Resultaten uit het wereldwijde veld

AFRIKA

LANDEN 57

INWONERS 878.000.158

VERKONDIGERS 1.171.674

BIJBELSTUDIES 2.382.709

Benin

Claude en zijn vrouw, Marie-Claire, zijn al 27 jaar enthousiaste zendelingen. In februari gleed Marie-Claire uit en brak ze haar voet. Twee weken later was Claude in het zendelingenhuis aan het werk toen hij viel en ook zijn voet brak. Allebei hadden ze nu hun voet in het gips, Marie-Claire haar rechtervoet en Claude zijn linker. Claude merkte droogjes op: „We vinden het altijd leuk om dingen samen te doen!”

Claude was nog enigszins mobiel, maar Marie-Claire was wekenlang aan huis gebonden. Hoewel ze vier van haar twaalf Bijbelstudies in het zendelingenhuis kon leiden, miste ze andere aspecten van de dienst. Dus besloot ze om vóór het zendelingenhuis aan een tafel vol publicaties te gaan zitten en voorbijgangers aan te spreken. In maart heeft ze 83 uur aan die tafel gezeten. Heeft Jehovah haar  initiatief gezegend? Ze verspreidde die maand 14 boeken, 452 brochures, 290 tijdschriften en meer dan 500 traktaten.

Ethiopië

Arega, die in een afgelegen dorp woont, besloot zijn huis te gaan behangen. Hoewel sommigen in zijn land daar kranten voor gebruiken, wilde hij graag iets in kleur hebben. Op de markt zag hij een man die de brochure Geniet voor eeuwig van het leven op aarde! aanbood. Arega kreeg er een, en zonder de brochure te lezen, haalde hij hem uit elkaar en plakte de bladzijden op de muren van zijn huis. Twee jaar later viel zijn oog op de volgende zin op zijn ’behang’: „Jezus was Gods Zoon.” Dat was anders dan de mysterieuze Drie-eenheid die hij geleerd had. Zijn belangstelling was gewekt, en hij liep negen uur naar de dichtstbijzijnde stad om de mensen te zoeken die zeggen dat God een Zoon heeft. Zijn eerste poging was vruchteloos, en hij keerde teleurgesteld naar huis terug. Later probeerde hij het nog eens, en deze keer wezen mensen hem de weg naar het huis van de broeder die hem de brochure gegeven had. Arega’s geduld werd nog verder op de proef gesteld, want hij moest urenlang wachten tot de broeder thuiskwam. Een gesprek volgde, en er werd een Bijbelstudie opgericht. In de daaropvolgende maanden ging Arega vaker naar de stad om meer over God te leren. Toen hij in zijn dorp vertelde wat hij leerde, kreeg hij veel tegenstand, en heel wat mensen gingen hem uit de weg. Maar hij gaf het niet op, en anderen kregen ook belangstelling. Toen er in totaal dertien geïnteresseerden waren, werden er twee speciale pioniers aan het gebied toegewezen. Al gauw leidden ze ruim veertig Bijbelstudies, en ook de vergaderingen werden door ongeveer veertig mensen bijgewoond. Er zijn nu acht plaatselijke verkondigers in het gebied. En voor onze nieuwe broeder Arega zijn de plaatjes op zijn muur nu meer dan gewoon kleurrijke decoratie.

 Ghana

Met de snelle verbreiding van mobiele telefoons in heel Afrika is er naar verluidt een revolutie op het gebied van communicatietechniek aan de gang. Veel bedrijven proberen abonnees te werven door gratis beltijd op bepaalde uren van de nacht aan te bieden. Een zuster, Grace, maakte daar een goed gebruik van. Ze had namelijk een Bijbelstudie, Monica, die het altijd druk had, waardoor het niet makkelijk was met haar af te spreken. Grace deed haar uiterste best om de studie voort te zetten. Ze maakte zelfs een afspraak om vijf uur ’s ochtends bij Monica thuis. Maar toen Monica’s schema veranderde, was zelfs deze tijd niet praktisch. Toen dacht Grace eraan om gebruik te maken van de mogelijkheid om ’s nachts gratis te bellen. Monica ging akkoord, en ze spraken af dat ze om vier uur ’s ochtends over de telefoon zouden studeren. Ze waren teleurgesteld toen ze ontdekten dat het netwerk op dat tijdstip al door zo veel mensen gebruikt werd dat het bijna onmogelijk was om een verbinding te krijgen. Dus spraken ze af nog vroeger op te staan, om drie uur, hoewel dit voor deze twee werkende moeders niet meeviel. Grace zegt: „Ik bad tot Jehovah en vroeg hem om  de kracht en het verlangen ermee door te gaan de belangstelling van mijn student warm te houden. Ik stelde de wekker op mijn telefoontje in en zette mezelf ertoe op die tijd op te staan. Hoewel ik heel moe was, liet ik me er niet door ontmoedigen.” Wat was ze blij dat ze die moeite had gedaan, want op het „Geleid door Gods geest”-districtscongres van 2008 was ze getuige van Monica’s doop! Onlangs heeft Grace opnieuw gebruikgemaakt van deze methode om ’s nachts te studeren met een vrouw die ondertussen de vergaderingen bezoekt.

