(Aga̱bus).

Een christelijke profeet die, samen met andere profeten, van Jeruzalem naar Syrisch Antiochië ging, in het jaar dat Paulus daar verbleef.

Door middel van de geest voorzei Agabus „dat er weldra een grote hongersnood over de gehele bewoonde aarde zou komen” (Han 11:27, 28). Zoals het verslag vermeldt, werd de profetie tijdens de regering van keizer Claudius (41–54 G.T.) vervuld. De joodse geschiedschrijver Josephus maakt melding van deze „grote hongersnood”. — De joodse oudheden, XX, ii, 6; XX, v, 2.

Tegen het einde van zijn laatste zendingsreis (omstreeks 56 G.T.) ontmoette Paulus in Cesarea Agabus, die een profetie met betrekking tot Paulus’ toekomstige gevangenneming in Jeruzalem illustreerde door zijn eigen handen en voeten met Paulus’ gordel te binden. — Han 21:8-11.