Resultaten uit het wereldwijde veld

AFRIKA

LANDEN 57

INWONERS 827.387.930

VERKONDIGERS 1.086.653

BIJBELSTUDIES 2.027.124

Ivoorkust

In Bianouan, een dorp in het oosten van het land, hongeren de dorpelingen naar de waarheid. Sommige maken de verkondigers ’s morgens om zes uur wakker voor een Bijbels gesprek, voordat ze op de velden gaan werken. Andere willen hun Bijbelstudie graag ’s avonds na de gemeentevergadering. Op een dag vroeg een vrouw die analfabeet is, aan een broeder om het boek Wat leert de bijbel echt? Ze zei dat haar man het haar zou voorlezen. De broeder gaf haar het boek en ging de volgende dag bij haar langs. De vrouw en haar man zaten geduldig op hem te wachten. De man was niet op de velden gaan werken omdat ze de hele nacht in het boek hadden gelezen. Nu wilde hij met de broeder bespreken wat hij gelezen had. Er werd bij het echtpaar een studie opgericht.

Benin

Een groot gezin in een afgelegen gebied begon te studeren. De vader was predikant in een traditionele kerk. Amper twee weken na de eerste studie ging het hele gezin al in op de uitnodiging om het districtscongres te bezoeken. Op zaterdagavond werd de oudste dochter plotseling ziek, en ze stierf nog diezelfde avond. Ondanks de schok bezocht de vader op zondag het programma. Op maandag zei hij over haar overlijden: „Dit is het werk van Satan om ons te ontmoedigen, maar dan is hij bij ons aan het verkeerde adres.” Hij bracht al zijn kerkspullen naar buiten: toga, baret, gordel, zalfolie en herdersstaf. Zijn vrouw, die ook een ambt had in  de kerk, deed hetzelfde. „We hebben het gehad met deze kerk”, verklaarde de predikant. Met Handelingen 19:19 in gedachten verbrandde hij vervolgens alles in het openbaar. Het gezin maakt nog steeds goede vorderingen.

Madagaskar

Vorig jaar kreeg een predikant in een dorp met ongeveer vijfhonderd inwoners het Leert de bijbel-​boek van een Getuige uit een ander dorp. Na het zorgvuldig gelezen te hebben, was de predikant ervan overtuigd dat hij de waarheid had gevonden, en hij besprak wat hij geleerd had met de leden van zijn kerk. Al gauw traden hij, zijn gezin en twintig anderen uit de kerk en begonnen ze vergaderingen te houden, zoals Jehovah’s Getuigen dat overal doen. Er kwamen speciale pioniers om hen te helpen. Ze leidden Bijbelstudies met de vele geïnteresseerden en zorgden ervoor dat er regelmatig een gemeenteboekstudie en een Wachttoren-studie werden gehouden. In oktober werden vijf personen niet-gedoopte verkondiger, en nu hebben de pioniers ook regelingen getroffen voor een openbare vergadering en een theocratische bedieningsschool. Er zijn gemiddeld veertig personen op de vergaderingen en er worden ruim twintig Bijbelstudies geleid.

 Zuid-Afrika

Terwijl Hennie en zijn vrouw tijdens de van-huis-tot-huisprediking langs een tuinhek liepen, stak een gemene hond zijn kop tussen de spijlen en beet Hennie in zijn hand. Hennie bloedde hevig, dus gingen ze snel naar huis, waar zijn vrouw de wond schoonmaakte en verbond. Hennie maakte een afspraak met de dokter voor later op die dag. Hij zei tegen zijn vrouw dat hij zich toch zeker niet door een hond van de velddienst liet afhouden! Dus gingen ze ongeveer een uur later terug naar het gebied. Ze begonnen bij het huis naast dat met die hond. Toen ze een paar huizen gedaan hadden, werden ze door een man binnengevraagd. Hij luisterde aandachtig en wilde graag dat ze terugkwamen. Er werd een Bijbelstudie opgericht, en hij bezocht al gauw regelmatig de vergaderingen. Toen hij zich liet uitschrijven uit de Nederduitse Gereformeerde Kerk, werd hij door een hooggeplaatst lid van de kerk bezocht, die aanbood om hem diaken te maken. Maar hij bleef bij zijn besluit om uit de kerk te stappen. Hij maakt nog steeds goede vorderingen en heeft zich op de theocratische bedieningsschool laten inschrijven.

Tanzania

Tijdens een actie in oktober 2005 om geïsoleerd gebied te bewerken, gingen negen broeders van de gemeente Iringa naar Pawaga, dat zo’n 75 kilometer verderop ligt. Ze hadden gehoord dat er in dat gebied een geïsoleerde verkondiger woonde en gingen naar hem op zoek. Nadat ze bij heel wat mensen geïnformeerd hadden, vonden ze de broeder, die uitlegde dat hij daar al meer dan twintig jaar woonde. Hij wist niet beter of het Koninkrijkswerk in Tanzania was nog steeds verboden. Hij had al die jaren getuigenis gegeven en zei dat er enkelen waren die oprecht geïnteresseerd waren in de Bijbelse boodschap. Broeders uit de gemeente Iringa boden zich aan om telkens twee weken in Pawaga te blijven om de belangstelling verder te ontwikkelen. In 2006 verhuisden twee gewone pioniers naar dat vruchtbare gebied om er zorg voor te dragen. De broeder werd geestelijk geholpen, en de kleine groep telt nu negen verkondigers. Ze houden  hun vergaderingen momenteel onder een boom, maar er zijn plannen om een kleine vergaderzaal te bouwen van plaatselijke materialen.