Mozambique

In augustus 2008 viel een jas uit een voorbijrijdende auto en kwam vlak bij het lemen hutje van een arme weduwe, een zuster, terecht. De zuster pakte de jas op en vond in de zakken documenten, drie kleine tasjes met dure sieraden en ongeveer 660 euro aan contant geld. Ze stond erop dat iemand in het dorp met behulp van de telefoonnummers op de documenten het verlies meldde. Die avond kwam er een auto met vier mannen in het dorp aan. In de aanwezigheid van het dorpsbestuur overhandigde onze zuster de jas met volledige inhoud aan de eigenaar. De man begon te huilen en zei dat als de jas in handen was gevallen van iemand die geen Getuige van Jehovah was, de kans klein was geweest dat hij zijn bezittingen had teruggekregen. Deze getrouwe zuster gaf een groot getuigenis in haar gemeenschap waardoor de naam van haar God, Jehovah, geloofd werd.

 AMERIKA

LANDEN 55

INWONERS 910.761.124

VERKONDIGERS 3.575.123

BIJBELSTUDIES 3.778.321

Barbados

Veel ouders vinden het nuttig hun kinderen Bijbelteksten uit het hoofd te laten leren. Een gezin op Grenada was heel blij te horen dat hun zesjarige zoontje een Bijbeltekst had gebruikt om de waarheid te verdedigen dat Jehovah aan iedereen superieur is. De vader van de jongen schrijft: „Toen mijn vrouw, Laura, op een middag onze zoon, Stefan, van school ging ophalen, vroeg zijn juf of ze haar even kon spreken. Ze zei: ’Ik wil u gewoon even zeggen dat ik heel erg onder de indruk ben van uw zoontje. Hoewel ik een ander geloof heb, moet ik toegeven dat ik bewonder hoe goed hij kan uitleggen wat hij gelooft.’”

De vader vertelt verder: „Toen ze thuiskwamen, wilde mijn vrouw heel graag van Stefan weten wat de aanleiding was geweest voor het compliment van de juf. Hij vertelde dat de juf tijdens het eerste lesuur had gezegd dat ’Jezus God is’.

Stefan had vervolgens zijn hand opgestoken, en toen hij een beurt kreeg had hij gezegd: ’Nee, juf. Jezus is niet God. De Bijbel zegt dat Jezus de Zoon van Jehovah is, dus kan hij niet Jehovah zijn.’

De juf had geantwoord: ’Maar ik geloof dat Jezus dezelfde is als Jehovah.’

Stefan had toen gezegd: ’Maar de Bijbel zegt dat Jehovah alleen de Allerhoogste is, niet Jezus. Jehovah is  de enige Allerhoogste.’ Hij had Psalm 83:18 geciteerd, een tekst die we hem eerder hadden uitgelegd en die hij uit zijn hoofd had geleerd. Hoewel de lerares vast in haar schoenen stond, moest ze onderdoen voor een zesjarige die gewapend was met nauwkeurige Bijbelkennis.”

Ecuador

Een paar Getuigen gingen met de bus naar huis nadat ze op het platteland Quichuatalig gebied hadden bewerkt. Omdat er in de bus dvd’s afgespeeld konden worden, vroegen ze of ze de dvd over Noach en David mochten laten zien aan de vele passagiers, die allemaal Quichua spraken. Wat waren die verrast iets in hun eigen taal te zien en te horen! Ze zaten zo geconcentreerd naar de dvd te kijken dat toen de bus stopte om een passagier te laten instappen, ze hem vroegen snel te gaan zitten zodat ze niets zouden missen. Aan het eind van de film  vroegen veel mensen of ze de dvd konden krijgen. Sommige passagiers hadden Bijbelse vragen en wilden lectuur; andere gaven hun naam en adres zodat iemand hen in de stad kon bezoeken, en iedereen kreeg een uitnodiging voor de Gedachtenisviering die in het Quichua zou worden gehouden. Dat heeft ongetwijfeld het aanwezigenaantal op de Gedachtenisviering in dat gebied gunstig beïnvloed.

