(Do̱fka) [misschien: Gedreven; Gedrongen (geduwd)].

De eerste pleisterplaats van de Israëlieten nadat zij op hun tocht naar het Beloofde Land de Wildernis van Sin hadden verlaten (Nu 33:12, 13). De precieze geografische ligging wordt in de bijbel niet aangegeven. Veel geleerden brengen Dofka echter in verband met het Egyptische Mafqat, een district dat genoemd werd naar het turkoois dat sedert oude tijden gewonnen werd in de omgeving van Sarabit el-Khadim, ongeveer 34 km ten O van het huidige Abu Zanima op het Sinaï-schiereiland.