Rwanda

Gentille, een tiener, werd beroemd omdat ze met voetbal zo makkelijk kon scoren. De mensen noemden haar Manayibitego, wat in de plaatselijke taal, het Kinyarwanda, „God van de doelpunten” betekent. Enkele Italianen zagen dat ze talent had en gaven haar extra training. Ze nodigden haar daarna uit om in Italië aan de competitie mee te doen. Het was een aantrekkelijk vooruitzicht naar Europa te verhuizen en een internationaal beroemde voetbalster te worden. Maar Gentille wist dat ze haar familie moest achterlaten als ze het aanbod aanvaardde. Haar moeder is een Getuige, en hoewel Gentille de Bijbel had bestudeerd, had ze de studie nooit serieus genomen. Voetbal kwam in haar leven op de eerste plaats. Gentille besprak de kwestie met haar moeder en werd zich bewust van de geestelijke gevaren die aan het aanbod kleefden. Ze besloot het af te slaan en voortaan de Koninkrijksbelangen in haar leven op de eerste plaats te stellen. Ze werd onlangs op een grote vergadering gedoopt.

 AMERIKA

LANDEN 55

INWONERS 893.357.181

VERKONDIGERS 3.367.544

BIJBELSTUDIES 3.236.692

Curaçao

Toen een broeder op een dag bij zijn Bijbelstudie kwam, overhandigde de man hem een kogel en vroeg of hij wist wat het was. Daarna legde hij uit dat hij, voordat de broeder de eerste keer bij hem aan de deur was gekomen, maandenlang met zelfmoordgedachten had rondgelopen omdat hij zijn baan en zijn gezin was kwijtgeraakt. Verteerd door wraakgevoelens had hij besloten de vier mensen die hij voor zijn problemen verantwoordelijk hield, te vermoorden. Hij had vier kogels in zijn revolver gestopt en een vijfde bewaard om zichzelf eventueel van het leven te beroven. Maar voordat hij de deur uit was gegaan, had hij besloten Gods hulp te zoeken. Hij had de tv aangezet op zoek naar een religieuze zender. Op dat moment waren er twee Getuigen bij hem aan de deur gekomen, die uiteindelijk een Bijbelstudie met hem waren begonnen. Hij had de vier kogels weggegooid; de vijfde was hij helemaal vergeten. Nu hij hem in zijn zak had gevonden, liet hij hem aan de broeder zien; hij vertelde het hele verhaal en zei dat zijn leven zo veranderd was sinds hij de Bijbel was gaan bestuderen. Volgens hem danken vijf mensen hun leven aan Jehovah’s Getuigen. Inmiddels bezoekt hij de gemeentevergaderingen.

Uruguay

Twee Getuigen werden binnengenodigd door een vrouw die met tranen in haar ogen vertelde dat ze de hele nacht tot God had gebeden en hem had gesmeekt haar te laten zien wat zijn wil was. De voorgangers van haar kerk  hadden haar nog niet zo lang geleden bezocht, maar alleen om de tiende te innen van een vrij grote som geld die ze had gekregen. Ze was teleurgesteld omdat ze haar verder nooit bezocht hadden, ook niet toen ze op moeilijke momenten om hulp had gevraagd. Ze was een maand niet meer naar de kerk gegaan. Ten slotte had ze een van de voorgangers verteld dat ze zich bedrogen voelde door de tegenstrijdigheden in hun leringen. Maar in plaats van te proberen de punten waar het om ging te verduidelijken, had hij haar verteld dat er zeven vervloekingen over haar zouden komen omdat ze de kerk had verlaten. De broeders legden uit dat de ware God zijn engelen gebruikt om mensen te vinden die op zoek zijn naar de waarheid. Ze stelde heel wat vragen, en er werd meteen een studie begonnen in het boek Wat leert de bijbel echt? Haar man ging later meedoen met de studie, en ze kwamen samen naar de Gedachtenisviering en de speciale lezing. Ze waren onder de indruk van de kwaliteit van het onderwijs in de Koninkrijkszaal en konden maar moeilijk geloven dat er niet om geld wordt gevraagd. Ze maken goede vorderingen en hebben in de gemeente veel vrienden gemaakt.

Chili

Misschien wel de zuidelijkste Bijbelstudie ter wereld wordt geleid bij een vrouw die in het afgelegen gebied van Kaap Hoorn woont. Het is de vrouw van de vuurtorenwachter daar. Voordat ze naar Kaap Hoorn verhuisde, kreeg ze in Punta Arenas vier weken Bijbelstudie van een hulppionierster. Sindsdien studeert ze via de telefoon. Ze maakt goede vorderingen.