Mexico

Tijdens het van-huis-tot-huiswerk klopte Gabino, een pionier, bij een huis aan. Niemand deed open. Hij klopte nog een keer, en vervolgens een derde keer. Na even te hebben gewacht, klopte hij een vierde keer. De deur ging open, en daar stond een man te huilen. Hij liet Gabino onmiddellijk binnen maar kon niet praten omdat hij zo overstuur was. Om hem te vertroosten begon Gabino over het goede nieuws te vertellen, en de man kalmeerde. „Zie je die stoel daar?”, vroeg de man. „Toen je voor de derde keer klopte, stond ik op die stoel. En zie je dat touw daar? Toen je de vierde keer klopte, hing de lus om mijn nek. Maar ik heb hem afgedaan om de deur open te doen. Bedankt dat je bleef kloppen, want anders had ik mezelf opgehangen.” Hij legde uit dat hij radeloos was vanwege problemen met zijn vrouw. Gabino sprak af om de Bijbel met hem te bestuderen. Gewoonlijk klopt Gabino slechts één of twee  keer aan. Maar omdat hij deze keer bleef kloppen, misschien onder leiding van de engelen, werd er een leven gered.

Chili

Tijdens de speciale actie om geïnteresseerden uit te nodigen voor de herdenking van Christus’ dood, kwam een klein meisje naar een Getuige toe en vroeg haar: „Hoe oud bent u?” De zuster was een beetje verrast door de vraag en antwoordde: „Hoe oud ben jij dan?” Het meisje zei dat ze zes was en dat haar moeder haar een brief had gegeven die ze aan een van Jehovah’s Getuigen moest geven. De moeder had haar dochtertje gezegd dat ze een Getuige moest zoeken die geen kind was maar ook niet bejaard was. De zuster zei tegen het meisje dat ze 25 jaar was. Daarop gaf het meisje haar de brief. Daarin stond: „Toen jullie bij mij aan de deur kwamen, kon ik het niet opbrengen om open te doen. Ik ben zwaar depressief en heb God om hulp gevraagd. Ik heb ook geprobeerd naar jullie boodschap te luisteren en in de Bijbel te lezen, maar ik vind het heel moeilijk. Ik wil graag de Bijbel bestuderen met iemand die me kan helpen een mislukt huwelijk te verwerken. Als u me kunt helpen, kom dan alstublieft vanmiddag naar mij thuis, want vanochtend lig ik op bed. Bedankt.”

Die middag ging de zuster naar de vrouw en nodigde haar uit voor de Gedachtenisviering en de speciale lezing. Die waren allebei heel vertroostend voor haar.  Sindsdien komt ze geregeld naar de vergaderingen. Ook krijgt ze Bijbelstudie aan de hand van het boek Wat leert de bijbel echt? en ze maakt goede vorderingen. En haar zesjarige dochtertje? Zij en haar zus van twaalf krijgen zelf ook Bijbelstudie.

Porto Rico

Een zuster schrijft: „Ik was bezig met straatwerk toen ik een jonge vrouw zag die haar autobanden op spanning bracht. Ik stapte op haar toe maar voordat ik iets kon zeggen, vroeg ze om De Wachttoren en Ontwaakt! en zei ze dat ze de tijdschriften heel graag las. Toen ik haar een huisbijbelstudie aanbood, zei ze dat dat niet mogelijk was omdat ze bij haar moeder inwoonde, en haar moeder was een felle tegenstander van ons werk. Toen ik haar adres vroeg, gaf ze me alleen de naam van haar straat. Later ging ik naar die straat en probeerde erachter te komen waar ze woonde, maar zonder resultaat. Op een andere dag ging ik weer naar die straat en vroeg de buren of ze een zekere Nancy kenden, een moeder met twee kleine kinderen. Wat was ik blij dat ik eindelijk haar adres kreeg. Maar ik trof haar nog steeds niet thuis, dus liet ik telkens de tijdschriften achter met een briefje voor haar. Toen ik haar eindelijk trof, begon ze te huilen en zei ze dat ze naar de Koninkrijkszaal wilde komen. Ze kwam en genoot van de hartelijke geest van liefde onder de broeders en zusters. Ze vertelde me dat ze niet op mijn eerdere bezoeken had kunnen reageren omdat haar moeder mijn briefjes en de tijdschriften altijd vernietigde voordat zij thuiskwam. We begonnen een Bijbelstudie in het huis van haar zus, en al gauw bezocht Nancy geregeld de vergaderingen. Nu slaat ze geen vergadering meer over. Ze is ingeschreven op de theocratische bedieningsschool, en het is geweldig haar en haar twee kleine kinderen antwoord te horen geven op de vergaderingen.”

