(Ja̱hdiël) [misschien: Moge God blij (verheugd) zijn].

Een familiehoofd van de halve stam Manasse die ten O van de Jordaan woonde. Jahdiël was een dappere, sterke man. Zijn nakomelingen „gingen ontrouw handelen” jegens Jehovah, waardoor zij ten slotte door de Assyriërs in ballingschap werden gevoerd. — 1Kr 5:23-26.