(Era̱stus) [Geliefd; Liefelijk].

1. Een christen die Paulus op diens derde zendingsreis diende en die door Paulus van Asia naar Macedonië werd gezonden, samen met Timotheüs (Han 19:22). Waarschijnlijk is hij de Erastus die in Korinthe bleef toen Paulus zijn tweede brief aan Timotheüs schreef. — 2Ti 4:20.

2. De stadsbeheerder van Korinthe wiens groeten Paulus in zijn brief aan de Romeinen opnam (Ro 16:23). Tijdens opgravingen die in 1929 in Korinthe werden verricht, ontdekte professor T. L. Shear een plaveisteen met de volgende Latijnse inscriptie: „Erastus, procurator [en] aediel, legde op eigen kosten dit plaveisel.” Hoewel men niet weet of hier sprake is van de door Paulus genoemde Erastus, gelooft men dat dit plaveisel reeds in de 1ste eeuw G.T. bestond. Men  vermoedt dat de stadsbeheerder ook Paulus’ reisgezel was (zie nr. 1). Maar aangezien het moeilijk voor Erastus geweest zou zijn Paulus te vergezellen en zich terzelfder tijd van zijn plichten als stadsbeheerder te kwijten, menen degenen die de zienswijze huldigen dat wij hier met een en dezelfde persoon te doen hebben, over het algemeen dat Erastus deze officiële positie op een vroeger tijdstip bekleed had en dat Paulus hem daarom met deze titel aanduidt.