De kleverige, vloeibare vorm van asfalt; een donkergekleurd mengsel van koolwaterstof die overeenkomt met wat over het algemeen teer wordt genoemd. (Zie ASFALT.) Pek is een vertaling van het Hebreeuwse woord zeʹfeth.

In minerale vorm is pek zeer brandbaar, en bij onvoldoende luchttoevoer verbrandt het onder grote rookontwikkeling. De voorzegging dat Edoms stromen gevuld zouden worden met pek en het land als „brandend pek” zou worden waarvan de rook tot onbepaalde tijd opstijgt, schetste een passend beeld van volledige vernietiging (Jes 34:9, 10). Deze beschrijving is tevens een hulp om vast te stellen welke substantie bedoeld is, want Edom lag in de buurt van de Dode Zee, en nu nog spoelt daar af en toe asfalt aan, blijkbaar afkomstig uit afzettingen die thans door de zee bedekt zijn.

Volgens Exodus 2:3 was het arkje van papyrus waarin Mozes werd verborgen, bestreken met „asfalt en pek”. De joodse commentator Rasji opperde het vermoeden dat dit betekende dat er asfalt aan de binnen- en pek aan de buitenkant gebruikt was. Of het zou kunnen duiden op een mengsel van twee verschillende vormen van dezelfde basissubstantie. In The Land and the Book oppert W. M. Thomson bijvoorbeeld dat Exodus 2:3 „het proces onthult waarmee het asfalt werd bereid. Het mineraal, zoals het in dit land wordt gevonden, smelt heel gemakkelijk vanzelf; maar in koude toestand is het zo breekbaar als glas. Het moet bij het smelten met teer vermengd worden, en op die wijze vormt het een harde, glasachtige was, die volkomen ondoorlatend voor water is” (herzien door J. Grande, 1910, blz. 200). De Griekse Septuaginta gebruikt één woord, a·sfal·to·pisʹsa, een mengsel van asfalt en pek. In delen van het Midden-Oosten is mineraal pek nog in recente tijd gebruikt als deklaag voor bepaalde zeilboten.