DE GESCHIEDENIS van het Assyrische Rijk wordt gekenmerkt door zijn militaire veroveringen, die dikwijls gepaard gingen met een sadistische behandeling van gevangenen. Religie oefende een enorme invloed op het leven in Assyrië uit, en oorlog werd als een zuivere uiting van hun religie beschouwd. De historicus W. B. Wright merkt op: „Oorlog voeren was de voornaamste bezigheid van de natie, en de priesters hitsten onophoudelijk tot oorlog op. Zij werden grotendeels uit de oorlogsbuit onderhouden, waarvan hun steeds een vastgesteld percentage werd toebedeeld, voordat anderen hun deel kregen, want dit ras van plunderaars was buitengewoon religieus.” — Ancient Cities, 1886, blz. 25.

Zowel de bijbel als de wereldlijke geschiedenis maakt gewag van herhaalde contacten tussen Israël en Assyrië. Na verloop van tijd was Israël gedwongen de koning van Assyrië schatting te betalen. Toen, in 740 v.G.T., werd Samaria, de hoofdstad van het noordelijke koninkrijk, veroverd en werden duizenden in ballingschap gevoerd. Dat Jehovah dit toeliet, toont hoe diep het afvallige Israël was gezonken. Maar toen Sanherib probeerde Jeruzalem aan zijn lijst van veroveringen toe te voegen, doodde een engel van Jehovah in één nacht 185.000 Assyrische soldaten (Jes 36:1–37:38). Zoals Jehovah’s profeten hadden voorzegd, werd Assyrië mettertijd een verlaten ruïne, en Babylon nam zijn plaats op het wereldtoneel in. — Jes 23:13; Ze 2:13.