HET land dat God aan het volk Israël gaf, is qua landschap zeer afwisselend. In het noorden bevinden zich bergen waarvan de toppen met sneeuw bedekt zijn, in het zuiden tropische gebieden. Het omvat vruchtbare laaglanden, heuvelland met boomgaarden en grazende kudden, alsook troosteloze wildernissen. In dit betrekkelijk kleine gebied vindt men landschapskenmerken van de hele aarde terug.

Langs de oostkant van de Middellandse Zee ligt een langgerekte vruchtbare vlakte. Ten oosten hiervan bevindt zich de Sjefela, heuvelachtig laagland met vruchtbare wijngaarden en olijfbosjes. Verder naar het oosten loopt over de hele lengte van het land als een enorme ruggegraat een bergketen. Vervolgens daalt het land steil af in de Jordaanslenk, die het land in de lengte in tweeën snijdt. Door dit dal slingert zich de Jordaan van de Zee van Galilea naar de Zoutzee. Ten oosten van de Jordaan liggen vruchtbare heuvels en weiden. Voorbij dit uitnodigende gebied, naar het oosten, begint de Syrisch-Arabische Woestijn.

Op het toppunt van zijn bloei geleek het Beloofde Land met al zijn verscheidenheid op de tuin van Eden. Zo was Israël een miniatuurvoorbeeld van wat het Paradijs onder Gods koninkrijk voor de mensheid in alle delen der aarde zal betekenen.