GALILEA, in het noorden van Palestina, was in bijbelse tijden een welvarende en dichtbevolkte provincie. Tot op vandaag zijn de geografische kenmerken ervan uitnodigend — de diepblauwe Zee van Galilea, het ruige noordelijke gebied en de vruchtbare vlakten. In deze schilderachtige omgeving bracht Jezus het grootste gedeelte van zijn aardse leven door, aangezien hij in de Galilese stad Nazareth opgroeide. — Mt 2:21-23; Lu 2:51, 52.

De Galileeërs waren onder meer landbouwers, schaapherders en vissers, en dit komt in veel van Jezus’ gelijkenissen tot uitdrukking. De Farizeeën en overpriesters van Jeruzalem keken op dit hardwerkende, ijverige volk neer. Wegens hun onmiskenbare accent konden de Galileeërs door hun landgenoten gemakkelijk herkend worden. — Mt 26:73.

Galilea was het toneel van enkele belangrijke gebeurtenissen in Jezus’ bediening. Op een berghelling nabij Kapernaüm hield Jezus zijn beroemde Bergrede (Mt 5:1, 2). Hier in Galilea verrichtte hij vele wonderbaarlijke genezingen. — Mr 1:32-34; 6:53-56; Jo 4:46-54.

Hoe reageerde men in Galilea op Jezus’ prediking en wonderen? Toen hij in zijn eigen woonplaats Nazareth predikte, verwonderden de mensen zich eerst „over de innemende woorden die uit zijn mond voortkwamen”. Maar nadat Jezus hen met de Israëlieten in de dagen van Elia en Elisa had vergeleken, zochten zij hem te doden (Lu 4:22-30). In het algemeen reageerden de Galileeërs echter zeer positief op Jezus’ bediening. Zijn eerste discipelen waren dan ook afkomstig uit Galilea, en al zijn apostelen (behalve misschien Judas Iskariot) waren Galileeërs (Mt 4:18-22; Lu 6:12-16). De ongeveer 120 discipelen die op de pinksterdag in 33 G.T. de heilige geest ontvingen, waren Galileeërs. — Han 1:15; 2:1-7.