 Costa Rica

Er wonen in dit land zo’n 10.000 Guaymí-indianen, voornamelijk in Sixaola, een stadje vlak bij de Panamese grens. Een behoorlijk aantal van hen is er oprecht in geïnteresseerd meer over de Bijbel te weten te komen. Een jong speciale pioniersechtpaar werd aan dat gebied toegewezen om in de geestelijke behoeften van de inheemse bevolking te voorzien. Ze hebben het op zich genomen de taal te leren. Met de hulp van 26 Guaymí-broeders en -zusters is er veel bereikt. Voor het eerst werd de Gedachtenisviering in het Guaymí gehouden, met een ongekend aantal van 264 bezoekers. Sindsdien is er voortdurend toename. Zo werd een gemeenteboekstudie met dertien verkondigers aanvankelijk door gemiddeld twintig personen bezocht. Nu is dat aantal gestegen tot veertig. Het gevolg is dat er twee boekstudiegroepen bij zijn gekomen.

Panama

Ramiro, een leraar lichamelijke opvoeding, begon in 2004 met Jehovah’s Getuigen de Bijbel te bestuderen. Hij gaf in die tijd les aan zes groepen, wat hem in totaal 12 uur per week kostte, terwijl hij voor 24 uur per week was aangenomen. De schooldirecteur zei daarom tegen hem dat hij de rest van de tijd maar godsdienstles moest geven aan diezelfde zes groepen. „Praat gewoon met hen over God, Jezus en de Bijbel”, zei de directeur. Ramiro leerde de kinderen wat hij zelf leerde. Dat jaar gaf hij 150 leerlingen in de leeftijd van twaalf tot veertien jaar les aan de hand van het boek Kennis die tot eeuwig leven leidt. Toen het jaar daarop de publicatie Wat leert de bijbel echt? uitkwam, had Ramiro  inmiddels zo veel vorderingen gemaakt dat hij een niet-gedoopte verkondiger kon worden. Hij bleef de klassen onderwijzen, maar nu aan de hand van het Leert de bijbel-​boek. Het aantal leerlingen was toegenomen tot 160, verdeeld over zes groepen. Het resultaat? Ramiro en andere verkondigers in de gemeente leidden nu Bijbelstudies bij verschillende leerlingen thuis. De ouders van sommige leerlingen hebben Ramiro bedankt voor de positieve veranderingen die ze hebben opgemerkt in het gedrag van hun kinderen. Sommige ouders hebben gemeentevergaderingen bezocht en zijn zelfs naar enkele grote vergaderingen geweest. Wat Ramiro betreft, hij werd in november 2006 gedoopt en grijpt nog steeds enthousiast elke gelegenheid aan om Bijbelse waarheden te onderwijzen.

Guatemala

In Guatemala-Stad ging een verkondiger, Jeremy, naar het huis van een jonge man met wie hij de Bijbel bestudeerde. Het huis stond in een steegje. Jeremy klopte aan, waarop de zus van de jonge man aan de deur kwam om te zeggen dat haar broer niet thuis was. Terwijl Jeremy aan de deur stond, kwamen er twee jonge mannen aanlopen. Een van hen trok een pistool, zette het tegen Jeremy’s hoofd en zei: „Ik ben ingehuurd om je te vermoorden.” (Jeremy hoorde later dat rovers dat zeggen om hun slachtoffers te intimideren.) Jeremy vertelt: „Het meisje deed gauw de deur dicht en ik vroeg de mannen: ’Wat willen jullie?’  Een van hen zei: ’Wat doe je hier?’ Ik vertelde hem dat ik Jehovah’s Woord predikte. Hij zei nors: ’Laat me de boodschap horen!’ Ik was zenuwachtig en vroeg me af wat ik moest doen. Ik opende mijn velddiensttas en haalde er een bijbel uit. Daarop begon de man met het pistool te huilen, want hij was met slechte dingen bezig en wist heel goed dat wat hij deed verkeerd was. Hij smeekte me om hem te helpen. Hij doorzocht mijn tas en haalde er een Ontwaakt! uit die over het onderwerp geld ging. Toen begon de andere man mijn zakken te doorzoeken, op zoek naar mijn portemonnee, maar de man met het pistool zei tegen hem: ’Laat hem met rust. Hou daarmee op.’ Hij bedankte me, omhelsde me, en toen gingen ze weg. Daarna voelde ik me heel rustig worden en ik bedankte Jehovah dat hij me uit die situatie had gered.”

Dominicaanse Republiek

Een zuster die orthodontiste is, bezocht een seminar van een dag over implantaten. De meer dan 250 tandartsen die aanwezig waren, kregen de gelegenheid zich in te schrijven voor een dure vervolgopleiding in Europa. Slechts acht tandartsen zouden worden uitgenodigd. Aan het eind van de dag kreeg de zuster te horen dat ze niet alleen was uitgekozen om de opleiding te volgen maar er ook niets voor hoefde te betalen. Verrast antwoordde de zuster: „Heel erg bedankt dat u aan me gedacht hebt, maar ik heb me niet laten inschrijven en ik kan dit royale aanbod ook niet aannemen. Ik ben een Getuige van Jehovah en als zodanig gaan de geestelijke belangen van mijn gezin me voor alles. Ik zou de opleiding, die heel intensief is, eer willen aandoen, maar ik heb elke week vijf Bijbelse vergaderingen die mijn onverdeelde aandacht opeisen. En zou ik blij zijn met de vervolgopleiding en de graad die ik zou behalen als ik bij thuiskomst zou merken dat mijn twee tienerzoons aan de drugs waren of zich tijdens mijn afwezigheid hadden misdragen?”