 AZIË EN HET MIDDEN-OOSTEN

LANDEN 47

INWONERS 4.073.556.172

VERKONDIGERS 635.896

BIJBELSTUDIES 579.554

Zuid-Korea

Een man die vlak bij een Koninkrijkszaal woont, vond een briefje op zijn auto, die voor zijn huis was geparkeerd. Op het briefje stond: „Ik heb tijdens het parkeren per ongeluk een kras op uw auto gemaakt. U kunt me opbellen, en dan laat ik het voor u repareren.” Omdat de man het gedrag had geobserveerd van de Getuigen die naar de Koninkrijkszaal gingen, zei hij bij zichzelf: ’Zo’n eerlijk iemand moet wel een van Jehovah’s Getuigen zijn.’

Toen Su-yeon, de zuster die het briefje had achtergelaten, door de man werd opgebeld, bood ze haar excuses aan en stelde ze nog een keer voor zijn auto te laten repareren. Stel je haar verbazing voor toen de man vroeg: „Neem me niet kwalijk, maar bent u een van Jehovah’s Getuigen?” De man zei dat hij zijn auto zelf zou laten repareren en het daarbij zou laten! Hij zei ook dat hij haar graag wilde ontmoeten, omdat hij een aantal dingen over de Getuigen wilde weten. Su-yeon ging samen met haar vader en een andere broeder naar hem toe. „Ik heb de Getuigen kunnen gadeslaan omdat ik vlak bij de Koninkrijkszaal woon”, zei de man. „Jullie zijn goede mensen. Ik begrijp niet waarom jullie zo gehaat worden.” Aan de hand van de Bijbel en het boek Wat leert de bijbel echt? kon Su-yeons vader de vele vragen van de man beantwoorden. Hij krijgt nu geregeld Bijbelstudie van Su-yeons vader en maakt goede vorderingen.

 Landen waar het werk aan banden gelegd of verboden is

Een kolonel in het leger was geraakt door de positieve invloed van de waarheid op zijn vrouw, die een van Jehovah’s Getuigen is. Hij stemde daarom toe in een Bijbelstudie. Zijn bevelhebber, een generaal, hoorde hiervan en liet hem bij zich komen. De generaal zei hem dat als hij zijn omgang met Jehovah’s Getuigen niet zou stoppen, hij naar de meest afgelegen plaats in het land zou worden gestuurd. De kolonel antwoordde moedig dat zijn vrouw de Bijbel al lange tijd bestudeerde en dat hij daar niets gevaarlijks in zag. Daarom zou hij er niet mee stoppen de Bijbel te bestuderen. Na verloop van tijd besloot de kolonel uit het leger te gaan. Nu is hij een gedoopte Getuige en dient hij als gewone pionier en dienaar in de bediening. Het is interessant dat de vrouw van de generaal ook is begonnen met het bestuderen van de Bijbel. De generaal kon ook haar niet tegenhouden, en zij is nu eveneens in de gewone pioniersdienst.

In een ander land begon een zuster een Bijbelstudie met een jonge vrouw die heel veel tegenstand van haar man kreeg. Omdat ze niet bij de vrouw thuis konden studeren, spraken de twee vrouwen af om de Bijbelstudie in een parkje te houden. Tijdens de studie liep een oude man die in het park aan het wandelen was, steeds om hen heen, terwijl hij hen in de gaten hield en naar hun gesprek luisterde. Op een dag sprak hij hen aan en stelde een paar vragen over de Bijbel. Tijdens de volgende studie deed hij hetzelfde. De vrouw die studeerde, raakte een beetje geërgerd en zei: „Ik heb maar één uur om de Bijbel te bestuderen, maar u neemt steeds al mijn tijd in beslag door zo veel vragen te stellen.” Daarna regelde de zuster dat een broeder met de man zou studeren. Hij maakte snelle vorderingen en ging de vergaderingen bezoeken. Elke zondag zagen twee vrouwen in zijn buurt hem zijn huis uitkomen in nette kleren en met een  aktetas in zijn hand. Ze waren nieuwsgierig waar hij naartoe ging en hadden gehoord dat hij zich bij een zekere ’nieuwe religie’ had aangesloten. De twee vrouwen besloten op onderzoek uit te gaan. Ze volgden de man en kwamen bij de Koninkrijkszaal uit. Een paar zusters spraken met hen en vroegen of ze de Bijbel wilden bestuderen. Eén van hen stemde toe. Die drie personen — de jonge vrouw die in het park met de zuster studeerde, de man die hen in het park aansprak en een van de vrouwen die hem volgde — hebben goede geestelijke vorderingen gemaakt en zijn onlangs gedoopt.

