(Beë̱roth Be̱ne-Ja̱äkan) [Putten van de zonen van Jaäkan].

Een  plaats waar de Israëlieten zich gedurende hun omzwervingen in de wildernis misschien meer dan eens gelegerd hebben; de laatste keer gebeurde dat kort voordat Aäron op de berg Hor stierf (De 10:6). Vooralsnog wordt Beëroth Bene-Jaäkan geïdentificeerd met el-Birein, ongeveer 62 km ten ZW van Berseba, in de buurt van het huidige ʽEzuz. Er zijn hier putten, en waarschijnlijk lag Kades-Barnea slechts enkele kilometers zuidelijker. Nelson Glueck merkt hierover op: „Er ligt een frappant groot aantal oude plaatsen in dit district” (Rivieren in de wildernis, 1962, blz. 88). Kennelijk wordt Beëroth Bene-Jaäkan in Numeri 33:31 gewoon Bene-Jaäkan genoemd. — Zie BENE-JAÄKAN.