(Zi̱za).

1. Een zoon van koning Rehabeam bij Maächa, de kleindochter van Absalom. Toen Rehabeam besloot Abia, Ziza’s broer, tot zijn troonopvolger te benoemen, schonk hij Ziza steden, voedsel en vrouwen. — 2Kr 11:20, 22, 23.

2. Een van de Simeonitische oversten die tijdens de regering van Hizkia hun weidegronden uitbreidden door zich Chamitisch (Hamitisch) gebied toe te eigenen en de bewoners ervan om te brengen; zoon van Sifeï. — 1Kr 4:24, 37-41.

3. De als tweede genoemde zoon van Simeï en hoofd van een vaderlijk huis van Gersonitische levieten aan wie tijdens Davids regering bepaalde taken waren toebedeeld (1Kr 23:6, 7, 10, 11). In de masoretische tekst wordt de naam in vers 10 als Zina gespeld en in de Griekse Septuaginta en de Latijnse Vulgaat als Ziza.