ 26  De slaaf viel op zijn knieën, bewees hem eer en zei: “Heb geduld met mij, dan zal ik u alles terugbetalen.” 27  De meester kreeg medelijden met de slaaf, schold hem zijn schuld kwijt+ en liet hem gaan. 28  Maar de slaaf ging naar buiten en kwam een andere slaaf tegen, die hem 100 denarii schuldig was. Hij greep hem bij de keel en zei: “Betaal je schuld terug!” 29  De andere slaaf viel op zijn knieën en smeekte: “Heb geduld met mij, dan betaal ik je terug.” 30  Maar hij luisterde niet en liet hem in de gevangenis gooien totdat hij de schuld kon terugbetalen. 31  Toen de andere slaven dat zagen, waren ze diep geschokt. Ze gingen naar hun meester en vertelden hem wat er allemaal gebeurd was. 32  De meester riep hem bij zich en zei: “Slechte slaaf, ik heb je die hele schuld kwijtgescholden toen je me erom smeekte. 33  Dan had jij toch ook medelijden met je medeslaaf moeten hebben,* net zoals ik met jou heb gehad?”+ 34  Zijn meester was woedend en liet de slaaf door de bewakers in de gevangenis zetten totdat hij de hele schuld had terugbetaald. 35  Mijn hemelse Vader zal jullie net zo behandelen+ als je je broeder niet van harte vergeeft.’+

Voetnoten

Of ‘als je je niet omkeert’.
Of ‘wijs hem dan onder vier ogen terecht’.
Lett.: ‘mond’.
Lett.: ‘mag staan’.
Of ‘alles wat is gezegd’.
Of ‘naar de gemeente weigert te luisteren’, ‘aan de gemeente geen aandacht schenkt’.
Of ‘weigert naar hen te luisteren’, ‘geen aandacht aan hen schenkt’.
Of ‘barmhartig moeten zijn voor’.

Aantekeningen

Ik verzeker jullie: Zie aantekening bij Mt 5:18.

een molensteen: Lett.: ‘molensteen van een ezel’. Zo’n steen was waarschijnlijk 1,2-1,5 m in doorsnee en was zo zwaar dat die door een ezel rondgedraaid moest worden.

struikelblokken: Men denkt dat de oorspronkelijke betekenis van het Griekse woord skandalon, dat met ‘struikelblok’ wordt weergegeven, te maken had met een val. Sommigen zeggen dat het de stok in de val was waaraan het aas was bevestigd. Bij uitbreiding ging het verwijzen naar elke hindernis waarover iemand kon struikelen of vallen. In figuurlijke zin slaat het op een actie of situatie die ertoe leidt dat iemand voor verkeerd gedrag kiest, dat hij in moreel opzicht struikelt of valt of dat hij tot zonde vervalt. Het verwante werkwoord skandalizo, dat in Mt 18:8, 9 wordt weergegeven met ‘laat struikelen’, kan ook worden vertaald met ‘een strik wordt’, ‘laat zondigen’.

hak die dan af: Jezus gebruikte een hyperbool. Hij zei dat iemand bereid moet zijn zoiets kostbaars als een hand, voet of oog nog eerder op te geven dan toe te laten dat hij daardoor zou zondigen, zou struikelen en ontrouw zou worden (Mt 18:9). Hiermee wilde hij uiteraard niet aanmoedigen tot zelfverminking of suggereren dat iemand op de een of andere manier moest buigen voor de wil van zijn ledematen of ogen. Hij bedoelde dat iemand een lichaamsdeel moet doden (behandelen alsof het van het lichaam afgehakt is) in plaats van het te gebruiken om een zonde te begaan. (Vergelijk Kol 3:5.) Hij moet zich er door niets van laten weerhouden het leven te verkrijgen.

hun engelen: Zowel in de Hebreeuwse als in de Griekse Geschriften worden Gods aanbidders verzekerd van de bescherming van Jehovah’s altijd aanwezige, onzichtbare leger engelen (2Kon 6:15-17; Ps 34:7; 91:11; Han 5:19; Heb 1:14). In de oorspronkelijke talen hebben de woorden voor engel als grondbetekenis ‘boodschapper’. (Zie aantekening bij Jo 1:51.) Jezus’ uitspraak over deze kleinen (zijn discipelen) en ‘hun engelen’ duidt er niet per se op dat elke toegewijde christen een speciale beschermengel heeft. Maar engelen letten wel op het geestelijke welzijn van ware christenen als groep en zijn oprecht geïnteresseerd in elk van Christus’ discipelen. (Zie aantekening bij Han 12:15.)

het gezicht zien van mijn Vader: Of ‘toegang hebben tot mijn Vader’. Alleen geesten die toegang hebben tot de aanwezigheid van God zelf, kunnen zijn gezicht zien (Ex 33:20).

