TEGEN het einde van de 1ste eeuw G.T. toonde de opgestane Jezus Christus op ontroerende wijze een levendige belangstelling voor zijn gezalfde volgelingen op aarde. Hoe? Door de bejaarde apostel Johannes brieven te laten schrijven aan „de zeven gemeenten die in het district Asia [waren]” (Opb 1:1-4). Die brieven bevatten de nodige aanmoediging, raad en waarschuwingen.

Van de meeste steden waar die gemeenten zich bevonden, zijn thans nog slechts ruïnes over. Toch leveren ze het bewijs dat wat er werd geschreven, handelde over werkelijke plaatsen, concrete situaties en mensen die echt hebben geleefd. Maar nog belangrijker is dat deze boodschappen betrekking hadden op toekomstige toestanden in de christelijke gemeente.