(Bukki̱a) [van een grondwoord dat „pul” betekent].

Een zoon van Heman uit de stam Levi. Bukkia werd door het lot aangewezen als hoofd van een van de 24 groepen musici, de zesde, die David voor de dienst in Jehovah’s heiligdom organiseerde. Hij vormde met zijn zonen en zijn broeders die hem hielpen, een groep van in totaal twaalf man. — 1Kr 25:1, 4, 9, 13, 31.