(Ja̱bez).

1. [van een grondwoord dat „smart” betekent]. Een nakomeling van Juda die door zijn moeder wegens de smarten waarmee zijn geboorte gepaard was gegaan, Jabez werd genoemd. Jabez bleek aanzienlijker te zijn dan zijn broers en genoot als antwoord op zijn gebed Jehovah’s zegen en bescherming. — 1Kr 4:1, 9, 10.

2. Blijkbaar een plaats in Juda die misschien door nr. 1 gesticht werd. Jabez was de woonplaats van drie families van schrijvers (1Kr 2:55). De precieze ligging ervan is thans onbekend.