Cambodja

Louy, een pionierster in Cambodja, fietst geregeld naar een dorp met bamboehuizen op palen. Daar leidt ze een aantal Bijbelstudies. Drie dagen voor de Gedachtenisviering was ze in het dorp en legde ze aan een van haar Bijbelstudies het doel van de herdenking uit. Nieuwsgierige kinderen kwamen erbij staan en stelden vragen. De groep kinderen werd steeds groter. Louy deelde 57 uitnodigingen uit. De volgende dag fietste Louy naar het dorp om een andere studie te leiden, die zei dat haar familieleden en vrienden graag naar de Gedachtenisviering wilden komen. Dus liet Louy twintig uitnodigingen bij haar achter om uit te delen. Louy begon zich ondertussen zorgen te maken hoe ze al die mensen kon helpen om naar de Gedachtenisviering te komen. Na te hebben gebeden, sprak ze met de vader van een van haar Bijbelstudies, de coördinator van het dorp. Hij verzekerde Louy ervan dat als ze slechts één tuktuk (een klein karretje dat door een motor getrokken wordt en waarin gewoonlijk vier mensen kunnen zitten) zou regelen, iedereen mee zou kunnen omdat ze óf zouden staan óf bij elkaar op schoot zouden zitten. Louy was heel blij te zien dat achttien mensen van dit dorp aanwezig waren.

 India

Een broeder die als chauffeur van een autoriksja werkt, maakte van de gelegenheid gebruik om getuigenis te geven aan een passagier die journaliste bleek te zijn. Ze was onder de indruk van zijn moed, omdat een aantal Getuigen in dat gebied door tegenstanders waren aangevallen toen ze het goede nieuws predikten. De journaliste besloot over hun gesprek te schrijven in een nationale krant. Ze schreef: „Ik besloot hem een beetje te provoceren door te zeggen: ’Hebt u vandaag het nieuws niet gehoord? Dat uw mensen afgeranseld zijn en dat kerken in verschillende delen van de deelstaat aangevallen zijn?’ Hij zei: ’Ja, dat heb ik in de krant van vandaag gelezen.’ ’Maar wat gaat u doen als [de tegenstanders] jullie lastig  blijven vallen?’ Hij schudde zijn hoofd en zei: ’Dat doet er niet toe. We zullen [in de waarheid] blijven geloven.’”

Over het traktaat dat de broeder haar had gegeven, schreef ze: „Thuis nam ik de folder uit mijn tas. Er stond een onwaarschijnlijk idyllisch tafereel op met groene weiden, een meer, bloeiende bomen, mensen die graan en fruit oogstten en bergen die met sneeuw bedekt waren. ’Leven in een vredige nieuwe wereld’, stond erop. De boodschap binnenin was religieus van aard. Doorgaans zou niemand er bezwaar tegen maken als hem een folder werd gegeven, of het nu reclame voor een sariwinkel of een leefwijze was. Maar als je begint te praten over een vredige nieuwe wereld, kan dat heel wat haatgevoelens opwekken.”

Filippijnen

In de regio Zamboanga staat een berg die zo hoog is dat zijn top van tweehonderd kilometer afstand te zien is. Broeders en zusters die vlak bij die berg wonen, zeiden vaak al lachend tijdens de velddienst: „Wat nu als er boven op die berg een geïnteresseerde woont?” Op een dag toen ze aan de voet van de berg aan het prediken waren, sprak een man hen aan die zei dat hij op zoek was naar Jehovah’s Getuigen. Hij zei dat hij graag hun hulp wilde bij het bestuderen van de Bijbel. De broeders vroegen waar hij woonde. Toen hij naar de top van de berg wees, stonden de broeders met hun mond vol tanden. De man legde uit dat zijn huis niet op de top stond, maar tegen de achterkant van de berg, en dat je daar alleen kon komen via de top. Toen de broeders een beetje van de schrik bekomen waren, stemden ze erin toe hem te bezoeken. Er werd een Bijbelstudie begonnen, en de man bezoekt nu wekelijks de vergaderingen in de Koninkrijkszaal, ook al is het een heel eind van zijn huis vandaan. Deze man behoort nu tot het volk uit „alle natiën” die naar „de berg van het huis van Jehovah” stromen (Jes. 2:2).