 AZIË EN HET MIDDEN-OOSTEN

LANDEN 47

INWONERS 3.993.686.009

VERKONDIGERS 607.112

BIJBELSTUDIES 496.577

Israël

Ella, een jonge hulppionierster, zag een oudere vrouw met een zak vuilnis zeulen. Ze hielp haar en gaf haar kort getuigenis. De vrouw gaf Ella haar adres, maar Ella trof haar steeds niet thuis, hoe vaak ze het ook probeerde. Uiteindelijk deed de vrouw toch een keer open. Omdat ze een beetje doof is, had ze Ella de keren daarvoor niet gehoord. Er werd een Bijbelstudie bij haar opgericht. Hoewel ze aanvankelijk atheïstisch ingesteld was, groeide haar waardering voor God en zijn Woord. Na twee jaar droeg ze haar leven aan Jehovah op en onlangs werd ze op 92-jarige leeftijd gedoopt.

Mongolië

Terbish, een oudere vrouw, had haar leven lang in een boekwinkel gewerkt. Toen Munkhzaya, een pionierster van achttien, bij haar aan de deur kwam, vertelde Terbish haar dat ze, omdat ze zo veel boeken had gelezen, elk boek heel snel kon begrijpen, of ze het nu vanaf het begin, het midden of het eind las. Maar dat gold niet voor de Bijbel. Hoeveel ze er ook in las, ze kon hem maar niet begrijpen. En naar de kerk gaan hielp ook niet. Dus studeerde ze op eigen houtje en maakte ze bij elk vers aantekeningen. Terbish wilde vooral Hebreeën 11:6 graag begrijpen. Munkhzaya legde haar het vers uit, bood een Bijbelstudie aan en nodigde Terbish uit om naar de Koninkrijkszaal te komen. Toen Terbish hoorde waar de zaal was, zei ze: „Is dat niet dat gebouw met die prachtige bloemen buiten? Elke  keer dat ik er langsloop, blijf ik even staan om ze te bewonderen. Zou je me kunnen voorstellen aan degene die ze verzorgt?” Dat deed Munkhzaya graag. Terbish leert nu ijverig over de Schepper en bezoekt de vergaderingen. Munkhzaya zegt: „De bloemen predikten eerder tot deze vrouw dan ik.”

Japan

Vanwege de pijn in haar benen kan de 78-jarige Hiroko niet langer getuigenis geven zoals ze dat gewend was. Nadat ze God om leiding had gebeden, vond ze een drukke bushalte waar ze telkens een half uurtje kan zitten. Ze glimlacht en toont bewust belangstelling voor mensen. Er is een ziekenhuis in de buurt, dus als mensen medicijnen bij zich hebben, vraagt ze hun hoe het met hen gaat. Als mensen moeite hebben de dienstregeling van de bus te lezen, helpt ze hen, en mensen die niet bekend zijn met de omgeving vertelt ze welke bezienswaardigheden er zoal zijn. Ze luistert naar hen en biedt dan de tijdschriften aan. Sommige mensen ziet ze regelmatig, zodat ze ook nabezoeken kan brengen.

Myanmar

Lazaru was drugssmokkelaar. Hij hield zich bezig met drugs, moord en alles wat verkeerd was. Maar toen een pionierster hem in de Bijbel liet zien dat Gods naam Jehovah is, zag hij gelijk in dat dit de waarheid was en stemde hij in met een Bijbelstudie. Hij had veel tijd nodig, maar maakte gestaag geestelijke vorderingen. Het was moeilijk zijn vroegere levenswijze compleet de rug toe te keren. Toen hij zijn vroegere kameraden vertelde dat hij met hen brak, raakten  ze in paniek omdat hij zo veel over hun illegale drugspraktijken wist. Er werden verschillende huurmoordenaars op hem afgestuurd, maar hij was hen allemaal te slim af. Ten slotte verhuisde hij naar een ander gebied en werden hij en zijn vrouw gedoopt.

Taiwan

Een paar verkondigers bleven even staan bij een koffiewinkel met een ongebruikelijke naam: Koffiewinkel Het boek Ezra. Nieuwsgierig informeerde een van hen bij de eigenaar waarom hij de naam Ezra had gekozen. De man antwoordde dat hij Ezra altijd had bewonderd om zijn ijver voor de ware aanbidding. De man was jarenlang een trouwe kerkganger geweest, maar hij ging nu niet meer omdat zijn Vietnamese vrouw de diensten niet kon volgen. De verkondiger bood aan om een Vietnamese Bijbel te komen brengen, die ze nog diezelfde middag enthousiast in ontvangst namen. Er werd met het hele gezin een studie begonnen.

