(Be̱ltsazar) [uit het Akkadisch: Bescherm het leven van de koning].

De Babylonische naam — niet te verwarren met Belsazar — die aan Daniël werd gegeven nadat hij in 617 v.G.T. in ballingschap was gevoerd (Da 1:7). De naam is kennelijk een verkorte vorm van een aanroeping van Bel en werd daarom, zoals Nebukadnezar zei, gekozen „naar de naam van mijn god” (Da 4:8; 5:12). Het doel was klaarblijkelijk Daniël te naturaliseren en van Jehovah’s aanbidding te vervreemden. De Babyloniërs bleven hem echter ook bij zijn naam Daniël noemen. — Da 4:18, 19; 5:12, 13; zie DANIËL nr. 2.