 EUROPA

LANDEN 47

INWONERS 736.988.468

VERKONDIGERS 1.563.910

BIJBELSTUDIES 819.067

Finland

Twee broeders boden van huis tot huis Bijbelstudies aan met het traktaat Bent u benieuwd naar de waarheid? Een man deed open, onderbrak hun presentatie en nodigde hen binnen. „Ik heb veel vragen”, zei hij. „Waarom komen jullie juist nu?”

„Omdat we vandaag met onze gemeente in dit gebied prediken”, antwoordden de broeders.

De man vertelde: „Ik heb gebeden of Jehovah’s Getuigen bij mij aan de deur mochten komen. Normaal ben ik rond deze tijd aan het joggen, maar vandaag ben ik niet gegaan. En nu staan jullie hier!” De man had het idee dat zijn gebeden verhoord waren. Op zijn werk werd vaak negatief over Jehovah’s Getuigen gesproken. Omdat hij wilde weten of het waar was wat ze zeiden, was hij naar een bibliotheek gegaan om informatie te zoeken. Hij vond het boek Jehovah’s Getuigen — Verkondigers van Gods koninkrijk, las het en besefte dat de beschuldigingen tegen ons leugens waren. Dus wilde hij heel graag Getuigen ontmoeten. Er werd een studie bij hem opgericht, en hij begon meteen onze vergaderingen te bezoeken. Hij gaf getuigenis aan zijn ex-vrouw en hun dochter, en ook zij begonnen te studeren.

 Groot-Brittannië

Kirsty, een gewone pionierster, had Frans en Lingala geleerd zodat ze getuigenis kon geven aan Congolese mensen in haar gebied. Op een dag zag ze een Congolese vrouw die helemaal bepakt en bezakt in een bus probeerde te stappen. Kirsty bood in het Lingala haar hulp aan en droeg de tassen voor haar de bus in. „Waarom spreekt een blank iemand als u Lingala?”, vroeg de vrouw. Kirsty legde uit dat ze een Lingalasprekende gemeente bezoekt en dat de plaatselijke Getuigen haar de taal hadden geleerd zodat ze met mensen over de Bijbel kon praten. Kirsty wilde de vrouw een Bijbelstudie aanbieden, dus bleef ze in de bus zitten tot ze de bestemming van de vrouw hadden bereikt. Vervolgens droeg ze de tassen van de vrouw naar haar flat op de derde verdieping.  Kirsty werd door de man van de vrouw en hun vier kinderen binnengenodigd, en ze liet het gezin zien hoe een Bijbelstudie wordt geleid aan de hand van het boek Wat leert de bijbel echt? De vrouw en haar twee oudste kinderen bestuderen nu de Bijbel. Alle drie doen ze hun best om Jehovah te behagen.

Georgië

Twee jonge pioniers besloten naar een bergachtig deel van het land te verhuizen waar weinig Getuigen waren. Ze begonnen de dorpen een voor een te bewerken, en de reacties waren geweldig. Ze verspreidden honderden stuks lectuur en richtten veel Bijbelstudies op. Toen de broeders in de bergen begonnen te prediken, hadden ze niet veel eten bij zich en wisten ze niet waar ze zouden slapen. Maar er werd altijd in hun behoeften voorzien. De mensen in de dorpen nodigden hen uit bij hen te overnachten en gaven hun eten. Soms mochten ze zelfs overnachten en eten bij mensen die niet naar hun boodschap wilden luisteren. Later werden de broeders als speciale pioniers in dat gebied aangesteld. Omdat ze zo veel Bijbelstudies hadden, stelden ze een redelijke limiet aan het aantal studenten waar ze zorg voor konden dragen. Maar het komt nog steeds vaak voor dat mensen hen op straat aanspreken en om een Bijbelstudie vragen. Dus hoewel ze het aantal beperkt willen houden, leidt elke broeder per maand gemiddeld meer dan twintig Bijbelstudies.

