(Selu̱miël) [Vrede van God].

Een Simeonitische overste. Selumiël nam deel aan de volkstelling die ongeveer een jaar na de uittocht uit Egypte werd gehouden. Hij was overste van het leger van Simeon; ook bood hij bij de inwijding van het altaar van de tabernakel zijn offergave aan. — Nu 1:4, 6; 2:12; 7:36-41; 10:19.