India

In een stad waar het getuigeniswerk hevig wordt tegengestaan, werden vijf zusters vier dagen gevangengezet omdat ze hadden gepredikt. In het begin was de bewaakster onvriendelijk tegen hen en waarschuwde ze hen om in de gevangenis niet het christendom te prediken. Maar naarmate de dagen verstreken, merkte ze hun zachtaardige, liefdevolle houding op en werd ze vriendelijker. De zusters deelden wat van het fruit en het andere voedsel dat ze van hun broeders en zusters hadden gekregen met de andere gevangenen en de bewaakster. Op een avond hoorde de bewaakster dat de zusters punten bespraken uit het boek Nader dicht tot Jehovah. Het duurde niet lang of ze mengde zich in hun gesprekken, terwijl ze op een stoel bij de ingang van de cel zat. Op de dag dat de zusters vrijkwamen, overleed een familielid van haar. De zusters konden haar vertroosten met de opstandingshoop.

Eerder had een andere bewaakster hun gevraagd wat voor misdrijf ze hadden begaan. Een van de zusters had uitgelegd  dat het predikingswerk ten onrechte voor onwettige bekering was aangezien. Onder de indruk van wat ze hoorde, had de bewaakster geantwoord: „Jullie spreken zo rustig ondanks jullie situatie. Ik ben heel opvliegend, en ik schaam me als ik jullie zie. Laat het me alsjeblieft weten als ik onvriendelijk klink, en leer me net zo te spreken als jullie. Ik snap niet waarom zulke goede mensen de cel in moeten.” Telkens als ze even niets te doen had, ging ze naar de zusters toe en zei ze: „Vertel me meer over de Bijbel. Ik word er echt heel rustig van.” Twee gedetineerden die vastzaten voor moord waren ook onder de indruk van de Bijbelse boodschap. De zusters gaven hun en andere gevangenen voorzichtig getuigenis. Nu de zusters weer op vrije voeten zijn, zoeken ze naar geschikte manieren om de belangstelling die ze tijdens hun verblijf in de gevangenis aantroffen, verder te ontwikkelen.

Indonesië

Resmawati, een speciale pionierster, was net klaar met de velddienst en stond op het punt naar huis te gaan toen een vrouw haar bij zich thuis uitnodigde om over de Bijbel te praten. Drie dagen later ging Resmawati terug. Ditmaal begon de vrouw te huilen en vertelde ze dat haar man haar mishandelde. Resmawati las Hebreeën 4:12 voor en  legde uit dat een studie van de Bijbel veel kan veranderen. Ze vertelde de ervaring van Tony, die op de Kalender van Jehovah’s Getuigen 2003 stond. De vrouw was geïnteresseerd en vroeg om een kalender. Bij het volgende bezoek nam Resmawati de kalender mee. Ze begonnen een studie uit het Leert de bijbel-​boek. De keer daarna vroeg de man van de vrouw of hij met de studie mee mocht doen. Hij had Tony’s ervaring op de kalender gelezen en die had hem diep geraakt. Toevallig heet hij ook Tony, en de instelling en het gedrag van de Tony op de kalender voordat die de waarheid leerde kennen, leken veel op die van hem. Toen hij de ervaring op de kalender had gezien, had hij tegen zijn vrouw en kinderen gezegd: „Kijk nou, dat is mijn naam! Hoe kent die predikster mijn naam, dat ze over mij kan schrijven?” Zijn vrouw had gezegd: „De Getuigen kennen je naam niet. En zelfs al zouden ze die kennen, dan konden ze die nog niet zomaar op een kalender zetten, zeker niet op die van 2003 in plaats van die van 2007!” Gezien zijn plotselinge interesse vroeg ze hem tactvol: „Zou je zo willen zijn als de Tony op de kalender?” Tot haar verbazing zei haar man: „Ik wil het proberen.” Net als de Tony van de kalender heeft de Tony uit Indonesië zijn leven op orde gebracht en zijn lange haar laten knippen en ziet hij er veel verzorgder uit. Het hele gezin heeft nog steeds Bijbelstudie.

Maleisië

In sommige delen van Borneo gebruiken de broeders satellietfoto’s van het internet om huizen te vinden. Ze berichten: „Het helpt ons in de regenwouden huizen te ontdekken. Een deel van de ’daken’ blijken geiten- of bokkenstallen te zijn, dus moeten we er af en toe hartelijk om lachen dat we tegen ’bokken’ prediken. Maar er zijn ook echt daken bij van woonhuizen. We hebben dit berggebied nooit eerder bewerkt. Omdat het regenwoud zo dicht is en de paden moeilijk te volgen zijn, wijzen de satellietfoto’s ons de weg.”

