(Ho̱reb) [Droog; Woest].

„De berg van de ware God”, blijkbaar identiek met de berg Sinaï (1Kon 19:8; Ex 33:6). Over het algemeen schijnt de aanduiding Horeb echter betrekking te hebben op het bergland rondom de berg Sinaï, ook wel de Wildernis van Sinaï genoemd. — De 1:6, 19; 4:10, 15; 5:2; 9:8; 18:16; 29:1; 1Kon 8:9; 2Kr 5:10; Ps 106:19; Mal 4:4; vgl. Ex 3:1, 2; Han 7:30; zie SINAÏ nr. 1 en 2.

Bij de Horeb verscheen Jehovah’s engel aan Mozes midden in het brandende doornbos en gaf hem de opdracht Israël uit Egypte te leiden (Ex 3:1-15). Toen de bevrijde Israëlieten zich later bij Rafidim ophielden, klaagden zij omdat zij geen drinkwater hadden. Op aanwijzing van Jehovah ging Mozes vervolgens, vergezeld door enige van de oudere mannen van Israël, naar een rots in Horeb (blijkbaar in het bergland van de Horeb) en sloeg de rots met zijn staf, waarop er door een wonder water uit deze rots kwam (Ex 17:1-6; vgl. Ps 105:41). Eeuwen later vluchtte de profeet Elia voor de wraakzuchtige koningin Izebel via Berseba naar de Horeb. — 1Kon 19:2-8.