In enkele manuscripten worden hier de volgende woorden toegevoegd: ‘De Mensenzoon is immers gekomen om te redden wat verloren was’, maar die komen niet voor in de vroegste en betrouwbaarste manuscripten. Een vergelijkbare uitspraak staat in de geïnspireerde tekst van Lu 19:10. Sommigen denken dat een vroege kopiist de woorden heeft overgenomen uit het verslag van Lukas. (Zie App. A3.)

mijn: In sommige oude manuscripten staat ‘jullie’.

je broeder: Zie aantekening bij Mt 5:23.

de gemeente: Onder de wet van Mozes vertegenwoordigden rechters en beambten de gemeente van Israël bij rechterlijke zaken (De 16:18). In Jezus’ tijd moesten overtreders zich verantwoorden voor rechtbanken waar Joodse oudsten rechtspraken (Mt 5:22). Later zouden er door de heilige geest in elke christelijke gemeente verantwoordelijke mannen worden aangesteld om recht te spreken (Han 20:28; 1Kor 5:1-5, 12, 13; zie voor de betekenis van het woord ‘gemeente’ de aantekening bij Mt 16:18 en de Woordenlijst).

als een heiden en een belastinginner: Dat wil zeggen personen met wie de Joden geen onnodige omgang hadden. (Vergelijk Han 10:28.)

wat je ook bindt (...) wat je ook ontbindt: In deze context betekent binden kennelijk ‘als schuldig bezien’, ‘schuldig verklaren’ en betekent ontbinden ‘vrijspreken’, ‘onschuldig verklaren’. In het Grieks staat het voornaamwoord ‘je’ in het meervoud, wat erop duidt dat niet alleen Petrus maar ook anderen betrokken zouden zijn bij het uitvoeren van zulke beslissingen. (Vergelijk de aantekening bij Mt 16:19.)

zal al gebonden zijn (...) zal al ontbonden zijn: De ongebruikelijke werkwoordsconstructie in het Grieks (de toekomende tijd van ‘zijn’ gecombineerd met het voltooid lijdend deelwoord van ‘binden’ en ‘ontbinden’) duidt erop dat elke beslissing die de discipelen namen (‘wat je ook bindt’, ‘wat je ook ontbindt’), genomen zou worden nadat er in de hemel een overeenkomende beslissing was genomen. Elke beslissing van de discipelen zou die van de hemel volgen en daar niet aan voorafgaan. De discipelen zouden beslissingen nemen op basis van principes die al in de hemel waren vastgelegd. Het gaat niet om steun of goedkeuring vanuit de hemel voor beslissingen op aarde. Het betekent juist dat de discipelen leiding vanuit de hemel zouden krijgen, en het laat uitkomen dat die leiding nodig zou zijn om ervoor te zorgen dat de beslissingen op aarde in harmonie zijn met de beslissing die al in de hemel genomen is. (Vergelijk de aantekening bij Mt 16:19.)

jullie (...) jullie (...) ze (...) hun: Hoewel het Grieks in het eerste deel van het vers ‘jullie’ gebruikt en in het tweede deel ‘ze’ en ‘hun’, verwijzen deze voornaamwoorden blijkbaar naar dezelfde personen. Daarom gebruiken enkele Bijbels in het laatste deel van het vers de voornaamwoorden ‘je’ of ‘jullie’.

77 keer: Lett.: ‘zeventig maal zeven’. Deze Griekse uitdrukking kan ‘70 en 7’ (77 keer) betekenen of ‘70 vermenigvuldigd met 7’ (490 keer). In de Septuaginta vinden we dezelfde bewoordingen in Ge 4:24 als vertaling van de Hebreeuwse uitdrukking ‘77 keer’, wat de weergave ‘77 keer’ ondersteunt. Hoe het ook zij, de herhaling van het getal zeven stond gelijk aan ‘oneindig’ of ‘onbegrensd’. Door de 7 keer van Petrus te veranderen in 77, zei Jezus tegen zijn volgelingen dat ze geen willekeurige limiet aan vergeving moesten stellen. In contrast daarmee zegt de Babylonische Talmoed (Joma 86b): ‘Indien een man een overtreding begaat, wordt het hem de eerste, de tweede en de derde keer vergeven, de vierde keer wordt het hem niet vergeven.’

