(A̱ttai) [verkorte vorm van Athaja].

1. Kleinzoon van Sesan, een nakomeling van Juda via Hezron. Sesan had alleen dochters, van wie hij er een ten huwelijk gaf aan zijn Egyptische slaaf Jarha, die Attai verwekte. Attai op zijn beurt was de vader van een zekere Nathan. — 1Kr 2:25, 34-36.

2. Een van de elf dappere Gadieten die de buiten haar oevers getreden Jordaan overstaken om zich bij Davids leger in de wildernis aan te sluiten. — 1Kr 12:8, 11-15.

3. Tweede van de vier zonen die Rehabeams lievelingsvrouw, Maächa, de kleindochter van Absalom, hem baarde. Attai was derhalve de kleinzoon van Salomo en de broer van koning Abia (Abiam). — 2Kr 11:20, 21.