(I̱stob) [Man van Tob].

Een van de kleine koninkrijken die de zonen van Ammon mannen leverden om tegen David te strijden. De strijdkrachten van „Istob” en hun bondgenoten werden verslagen (2Sa 10, NW; Nederlandse PB). De meeste vertalers en geografen zijn van mening dat Istob weergegeven dient te worden met „mannen van Tob”, betrekking hebbend op „het land Tob”, waar Jefta woonde (Re 11:3-11; zie 2Sa 10:6, 8, NBG; SV; WV). De lezing „Istob” wordt echter door bepaalde oude vertalingen ondersteund (LXX; Sy; Vg). De ligging van het oude Istob is thans niet bekend. — Zie TOB.