(Arista̱rchus) [Beste (edelste) heerser].

Een uit Thessalonika afkomstige Macedoniër die een van Paulus’ intieme medewerkers alsook diens reisgezel en medegevangene was (Han 20:4; 27:2). In het verslag over Paulus’ derde zendingsreis wordt hij voor het eerst genoemd; toen het oproer in Efeze een hoogtepunt bereikte, werden Aristarchus en Gajus met geweld het theater in gesleurd (Han 19:29). Aristarchus kan „de broeder” zijn geweest die Paulus hielp in verband met de in Macedonië en Griekenland ingezamelde bijdrage voor de Judeeërs. — 2Kor 8:18-20.

Aristarchus vergezelde Paulus op de reis naar Rome, maar hoe hij passage wist te boeken, is onzeker, misschien als slaaf voor Paulus (Han 27:2). Tijdens zijn verblijf in Rome vormde hij een verdere ondersteuning en aanmoediging voor Paulus en was hij een tijdlang zijn medegevangene. In de brieven van Paulus aan de Kolossenzen (4:10) en aan Filemon (23, 24) worden de groeten van Aristarchus overgebracht.