Het hellevuur — Een uiting van goddelijke gerechtigheid?

 Hebt u ooit gezien dat iemand gemarteld werd? Hopelijk niet. Opzettelijke marteling is walgelijk en weerzinwekkend. Maar wat valt er te zeggen over marteling toegebracht door God? Kunt u zich zoiets voorstellen? Toch is dat precies wat de leerstelling van het hellevuur, een officieel dogma in veel religies, inhoudt.

Stelt u zich eens even het volgende afschuwelijke tafereel voor: Iemand wordt geroosterd op een hete ijzeren plaat. Kronkelend van de pijn schreeuwt hij om genade, maar niemand luistert. De marteling blijft maar doorgaan, uur na uur, dag na dag — zonder onderbreking!

Zou uw hart niet naar het slachtoffer uitgaan, welk misdrijf hij wellicht ook heeft begaan? Wat kan er gezegd worden over degene die opdracht heeft gegeven tot de marteling? Zou dat een liefdevol persoon kunnen zijn? In geen geval! Liefde is barmhartig en toont medelijden. Een liefdevolle vader kan zijn kinderen straffen, maar hij zou ze nooit martelen!

Toch leren veel religies dat God zondaars in een eeuwig hellevuur martelt. Dat is, naar men beweert, goddelijke gerechtigheid. Als dat zo is, wie heeft die afschuwelijke plaats van eeuwige pijniging dan gemaakt? En wie is verantwoordelijk voor de ondraaglijke folteringen die daar moeten worden ondergaan? Het antwoord lijkt voor de hand te liggen. Als zo’n plek echt bestaat, dan zou God de maker ervan zijn, en zou hij verantwoordelijk zijn voor wat daar gebeurt.

 Kunt u dat accepteren? De bijbel * zegt: „God is liefde” (1 Johannes 4:8). Zou een God van liefde iemand martelingen laten ondergaan die zelfs mensen met enige mate van fatsoen weerzinwekkend vinden? Beslist niet!

Een onredelijke leerstelling

Toch geloven velen dat slechte personen naar een vurige hel zullen gaan en eeuwig gepijnigd zullen worden. Is die leerstelling logisch? Een mensenleven duurt maar zeventig of tachtig jaar. Zelfs als iemand zijn hele leven extreme slechtheid zou begaan, zou eeuwige pijniging dan een rechtvaardige straf zijn? Nee. Het zou uitgesproken onrechtvaardig zijn om een mens eeuwig te pijnigen voor het begrensde aantal zonden dat hij in een mensenleven kan begaan.

Wie kent de waarheid omtrent wat er na de dood gebeurt? Alleen God kan deze inlichtingen onthullen, en hij heeft dat gedaan in zijn geschreven Woord, de bijbel, waarnaar hiervoor werd verwezen. De bijbel zegt het volgende: „Zoals de [dieren sterven], zo sterft de [mens], en zij allen hebben slechts één geest . . . Allen gaan naar één plaats. Zij zijn allen uit het stof ontstaan, en zij keren allen tot het stof terug” (Prediker 3:19, 20). Hier wordt geen melding gemaakt van een vurige hel. Wanneer mensen sterven, keren ze tot stof terug — tot niet-bestaan.

Iemand moet bij bewustzijn zijn om gepijnigd te kunnen worden. Zijn de doden bij bewustzijn? Nee. „De levenden zijn zich ervan bewust dat zij zullen sterven; maar wat de doden betreft, zij zijn zich van helemaal niets bewust, ook hebben zij geen loon meer, want de gedachtenis aan hen is vergeten” (Prediker 9:5). Het is voor de doden, die „zich van helemaal niets  bewust” zijn, onmogelijk de folteringen van het hellevuur te ervaren.

Een schadelijke leerstelling

Sommigen stellen dat de leer van het hellevuur nuttig is, of ze nu waar is of niet. Waarom? Zij zeggen dat die leer dient als een afschrikmiddel tegen kwaaddoen. Is dat zo? Welnu, is het misdaadcijfer in gebieden waar mensen in de hel geloven lager dan op andere plaatsen? Beslist niet! In werkelijkheid is de leerstelling van het hellevuur zeer schadelijk. Zal iemand die gelooft dat God mensen pijnigt, marteling als iets weerzinwekkends bezien? Waarom zou hij? Degenen die in een wrede god geloven, worden vaak net als hun god wreed.

Van welke kant een redelijk mens de kwestie ook bekijkt, hij kan het bestaan van een hel van pijniging niet aanvaarden. De logica verzet zich ertegen. De menselijke natuur walgt ervan. En wat nog belangrijker is, Gods Woord zegt niet dat zo’n plek bestaat. Iemand die sterft, „keert terug naar zijn grond; waarlijk, op die dag vergaan zijn gedachten”. — Psalm 146:4.

Welke straf voor zonde?

