[Hebr.: koes·seʹmeth].

Een inferieure tarwesoort, waarbij het kaf niet gemakkelijk van de korrels gescheiden kan worden. Spelt (Triticum spelta) werd in de oudheid in Egypte verbouwd (Ex 9:32), waar men er volgens de Griekse geschiedschrijver Herodotus (II, 36, 77) brood van maakte. (Zie Ez 4:9.) De Israëlieten schijnen hun velden ermee omzoomd te hebben als een soort afscheiding. — Jes 28:25.