DE GESCHIEDENIS van Tyrus vormt een treffend voorbeeld van de vervulling van bijbelse profetieën. Eerst viel de op het vasteland gelegen stad; later werd de eilandstad verwoest. Beide gebeurtenissen waren voorzegd.

In de dagen van David en van Salomo bestonden er vriendschappelijke betrekkingen tussen Israël en Tyrus (1Kr 14:1; 1Kon 9:10, 11). Maar de Tyriërs aanbaden Melkart en Astarte. Tyrus had zich volledig aan de handel gewijd en werd door zijn voorspoed hoogmoedig. Het nam een uitdagende houding tegenover Jehovah aan, en Jehovah’s profeten voorzeiden rampspoed voor Tyrus.

Nebukadnezar II belegerde de stad. Van militair standpunt uit bezien kan het na vele jaren nutteloos hebben geleken de belegering voort te zetten. Maar hij hield vol totdat Tyrus na dertien jaar viel, waardoor de bijbelse profetie werd vervuld die hem als de veroveraar had genoemd. — Ez 26:7-12.

Later voorzei Zacharia opnieuw verwoesting voor Tyrus, maar deze keer gold het voor de eilandstad. Om die te bereiken, schraapte Alexander de Grote het puin van de stad op het vasteland bijeen en bouwde daarmee een dam; hij richtte enorme belegeringstorens op. Hoewel de muren van Tyrus 46 m hoog waren, werd de profetie vervuld. — Za 9:3, 4; Ez 26:4, 12.