 EUROPA

LANDEN 47

INWONERS 732.610.687

VERKONDIGERS 1.533.790

BIJBELSTUDIES 749.911

Hongarije

Een zusje van twaalf bericht: „Ik ben negen maanden geleden gedoopt en sta nu al drie maanden in de hulppioniersdienst. Mijn moeder helpt me enorm. Een heleboel hebben me gevraagd hoe ik kan hulppionieren terwijl ik nog op school zit, maar ik denk dat het zonder school veel moeilijker voor me zou zijn om mijn uren te halen. Ik gebruik de pauzes en de tussenuren om getuigenis te geven. Met vijf van mijn klasgenoten praat ik geregeld over de Bijbel. Met twee heb ik een Bijbelstudie. Ik voel dus echt dat Jehovah mijn dienst zegent. Pionieren is voor mij geen last maar geeft me juist vreugde. Mijn moeder is gewone pionierster en dat wil ik later ook worden. Ik wil Jehovah fulltime dienen.”

Groot-Brittannië

Susan begon in 2001 de Bijbel te bestuderen en studeerde vervolgens een jaar of twee. In die tijd kon ze maar niet van het roken afkomen. Ze deed heel wat pogingen, maar zonder succes. Daarom stopte ze met de studie. Ze bleef echter wel de vergaderingen bezoeken. Vier jaar later besefte Susan dat ze toch moest proberen geestelijke vorderingen te maken, dus riep ze de hulp in van de gemeente. Ze begon weer te studeren en merkte dat ze veel had aan de informatie in het boek Nader dicht tot Jehovah. Een diepgaande beschouwing van Jehovah’s liefde voor ons en hoe wij liefde voor hem tonen, had een krachtige uitwerking op  haar leven. Binnen acht weken stopte ze volledig met roken. Volgens Susan heeft de studie uit die publicatie ertoe bijgedragen dat ze geleerd heeft op Jehovah te vertrouwen. Ze heeft sindsdien goede vorderingen gemaakt, haar leven aan Jehovah opgedragen en dat op het „Volg de Christus!”-districtscongres gesymboliseerd door de waterdoop.

Estland

Helgi, een scholiere van zeventien die niet meer bij haar gescheiden ouders woonde, toonde belangstelling voor de waarheid en begon de Bijbel te bestuderen. In het begin ging ze niet zo vaak naar de vergaderingen omdat ze in een plaatselijke band zong en daar veel tijd aan besteedde. Toen haar waardering voor de waarheid groeide, begon ze veranderingen in haar levensstijl aan te brengen. Ze legde de bandleden uit waarom ze op vergaderavonden niet kon optreden. Ze liet zich inschrijven op de theocratische bedieningsschool en werd een niet-gedoopte verkondigster. Rond die tijd deed ze mee aan een nationale zangcompetitie waarbij  de winnaar een contract aangeboden kreeg bij een bekende platenmaatschappij. Veel kandidaten werden bij de audities al afgewezen, maar Helgi kreeg gelijk de jury achter zich en mocht door naar de volgende ronde. Die viel echter samen met haar eerste presentatie op de theocratische bedieningsschool. Wat zou ze doen? Haar moeder, die geen Getuige van Jehovah is, raadde haar aan om haar presentatie af te zeggen of te ruilen. Helgi zei dat het er niet zozeer om ging of ze haar presentatie zou houden, maar wat in haar leven op de eerste plaats kwam, geestelijke of stoffelijke dingen. Ze dacht er heel goed over na en besloot haar presentatie te houden in plaats van aan de zangcompetitie deel te nemen. Haar moeder respecteerde haar beslissing.

Later bezocht een tv-verslaggever het „Volg de Christus!”-districtscongres om voor het journaal een bijdrage over het congres en de doop te filmen. Toen hij Helgi het doopbassin in zag gaan, filmde hij haar doop, en daarna interviewde hij haar. Diezelfde avond was het op het journaal; behalve een clip van haar optreden tijdens een voorronde van de competitie werd aan het eind haar doop getoond en dat ze met een stralende glimlach zegt: „Dit is de beste beslissing van mijn leven.”

Bulgarije

Ivelin zit in Belene in de gevangenis. Hij schreef aan het plaatselijke bijkantoor van Jehovah’s Getuigen: „Ik heb hier in de gevangenis toevallig een Wachttoren gevonden en heb nu heel wat vragen aan u. Ik heb berouw van mijn zonden, en ik wil van binnenuit veranderen. Ik wil u iets vragen wat misschien lastig voor u is en waarvan ik niet echt denk dat het gaat lukken. Zou u me kunnen schrijven zodat ik meer over Jehovah God kan leren? Ik weet niet of ik nog iets van u hoor, maar alleen al de wetenschap dat Jehovah bestaat, maakt me gelukkig. Ik zou graag meer over deze dingen weten, niet alleen voor mezelf maar ook voor de andere gedetineerden. En mocht u me niet kunnen schrijven: op een dag kom ik vrij en dan neem ik alsnog  contact met u op!” De broeders ondernamen snel stappen om zijn belangstelling verder te ontwikkelen en studeren nu met tien gedetineerden in deze gevangenis, onder wie Ivelin.

