(E̱pafras) [een samentrekking van Epafroditus].

Een getrouwe dienaar van Christus, die de Kolossenzen door de prediking van het goede nieuws bekend maakte met de onverdiende goedheid van God en aldus hoogstwaarschijnlijk een belangrijke rol speelde bij de oprichting van de gemeente te Kolosse. Tijdens Paulus’ eerste gevangenschap kwam Epafras naar Rome en bracht hij een aanmoedigend bericht over de liefde en standvastigheid van de gemeente in Kolosse mee (Kol 1:4-8). Klaarblijkelijk bleef hij ten minste enige tijd in Rome, aangezien Paulus in zijn brief aan de Kolossenzen de groeten van Epafras overbrengt en hun verzekert dat deze slaaf van Jezus Christus „zich altijd ten behoeve van u inspant in zijn gebeden, opdat gij ten slotte in volkomenheid en met een vaste overtuiging moogt staan in de gehele wil van God”. Zoals Paulus betuigt, spande deze geliefde medeslaaf zich eveneens krachtig in voor de broeders in Laodicea en Hiërapolis (Kol 4:12, 13). Ook in de brief aan Filemon brengt Paulus de groeten van Epafras over en noemt hij hem „mijn medegevangene in eendracht met Christus” (Flm 23). Epafras dient niet te worden verward met Epafroditus uit Filippi.