In bijbelse tijden een dun schrijfmateriaal dat vervaardigd was van stroken die uit de papyrusplant gewonnen en tot bladen verwerkt waren. — Zie PAPYRUS.

De Egyptenaren worden beschouwd als de eersten die papyruspapier als schrijfmateriaal vervaardigden, waarvoor zij de papyrusplanten gebruikten die destijds langs de oevers van de Nijl groeiden. Volgens sommige archeologen gaat deze papiervervaardiging terug tot de tijd van Abraham.

 De eerste christenen gebruikten papyruspapier voor hun brieven, boekrollen en codices. Het speelde ook een belangrijke rol bij de vervaardiging van bijbelhandschriften, totdat het in de 4de eeuw G.T. werd vervangen door vellum of velijn (fijngenerfde dierehuid). In 2 Johannes 12 schreef de apostel dat hij zijn boodschap liever „van aangezicht tot aangezicht” dan met „papier en inkt” overbracht. Het hier gebruikte Griekse woord voor „papier”, charʹtes, betekent naar men zegt een van papyrus vervaardigd vel papier.