Portugal

Jana, een speciale pionierster, vertelt: „Toen ik op een dag uit de ondergrondse stapte, zag ik een Chinese man, en ik besloot met hem over het goede nieuws te spreken. Hij was verbaasd dat ik Chinees sprak en vertelde me dat hij op weg was naar het ziekenhuis, omdat zijn vrouw de volgende dag een keizersnede zou krijgen. Hij en zijn vrouw spraken geen Portugees, en het ziekenhuis had hem gevraagd een tolk te zoeken. Hij was wanhopig en vroeg of ik hen wilde helpen. De dag daarop vroegen de chirurgen me operatiekleding aan te doen zodat ik de moeder tijdens de operatie kon bijstaan. Tijdens de operatie hield ik de hand van de vrouw vast, en ze stelde me heel wat vragen over de Bijbel en over ons werk. Er werd een schattig meisje geboren, en de moeder was zo dankbaar voor mijn hulp dat ze me vroeg een naam voor haar dochter te kiezen. Ik dacht even na en koos de naam Sara. Ze was blij met mijn keuze en wilde heel graag meer weten over de Sara die in de Bijbel wordt genoemd en de God die ze aanbad. Toen we later het ziekenhuis verlieten, stelde ik een geregelde Bijbelstudie voor. Eerder hadden zij en haar man nooit met de Getuigen willen praten, maar door mijn hulp tijdens de operatie was hun houding totaal veranderd. Ze namen mijn aanbod direct aan en bezoeken nu de vergaderingen.”

Slowakije

Een speciale pioniersechtpaar trof twee jonge mannen uit Afghanistan. De mannen waren maar kort in Slowakije, maar toonden belangstelling voor de Bijbel. De pioniers bezochten hen een aantal malen en gaven hun een bijbel en het boek Wat leert de bijbel echt? Ze demonstreerden ook hoe een Bijbelstudie geleid wordt, zodat ze zelf en met anderen de Bijbel zouden kunnen bestuderen.

 OCEANIË

LANDEN 30

INWONERS 36.829.259

VERKONDIGERS 96.691

BIJBELSTUDIES 51.122

Nieuw-Zeeland

Paul trof op een middag bij het van huis-tot-huiswerk een vrouw aan. Toen hij haar een brochure aanbood, zei ze dat een familielid pas nog tegen haar had gezegd dat ze de waarheid nodig had. Die ochtend had ze tot Jehovah gebeden, waarbij ze Gods naam gebruikt had en gevraagd had of iemand haar kon bezoeken. „Drie uur later”, zegt Paul, „kwam ik bij haar aan de deur. Bovendien belde ik aan op een tijdstip waarop ze normaal gesproken niet thuis was.” Ze ging gretig op het aanbod van een Bijbelstudie in en maakt goede vorderingen.

Australië

Armando en Elvira, een jong echtpaar, wonen in Oost-Timor, een gebied waar het Australische bijkantoor zorg voor draagt. In 2006 werd hun omgeving voortdurend aangevallen door een andere etnische groepering, en ze moesten vluchten voor hun leven. De enige twee dingen die ze bij zich hadden toen ze toevlucht zochten in een vluchtelingenkamp waren Armando’s bijbel en de brochure Wat verlangt God van ons? Toen ze weer contact kregen met de broeders gingen Armando en Elvira tweemaal per week studeren en de vergaderingen bezoeken. Armando gaf ook getuigenis aan zijn familieleden, die in een dorpje op vierenhalf uur afstand van Dili wonen. Toen zijn familie belangstelling toonde voor de Koninkrijksboodschap, regelde hij het zo dat pioniers uit Baukau anderhalf uur reisden om hen verder te helpen. Ruim twintig personen kwamen naar de  pioniers luisteren. Armando’s vader, de woordvoerder van de groep, zei dat ze bereid waren hun afgodsbeelden weg te doen, maar zich afvroegen of ze dan nog wel beschermd waren tegen boze geesten. De pioniers verzekerden hun dat Jehovah hen echt zou helpen. De groep gooide daarop alle afgodsbeelden weg. Nu bestuderen meer dan 25 personen uit dat dorp de Bijbel. Armando hoopt binnenkort gedoopt te worden, en Elvira maakt goede vorderingen.

Guam

Op het eiland Saipan, dat onder het toezicht van het bijkantoor van Guam staat, was een zuster aangenaam verrast toen ze merkte dat haar man, die altijd een tegenstander was geweest, stiekem veel van de publicaties las die ze verspreid door het huis liet liggen. Behalve De Wachttoren en Ontwaakt! had hij de Jaarboeken en het boek Het geheim van gezinsgeluk gelezen. Op een dag riep hij zijn vrouw en zijn vijf kinderen bijeen voor wat hij beschreef als een ’belangrijke gezinsbijeenkomst’. Dat was hoogst ongebruikelijk. Het was de bedoeling van de vader zijn drie dochters wat advies te geven over het huwelijk. Hij had een poster gemaakt met daarop de vereisten voor een toekomstige echtgenoot. Deze ongelovige vader was zo onder de indruk van het levensverhaal van Sheila Winfield da Conceição in De Wachttoren van 1 november 2006 dat hij net als Sheila een lijst had gemaakt van vereisten voor een geschikte huwelijkspartner. Hij raadde zijn dochters aan alleen met een Getuige van Jehovah te trouwen en een man te zoeken die Jehovah liefheeft en meer van de Bijbel af weet dan zij. Hij vertelde zijn drie dochters dat het zijn wens was dat ze hetzelfde geluk ervoeren als waarover hij in het artikel had gelezen. Dat raakte hun hart en gaf hun de hoop dat hun vader op een goede dag samen met hen Jehovah zal aanbidden.