Betekent dit dat we niet voor onze zonden worden gestraft? Nee, dat is niet het geval. Onze heilige God straft zondaars, maar hij pijnigt hen niet. En als zondaars berouw hebben, vergeeft hij hen. Wat is de straf voor zonde? De bijbel geeft een openhartig antwoord: „Het loon dat de zonde betaalt, is de dood” (Romeinen 6:23). Het leven is een gave van God. Als we zondigen, zijn we die gave niet langer waard, en sterven we.

U vraagt misschien: ’Is dat wel rechtvaardig? Iedereen sterft toch?’ Dat is waar omdat we allemaal zondaars zijn. Eigenlijk heeft niemand recht op leven. ’Door één mens is de zonde de wereld binnengekomen en door de zonde de dood, en aldus heeft de dood zich tot alle mensen uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden.’ — Romeinen 5:12.

Nu denkt u misschien: ’Als we allemaal zondigen en dus  allemaal sterven, waarom zouden we dan proberen deugdzaam te zijn? Een slecht mens wordt schijnbaar precies hetzelfde behandeld als iemand die God probeert te dienen.’ Maar dat is niet het geval. Hoewel we allemaal zondaars zijn, vergeeft God degenen die oprecht berouw hebben en hun handelingen proberen te veranderen. Hij beloont onze pogingen om ’onze geest te hervormen’ en het goede te doen (Romeinen 12:2). Deze waarheden zijn het fundament voor een prachtige hoop.

Een beloning voor de goeden

Als we sterven, houden we op te bestaan. Maar dat betekent niet dat alles voorbij is. De getrouwe man Job wist dat hij naar het graf (Sjeool) zou gaan als hij zou sterven. Maar luister eens naar zijn gebed tot God: „O, dat gij mij in Sjeool zoudt verbergen, dat gij mij verborgen zoudt houden totdat uw toorn zich afwendt, dat gij mij een tijdslimiet zoudt stellen en aan mij zoudt denken! Kan een fysiek sterke man als hij sterft opnieuw leven? . . . Gij zult roepen, en ikzelf zal u antwoorden.” — Job 14:13-15.

Job geloofde dat als hij tot zijn dood getrouw bleef, God aan hem zou denken en hij een opstanding zou krijgen. Dat geloofden al Gods dienstknechten uit de oudheid. Jezus zelf bevestigde deze hoop toen hij zei: „Het uur komt waarin allen die in de herinneringsgraven zijn, [Gods] stem zullen horen en te voorschijn zullen komen, zij die goede dingen hebben gedaan, tot een opstanding des levens, zij die verachtelijke dingen hebben beoefend, tot een opstanding des oordeels.” — Johannes 5:28, 29.

Wanneer zal de opstanding beginnen? Volgens de bijbel heel binnenkort. Uit bijbelse profetieën blijkt dat deze wereld in 1914 zijn „laatste dagen” is binnengegaan (2 Timotheüs 3:1). In wat velen ’het einde van de wereld’ noemen, zal God heel binnenkort slechtheid verwijderen en een nieuwe wereld onder hemels bestuur oprichten. — Mattheüs hoofdstuk 24; Markus hoofdstuk 13; Lukas hoofdstuk 21; Openbaring 16:14.

Het resultaat zal een paradijs zijn dat de hele aarde beslaat en  wordt bewoond door degenen die oprecht geprobeerd hebben God te dienen. Goddeloze mensen zullen niet in een hellevuur branden, maar er zal voor hen geen plaats zijn in het komende paradijs. In Psalm 37:10, 11 lezen we: „De goddeloze zal er niet meer zijn; en gij zult stellig acht geven op zijn plaats, en hij zal er niet zijn. De zachtmoedigen daarentegen zullen de aarde bezitten, en zij zullen inderdaad hun heerlijke verrukking vinden in de overvloed van vrede.”

Is dat allemaal slechts een droom? Nee, het is Gods belofte. In de bijbel lezen we: „Ik [hoorde] een luide stem, afkomstig van de troon, zeggen: ’Zie! De tent van God is bij de mensen, en hij zal bij hen verblijven, en zij zullen zijn volken zijn. En God zelf zal bij hen zijn. En hij zal elke traan uit hun ogen wegwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geschreeuw, noch pijn zal er meer zijn. De vroegere dingen zijn voorbijgegaan.’” — Openbaring 21:3, 4.

Gelooft u die woorden? Dat zou u moeten doen. Gods woord komt altijd uit (Jesaja 55:11). Wij sporen u aan meer over Gods voornemens met de mensheid te weten te komen. Jehovah’s Getuigen zullen u graag helpen. Als u hun hulp op prijs stelt, nodigen we u uit naar een van de onderstaande adressen te schrijven.

Tenzij anders aangegeven, zijn alle aangehaalde schriftplaatsen genomen uit de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift — met studieverwijzingen, uitgave 1995.

[Voetnoot]