10.000 talenten: Eén talent zou voor een gewone arbeider het equivalent zijn van zo’n 20 jaar loon, dus het zou voor de gemiddelde arbeider duizenden mensenlevens duren om zo’n schuld terug te betalen. Jezus gebruikte duidelijk een hyperbool om te illustreren dat de schuld onmogelijk terugbetaald kon worden. De 10.000 talenten zilver kwamen overeen met 60.000.000 denarii. (Zie aantekening bij Mt 18:28, Woordenlijst en App. B14.)

bewees hem eer: Of ‘boog zich voor hem neer’, ‘bracht hem hulde’. Waar het Griekse werkwoord proskuneo gebruikt wordt voor de verering van een god of godheid, wordt het weergegeven met ‘aanbidden’. Maar in deze context gaat het over een slaaf die respect en onderworpenheid voor zijn meester toont. (Zie aantekeningen bij Mt 2:2 en 8:2.)

schold hem zijn schuld kwijt: Of ‘vergaf hem de schuld (lening)’. In figuurlijke zin kunnen schulden duiden op zonden. (Zie aantekening bij Mt 6:12.)

100 denarii: Hoewel 100 denarii weinig was vergeleken bij 10.000 talenten (60.000.000 denarii), was het geen klein bedrag. Het vertegenwoordigde voor een arbeider het loon van 100 dagen werk. (Zie App. B14.)

je die hele schuld kwijtgescholden: Of ‘je die hele schuld vergeven’. (Zie aantekening bij Mt 6:12.)

bewakers: Het Griekse basanistes, weergegeven met ‘bewakers’, heeft als grondbetekenis ‘folteraars’ of ‘pijnigers’, waarschijnlijk omdat bewakers de gevangenen vaak martelden of folterden. Later werd het woord in algemene zin voor bewakers of cipiers gebruikt, blijkbaar omdat opsluiting zowel met als zonder marteling als een vorm van foltering werd beschouwd. (Zie aantekening bij Mt 8:29.)

Media

Bovenste en onderste molensteen
Bovenste en onderste molensteen

Een grote molensteen (of maalsteen) zoals die op de afbeelding werd rondgedraaid door een trekdier, zoals een ezel, en werd gebruikt om graan te malen of olijven te persen. De bovenste steen kon wel 1,5 m in doorsnee zijn en werd rondgedraaid op een nog grotere onderste steen.

Molensteen
Molensteen

Molenstenen werden gebruikt om graan te malen en olie uit olijven te persen. Sommige waren klein genoeg om met de hand rondgedraaid te worden, maar andere waren zo groot dat ze door een dier rondgedraaid moesten worden. Misschien werd Simson door de Filistijnen gedwongen om een molensteen zo groot als deze rond te draaien (Re 16:21). De door dieren aangedreven molen was niet alleen gangbaar in Israël maar ook in een groot deel van het Romeinse Rijk.

Hinnomdal (Gehenna)
Hinnomdal (Gehenna)

Het Hinnomdal (in het Grieks Gehenna genoemd) is een dal of ravijn ten zuiden en zuidwesten van het oude Jeruzalem. In Jezus’ tijd was het een plaats waar afval werd verbrand, wat het een passend symbool voor volledige vernietiging maakt.

De herder en zijn schapen
De herder en zijn schapen

Het leven van een herder kon zwaar zijn. Hij had te maken met hitte en kou en ook met slapeloze nachten (Ge 31:40; Lu 2:8). Hij beschermde de kudde tegen roofdieren, zoals leeuwen, wolven en beren, en ook tegen dieven (Ge 31:39; 1Sa 17:34-36; Jes 31:4; Am 3:12; Jo 10:10-12). De herder voorkwam dat de kudde verspreid raakte (1Kon 22:17), ging op zoek naar verdwaalde schapen (Lu 15:4), droeg zwakke of vermoeide lammetjes aan zijn boezem (Jes 40:11) of op zijn schouders en zorgde voor zieke en gewonde dieren (Ez 34:3, 4; Za 11:16). In de Bijbel worden herders en hun werk vaak in beeldspraak gebruikt. Jehovah wordt bijvoorbeeld vergeleken met een Herder die liefdevol voor zijn schapen zorgt, dat wil zeggen zijn volk (Ps 23:1-6; 80:1; Jer 31:10; Ez 34:11-16; 1Pe 2:25). Jezus wordt ‘de grote herder’ (Heb 13:20) en ‘de opperherder’ genoemd, en onder zijn leiding hoeden de opzieners van de christelijke gemeente Gods kudde vrijwillig en onzelfzuchtig (1Pe 5:2-4).