WEGENS Israëls herhaaldelijke contact met Egypte staan er in de bijbel veel bijzonderheden over dat land. Door gebeurtenissen die in Egypte plaatsvonden, heeft Jehovah zijn naam op wonderbare wijze verheerlijkt.

Egypte was een land waarin vele goden werden aanbeden. Bepaalde dieren hield men voor goden; andere werden als gewijd aan bepaalde Egyptische godheden beschouwd. Is het dan verwonderlijk dat Mozes zei dat indien Israël in Egypte dierenoffers aan Jehovah zou brengen, het volk gewelddadig tegen hen zou optreden? (Ex 8:26) Wij kunnen ook begrijpen waarom de Israëlieten, toen zij in de wildernis in hun hart terugkeerden naar Egypte, een gegoten beeld van een kalf bij hun zogenoemde „feest voor Jehovah” gebruikten. — Ex 32:1-5.

Nog een voornaam kenmerk van de Egyptische religie was het geloof in een hiernamaals. Derhalve was het gebruikelijk de doden te balsemen en ter ere van hen enorme grafmonumenten op te richten.

Hoewel Mozes ’in alle wijsheid der Egyptenaren was onderricht’, waren de geboden betreffende de aanbidding van Jehovah die door hem werden opgetekend, in geen enkel opzicht door Egyptische geloofsopvattingen besmet (Han 7:22). Wat hij schreef was niet van menselijke oorsprong, maar was door God geïnspireerd.