32  ‘Luister, o hemel, dan zal ik spreken,en laat de aarde de woorden van mijn mond horen.  ² Mijn onderwijs zal neerdalen als de regen,mijn woorden zullen zijn als dauwdruppels,als fijne regen op het grasen als overvloedige regenbuien op de plantengroei.  ³ Want ik zal de naam van Jehovah bekendmaken.+ Vertel over de grootheid van onze God!+  ⁴ De Rots, alles wat hij doet is volmaakt,+want al zijn wegen zijn gerechtigheid.+ Een God van trouw,+ zonder onrecht;+rechtvaardig en oprecht is hij.+  ⁵ Zij zijn degenen die verdorven hebben gehandeld.+ Ze zijn zijn kinderen niet, de fout ligt bij henzelf.+ Ze zijn een trouweloze en ontaarde* generatie!+  ⁶ Dwaas en onverstandig volk,+is dat de manier waarop jullie Jehovah behandelen?+ Is hij niet jullie Vader, die jullie tot bestaan heeft gebracht,+degene die jullie heeft gemaakt en jullie heeft gefundeerd?  ⁷ Denk terug aan vroeger tijden,sta stil bij de jaren van voorbije generaties. Vraag je vader ernaar, hij kan het je zeggen.+ Vraag het de oudsten, zij zullen je erover vertellen.  ⁸ Toen de Allerhoogste de volken hun erfdeel gaf,+toen hij de zonen van Adam* van elkaar scheidde,+stelde hij de grenzen van de volken vast+in overeenstemming met het aantal Israëlieten.+  ⁹ Want Jehovah’s volk is zijn bezit,*+Jakob is zijn erfdeel.+ ¹⁰ Hij vond hem in een woest land,+in een eenzame, huilende woestijn.+ Hij beschermde hem en omringde hem met zorg,+hij beschermde hem als zijn oogappel.+ ¹¹ Zoals een arend zijn jongen aanspoorten boven ze blijft zweven,zijn vleugels uitspreidt en ze opneemt,ze draagt op zijn wieken,+ ¹² zo bleef alleen Jehovah hem* leiden.+ Er was geen vreemde god bij hem.+ ¹³ Hij liet hem rijden over de hoogten van de aarde,+zodat hij de oogst van het land kon eten.+ Hij voedde hem met honing uit de steile rotsen met olie uit hard gesteente,* ¹⁴ met boter van runderen en melk van kleinvee,samen met het vet van* schapen,met rammen van Ba̱san en met bokken,samen met de beste* tarwe.+ En je dronk wijn van het bloed* van druiven. ¹⁵ Toen Je̱schurun* vet werd, trapte hij opstandig achteruit. Je bent dik geworden — vet en opgezwollen.+ Daarom verliet hij God, die hem gemaakt had,+en hij verachtte de Rots van zijn redding. ¹⁶ Ze wekten zijn woede op met vreemde goden,+ze tergden hem met walgelijke dingen.+ ¹⁷ Ze brachten slachtoffers aan demonen, niet aan God,+aan goden die onbekend voor hen waren,nieuwe goden die nog maar net bestonden,goden die jullie voorouders niet kenden. ¹⁸ Je vergat de Rots+ die jou had verwekt,je dacht niet aan de God die jou ter wereld had gebracht.+ ¹⁹ Toen Jehovah dat zag, verwierp hij hen+omdat zijn zonen en dochters hem tergden. ²⁰ Daarom zei hij: “Ik zal mijn gezicht voor hen verbergen,+ik zal zien hoe het met hen afloopt. Want het is een verdorven generatie,+het zijn zonen die geen trouw kennen.+ ²¹ Ze hebben mij woedend* gemaakt met wat geen god is,+ze hebben mij getergd met hun waardeloze afgoden.+ Daarom zal ik hen jaloers maken met wat geen volk is,+ik zal hen tergen met een onverstandig volk.+ ²² Want mijn woede heeft een vuur ontstoken+dat zal branden tot in de diepten van het Graf.*+ Het zal de aarde en haar opbrengst verterenen de fundamenten van de bergen in vlam zetten. ²³ De ene ramp na de andere zal ik over hen brengen,al mijn pijlen zal ik op hen afschieten. ²⁴ Ze zullen uitgemergeld zijn van de honger,+verteerd door hoge koorts en gruwelijke verwoesting.+ Ik zal de tanden van wilde dieren op hen af sturen+en het gif van reptielen die in het stof kruipen. ²⁵ Buiten zal een zwaard hen beroven,+binnen heerst er grote angst+bij jonge mannen en maagden,bij zuigelingen en grijsaards.