Hongarije

Bij een zuster worden flessen melk thuis bezorgd en in een tas aan haar hek gehangen. Toen ze op een dag de lege flessen klaar hing, deed ze het traktaat Bent u benieuwd naar de waarheid? in de tas. Tot haar verbazing had de melkverkoopster bij de volgende levering verse melk een papiertje in de tas gedaan met enkele vragen over het traktaat en een verzoek om een Bijbel. De zuster bezocht haar onmiddellijk op de boerderij  waar ze woont en begon een Bijbelstudie aan de hand van het boek Wat leert de bijbel echt? De vrouw had al in verschillende kerken naar antwoorden op haar vragen gezocht, maar haar geestelijke honger was niet gestild. Haar zoektocht had feitelijk zelfs nog meer vragen bij haar opgeroepen. Toen een van haar dochtertjes ook veel belangstelling toonde, gaf de zuster haar het boek Lessen van de Grote Onderwijzer. De moeder vertelde dat het meisje ’s nachts vaak wakker werd omdat ze nachtmerries had. Maar na een paar hoofdstukken uit het boek te hebben gelezen, is het meisje niet meer zo bang en nu slaapt ze goed. De Bijbelstudie gaat nog steeds door, en de moeder bezoekt geregeld de vergaderingen op zondag samen met haar twee dochters.

Italië

Cristina en Manel, twee pioniersters, waren een landelijk deel van Midden-Italië aan het bewerken met het traktaat Bent u benieuwd naar de waarheid? Bij een boerderij hoorden ze geluiden achter het huis vandaan komen.  Zodra de huisbewoonster de Getuigen zag, riep ze: „Snel! Rennen! Kom helpen!” Toen de Getuigen te hulp snelden, zagen ze dat de vrouw een heel groot, kwaad varken probeerde tegen te houden dat uit de varkensstal wilde ontsnappen. De staldeur was kapot, en de vrouw was bang dat het varken het nabijgelegen bos in zou rennen. Ze was alleen en probeerde wanhopig de deur dicht te houden. „Hou jij de deur dicht terwijl ik iets ga zoeken om hem te vergrendelen!”, schreeuwde de vrouw naar Cristina. Cristina zei meteen dat ze doodsbang was voor het varken. Daarop gaf de vrouw Manel een pompoen en een mes en zei tegen haar: „Je hoeft niet bang te zijn. Gooi steeds stukjes pompoen naar het varken om hem bezig te houden terwijl ik op zoek ga naar een andere deurgrendel.”

De vrouw verdween, en er gingen een aantal minuten voorbij. Ondertussen zei Cristina tegen Manel dat ze op moest schieten en eten naar het varken moest blijven gooien, maar Manel had moeite om door de harde schil van de pompoen te snijden. Uiteindelijk kwam de vrouw terug en repareerde de deur. Met een zucht van opluchting zei ze: „Jullie zijn door de Almachtige gestuurd!”

„Dat klopt inderdaad, mevrouw!”, antwoordden ze terwijl ze het traktaat tevoorschijn haalden en aan haar lieten zien.

De vrouw zei meteen: „Dit is te belangrijk om bij te blijven staan. We kunnen beter gaan zitten en er rustig over praten.” Dus haalde ze stoelen en gingen ze in de tuin in de zon zitten. De vrouw stelde veel vragen en luisterde met grote belangstelling en waardering. Later werd er een afspraak gemaakt voor een Bijbelstudie. Volgens Cristina en Manel hadden ze deze ervaring te danken aan een varken dat net op het juiste moment probeerde te ontsnappen.

 OCEANIË

LANDEN 30

INWONERS 38.338.482

VERKONDIGERS 99.816

BIJBELSTUDIES 59.619

Australië

Fred, een Getuige in een rustig kustplaatsje, liet drie van onze dvd’s bij een man achter. Later kreeg Fred een brief van de man, waarin onder andere stond: „Het bekijken van de dvd’s had een rustgevend effect op mij. Ik genoot van de vrede, blijdschap en vrolijke gezichten van de mensen die ik op de dvd zag. Ik heb me al jarenlang niet zo gevoeld. Nu begin ik te geloven dat er een beter leven voor mij in het verschiet ligt. Vroeger was ik vaak onbeleefd tegen Getuigen die bij mij aan de deur kwamen. Daarvoor wil ik mijn oprechte excuses aanbieden. Uw mensen hebben me altijd vriendelijk benaderd met het verlangen het goede nieuws te prediken. Wie weet ziet u mij een keer zitten als u in de Koninkrijkszaal achteromkijkt.”

