Een belegeringswerktuig dat werd gebruikt om in de poorten of muren van een stad of vesting een bres te  slaan of ze neer te halen. In zijn eenvoudigste vorm was een stormram een zware houten balk met een ijzeren uiteinde dat op een ramskop leek. Misschien werd dit oorlogstuig daarom of wegens de stootbeweging die ermee uitgevoerd werd, met hetzelfde Hebreeuwse woord (kar) aangeduid als de ram. — Ez 4:1, 2; 21:22.

De belegeraars wierpen tegen de stadsmuren een aarden wal of een belegeringsdam op die als helling kon dienen om stormrammen en andere oorlogswerktuigen in stelling te brengen. Zodoende konden torens die even hoog waren als de stadsmuren de helling opgeduwd worden, waardoor de belegeraars zich op dezelfde hoogte bevonden als de verdedigers. De laatsten deden hun best om de stormrammen buiten werking te stellen door er brandende stukken hout op te werpen of ze met kettingen of haken vast te grijpen.