+ ²⁶ Ik zou gezegd hebben: ‘Ik zal hen verstrooien,ik zal zorgen dat niemand zich hen nog herinnert.’ ²⁷ Maar ik was bang voor de reactie van de vijand,+want de tegenstanders zouden het verkeerd kunnen begrijpen.+ Misschien zeggen ze: ‘Dankzij onze macht hebben we overwonnen.+ Het was niet Jehovah die dit allemaal heeft gedaan.’ ²⁸ Want ze zijn een volk zonder begrip.* Het ontbreekt hun aan verstand.+ ²⁹ Waren ze maar wijs!+ Dan zouden ze hierbij stilstaan.+ Ze zouden overdenken hoe het met hen afloopt.+ ³⁰ Hoe zou één er 1000 kunnen achtervolgenen zouden twee er 10.000 op de vlucht kunnen jagen?+ Alleen als hun Rots hen had verkocht+en Jehovah hen had overgeleverd. ³¹ Want hun rots is niet als onze Rots,+zelfs onze vijanden beseffen dat.+ ³² Want hun wijnstok is afkomstig van de wijnstok van Sodomen van de terrassen van Gomorra.+ Hun druiven zijn giftige druiven,hun trossen zijn bitter.+ ³³ Hun wijn is venijnig slangengif,meedogenloos gif van cobra’s. ³⁴ Is dat niet bij mij bewaard,verzegeld in mijn schatkamer?+ ³⁵ Het is aan mij om wraak te nemen en te vergelden+op de vastgestelde tijd wanneer hun voet uitglijdt.+ Want de dag van hun ondergang is dichtbijen wat hun wacht, zal snel komen.” ³⁶ Want Jehovah zal zijn volk oordelen+en hij zal medelijden hebben met* zijn dienaren+wanneer hij ziet dat hun kracht is afgenomenen er alleen nog hulpelozen en zwakken zijn. ³⁷ Dan zal hij zeggen: “Waar zijn hun goden+— de rots bij wie ze bescherming zochten — ³⁸ die het vet van hun slachtoffers* atenen de wijn van hun drankoffers dronken?+ Laten zij maar opstaan om jullie te helpen. Laten zij jullie toevlucht worden. ³⁹ Besef toch dat ik het ben, ik alleen;+buiten mij zijn er geen goden.+ Ik breng ter dood en ik maak levend.+ Ik verwond+ en ik genees.+ Er is niemand die kan redden uit mijn hand.+ ⁴⁰ Want ik hef mijn hand op naar de hemelen ik zweer: ‘Zo zeker als ik eeuwig leef’,+ ⁴¹ als ik mijn bliksemend zwaard scherpen mijn hand klaarmaak om te oordelen,+zal ik wraak nemen op mijn tegenstanders+en afrekenen met degenen die mij haten. ⁴² Ik zal mijn pijlen dronken maken van bloeden mijn zwaard zal vlees eten,van het bloed van gesneuvelden en gevangenen,van de hoofden van de aanvoerders van de vijand.” ⁴³ Wees vrolijk, naties, samen met zijn volk,+want hij zal het bloed van zijn dienaren wreken,+hij zal wraak nemen op zijn tegenstanders+en verzoening doen voor het land van zijn volk.’* ⁴⁴ In aanwezigheid van het volk droeg Mozes alle woorden van dit lied voor,+ samen met Hosea,*+ de zoon van Nun. ⁴⁵ Nadat Mozes al die woorden tot heel Israël had gesproken, ⁴⁶ zei hij tegen hen: ‘Neem alle woorden waarmee ik jullie vandaag heb gewaarschuwd ter harte,+ zodat jullie je zonen kunnen opdragen zich strikt te houden aan alle woorden van deze wet.+ ⁴⁷ Want dit is geen woord zonder inhoud voor jullie, maar het betekent jullie leven,+ en door dit woord kunnen jullie lang leven in het land dat jullie aan de overkant van de Jordaan in bezit gaan nemen.’ ⁴⁸ Nog diezelfde dag zei Jehovah tegen Mozes: ⁴⁹ ‘Ga het A̱barimgebergte in+ en beklim de berg Ne̱bo,+ die in het land Moab ligt, tegenover Jericho, en kijk uit over het land Kanaän, dat ik de Israëlieten in bezit geef.+ ⁵⁰ Dan zul je sterven op de berg die je gaat beklimmen en zul je tot je volk vergaderd worden,* zoals je broer Aäron op de berg Hor is gestorven+ en tot zijn volk is vergaderd. ⁵¹ Want jullie zijn allebei ontrouw aan mij geweest in het bijzijn van de Israëlieten bij het water van Me̱riba+ bij Ka̱des, in de woestijn van Zin, doordat jullie mij niet hebben geheiligd voor de ogen van het volk Israël.+ ⁵² Vanuit de verte zul je het land zien, maar je zult het land dat ik Israël geef, niet binnengaan.’+