Samoa

Een broeder en zijn vrouw werden kortgeleden aan Samoa toegewezen. De broeder bood bij het allereerste huis dat hij in de velddienst bezocht het boek Wat leert de bijbel echt? aan. Tot zijn verrassing nodigde de huisbewoonster,  een gepensioneerde zakenvrouw, hem gelijk binnen. Wel zei ze na een korte aarzeling dat ze die ochtend maar drie kwartier de tijd had. De broeder had nog nooit zo’n reactie meegemaakt. Hij begon meteen met een Bijbelstudie. Toen de broeder en zijn vrouw de week daarop terugkwamen, ontving de vrouw hen met de Bijbel en het Leert de bijbel-​boek in haar hand. Het ziet er echt naar uit dat de studie zal doorgaan.

Solomoneilanden

Emily is de enige Getuige en gewone pionier in haar gebied op het eiland San Cristobal. Ze leidt twintig Bijbelstudies. Drie van haar studies zijn inmiddels niet-gedoopte verkondiger, onder wie haar ouders. Lance en Diane, twee internationale dienaren, namen vakantie op en maakten een reis van veertien uur op een klein, overvol vrachtschip om Emily te helpen met de Gedachtenisviering. Lance berichtte: „Toen we aankwamen, wilden we maar één ding: slapen! Het leek ons echter het beste eerst het dorpshoofd te bezoeken. Nadat we het doel van ons bezoek aan zijn gebied hadden uitgelegd, vroeg het dorpshoofd: ’Heel wat mensen hebben die uitnodiging niet gekregen. Mogen ze toch komen?’ Met een grote glimlach verzekerden we hem dat ze welkom waren.

Toen het bijna tijd was voor de Gedachtenisviering hadden pas twee vrouwen en wat kinderen plaatsgenomen. Maar we merkten dat er nog veel meer mensen bij de bosjes stonden te dralen, dus riepen we hen snel om te komen. Toen het donker werd, zetten we een kleine generator aan, waardoor het licht aanging. De Gedachtenislezing kon beginnen en iedereen luisterde aandachtig.” Ongeveer 130 mensen luisterden naar de lezing, onder wie een voorganger van de zevendedagsadventisten, die graag een Nieuwe-Wereldvertaling wilde hebben omdat die veel  makkelijker te lezen was dan de Bijbel die hij gebruikte. Er werden bij die speciale gelegenheid vijf nieuwe Bijbelstudies opgericht.

Papoea-Nieuw-Guinea

Twee dorpen even buiten een provinciestad stonden sterk onder invloed van de katholieke kerk, en het was moeilijk om daar te prediken. Onlangs bezochten de broeders de dorpsvertegenwoordigers om uit te leggen wat we precies doen en waarom we graag met alle mensen praten. Het toeval wilde dat er in een van de dorpen juist een vergadering was gehouden om te bespreken hoe de jongeren geholpen konden worden hun gedrag te verbeteren. De broeders vertelden de dorpsvertegenwoordigers dat Bijbelkennis daarbij een hulp kan zijn.

Onze broeders kregen toestemming om openlijk te prediken, en een aantal jonge mannen begon te studeren. Toen de dorpelingen zagen dat het gedrag van die jonge mannen er door hun omgang met Jehovah’s Getuigen enorm op vooruitging, stonden ze ons werk niet langer tegen. Geleidelijk aan gingen ook vrienden en ouders studeren, onder wie de dochter van een godsdienstleraar die de broeders vroeger had bedreigd. Hij zei tegen zijn dochter: „Ik heb toen een ernstige fout gemaakt. Ik hoop dat God en Jehovah’s Getuigen me mijn zonde willen vergeven.” Er zijn in die twee dorpen nu 27 personen die regelmatig de vergaderingen bezoeken. Op zijn minst vier van hen zijn gedoopt en zijn in de vaste hulppioniersdienst. Ze streven naar de gewone pioniersdienst.

[Kaart/Illustratie op blz. 48]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

[Illustratie]

De vuurtoren op Kaap Hoorn

[Kaart op blz. 63]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

San Cristobal

[Illustratie op blz. 44]

De „Wachttoren”-studie in het dorp Antanandava (Madagaskar)

[Illustratie op blz. 46]

Studie uit het „Leert de bijbel”-boek met de groep in Pawaga (Tanzania)

[Illustratie op blz. 49]

De gemeenteboekstudie in Sixaola (Costa Rica)

[Illustratie op blz. 50]

Ramiro met een „Leert de bijbel”-boek

[Illustratie op blz. 53]

Hiroko geeft getuigenis bij een bushalte

[Illustratie op blz. 58]

Helgi (rechts) houdt een presentatie op de theocratische bedieningsschool

[Illustratie op blz. 64]

Lance, Diane en Emily