(Ze̱ëb) [Wolf].

Een vorst van Midian in het leger dat door Gideon en de Israëlieten werd verslagen. Na hun eerste nederlaag sloegen Zeëb en zijn medevorst Oreb op de vlucht, maar werden door de Efraïmieten gevangengenomen en gedood. De wijnkuip waar Zeëb werd gedood, werd naar hem genoemd. — Re 6:33; 7:23-25; 8:1-3; Ps 83:11.