Nieuw-Zeeland

Twee zusters gingen langs bij een overheidsinstelling die gezinnen helpt bij financiële zaken en regelden een afspraak met de directrice. Als voorbereiding stelden ze een ’gezinspakket’ samen, waarvoor ze speciaal onderwerpen verzamelden die de directrice interessant zou vinden in verband met haar werk met gezinnen. Het pakket bestond uit de boeken Het geheim van gezinsgeluk en Wat jonge mensen vragen — Praktische antwoorden, samen met de Ontwaakt! van augustus 2007 met de coverserie „Een betere ouder in zeven stappen” en  die van oktober 2007 met de serie „Bescherm uw kinderen”.

Tijdens de afspraak met de directrice legden de zusters uit dat ons werk vrijwillig is en dat we er intens in geïnteresseerd zijn gezinnen te helpen, vooral wat geestelijke zaken betreft. Ze lieten de inhoud van het pakket zien. De directrice luisterde, aanvaardde de lectuur en zei dat ze de informatie aan haar 35 werknemers wilde doorgeven. Ze voegde eraan toe dat alle 503 gezinnen in haar dossiers baat zouden hebben bij de Ontwaakt!-artikelen. Het lukte de zusters om 557 exemplaren van die tijdschriften te verzamelen. Twee weken later werden ze opgebeld met de mededeling dat alle tijdschriften bij de gezinnen terecht waren gekomen.

Fiji

Een jonge man, Viliame, was een uitzonderlijk goede rugbyspeler en hoopte ooit zijn land te mogen vertegenwoordigen. Ook zijn broer, Leone, wilde carrière maken met rugby, maar nadat hij met een speciale pionier was gaan studeren, besefte hij dat hij geen twee meesters kon dienen. Hij begon de vergaderingen te bezoeken en stopte met rugby. Zijn moeder, een Getuige, kocht kleren  voor de vergaderingen voor hem, maar tijdens een ruzie nam Viliame zijn vergaderkleren en scheurde ze kapot. Leone vond het heel erg, maar besloot het hem niet betaald te zetten. Een tijdje later ging Leone met zijn watermeloenenoogst naar de markt, en met een deel van de opbrengst kocht hij vergaderkleren voor zichzelf en ook een bijbel, pennen en markeerstiften voor op de vergadering. Hij kocht hetzelfde voor Viliame. Viliame moest denken aan zijn eigen hatelijke daad en was diepgeroerd door de goedheid van zijn broer. Hij trok zijn nieuwe kleren aan en verraste zijn broer door een vergadering bij te wonen. Viliame aanvaardde eveneens een Bijbelstudie, en de twee broers maakten geestelijke vorderingen. Toen ze zich allebei op de doop voorbereidden, kreeg Viliame een lucratief aanbod om in Europa rugby te gaan spelen, een aanbod waar veel jonge mannen van dromen vanwege de belofte van financiële zekerheid en persoonlijke roem die eraan vastzit. Maar zijn doelen waren ondertussen veranderd, en hij besloot zich in plaats daarvan aan Jehovah op te dragen. Zowel Viliame als Leone stonden de eerste zes maanden na hun doop in de hulppioniersdienst. Door hun goede voorbeeld aanvaardde ook Waisea, hun vader, een Bijbelstudie. Waisea bracht grote veranderingen aan en werd samen met zijn twee dochters op een speciale dagvergadering gedoopt.

[Illustraties op blz. 45]

Dankzij zelfdiscipline en de moderne technologie leidde een zuster een Bijbelstudie

[Illustratie op blz. 46]

Haar getrouwheid was een getuigenis

[Illustratie op blz. 48]

Dankzij de gezinsaanbidding kon Stefan op school getuigenis geven

[Illustratie op blz. 49]

Hij redde een leven door te blijven kloppen

[Illustratie op blz. 50]

Ze vond een Getuige die niet te jong en niet te oud was

[Illustratie op blz. 55]

Ze regelde slechts één tuktuk

[Illustratie op blz. 58]

Het leren van een andere taal leidde tot een Bijbelstudie

[Illustratie op blz. 60]

Informeel getuigenis geven kan op veel manieren

[Illustratie op blz. 63]

Het ’gezinspakket’ samenstellen

[Illustratie op blz. 64]

Ze gaven een lucratieve rugbycarrière op om Jehovah te dienen